Nou dan heb je daar in ieder geval geluk mee, ik heb echt NIEMAND die weet hoe ze ermee om moeten gaan... Iedereen zwijgt angstvallig. Kirrebir -> Aaaagh, die zijn ook erg ja! Je kunt altijd wel iets vinden wat nog erger is, net alsof je daarmee bent geholpen... Eltime -> Zal je straks om de lijst zetten. Als zoonlief slaapt. Snoetetoet -> Door jeugdzorg uit huis geplaatst en dan alweer zwanger?!?! Dan ben je inderdaad zwakbegaafd ja... Pff. sommige mensen... En WAT voor een debiel mens zei dat nou?!? Als iemand iets vraagt is het toch logisch dat je antwoord geeft?! En dan ook nog die opmerking... Pff echt vreselijk stom! Inderdaad geen vragen stellen waar je het antwoord niet van wilt horen, dat heb je mooi gezegd...
dat is zeker lief van de huisarts. bij mij belde de vk tussendoor heel vaak vond ik ook wel fijn. En een paar dagen na de miskraam belde de assistent van de vk. Ze zei ik moet heel de tijd aan je denken hoe het nou met je gaat en wilde nou gewoon maar is bellen. Vond ikook erg aardig en ga zeker trg naar die praktijk
Kirrebir -> Je ik moet zeggen dat ik het op het einde van die 2 maand ook wel een beetje benauwd begon te krijgen... Al schijnt 10 weken heel normaal te zijn na een mk... tupp -> Fijn dat je vriendin dat vroeg idd! Je kunt het veel beter vragen dan maag gewoon doodzwijgen...
Hier 1 van de echo's.......Mooi he! Ik moest zelf eerst ook goed kijken, maar rechts het ruggetje, boven het hoofdje......En dat "zonnetje" erboven geen idee!
Aah mooi Tamar... en dat zonnetje is vast een beschermengeltje Hier een heleboel meelevende mensen, maar ook wel rare opmerkingen gehad... -"Goh dat heb ik ook gehad, en daarna lukte het niet meer om zwanger te raken!" -"Tsja, als het jullie niet meer gegund is moet je maar blij zijn met wat je hebt. Dan moet je je er maar gewoon bij neerleggen". Sure! Tuurlijk ben ik dankbaar voor en blij met wat ik heb, maar ook dit kindje was zo gewenst... de pijn wordt er niet minder van.
Gisteren bij de gyn geweest voor controle en het was goed nieuws, de miskraam had geen aanleiding en het is pech geweest. Het weefsel is na de Mk onderzocht en zag er goed uit en niks geks in te vinden. Pff opluchting hoor. Hij wenste ons een vruchtbaar 2010 hihi lief he. We zullen zien wanneer we het blijde nieuws weer mogen ontvangen. Het si zo ontzettend welkom. Gr Sun
@ iedereen behalve Tamar. Hihi, ik kan nooit kop of staart maken van die echo's. Althans, de vroege. Op die latere echo's zie ik wel wat. Ik voel me altijd zo lullig als er een trotse collega met zo'n plaatje komt en ik er met de beste wil ter wereld geen kind in kan zien. Maar ik doe altijd braaf enthousiast. Moet ik straks bij mijn eigen echo ook enthousiasme faken?? @ Tamar: Wat een pláátje!
Haha, @tupp, nou het is gelukt ik geloof in je enthousiasme, hihihihi Dat kan je ook voor je zelf..... @krokodieltje, dank je goed van jou dat je dat weet! @sunshine, fijn dat alles goed was bij de gyn! Ik duim voor je dat je snel zwanger bent! @hier, ik ga naar bed, ben gebroken en moet weer aan de arbeid morgen en donderdag......
das een goeie die moet ik onthouden. @tupp, dat is knap van je vriendin, meesten durven dat niet. vind dat zelf ook altijd moeilijk. hier word er ook bijna niet meer over gepraat. net bij oud en nieuw kwamen er wel nieuwjaars wensen een collega van me is ook al jaren bezig (is er nu achter dat door een soort virus ofzo (snap het niet goed) ze niet zwanger kon worden, want haar lichaam werkte heel erg tegen) nu heeft ze kans dat het wel spontaan lukt, dus af en toe informeren we even bij elkaar twee andere collega/vriendinnen vragen er af en toe nog naar, dat is wel fijn. toen ik terug moest naar de gyn, vroeg hij ook hoe het met mij was en of ik het al een beetje verwerkt had? (is meestal een man van weinig woorden, dus dat vond ik erg lief) had op het cb ook tegen de wijkverpleegkundige gezegd (zag nogal wit weekje na de curretage) ze vond het heel erg. en ik mocht altijd bellen als er iets was of ik er over wilde praten. de afgelopen keer moest ik bij de arts zijn en die vreog ook hoe het ging, want de wvk had het verteld en ze vond het een vreselijk verhaal. (vond die arts nooit zo aardig, beetje stijf mens) hier was het vooral ook heel moeilijk omdat vriend er niet was (die zat aan boord, had gelukkig wel net bereik met zijn gsm (die avond en de volgende ochtend na de echo) toen ik zoveel bloed verloor (na de cytotec) kon ik hem niet bereiken en moest mijn schoonmoeder wel bellen (die woont hier nog geen 3minuten vandaan) @tamar, gefeliciteerd met je goede echo!!!
@ Brenjomi: ik vond het al erg dat ik mijn ouders niet kon bereiken, maar je vriend niet bij je hebben is natuurlijk nog veel erger! Ik vond het zo gek dat allerlei mensen die verder van mij afstaan (zoals mijn collega's) het al wisten, maar mijn moeder niet. Gek genoeg is het nu weer raak, terwijl mijn ouders op vakantie zijn. Misschien maar goed ook, anders hadden we misschien ons mond nu kunnen houden en nu moeten we wel. Ik zou ze het liefst pas vertellen als ik een hartje heb gezien.
