Hallo allemaal! Ik ben nu zwanger van mijn vriend, alleen ben ik 2 en half jaar geleden verkracht. Op zich heb ik dit redelijk een plek kunnen geven, alleen heb ik nu met name erg veel angst voor de bevalling. Ik ben namelijk in het ziekenhuis al wel eens vaker door een paar man op een bank geduwd zodat ze een bepaalde behandeling uit konden voeren, waardoor ik sowieso al moeite heb om een arts te vertrouwen. Aangezien ik dus verkracht ben, zie ik er al helemaal tegenop om een arts (en in het ergste geval een man) daar beneden te moeten vertrouwen. Ik zit niet te wachten op medeleven, maar vooral op mensen die hier misschien ook wat ervaring mee hebben of die een instantie weten die hier ondersteuning bij kan bieden. Ik ben er namelijk momenteel zo bang voor, dat ik zelfs nog een abortus overweeg. Ik wil dit kind heel graag, ik ben alleen bang dat ik door alle stress rond de bevalling misschien ook niet kan houden van dit kind. Of misschien zelfs door de stress mezelf of het kind wat aan zou doen. En dat is het me zeker niet waard. Op zich ben ik tegen abortus, dus ik zou het er ontzettend moeilijk mee hebben om die beslissing te nemen. Ik ben namelijk verder juist heel erg blij met deze zwangerschap. Ik heb al gezegd dat als ik zeker wist dat ik in mijn eentje kon bevallen, ik daarvoor zou kiezen, ik ben namelijk niet bang voor de bevalling, ik ben alleen bang voor de mensen die daar (eventueel) bij moeten zijn. Van te voren had ik gedacht het wel aan te kunnen, nu heb ik toch weer die twijfel... Heel veel liefs een momenteel even heel onzekere Laus
Hoi, wat erg zeg, ik denk dat je dat het beste kunt aangeven bij de VK./Gyn die hiuden daar wel rekening mee dat je dan een vrouwelijke arts kan krijgen. er zijn namelijk (helaas ) meerdere vrouwen die dit probleem hebben dus ik denk dat ze je goed verder zullen helpen. Hoelang ben je al zwanger?
Bedankt voor je reactie. Ik ben nu 6 weken. Ik heb nu ook al ergens een afspraak gemaakt, maar ik wil toch nog even verder om me heen kijken. Het maakt me ook niet uit hoever ik ervoor moet rijden. Als er ergens iemand op de wereld is die mij het gevoel kan geven dat ik de kracht heb voor zo'n bevalling dan ga ik ervoor!
Helaas zijn er veel vrouwen met hetzelfde probleem, een voordeel is dat de meeste verloskundigen vrouwen zijn en je heb een flink aantal weken om een vertrouwensband met ze op te bouwen. Als je meteen vanaf het begin je verhaal doet dan zullen zij je vertellen wat de mogelijkheden zijn, meestal stellen ze inwendig onderzoek zo veel mogelijk uit, doen ze het alleen dus als het echt nodig is tijdens de bevalling en kunnen ze tips geven voor mocht je toch ineens in het ziekenhuis moeten bevallen, zij weten wel in welk ziekenhuis er eventueel nog vrouwelijke gyneacologes zijn en dergelijke. Dus zo snel mogelijk een afspraak maken bij een verloskundigepraktijk met vrouwelijke verloskundige en je verhaal doen en die zullen je vast een heel eind verder kunnen helpen. Succes!
misschien een heel raar antwoord, maar zou voor jou een keizersnee niet beter zijn? ik weet niet of dit 'zomaar' mag hoor, maar ik bedacht het me net.
Misschien raar. Maar zou je geen contact opnemen met slachtoffer hulp? Zei kennen de paden en misschien wel verder helpen. Ookal heb je het een plaatsje gegeven maar misschien kunnen ze je wel aan lot genoten helpen en door hen verhaal dat je wat minder streesie kan zijn. Heb je wel eens contact gehad met het FIOM zij zijn er in gespecialiseerd in moeilijkgaande zwangerschappen psygisch als lichamelijk. Succes meid.
