@ Kirrebir: dat gemene stemmetje had ik al halverwege je verhaal toen ik dacht "ik was naar een andere huisarts gegaan". Oké, een burnout is verre van leuk... maar wat als je al kinderen hebt en je krijgt een burn-out? Doe je je kinderen dan ook de deur uit? Volgens mij is een abortus toch een stuk ongezonder voor het kindje dan een mamma die om leert gaan met een burn-out en stress management. Dus toen je daarna schreef dat zij het wel vergelijkbaar vond met een miskraam ging mijn bitch-stemmetje helemaal op hol . Het is toch echt wel iets anders als je een bewuste keuze maakt dan wanneer je een gewenst kindje verliest. Ik vraag me wel af... als het je je vriend/man in bed betrapt met een ander, zegt zij dan ook "dat ken ik, ik heb ook wel eens relatie uitgemaakt?" Tja, mensen kunnen de meest domme, onhandige rotopmerkingen maken... maar eerlijk gezegd heb ik dat nog liever dan de radiostilte die ik van sommige mensen heb gekregen. Juist van de mensen waarvan ik steun verwachtte kreeg ik helemaal niks. En nu ze denken dat het allemaal voorbij is krijg ik weer telefoontjes om te gaan stappen of shoppen. Ik weet dan echt niet wat ik moet zeggen, dus ik wimpel het maar af. Laf... maar ik weet echt even niks anders.
Dat is ook erg herkenbaar helaas! Niemand vraagt er ooit naar, het lijkt wel een verboden thema ofzo... Als ik er zelf over begin wil iedereen wel luisteren hoor, daar niet van. Maar uit zichzelf zou echt nooit iemand iets vragen. En als ik altijd zelf moet beginnen voel ik me ook zo'n zeikerd... Wat die huisarts zei begrijp ik trouwens ook niet... Er zijn genoeg vrouwen die zwaar depressief zijn ofzo en zelfs een kindje krijgen, en er bestaan ook antidepressiva die je kunt slikken als je zwanger bent... Nouja ik snap het wel als zij in die situatie dacht dat ze het echt niet aan kon ofzo. Maar van die dokter vind ik het maar raar... Maargoed, dan nog. het is haar keuze geweest, ze kan het niet afschuiven op de huisarts, want het was niet medisch noodzakelijk.
Ik heb vanochtend snel even de laatste berichtjes gelezen en toen zelf een vrij melige reactie gepost. Net heb ik alles gelezen en zag ik het berichtje van Zilvervosje en de reacties van een aantal anderen die het moeilijk hebben... Kan mezelf wel voor mij kop slaan dat ik dan met zo'n verhaal kom. Ik had het echt niet gezien! Sorry. @Tamar: fijn, zo'n echo. Ik hoop me over 1,5 week bij je te voegen!
Zo jullie hebben wat afgekletst de afgelopen 2 dagen. Ik heb ook heel lang hetzelfde gevoel gehad als Zilvervisje! Eigenlijk na de eerste mk niet, want toen was ik alweer heel snel zwanger. Vaak hoor ik mensen zeggen dat ik er niet zoveel mee bezig moet zijn en daar kan ik me echt ontzettend boos om maken... En ja iedereen om je heen wordt maar zwanger en het is niet dat ik ze het niet gun, maar ik wil het ook zo graag! Maar ik heb me op dit forum aangesloten om vooruit te kijken en ik heb ook nog wel eens een dag dat ik me ellendig voel (zoals vorige week toen ik opeens na 2 dagen overtijd toch ongesteld werd...) maar ook onze tijd zal komen!! Het geeft mij echt moed als ik lees dat iemand na een miskraam toch weer zwanger is. @ April: leuk idee van die lijst! @ Cossy: je hebt er een mooie website van gemaakt Hier mijn gegevens: - Mijn NOD is 3 febr. - Mijn eerste vlinderje is van 27 april 2009 - Mijn tweede vlindertje van 3 augustus 2009 @ Tamar: yoehoe een goede echo, gefeliciteerd! liefs
Geeft toch niet, je deed het niet expres. Ja, daar kan ik me nou ook zo boos om maken! Een vriendin wist dat we bezig waren, en toen zei ik tegen haar: helaas, in ben niet zwanger de ronde... Haar antwoord: tsja je bent er ook te veel mee bezig... Aaaagh! Dat is echt het ergste antwoord wat iemand daarop kan geven! Niet alleen dat je niet zwanger bent, maar je bent het blijkbaar ook nog eens zelf schuld?! Want ja, dan moet je er ook maar niet zoveel mee bezig zijn?! :x Ik zal je straks op het lijstje erbij zetten.
