vooroordelen ontkom je niet aan en iedereen maakt zich er wel eens schuldig aan. Ikzelf heb de pest aan vooroordelen maar ook mij gebeurt t wel eens. Alleen ik handel er niet naar. Een eerste indruk levert eigenlijk al een vooroordeel op en die kan positief of negatief zijn. Ik heb vaak genoeg gedacht tijdens t stappen "goh, die is arrogant" om er vervolgens achter te komen als ik in gesprek raak met die persoon dat dat helemaal niet zo is, en soms ook wel. Dat werd ook vaak van mij gedacht, terwijl ik dat absoluut niet ben. Sommige vrienden van mij zien er uit als "type bajesklant" die op weekendverlof zijn, sommige daarvan hebben ook een "bekende" achternaam en daarvan werd tegen mij gezegd.."daar moet je niet mee omgaan hoor" Dat maak ik zelf wel uit zei ik dan. Ik neem aan dat t je vriend is op dat kleine fotootje? Had al eens in je album gekeken of die tattoo er te zien was maar helaas niet. Zover ik kan zien zo klein istie supermooi.
over lang haar gesproken....heeft mijn mannetje ook,en een tattoo met mijn naam.(dat kan dus echt niet eigenlijk bij marokkanen) maar als je cristen bent dan kan iemand dat toch niet zien van de buitenkant?of is dit nu een hele domme gedachte?
Maar Sientje...in je eigen post doe je het zelf (waarschijnlijk onbewust) ook. Je hebt 1 mevrouw gesproken en gaat er vanuit dat het direct om alle mensen in het dorp gaat. Ik kan me wel voorstellen dat als het je vaker is overkomen, zelf ook gaat generaliseren, maar het is juist de kunst om niet hetzelfde te gaan doen waarvan je bij anderen baalt.
nou ik kan hier ook wel weer over meekletsen. mijn mannetje (nou ja mannetje, 2 meter lang) heeft ook een flink aantal tatoeages en een lange pruik en word ook regelmatig als kamper betiteld, alleen al omdat ie bij het uitgaan wel eens een praatje met ze maakt, maar dat doet ie ook met de buurtbewoners (kleurige wijk met allemaal eensgezins-rijtjes woningen) maar waar ik me het meeste aan stoor is dat als we ff lekker gaan winkelen in sommige winkels het personeel verdacht dicht in de buurt blijft of direct al op ons toekomen of ze ons kunnen helpen, terwijl als ik alleen in dezelfde zaak kom ze mij meestal niet zien staan omdat ze het te druk hebben met kletsen en je nog verveeld aankijken als je vraagt waar een artikel zich bevind. over vooroordelen gesproken!
Die hokjes symptomen ken ik, mijn ouders hebben vroeger een zwarte bastaard uit het asiel gehaal, had nog 1 dag te leven er zou namelijk niks aan die hond deugen. Hond meegenomen, bleek idd ook dat het een hele moeilijke hond was, helaas de schuld van de vorige eigenaren, ze is bij hun heel erg mishandeld en heeft daar flinke geestelijk littekens aan over gehouden. Het eigen gezin waren de enige die ze vertrouwende en kinderen die ze niet kende moest ze niet veel van hebben. Een paar jaar later en een Duitse herder er bij gekocht, en inmiddels verhuisd lopen er al kinderen te janken als ze een hond tegen komen. Er zijn er enkele die dan hondje willen aaien, ze mogen dan de Duitse aaien, en dan krijg je te horen: Die mag ik niet aaien van mama want dat zijn valse honden! Dan breekt echt mn klomp! Dit slaat echt helemaal nergens op, het is gewoon een schat van een hond en kinderen kunnen er bij in de mand gaan liggen slapen! Dit soort vooroordelen zijn gewoon heel erg vervelend, en ik heb nu het zelfde met mn boxer, het is een teefje (rode zwartmasker) en heel erg gespierd, krijgt gelijk de stempel gevaarlijke hond op haar kop. Ik snap niet waar dit soort ouders mee bezig zijn, geen 1 dier is 100% te vertrouwen, het blijven immers dieren maar van die vooroordelen word ik echt heel erg moe.... Ook krijg ik vaak te horen: ik wist niet dat je motor reed, daar ben je echt geen type voor Zucht...
hahaha ja ik ken t ik kom zelf ook uit een klein dorp en iedereen weet wel wie ik ben ik ben een dochter van die alcoholist t is toch ook geen wonder dat ze zo anders is dan de rest van ons alle kleuren haar al gehad anders gekleed dan iedereen tattoo's overal en loopt niet met de kudde(zo noem ik dat ) mee en dan die vent van dr even erg ja ik hoef geen giganties huis ik hoef geen merk kleding en ik wil niet naar de pedicure manicure gedoe geen zin in en geen tijd voor maar bij ons is dit standaart je moet t liefst een groter huis hebben dan de buren , een grotere mooiere auto en elke dag een andere dure outfit. ik geef er niks om zo ook met ons trouwen was ik t gesprek van de dag ik ben getrouwd in een rood/zwarte jurk en mn man in een wit zeer casual zomer pak zonder stropdas en dat soort dingen en dat alles nog met een knalrode trike whahahahaha je had ze moeten zien kijken dat kan toch niet er zijn een aantal mensen die ons goed kennen en die hebben zoiets van wauw ik wou dat ik ook zo was wij doen ons eigen ding hebben niet veel nodig we hebben ons lieve meisje 2lieve rottweilers en zijn veel gelukkiger dan menig ander in mijn dorp die perse met de meute mee willen lopen en grotere en duurdere dingen moeten hebben dan de buren of vrienden
Och, dat ken ik hoor, vaak allemaal uiterlijke schijn! Hebben ze een groot huis met een enorme tuin, kunnen ze er niet van genieten, omdat ze zich een slag in de rondte moeten werken om het te kunnen betalen. Op mijn bruiloft kreeg ik van sommige mensen ook steeds van die opmerkingen over dat je bijv. van iedereen verwacht dat ze in het lang komen op weet ik veel wat. Gat, ik ga dat helemaal niemand opleggen, heb zelf ook een hekel aan dat soort dingen. Kun je een jurk kopen die je vervolgens nooit meer draagt. Of, waarom waren die en die er allemaal niet? Nou, omdat ik daar echt niet zoveel contact mee heb, dus waarom zou ik ze uitnodigen, alleen maar om lekker popiejopie te lijken met een enorme gastenlijst? Ik vind het bovendien vreselijk om maar allemaal van die dingen opgelegd te krijgen hoe je zou moeten leven. Mijn schoonfamilie heeft daar ook nogal een handje van. Oh, een grote happy family, maar ondertussen zijn ze allemaal minimaal aan hun 2e huwelijk. En wat ze allemaal achter elkaars rug om zeggen...
