Ik zal binnenkort bevallen van ons derde kindje en kijk er soms best tegenop. Als ik zie hoe druk ik het nu al heb met halen en brengen van en naar school, speelafspraakjes, en sportclubjes. Ik kom handen en voeten te kort. En toch ben ik ervan overtuigd dat het dadelijk allemaal vanzelf gaat. Je gaat meer door de vingers zien, je zult bepaalde dingen moeten loslaten en beseffen dat het loopt zoals het loopt. We zien het wel en samen komen we er wel uit.
Het lijkt mij ontzettend gezellig en leuk, maar voor mij persoonlijk geldt dat het nu wel compleet voelt met ons mooie stel. Maar dat kan natuurlijk komen doordat: 1. Nu niet gelijk ruimte hebben en een kamer erbij moeten bouwen 2. Het financieel wel een stuk krapper wordt aangezien wij van 1 salaris leven 3. Ik op dit moment de weg naar het zwanger worden en het zwanger zijn niet meer aandurf.... .....maar ik houdt altijd de opties open..moest mijn man ineens een mega promotie krijgen en er in mijn hoofd ineens een knopje omgaan, dan weet je het maar nooit.
Hier 3 kindjes (1+2 redelijk dicht bij elkaar en 2+3 erg dicht bij elkaar). Maar zo hebben we het gewild en eigenlijk zijn er geen tegens.
3 lijkt me geweldig! Altijd van gedroomd,of 4 zelfs. Wat ik bij 3 vaak hoor is dat er altijd eentje tussen hangt. Volgens mij is dat een beetje onzin maar heb zelf geen ervaring
ja aan de andere kant heb ik nu weer alle tijd overdag om er lekker van te genieten ipv maar doorgaan en de tijd voorbij laten vliegen zonder er echt bij stil te kunnen staan omdat je het zo druk hebt. Allebei voor en nadelen aan denk ik..
Hier heel lang getwijfeld, manlief wil/wilde heel graag zelf heb ik niet zo'n makkelijke zwangerschappen en een slecht lijf. Verder nog allemaal tegens in de praktische zin. En toen deed zich een situatie voor op mijn werk, en binnen 3 dagen hadden we een klein mannetje van 1 maand in huis. Alle tegens komen momenteel uit maar verassing, ze zijn allemaal goed te hebben! Nu is onze situatie niet helemaal 'standaard' maar we genieten van alle 3
Ik en mijn man komen allebei uit een gezin met 3 kinderen en vonden dat allebei niet zo fijn. Veel ruzie, te dicht op elkaar in huis, vooral als je puber bent. Te weinig leuke dingen doen omdat dat toch lastiger en duurder is. Ook hebben we allemaal niet zo veel met elkaar ondanks het kleine leeftijdsverschil. Dus ik zou het nooit maar dan ook nooit zelf willen..
Bedankt voor je bericht doet me goed. Zeker na weer een aantal zware dagen. Ik heb zeker een mooi gezin. En ben ook trots op wat ik heb.
Ik heb ook drie kinderen en hou ziels veel van alle drie. Ik zou er zo weer voor kiezen. Alleen onze 3 de is een zorgen kindje. Waar een vermoedeb van een syndroom is. Dit hakt er hier wel in en ik kan echt jaloers zijn op gezinnen waarbij het wel allemaal lekker loopt. Hier zorgt het derde kindje dus wel voor heel veel stress voor alle andere gezinsleden. Ondanks dat zijn we allemaal gek op hem en kunnen niet zonder hem. Tanna
Dank voor jullie reacties. Ik denk dat het idd verstandiger is om met een derde nog even te wachten, ipv nu gelijk al. Fijn dat jullie ( de meeste) zo positief zijn over een derde kindje.
Hier bewust een tijdje tussen de jongste en de baby op komst (zit straks 4,5 jaar tussen). Toen de jongste klein was vond ik twee kinderen vrij pittig, jongste veel ziek, oudste bleek een auto-imuun ziekte te hebben wat ook de nodige aandacht vroeg. Maar naarmate ze wat ouder werden en de jongste bijna naar school ging, voelde ik dat ik weer "ruimte" had en hebben we ervoor gekozen toch te gaan voor een derde kindje. Kan nu echt niet wachten tot ze er is, ik denk als ik bv 2 jaar eerder zwanger was geweest ik het veel zwaarder had gevonden.
Tja, je kunt net zoveel voors en tegens verzinnen, als je gevoel sterk genoeg is, maakt dat allemaal geen ene r*k uit . Ik denk niet dat een kinderwens erg rationeel is. Het moment waarop, ja, daar kun je natuurlijk wel praktisch en rationele argumenten voor gebruiken. Sommige dingen kunnen nu eenmaal handiger zijn, sterk afhankelijk van je persoonlijke situatie en voorkeuren. Wij hadden veel tegens tav een 3e kindje: - financieel lastiger - zolder moeten verbouwen - opvoeden van oudste kost al veel tijd en energie door zijn beperkingen en alles wat daar bij komt kijken - verhoogde kans op een volgende kindje met autisme - zware zwangerschappen En toch, we konden ons niet bedwingen . Wel hebben we een beetje gekeken naar de timing. Wij hebben er bewust voor gekozen dat de 2 oudsten op school zouden zitten (en zouden doorslapen ) voor er een baby in huis weer bijkwam, want de eerste 2 jaar (autistische peuter en bewerkelijke niet doorslapende baby) met de oudsten vond ik erg zwaar. En nu zijn we heel blij met onze 3e frummel, nu zijn wij compleet. Zwangerschap was heel zwaar, maar dat hebben we overleefd. En ja, het is nu erg druk (op sommige dagen een beetje te ), maar dat zal vanzelf beter worden als de kinderen ouder en zelfstandiger worden. Moeilijke fasen zijn tijdelijk, maar mijn kindjes heb ik (als het goed is) voor altijd! Ik vond het heel leuk en bijzonder om nog een keer een babytijd mee te maken, maar ik ben nu wel ook blij dat het de laatste keer is (dat gevoel had ik na nr 2 echt helemaal niet!).
Eens hoor Kache, het is voornamelijk een gevoelskwestie. Al kan dat verlangen er met pieken en dalen zijn, want na mijn tweede heb ik ook echt een tijd gehad dat ik niet moest denken aan een derde. Maar ja, toch is het gevoel teruggekomen..