Mist ook jij bedankt voor je reactie. Ik ga dat dan maar eens doen. Ik heb al wel een verloskundige, ik heb het haar alleen nog niet verteld. Ik zal dat bij de intake er dan toch maar meteen even eruit gooien. Ik hoop ook dat zei inderdaad een ziekenhuis weet met vrouwelijke gyneacologes, want ik denk dat ik bij een man echt weg zou rennen, als dat ook maar enigszins zou gaan. Echt heel erg bedankt voor je tip!
Ik begrijp helaas maar al te goed wat je bedoelt, hoewel het voor mij al meer dan 17 jaar geleden is en alles verwerkt is. Ik kan me zo goed voorstellen dat je bang bent voor het vasthouden enzo, je gaat toch bevallen en dat is geen "actieloze" handeling. Ben zelf ook nog zwanger, dus kan je niet zeggen hoe het is om te bevallen, maar hoop je wel met het volgende een beetje gerust te kunnen stellen: Kies er in eerste instantie voor thuis te bevallen, in je eigen omgeving, met alleen vriend en Verloskundige, die eigenlijk altijd vrouw zijn. Toch een mannelijke VK in de praktijk waar jij je inschrijft? Geef dan aan wat je verhaal is, daar houden ze echt wel rekening mee! Mocht het toch zo zijn dat je niet thuis kan bevallen, maar naar het ziekenhuis moet: zelfde verhaal. Indien je dit van tevoren al weet kan je het zelf aangeven, ben je vreselijk in de weeën verwikkeld, laat dan je vriend aangeven wat er is en dat je alleen vrouwen om je bed wilt! DOEN! Echt, schaam je niet, het is voor jouw eigen bestwil, hoe moeilijk het ook is. En heel eerlijk gezegd? Hopelijk ervaar je dat ook nog voor je bevalt, want bij mij is dat sinds ongeveer 15 weken zwangerschap zo: Deze ervaring is zo geweldig, ik heb echt het idee dat de gedachte aan toen geen seconde in mij op komt als ik lig te puffen en persen, je gaat een mooi nieuw leven op de wereld zetten, die jij samen met je vriend hebt gemaakt: UIT LIEFDE en niet uit geweld....denk daar aan.... Als je nog eens je verhaal kwijt wilt stuur je maar een pb.....maar probeer te genieten! Het is zo mooi, zwanger zijn!
Ook jullie bedankt voor de tips. Ik zit niet echt op lotgenoten te wachten, hooguit als zij tips hebben over hoe zij het geregeld hadden. Ik heb namelijk geen behoefte om erover te praten, dat maakt het voor mij alleen maar moeilijker. Meestal sta ik er al niet meer echt bij stil dat het is gebeurd, behalve nu natuurlijk, of als er een keer een foute aflevering van Law & Order of CSI of zo is. Een keizersnee is inderdaad ook nog een idee als dat zou kunnen, al zou ik het liefst natuurlijk bevallen, aangezien ik verder helemaal niet bang ben voor de bevalling. Ik zal inderdaad ook eens contact leggen met dat soort instanties, misschien dat die ook nog tips hebben. Ik ben echt heel erg blij met jullie reacties, dank jullie wel! Liefs Laus
Hoi Judy, Heel erg bedankt! Ik vind het ook schitterend dat ik zwanger ben en verder geniet ik er ook heel erg van. Ik moet denk ik op dat moment maar gewoon zorgen dat mijn vriend mij helpt om iedereen aan te geven dat ik alleen vrouwen om mijn bed kan hebben. Heel erg bedankt voor je verhaal. Eigenlijk wil ik er ook gewoon voor gaan en nu ik je stukje zo lees, moet ik dat ook maar gewoon doen. Normaal ben ik er ook niet echt meer mee bezig, het kwam alleen vandaag even naar boven. Ik wil dit kindje echt heel graag en ik moet er denk ik maar gewoon op vertrouwen dat het gaat lukken om alleen vrouwen om mijn bed te hebben. Ik zal daar samen met mijn vriend werk van maken. Dank jullie wel allemaal! Liefs Laus
Foute afleringen van die series, ja ken het.....helaas blijft dat altijd.... Mooi te lezen dat je zo positief kan denken, dat is echt al een overwinning op zich hoor! En zeker als je vriend zo goed met je mee kan leven! Je zorgen zijn niet meer dan normaal. Erover praten met slachtofferhulp zou kunnen, maar zo te lezen ben je al ver op weg in het "verwerken" van je ervaringen. Ga gewoon op je gevoel af, die is duidelijk positief ingesteld, houden zo! Succes!
