Hi allemaal, Ik heb me net aangemeld en misschien wel netjes om me eerst even voor te stellen. Het is wel een lang verhaal. Ik ben 38 jaar en mama van een jongetje van bijna 14 maanden. Mijn eerste zwangerschap was direct raak en ik voelde me king of the world tot de 20 weken echo. Toen bleek dat mijn zoontje met 2 ernstige afwijkingen aan zijn hartje geboren zou worden. Maar het was wel operabel. Met 22 weken had ik ca. 60 harde buiken per dag (elke dag gehad tot einde zwangerschap) en kreeg ik bedrust voorgeschreven. In week 27 was ook mijn bloeddruk te hoog en heb ik een week in het ziekenhuis gelegen omdat er zwangerschapsvergiftiging werd vermoed. Dat was toen nog niet het geval en mocht ik weer naar huis. Ik ben toen nog 3 weken thuis geweest en met 31 weken was het wel zwangerschapsvergiftiging. Ik moest blijven tot einde zwangerschap. Met 36+4 werd ik ingeleid en een dag later is mijn zoontje geboren. Er bleek nog een extra afwijking aan zijn hartje te zijn en die wees op een chromosomale afwijking genaamd VCFS. 2 weken later kregen we de uitslag dat mijn zoontje dat heeft. VCFS is een syndroom met een hele lange lijst van allemaal lichamelijke afwijkingen en ontwikkelings stoornissen. Mijn zoontje heeft 3 open hartoperaties gehad en de eerste 4 maanden van zijn leven in het ziekenhuis gelegen. Het is een paar keer heel spannend geweest maar op de dag dat hij exact 4 maanden was mocht hij mee naar huis. Hij eet/drinkt zelf nog helemaal niets en krijgt volledig sondevoeding, is afgelopen winter vaak ziek geweest en loopt behoorlijk achter in ontwikkeling. Hij kan nu sinds een maandje los zitten. Hij heeft een kunstklepje en nog een aantal kunstmatige onderdelen in/bij zijn hartje en die zullen nog een aantal keer in zijn leven vervangen moeten worden. Momenteel heeft hij een vernauwing in zijn longslagader. De zorgen blijven dus. Maar verder is het zo'n heerlijk, vrolijk kind wat altijd lacht, bijna nooit huilt en bijna elke nacht doorslaapt. Het eerste jaar is heel zwaar geweest en we zullen vast nog hele moeilijke tijden krijgen maar we genieten intens van hem. We hebben afgelopen maand besloten om voor een tweede kindje te gaan. Heel spannend omdat we natuurlijk heel hard hopen op een 'gezond' kindje deze keer en liefst een beetje normale zwangerschap. De kans op herhaling van de zwangerschapsvergiftiging is 30% en op weer een kindje met VCFS heel klein. Niet groter dan voor ieder ander. Spannend dus.
Wat spannend inderdaad zeg! Ik hoop met je mee op een goede zwangerschap en een gezond kindje! Zelf heb ik ook een zorgenkindje, al is het weer iet heel anders bij ons meiske... Ze heeft namelijk osteogenesis imperfecta. Een heftige ziekte, waarbij ook vooral de babytijd heel zwaar was... Verder hebben we ook nog twee gezonde kinderen, eentje ouder en eentje jonger. Alledrie gelukkig hele blije, gelukkige kinderen. Nu verwachten we onze vierde! Ik vind het wel weer heel spannend, omdat we ook niet zeker weten of we een verhoogde kans op herhaling hebben of niet. Maar ja, dat zien we dan wel weer. Het kind is hoe dan ook gewenst en van harte welkom en hoe we het dan gaan redden zien we dan wel weer . Ik ga er voorlopig maar van uit dat hij of zij gezond is, dat scheelt een boel zorgen, want ik kan het toch niet veranderen als het niet zo is . Groeten!
Welkom! Wat een heftige zwangerschap en periode daarna. Heel veel succes met het zwanger worden van de tweede. Liefs adria