Ook ik twijfelde over wel / niet willen weten. Mijn man wilde het wel heel graag weten dus met de 20 weken echo werd er gekeken en het werd op een blaadje geschreven. Alleen dacht ik dat ik het geslacht ook gezien had en wilde weten of ik gelijk had dus tja nu weet ik het ook haha. Ons ukkie gaat alleen niet graag op de foto (echo) dus het bevestigen van het geslacht is er niet bij. Wij hebben wel in kleur dingen gekocht en een muur in kleur maar voor de zekerheid toch 2 namen en geboortekaartjes Mij had het ook heel leuk geleken om het niet te weten al vind ik het nu ook wel fijn te weten wat ik in mn buik heb.
Owja en als je het voor je wilt houden zoals wij, dan zou je misschien beter kunnen zeggen dat je het niet weet want sommige mensen kunnen heel vervelend zijn en blijven door gaan met vragen en zeuren
Ik wil het graag weten omdat we het makkelijker vinden, ons kamertje is (word) vrij neutraal want voor een evt. tweede moet het ook kunnen. Wel kleden we het aan met specifieke spulletjes voor jongen/meisje. Daarnaast vind ik het makkelijk met kleding kopen, geboortekaartje, bedankje, etc. Een andere belangrijke reden is dat we nog helemaal geen jongensnaam hebben. We weten het gewoon echt niet! De meisjesnaam hebben we daarin tegen al lang voordat ik zwanger was. Als het nu straks een meid blijkt te zijn hoeven daar niet meer over na te denken, of juist wel natuurlijk als het een jongen is. Wij gaan niet naar de buitenwereld vertellen wat het gaat worden. We houden het erop dat het niet te zien was. Klaar! Bij de geboorte zullen alle anderen er wel achter komen.
Eerst wilde ik het absoluut niet weten..Maar mijn vriend wilde het heel graag. Langzamerhand werd ik steeds nieuwsgieriger en wilde ik het toch weten Bij de 20 weken echo hoorde we dat onze vermoedens juist waren "we krijgen een zoon"..Ik kan je zeggen ik zie er helemaal geen nadelen aan(om het te weten), ook heb ik geen spijt ik vind het heerlijk om te weten wat er in mijn buikje groeit.. Qua spulletjes is het natuurlijk ook handig, kamertje, kleertjes, geboorte kaartje, en de naam zijn helemaal in style van een jongen
Ik wilde het graag weten, hou niet zo van verrassingen eigenlijk. Toen we hoorden dat we een meisje zouden krijgen vond ik het heerlijk om mooie roze, echte meisjes spulletjes te kopen ipv witte minder meisjesachtige dingen, zowel qua kleertjes als voor het kamertje. (wiegje, badje, gordijnen enz enz.) Ook konden we haar tijdens de zwangerschap al haar naam geven en ik vond ook dat ik meer een binding met haar kreeg na de 20 weken echo dan ervoor omdat ik wist dat ze een meisje was. Als ik ooit een tweede zou krijgen dan zou ik het weer willen weten.
Je kan trouwens ook, als je het geslacht voor jullie zelf wilt houden en toch de kamer,kleertjes etc. in de betreffende kleur wilt doen..Het kamertje op slot houden tot de geboorte!
Wij wilden het beiden graag weten (ik in het begin niet, maar werd steeds nieuwsgieriger). Hebben er totaal geen spijt van gehad. Kamertje is neutraal, maar nu met leuke blauwe/stoere accenten. Ook hele leuke stoere jongenskleding gekocht ipv neutraal. Persoonlijk voelt het voor mij nu nog veel 'echter'. Zeker als mensen vragen hoe het met m'n zoontje is. Is gewoon puur een gevoel, maar heb het ook al van redelijk wat vrienden/bekenden gehoord. Zij voelen dit ook zo. Is voor iedereen persoonlijk natuurlijk, dus fijn dat de keuze er uberhaupt is tegenwoordig. Het heeft allebei wel wat. Verrassing op het eind is leuk, maar ik was net zo blij met een verrassing die 20 weken eerder kwam (en was ook heel nerveus bij de echo. Je hoort dan toch of je een zoon of een dochter gaat krijgen). Succes met je keuze.