Laus: Ik ben helaas ook bekend met verkrachtingen e.d. De verloskundige had mij specifiek nog gevraagd of ik daar ervaring mee had, en ik kon zelf aangeven waar ik absoluut niet aangeraakt wil worden, of er houdingen waren die mij angstig maakten e.d. Ik heb verkrachting en bevalling totaal van elkaar losgekoppeld, ik ben niet bang voor de beavlling zelf, en ook niet voor het feit dat ik iemand daar moet vertrouwen, dat hoort er nu eenmaal bij. Maar ik kan mij heel goed voorstellen dat jij jezelf liever niet in zo'n situatie plaatst. Ik zou gewoon met je vk bespreken wat jij wel of niet wilt, waar de grens van aanraking ligt (sommige plekken moet nu eenmaal aangeraakt worden, maar ze houden dan wel meer rekening met het feit dat je het niet prettig vind). En probeer verkrachting en bevalling van elkaar te schiedin (is natuurlijk veel makkelijker gezegd dan gedaan). Misschien kun je kijken of je vriend mee kan helpen het kind ter wereld te brengen? (Dan staat hij ook in het "gebied" waar je anderen mee moet vertrouwen, al is het meer voor het idee dat hij dan ook nog alles goed in de gaten kan houden, en dat er dan echt niks met je gebeurt. Dan is het misschien in je hoofd wat rustiger omdat je weet dat zelfs als er iets gebeurt, hij direct kan ingrijpen.) *Is misschien een stom idee hoor, maar ik weet uit ervaring dat een zelfs een klein dingetje/gebaar zo ontzettend veel kan uithalen.*
Goddes tear ook jij bedankt voor je reactie. Dat idee van je om mijn vriend daar mee te laten kijken vind ik een erg goed plan. Het zijn inderdaad de kleine dingen die kunnen helpen. Ik probeer al om de 2 dingen gescheiden te zien, dat lukt helaas nog niet altijd. Het zijn natuurlijk ook 2 aparte dingen en op de momenten dat het me lukt om het gescheiden van mekaar te zien, dan zie ik de bevalling ook wel als iets positiefs. Ook wel fijn dat je zelf aan kon geven waar je niet aangeraakt wil worden en dat ze dan aangeeft als het wel even moet, en dat van die houdingen vind ik inderdaad ook een goede. Ik heb namelijk een stuk meer angst als ik op mijn rug lig. Ik heb daarom ook al overwogen om in bad te bevallen, dat lijkt me namelijk ook wel lekker aangezien ik van veel mensen begreep dat ze het fijn vonden om op bepaalde momenten een eigen "territorium" te hebben waar niemand aan je zit. Weer heel erg bedankt voor jullie tips. Ik ben zeker positief ingesteld en ik weet ook zeker dat ik het wil. Ik mis alleen soms even de kracht, maar als ik jullie verhalen dan zo lees, dan doet me dat zeker goed. Veel liefs Laus
Ik ben blij dat ik je iig een beetje heb kunnen helpen. Ik weet ook zeker dat het bij jou helemaal goed gaat komen hoor, je bent (zoals de rest al zei) erg positief ingesteld, en daarmee heb je de helft al overwonnen. Praat even met de verloskundige, ze maken het ongetwijfeld wel vaker mee, en zorg dat jij je prettig voelt. JIJ bent degene die gaat bevallen, en de rest moet daar maar rekening mee houden en aanpassen. Probeer je er niet teveel zorgen om te maken, uiteindelijk is alles helemaal in orde, dat weet ik wel zeker! Heel veel sterkte gewenst! Groetjes, Goddess tear
Bij mij vroegen ze het bij de intake of ik sexueel nare ervaringen heb gehad... Bij ons houden ze er dus wel degelijk rekening mee. Ik weet zeker dat als je het verteld ze gepaste maatregelen nemen! Zet em op!