Dat is is en blijft wat mij betreft de meest lompe opmerking die er bestaat; Je bent er teveel mee bezig. AARRRGGHH!! Bij stellen die zich laten onderzoeken (en er een oorzaak wordt gevonden) voor verminderde vruchtbaarheid, blijkt dat (grofweg) 1/3 van de stellen problemen hebben door een medische oorzaak bij de vrouw, 1/3 bij de man en 1/3 bij beide. Kortom: bij 2/3 van de stellen ligt het probleem (deels) bij de man. Nu weet ik dat wij mannen goed kunnen beïvloeden en manipuleren. Maar om nu te stellen dat we mannen vermindert vruchtbaar kunnen maken door te veel aan zwanger worden te denken... Zo'n uitspraak slaat werkelijk nergens op. Ik snap ook niet hoe je op het idee komt zoiets te zeggen. Wat denk je ermee te bereiken? Dat soort dingen zeg je alleen om jezelf te horen praten. Bah!
Nou ze dacht niet eens dat het lag aan het feit dat ik mn vriend gek maakte, maar meer dat ik zelf tijdelijk verminderd vruchtbaar was ofzo door de stress... Maarja volgens mij worden dat soort dingen alleen gezegd door mensen die er niets vanaf weten en toch maar iets erop willen antwoorden... Lijkt me trouwens vooral erg pijnlijk voor stellen die echt verminderd vruchtbaar zijn. je zult maar al 3 jaar bezig zijn en dan de opmerking krijgen: je moet er ook niet teveel mee bezig zijn...
ja dat moet zeker pijnlijk zijn. Mensen roepen altijd maar wat als ze eigelijk niet weten wat ze anders moeten zeggen
Ik zou willen dat mensen gewoon eens zeiden: Bah, wat kut voor je! Dat hoor je zelden... Iedereen probeert altijd alles maar te relativeren...
Ja, het is ook wel onwetendheid. Maar zeg dan niks. Of zeg: Ik weet niks te zeggen. Wat naar voor je. Ofzo. Maar zo'n uitspraak alsof jij de wijsheid in pacht hebt. Bah! En dan niet snappen waarom het kwetsend is. Maar goed. Ik probeer maar niet naar dat soort mensen te luisteren.
Er waren een paar vrienden die ook gewoon echt zeiden echt kut en nog meer dingen en die vragen nu nog steeds hoe het gaat. Die zijn goud waard. en natuurlijk mijn familie. Mijn oma belt tussendoor ook vaak heel lief. vAn de weekk ook uit het niets en hoe is het nu met je? Dat soort mensen concentreer ik me nu op. ende mensen met de domme opmerkingen laat ik lkkr lullen
Inderdaad, al die relativerende praat ben ik ook zo zat!! "je weet nu iig dat je zwanger kunt worden" "het is een natuurlijke selectie" "wees maar blij, want het was waarschijnlijk geen gezond kindje geweest" "de zus van de buurvrouw, daar weer een vriendin van en daar weer een nicht van is nar 20 weken een kindje verloren, dat is pas erg" Enzovoort enzovoort Ik denk dat we ze allemaal al eens gehoord hebben. Ik ben er klaar mee!!!!
