Dag lieve dames, ''Molliee'' hier! Ik ben al een tijdje op deze website aan het rondspeuren met betrekking tot - hoe kan het ook anders- vragen rondom de zwangerschap. Omdat mijn ''vruchtige snaar'' nu écht geraakt is, heb ik besloten om maar eens een account aan te maken. Samen sta je sterk, door ovulatie en menstruatie heen! Mijn moedergevoelens beginnen bijna zwaar te worden. Eerder heb ik het gevoel gehad, dat ik mijn man hier niet mee wilde en kon belasten. Ik had destijds geen vaste baan, nu wederom weer zonder baan en heb de mantelzorg voor mijn ernstig zieke moedertje. Kortom; je wilt een stabiel leven voor een kindje en die heb je eigenlijk niet..hoe kun je dan om een kindje 'vragen'? Vorige week brak het vruchtwater..ik trok de stoute schoenen aan! In het echte verhaal was het zo, dat ik chagrijnig op de stoel ging zitten waarop hij aan mij voor de zoveelste keer vroeg wat er aan de hand was. Deze keer, wuifde ik het niet voor de zoveelste keer weg en sprak eens mijn gevoelens uit. Er zat namelijk een dikke kans in, dat ik wel eens zwanger zou kunnen zijn. (timing; check) Ik voelde mij er alleen in staan en ik wilde dit graag delen. Gek genoeg, was zijn reactie deze keer dat hij niets liever zou willen! Hij vond alleen wel, dat als het nu raak zou zijn, hij niet voor zichzelf had kunnen besluiten om gezonder te gaan leven en er bewust mee bezig te zijn. Hij vindt het leuk om aanstaand pappa te worden maar hij wil er echt op voorbereiden. Logisch! We hebben dan ook samen besloten, om vanaf volgende week er alles aan te gaan doen, om onszelf een gezonde levensstijl aan te meten en er volledig mee bezig te gaan zijn. Ik sleurde hem direct mee in ovulatie en afscheidingstermen omdat ik 9 van de 10x uitschreeuw: ''ohhhh en als het die kleur heeft'' (you must got the t-shirt too) Hier ben ik maar even mee opgehouden. Het confronterende aan alles is, dat ik mij ook emotioneel wil voorbereiden op de komst van een klein hummeltje hier. Wat als mijn moeder dit jaar komt te overlijden? Ik mag het nooit als afleiding gaan zien of als troost en daar ben ik toch stiekem een beetje bang voor. Ik hoop dat ik bij jullie af en toe eens even kan uithuilen of mijn geluk mag uitspreken! Lieve groetjes, Mol