Ook bij ons werd gevraagd of er nare sexuele ervaringen in het verleden waren geweest, en zo ja, in hoeverre die verwerkt waren. Gelukkig heb ik het jaren geleden al een plekje kunnen geven. Afgelopen zondag voelde ik de kleine haast niet en heb toch de vk gebeld. Ze zei dat ik maar even onder de douche moest en dan zou ze er zo aankomen. Toen was het toch even slikken omdat ik toch bang was dat ze inwendig wilde onderzoeken. Maar op het moment zelf lag ik in mijn blootje op bed en wilde eigenlijk alleen weten hoe het met ons meisje was. Al het andere was gewoon uit mijn hoofd verdwenen. Nu hoop ik dat dit bij de bevalling ook zo zal gaan. Als tip wil ik je meegeven om vooral naar je eigen gevoel te luisteren en dit ook aan te geven. Ze zullen er vast alles aan willen doen om voor jou de bevalling zo prettig mogelijk te maken. Geniet van je zwangerschap en veel succes gewenst.
Hoi, toen ik je verhaal las, moest ik gelijk aan een Doula denken. Sinds dit jaar bestaat dit fenomeen in Nederland. Dat zijn vrouwen die andere vrouwen tijdens de bevalling bijstaan. Er is zelfs een opleiding voor. Zij bewaken voornamelijk jouw wensen en voor-tijdens-na de bevalling zijn zij er constant bij aanwezig alleen voor JOU. Voor wat jij fijn vind, voor alles wat jij verwacht, om je gerust te stellen, te helpen, etc. Google maar eens, misschien dat het je aanspreekt.
Weer heel erg bedankt voor jullie reacties. Die tip van een Doula vind ik ook een goede. Ik had daar zelf ook al eerder aan gedacht. Dus misschien dat ik maar zoiets moet doen. Mijn vriend zei ook best wel te willen weten wat hij allemaal zou kunnen en mogen doen tijdens de bevalling en hij heeft ook al gezegd er voor te zorgen dat op dat moment alles naar mijn wensen gaat verlopen. Ik krijg er al wat meer vertrouwen in. Daarnaast heb ik nog een vraag aan de mensen die zelf te maken hebben gehad met seksueel misbruik: Hebben jullie er bijvoorbeeld ook problemen mee als er een andere man dan je man/vriend aanwezig is bij de bevalling? En misschien zelfs bepaalde handelingen uit zou moeten voeren daar? (Uiteraard in het geval dat je nare ervaring met een man was) Ik heb namelijk vrijwel geen problemen met vrouwen, maar ik denk dat ik me tegen een man voor zover dat kan op dat moment, met man en macht zal verzetten. Ik heb wel bij de VK ook gewoon gekozen voor een inwendige echo, die krijg ik binnenkort. Het lijkt me wel erg onprettig, maar ik ben nu meer benieuwd naar het kindje dan dat ik me daar druk over maak. Als het maar door een vrouw gedaan word, dan heb ik daar weinig problemen mee. Na mijn MK ben ik namelijk heb ik toch een kleine angst dat het mis zou kunnen gaan, dus vandaar dat ik wel graag vroeg in mijn zwangerschap een echo wil en niet pas met 12 weken. Liefs Laus
Ik heb alles gewoon een plekje kunnen geven. Ik heb er ook niet heel veel problemen mee als er een man bepaalde handelingen uit moet voeren. Op het moment dat er meer dan 1 man in de kamer staat zou ik wel in paniek raken (1 man kan ik wel aan, maar als het er twee of meer zijn ben ik toch altijd wat paniekeriger). Maar als jij echt niet wil dat er een andere man bij aanwezig is kun je dat gewoon zeggen toch?
Ik heb het helaas ook meegemaakt. Ik ben erna ook vaginistisch geworden. Ik heb dit aangegeven bij de verloskundige. Tijdens mijn bevalling wilde ik pijnbestrijding, en dat ging alleen onder behandeling van een gyneacoloog. Ik wilde dus niet dat dat een man was, en de verloskundige is gaan kijken wie er dienst had. Het was gelukkig een vrouwelijke gyneacologe. Anders denk ik niet dat ik de pijnbestrijding gewild had(misschien ook wel, ik weet het niet). Maar ik zou het als ik jou was zowiezo aan de verloskundige aangeven. Bij mij is het gelukkig goed uitgevallen. Groetjes Vera