Hallo allemaal, Ik ben nu ca. 9 weken zwanger van ons 3e kindje. Dit was helaas niet gepland ivm we net een dochtertje van 9 maanden hebben en een zoontje van 5 jaar. Ik had een spiraal laten zetten maar toch onverwachts zwanger geworden. In eerste instantie waren we heel erg geschrokken maar toch wel blij en wouden we er helemaal voor gaan voor ons 3e kindje alleen afgelopen week heeft mn man te horen gekregen dat zijn baan ermee ophoudt en sindsdien weet ik het allemaal even niet meer zo goed. Ik ben nu opeens zo ontzettend bang of we het wel gaan redden en we moeten heel wat aan ons huis verbouwen voor een 3e maar kan dit nu nog wel nu mn man zijn baan heeft verloren?? Ik ben eventjes helemaal in paniek en weet even niet meer wat te doen.. Voelt al fijn om het even van me af te schrijven.
Hi Bloempje, Geen paniek! Wij hebben ook drie kinderen en ik ben ook baanloos en we wonen in een huisje met maar 2 slaapkamers en dus delen de oudste de kamer. Ze zijn bij ons 7 maanden, 2,5 jr en 4 jr. Ze schelen allemaal 22 maanden. Iets meer als jouw jongsten zometeen maar ook relatief weinig. Ik snap dat het schrikken en omschakelen is! Was bij ons ook. Maar bedenk maar, kinderen zijn heel flexibel en hebben weinig nodig (liefde, eten en schone luiers). Je mag me altijd ook PB sturen hoor
Wij hebben ook niet genoeg slaapkamers dus de jongens slapen in een stapelbed op 1 kamer. Zijn er nu al aan gewend! Komt goed! En wat onze vaders en moeders altijd zeggen: waar er 2 eten kunnen er ook 3! Je krijgt ook voor dit kindje kinderbijslag en daarvan kun je een hoop betalen. En ik zou persoonlijk geen dure duowagen aanschaffen maar een draagdoek. Die heb je al voor 50 euro. Het is ook nog eens supergezellig en je hebt je handen vrij voor je dreumes.
Als jij duidelijk hebt wat je prioriteiten zijn, dan heeft je angst daar maar mee te dealen toch? Dus ik zou zeggen, zet voor jezelf eens op een rij wat voor jou het belangrijkste is: (liefde voor) geld, (ruimte in/liefde voor) je huis of (liefde voor) kinderen? Ik ken jou en je prioriteiten niet dus ik kan alleen zeggen wat ik zou doen: mijn liefde voor kinderen is vele malen groter dan mijn liefde voor geld of materialistische zaken. Ik hou eerst van mijn kinderen en dan lossen we daarna de rest wel op. Succes!
Je bent nog pril zwanger. Het verbouwen hoeft dus voorlopig echt niet. Ik snap het probleem met werkloos raken, daar zal je man zeker actie op moeten ondernemen, maar ook daarin heb je tijd. Je weet nu al dat het moeilijk kan worden, dus ga meteen aan de slag met geld besparen waar mogelijk. Als je je nu kan aanwennen met minder te kunnen, dan heb je straks als het nodig is meer rust. Wij zijn ook erg onverwacht zwanger van de derde en hebben geen vetpot. We leven op mijn salaris en dat is afdoende, maar meer niet. Maar dat betekent gewoon keuzes maken en die maak ik graag. Mijn kinderen komen niets te kort aan kleding en eten en vooral veiligheid en liefde is dik voor mekaar. Dat ze dus niet op vakantie kunnen naar Italië is dan jammer, maar meer niet. Zeker kleine kinderen hebben dat niet zo nodig.
Tja, niet om flauw te doen, maar je hebt nog meer dan een half jaar om werk te vinden. In sommige sectoren is dat al zelfs te weinig, maar bijvoorbeeld in de logistieke sector is dat ruim voldoende en anders ook buiten de huidige sector kijken waar je aan de slag zou kunnen voor een baan. Ik begrijp dat werk het voornaamste probleem is? Daar is echt wel een mouw aan te passen, denk ik zo. En in het ergste geval redt je het meestal ook wel rond het minimum. Wat betreft het verbouwen; ik herken het, maar het hoeft niet allemaal in 1x. Een baby slaapt toch meestal het eerste tijd op de slaapkamer en er valt wel iets aan te verzinnen. Probleemgericht denken kan iedereen; oplossingsgericht denken maar weinig Hou je wensen voor het oog, maak ze realistisch, praat erover en ga kijken hoe je het kunt bereiken!
Ik kan begrijpen dat de paniek even toeslaat, maar wanhoop niet. Je man krijgt sowieso WW en jij krijgt straks 100% doorbetaald tijdens je verlof (als je werkt, dat weet ik dus niet). Je weet het nog maar net en je hebt nog een ruim half jaar om zaken op orde te stellen. De baan is het belangrijkste. De baby kan ook tijdelijk op jullie kamer en bij de tijd dat die toe is aan een eigen kamertje, is je huidige jongste oud genoeg om met de oudste op één kamer te kunnen. Haal even diep adem, ga met je man er voor zitten en bespreek wat er zoal nog moet gebeuren. Ik weet niet of jullie de babyspullen al weg hebben gedaan, maar anders kun je eventueel nog lenen of kijken op MP of in de kringloopzaak.
Wat vervelend dat je man zn baan kwijt is zeg! Dat is iedereen zijn slechte droom als je net zwanger bent... Maar reëel gezien, je bent eerst nog een maand of 7-8 zwanger, dan kan de baby 6-12 maanden bij jullie op de slaapkamer, dan kan, zeker mocht dit een meisje zijn, maarja bij een jongetje natuurlijk ook, de baby bij je jongste op de kamer gezien die maar heel weinig zullen schelen. Onze kindjes schelen (bewust) 20 maanden en hebben ook heel lang een slaapkamer gedeeld ookal hebben we wel genoeg ruimte in huis. Hopelijk komt binnenkort even de rust in je hoofd terug en kan je beter nadenken want er komt nu wel veel in 1x binnen, een zwangerschap en een baan verlies!
Wauw, dit is even schrikken zeg! Maar ik weet zeker dat het goed komt! Zoals mijn voorgangers al hebben geschreven: er is nog tijd! Veel succes!