kirrebir, 63 daagies al. En ik zat al te stressen na 5 weken.Weet je nog in t andere forum. Dat is niks vergeleken bij 63 daagies
@Tamar, van harte meid, ben zo blij voor je!! @Kirrebir, misschien een beetje gek, maar moet regelmatig even aan je denken vanwege het uitblijven van je ongesteldheid... weet hoe gek je jezelf zo kunt maken en dat het gewoon ook best moeilijk is als anderen weer zwanger worden. Anyway, wilde ik ff zeggen Mag ik er nog bij op de lijst trouwens? Ik heb mijn NOD op 31 januari gezet, hopelijk klopt dat. Mijn cyclus na de curettage was 34 dagen, voor mijn zwangerschappen ongeveer 27 dagen. Misschien nu ook wel langer dan dat, maar als ik de 31e nog niet ongesteld ben durf ik te wedden dat er van de twee testen die er hier liggen nog maar 1 over is Heb twee dochters, 1 van jan. 2007 en 1 van juni 2008. Heb in nov. 2009 een MA gehad, op het moment dat we erachter kwamen 13w zwanger, gecuretteerd op 30 november. Fijne avond!
hi dames, ben in vogelvlucht door jullie geklets heen gegaan... zo herkenbaar allemaal, beetje ego maar ik heb op het moment 2 schoonzusjes zwanger en de ene heb ik eigenlijk "niet zo'n band mee" op z'n zachtst gezegd en die fietst er door heen zoals ze zelf zegt en de ander kan niks meer.... geen kerst vieren etc want dat is zo vermoeiend! denk ik ruilen?! ook heb ik op werk veel zwangeren om me heen en een collega d'r dochter die zwakbegaafd is is ook oeps foutje bedankt voor een tweede keer zwanger eerste kindje is door jeugdzorg uit geplaatst..... ik denk dus EN WIJ DAN!!!!!!:x en in mijn hart wel plek voor 10 kindjes...... maar ik tel mijn zegeningen vanacht heb ik tussen 24:00 en 3:00 opgelopen met een opstandige peuter die driftig was en niet wilde slapen.....ws verkouden en cliches?! ik heb er maling aan ik shokeer mensen rustig, moeten ze maar nadenken wat ze zeggen. hoe vaak er wel niet gevraagd wordt: waar blijft nr 2? latst heb ik geantwoord dat sinterklaas me over geslagen had moest je dat gezicht zien! whahahaha toen kreeg ik als antwoord, dat zeg je toch niet?! ik heb haar uitgelegd dat ze dan geen vragen moet stellen waarvan ze niet met het antwoord om kan gaan. ik merk wel dat ik vreselijk jaloers ben op al die buikjes.. zelfs de leidster op kinderdagverblijf waar dochter naar toe gaat is zwanger.....
@ Eltime: thanks, dat vind ik heel lief! Gelukkig ben ik nog niet gek , maar ik heb idd mijn slechte dagen dat ik denk dat het nooit meer goed komt... Ik hou me vast aan Cossy die pas na 2 mnd ongesteld werd (al ben ik daar al weer overheen...) @ano: ik kan me heel goed voorstellen dat je daarover aan het stressen was hoor! Ik denk nu iig zeker niet: nou, die stelde zich toen ook aan We hebben allemaal onze stress dingetjes. Gewoon ff voor iedereen een knuffel!
Toen ik mijn mk had waren mijn ouders op vakantie. Ik vond het zo erg dat ik niet bij mijn moeder terecht kon! Zeker omdat zij hetzelfde mee heeft gemaakt. Ik kon wel bij mijn schoonouders terecht, maar dat is toch anders. De meeste vrienden en collega's reageerden ook goed. Hoewel ook ik van collega's wel opmerkingen heb gehad over het 'teveel ermee bezig zijn'. Ik vond dat zo gek. Hoe weten zij dat nou? Tot die miskraam heb ik op school nooit over onze pogingen gepraat. Een vriendin vroeg een tijdje erna wat ik wilde dat zij deed: Vragen hoe het nu ging of juist niet. Ze wilde mij niet het gevoel geven dat ze het doodzweeg. Maar ze wist ook niet zeker of ik het wel prettig zou vinden als ze ernaar vraagt. (Stel je voor dat ik er net even niet aan dacht en zij me er dan juist weer aan zou herinneren ofzo.) Ik vond dat heel goed van haar dat ze dit bespreekbaar maakte. Ik zou me in haar situatie ook onzeker voelen. Wat ik echt geweldig vond, is dat mijn huisarts een paar weken later in de avonduren even belde. Gewoon om te vragen hoe het nu met me ging. Dat vond ik zo lief!