Zowel bij de eerste als bij de tweede wilden we het graag weten. Gewoon omdat we zo nieuwsgierig zijn. We hebben heel veel groentinten in het kamertje, dus vrij neutraal, maar wel weer een roze klamboe Ook kleertjes veel neutraal, maar ook een paar knalroze meiden dingen gekocht Nu bij de tweede ben ik helemaal om en alles word bijna blauw. We vonden het voor de naam ook een stuk makkelijker. En de geboortepostzegels maken we ook wat persoonlijker. Maar het is echt ieder voor zich, je moet doen wat je gevoel je aangeeft. Voor ons is de bevalling nog steeds een grote verrassing, je weet misschien wel het geslacht, maar hoe hij er verder uitziet geen idee!
Wij willen het niet weten. We vinden het leuk om ons te laten verrassen. Bij de ons zoontje wisten we het niet, al hadden wij allebei het gevoel dat het een jongetje zou zijn. Ik vind baby's ook echt het mooist in wit. Ik hou niet van babyrose of babyblauw. De babykamer is hier neutraal. Ik merk wél dat mensen raar staan te kijken als je het niet wilt weten. Nadeel is dat je een jongens en meisjesnaam moet bedenken.
Wij wetem het niet, mijn man wil het niet weten. Hoewel ik bloednieuwsgierig ben, vind ik het welleuk, de verrrassing is dadelink des te groter! Vorige keer wisten we het wel, en daar had ik toch wel spijt van.
ik wilde het per se niet weten, had ik al bedacht voor ik zwanger werd. mijn vriend wil het wel graag weten. nu ik eenmaal zwanger ben, wordt ik misschien toch nieuwsgierig, ben wel heel benieuwd, maar weet niet of ik het al voor de bevalling wil weten. Daar hebben we gelukkig ook nog even voor.
wij wilde het ook weten! Het enige nadeel vind ik dat je heel de tijd op moet letten met wat je zegt! Vooral mijn vriend verspreekt zich erg snel, met gevolg dat ik elke keer zit te stressen als iemand iets vraagt over de baby aan hem! volgende keer zou ik dan ook echt zeggen dat we het niet weten!
Ik wilde het beide keren niet weten. Echte voors of tegens kan ik niet bedenken, het is puur een gevoelskwestie. Ik was niet super-nieuwsgierig of zo, het kostte me ook geen moeite om op het juiste moment weg te kijken bij de echo's. Grote dingen, zoals kamertje, wagen, maxicosi zou ik sowieso nooit geslachtsspecifiek gekocht hebben. We wilden ooit nog wel een tweede kindje en om dan alles wéér opnieuw te moeten kopen/schilderen omdat die van het andere geslacht zou kunnen zijn, het leek me niks. (achteraf slim gekozen!) Bij de geboorte was ik wel heel erg verbaasd, was een mooi moment. Maar dat was het vast ook geweest als ik het wel had geweten.
Ik heb alleen de openingspost gelezen, dus misschien herhaal ik nu wel een heleboel mensen - in dat geval: sorry Wij wisten het niet en achteraf zou ik dat niet nog een keer doen! Ik had een heel sterk gevoel voor het geslacht en daardoor werd die intuitie zelfs een voorkeur! Het lastige was dat we allebei hetzelfde gevoel hadden en daardoor onbewust toch echt focusten op dat geslacht. We konden als gevolg daarvan geen naam verzinnen voor het andere geslacht en dat heeft me de laatste weken van mijn zwangerschap wel de nodige stress gegeven. Tijdens de bevalling (63 uur) was ik dan ook bijna non-stop bezig met denken: "wat nou als het toch......?" Voordeel: de opluchting was gigantisch toen het inderdaad een jongen was maar als ik het allemaal eerder had geweten, zou ik toch bij de 20-weken hebben gevraagd of ze het wilden zeggen. Die stress/onzekerheid/twijfels waren echt heel erg niet-leuk
Mijn man wilde het bij de eerste ook niet weten, ikke wel. op weg naar de echo zei hij dat als ze er zelf over begon hij het toch wel wilde weten... En we wisten het, maar hebben het tegen de rest niet gezegd. Bij de 2e wisten we het ook en was heel fijn. Je kunt alles hierop afstellen, kleding, kaartje, kamer, naam... Ik heb eigenlijk geen tegens! Ja dat het geen verassing meer is, maar het is toch de eerste 20 weken een verassing> en je weet niet hoe hij/zij eruit gaat zien... Bij deze wil ik het zeer zeker ook weer weten!