ja jo je zegt t precies ze moeten zich allemaal een bult werken of hebben giga schulden om beter te zijn dan de rest en ja over het trouwen bij mij werdt t niet in dank afgenomen dat ik niet iedereen aan tafel had zitten voor het eten want dat hoort er toch bij ja daag mijn moeder zijn vader en moeder broer zus en oma tante en oom en een paar hele goede vrienden vond ik meeer dan zat
ayildizf en ozgul, moest lachen om jullie, herkenbaar.. maar ook wel eens treurig. zoals mijn schoonouders, mijn schoonmoeder is heel lang bang geweest ( na 11/9 pim fortuin en theo van gogh) om naar buiten te gaan. nederlandse ouderen zijn vaak bang voor groepjes allochtonen, maar mijn schoonouders waren ook bang voor de groepjes autochtonen die hun mening ineens niet onder stoelen of banken staken. mijn man werd vlak na 11 september gevraagd, en wat vind JIJ er nu van? hij voelde zich beledigd, hij vond het net zo erg, en hij werd er moe van om allemaal over 1 kam geschoren te worden. mijn zoon werd eens door een klasgenootje gezegd "rot toch op naar je eigen land" verder zijn er zoveel punten die je steeds weer moet uitleggen of eigenlijk moet ik zeggen verdedigen. zoals dat iedereen denkt dat je man je zou slaan als je van marokkaanse afkomst bent. wat smoekie aanhaalt vind ik ook een goed voorbeeld. er word te vaak naar uiterlijk gekeken, en daaruit conclusies getrokken. aan de andere kant kan ik me ook wel eens voorstellen dat mensen niet zomaar wat durven vragen over je, want hoe vaak krijg je geen grote mond als je het eigenlijk goed bedoeld. ik neem het voorbeeld van een marokkaanse jongen, die wou een man helpen die was gevallen. hij hielp die man op de been, en wou zijn boodschappen tas pakken toen die man schreeuwde , afblijven, ik laat mijn spullen niet jatten. die jongen schaamde zich dood en zal niet gauw nog eens iemand willen helpen. maar ik denk ook dat iedereen wel eens vooroordelen heeft. ik moet heel eerlijk toegeven dat ik ze ook wel eens heb gehad, of heb.
Van dat trouwen herken ik inderdaad wel. Wij hebben ook mensen uitgenodigd omdat ze voor ons dierbaar zijn en niet omdat het zo hoort. Maar daar hebben sommige mensen wel aan moeten wennen. Soms is het ook heerlijk om het anders te doen dan dat het hoort. Wat je ook doet, kletsen doen ze toch.
@Ice, waar woon jij dan? @crisje, inderdaad dat is mijn manneke! Ik zal eens kijken of ik nog een foto heb,zet ik m even in het album, want het is inderdaad de moeite (en pijn hihi) waard geweest @Renate28, zoals ik al eerder postte, maak ik me er zeker zelf ook weleens schuldig aan , en natuurlijk is niet iedereen zo, maar ik kan het niet meer op 2handjes en 2 voetjes tellen hoe vaak ik al aangesproken/besproken ben.
@lilith, dacht ik al meid, wilde liever alleen even dat het duidelijk was dat het niet lelijk bedoelt was! ik kreeg op mijn bruiloft juist weer hele verbaasde gezichten dat ik een erg klassieke jurk aan had, terwijl mensen weer de meest bizarre creaties hadden verwacht, want ik ben toch zo'n onverwacht en maf typ...... sja, ik droomde als klein meisje al van zo'n jurk, dus waarom niet?!
ik vind dat je heel netje bent gebleven tja mensen hebben zeker snel hun vooroordeel maar het gaat niet om de buitenkant maar ja die zie je als eerste he maar het gaat om de binnekant en als je die wilt weten moet je maar die persoon leren kennen of zo er word inderdaad veel geroddelt iedereen is UNIEK dus laat gewoon iedereen in hun WAARDE
Vooroordelen voorkom je niet, denk ik, maar je ruimt ze wel uit de weg als je vervolgens een praatje aanknoopt met die mensen. Als je begint met luisteren in plaats van met zelf te praten, weet je binnen no time of je vooroordeel een beetje in de goede richting zat of helemaal niet. Iig kan je dan iemand echt leren kennen en een terechter beeld van iemand creeeren.