@tupp, dat lijkt me ook erg moeilijk ik moet ook proberen mijn mond te houden. mijn schoonmoeder zei al lachend: je moet het niet vertellen voor je 4maanden bent. dus als ze nu iets vraagt zeg ik gewoon: ik ben nog geen 4maanden (eigen schuld. ookal ben ik niet zwanger zeg ik het nog) en dat is ook mijn enige reden dat ik zo hoop dat ik vlug zwanger ben (nu dus eigenlijk) dan kan mijn vriend nog mee naar de eerste echo, die vorige keer moest ik die ook alleen doen (was toen wel goed, alleen was ik 1,5week korter zwanger, wat volgens mij echt niet kon) maar als ik nu niet zwanger ben heb ik zelfs kans dat ik (mocht het de volgende ronde raak zijn) alleen moet testen, dat zou ik echt balen vinden. dan zou ik nog onzekerder zijn (denk ik)
Ja, dat kan ik me voorstellen. Het is toch het fijnst om dat samen te doen. Zeker in het begin. Nou ja, en het einde natuurlijk
Haha, over er teveel mee bezig zijn. Mijn eigen moeder roept dat ook steeds, dat ik er niet om moet stressen. Dus toen ik laatst aan het Kerstontbijt aankondigde dat ik zwanger was, zei mijn moeder meteen: "Zie je nou wel, als je je niet stressed, gaat het allemaal vanzelf." Grrrrr. Waarop mijn broer heel grappig voor mij het ijs brak. Hij keek mijn moeder quasi streng aan en zei: "Nou, mama, dat gaat toch echt niet vanzelf, hoor, daar moet je bepaalde dingen voor doen!" Iedereen in een deuk, ik gelukkig ook. Want ik stond op het punt te zeggen dat ik me er wel degelijk druk om had gemaakt. Gezien de druk die erachter zat dat ik zo snel mogelijk weer zwanger moest worden vanwege mijn MS. Dit kindje is verwekt in een week waarin mijn vriend en ik elke dag ruzie met elkaar hadden en hij dus helemaal geen zin in seks met me had. Maar ja, daar was die positieve ovutest en toen moest hij wel. Als ik geen ovutesten had gedaan, waren we die nacht mooi koppig gaan slapen en was Edwin er nu niet geweest. Een absoluut onromantische bevruchting, maar nu kunnen we er om lachen. Mijn vriend zegt dat dat juist echte liefde is, je ruzies even opzij zetten en lekker een kindje met elkaar verwekken . Maar praat me niet over "er mee bezig zijn". Beide keren was ik er enorm mee bezig en daar ben ik niet minder zwanger van geworden. Anders was "er mee bezig zijn" wel een anticonceptiemiddel geweest, lekker goedkoop .
Dooierzakje! Daar eet je kindje nu nog van. Mooie foto! *Edit: ohw Krokodieltje zei het ook al, hihi. Nou dat is dus bij deze bevestigd.
Aaaagh, die opmerking is ECHT dom zeg! En slaat ook volledig de plank mis... Waaaarom zou een mk een teken zijn dat je geen kindje meer gegund is?!? Als je dat nou zegt tegen iemand die al 10 jaar bezig is voor een 2e zonder succes, dan is het tenminste ergens op gebaseerd, hoewel het ook dan super lullig is. maar om zoiets te zeggen na een mk is gewoon heel erg raar... Sunshine1975 -> Oh gelukkig, dat is goed nieuws! tupp -> Op je eigen echo zie je het wel hoor, als je het in het echt ziet is het veel duidelijker, en dan herken je het terug op de echo. Ik had vorige keer trouwens een echo met 9w, en dat was al heeeel duidelijk. Ik lees trouwens dat de meesten van jullie nog eens terug moesten op controle bij de gyn, nou ik helemaal niet. Wel vreemd hoor... Terwijl ik wel zwaar bloedarmoede had. En ik kon inderdaad mijn vriend ook niet bereiken... Krokodieltje -> Ook al die opmerking, aaagh! Dan zou je toch he! En net alsof je er invloed op hebt ook... Als je graag een kindje wilt duurt elke dag te lang, en ZEKER als er ook nog druk op staat door een ernstige ziekte...
Ik vind het wel grappig te lezen hoe jullie Edwin tot stand is gekomen, Krokodieltje. Da's inderdaad echte onromantische liefde. (en laten we wel wezen... zo is leifde vaak, toch?) Hoewel ik nu, in mijn wittebroodsweken, natuurlijk absoluut niet mag klachen over gebrek aan romantiek. Onze Fröbel is waarschijnlijk ontstaan toen we genoten van de laatste keer 'sex-voor-het-huwelijk' of toen we vierden dat we het voor de eerste keer 'legaal' deden.
Tupp -> Oh jeetje ik wist helemaal niet dat jullie pas getrouwd waren, oeps... Nouja, bij deze nog van harte gefeliciteerd!! Zou wel grappig zijn zeg, ontstaan op de 1e dag huwelijk... Da's nog eens timing! Trouwens hoe Vince is ontstaan is ook wel een verhaal apart. Het was een maand waarin het niet zo goed ging tussen mij en mijn vriend (lees: aankomende relatiecrisis. ) dus we hadden die maand maar 1 keer sex, namelijk ' s middags voor kerstavond. En dat terwijl ik dus aan de pil was... De dokter noemde het 'haast de onbevlekte ontvangenis', hahaha!