Bij de eerste 2 kids wilden we het niet weten en bij Collin hebben we het bij 30 weken gevraagd. We vonden het spannender om pas bij de geboorte zelf te horen/zien wat het was. Maar omdat we toch al een jongen en meisje hadden vonden we het ook leuk om eens een keer al via de echo te zien wat het zou worden... dan hadden we het allemaal al eens meegemaakt.. Moet zeggen dat ik geen voorkeur heb. Beide dingen zijn leuk. De verrassing bij de geboorte is leuk, maar het is ook leuk als je van tevoren al dingen kun afmaken (geboortekaartje, traktaties voor de grote zus, kleertjes, etc). Hoe ik het nu ga doen weet ik niet. Eerst maar de eerste 12 weken doorkomen en dan kijken we verder.
Bij de eerste wisten we het niet en dan is het verrassingseffect idd het grootst!! Bij de andere 2 wel, dat was ook leuk maar misschien toch leuker als je het niet weet. Maar ik weet niet of we dat deze keer vol kunnen houden. Wij willen het hier allemaal heel graag weten namelijk!
Wij hebben besloten dat we niet willen weten wat het wordt, ik moet ook eerlijk zeggen dat ik er nooit over nagedacht heb, natuurlijk wil ik het niet weten! Ik heb het gevoel dat wanneer ik zou weten wat het wordt, dat alleen maar in de weg staat in het contact tussen mij en mijn kindje in mijn buik, je gaat van te voren dingen bedenken over hoe hij/zij zal zijn, terwijl je dat nooit kunt weten. Ik wil gewoon met een totaal open blik mijn kindje ontvangen en of het dan uiteindelijk een jongen of meisje is.. ik vind dat eigenlijk nog het minst belangrijk. Ik zie ook eerlijk gezegd geen nadelen aan het 'niet weten' we hebben een prachtig en schattig kamertje in hele mooie warme kleuren, we hebben niet veel kleertjes gekocht, maar ook de kleertjes die we hebben hebben mooie kleuren en een paar witte dingetjes. Ik hou sowieso niet zo van het hele roze/blauw gebeuren, dus dat komt goed uit. Dus ik zou zeggen, geniet van het kindje in je buik en laat daar zo min mogelijk onbelangrijke informatie tussen komen.
Bij de eerste wilden wij het niet weten (ook al brande ik van nieuwschierigheid ) Nu wil ik het wel weten, gewoon omdat ik dat ook een keer meegemaakt wil hebben. Lijkt me erg leuk te weten 'wat' er in je buik zit Ik kan geen voor- of nadelen vertellen.. denk idd dat het gevoelsmatig is zoals iemand al zei. Bij de eerste hebben we trouwen alles neutraal gekocht en toen hij geboren was wat details in blauw gekocht e.d. Gaat allemaal prima hoor. Nu verhuist de kleine man naar een echte stoere jongenskamer en krijgt ons 2e spook de neutrale kamer.. kleden wie die straks weer aan in de kleur van wat het is
Bij de eerste wisten we het geslacht wel en nu wil ik het weer weten!! Dan kun je ook gerichter naar spullen kijken. Zou het een jongen worden hebben we al veel, omdat onze eerste ook een jongen is en we alles bewaard hebben. En de kamer blijft toch neutraal, ze gaan samen op een kamer.