Dat is precies wat bij mij als eerste in mijn hoofd opkwam! Echt super Tamar, heerlijk weer een mooie echo in handen! @ iedereen Wat die domme opmerkingen betreft; Wat kunnen mensen toch onnadenkend en onwetend zijn! Ze weten niet beter, de arme schapen. Gelukkig zijn er in mijn omgeving geen rare opmerkingen gemaakt, behalve mijn schoonmoeder die niet erg tactvol is, maar ze zei dat door haar tranen heen, dus begaan was ze absoluut. Mijn vriendinnen reageerden ook allemaal op een prettige. Ik heb van die stoere vrouwen om me heen, maar zodra het om kindjes gaat.....tranen met tuiten. Echte lieve vrouwen. Zelf heb ik nooit erg de behoefte om mijn emoties te uiten bij mijn vriendinnen en zit dan mijn tranen weg te drukken. Gewoon geen zin om dat bij hen te doen, maar lekker bij mijn man en moeder. De dagen na de echo waarop bleek dat er geen leven was barstte ik om de haverklap in huilen uit. Gelukkig begon het eerste bloeden diezelfde middag nog, zodat ik niet nog weken hoefde te wachten tot de mk zich zou inzetten en 4 dagen later was het zover. Op het moment dat we het kindje begraven hadden, voelde ik me rustiger en na de eerste menstruatie had ik echt het gevoel dit verdrietige hoofdstuk te hebben afgesloten. Het is misschien heel gek om te zeggen, maar het lijkt wel alsof het jaren geleden is dat het gebeurde, terwijl het nog maar 2 maandjes terug was. Als ik erover praat voel ik me niet meer verdrietig. Alleen vorige week toen ik hier op het forum schreef, kreeg ik het eventjes te kwaad, maar dat voelde ook fijn, even een beetje snikken doet weleens goed. Verder lijkt het 'klussen' hier niet erg te lukken. Hebben steeds afspraken 's avonds. Daarna zijn we te moe. Ik moet vanavond weer de deur uit, maar zit er hard over te denken af te zeggen, zodat we in elk geval rust hebben en een poging kunnen wagen als we zin hebben. Zucht.....maar dat lijkt me dan ook weer niks, want dan weet ik nu al dat ik er helemaal geen zin in heb vanavond, geforceerd vrijen werkt bij mij niet. Als ik een man zou zijn, dan had ik een slappe gehad
@ Tupp Wij zitten ook in onze 'wittebroodsweken', maar de romantiek is ver te zoeken. We waren 'stiekem' getrouwd zonder poeha. Lekker onromantisch in 10 minuten, precies zoals wij zijn. 8) @ Cossy hahahaha, nou dat is inderdaad wel een bijzondere bevruchting. Bij ons zoontje was het in onze vakantie (we waren nét weer thuis) gebeurd. In onze huwelijksnacht een poging gewaagd, maar helaas ongesteld geworden.
Volgens mij gaat dat bij de meeste mannen snel over. Ik herken met wel in jouw verhaal April1. Ik was er niet na de eerste menstruatie "klaar mee", maar toch zeker wel na de tweede. Vandaar dat ik dit topic ook op prijs stel. (Vanwege het vooruitkijken.) Het verdriet van "Waarom lukt het nou niet" bleef natuurlijk wel. Maar dat is nu dus vervangen door HOOP en een beetje onzekerheid dat ik hardnekkig wegduw. Ik kan vrijdag 22 januari bij de vk terecht voor een intakegesprek. (6w:2d) Ze hebben me er echt eerder tussen gepropt, anders had ik 2 februari pas gekund. Zo lang wachten kan ik nu dus echt even niet aan! Helaas nog geen echo, daarvoor wordt de 22e pas een afspraak gemaakt. Ik hoop dat ze me er dan weer snel tussen kunnen moffelen! Ik moet nu wel gaan liegen op mijn werk. Ik ben juf op een basisschool. En de afspraak is onder schooltijd. Ik wil het nog niet vertellen... Nu ben ik een uitstekende leugenaar en ik heb gisteren al voorzichtig wat gemopperd over rugpijn. Op zich geen onbekende kwaal voor mij. "Zal wel weer fysiotherapie worden". Nu maar hopen dat ze er intrappen. (Of in ieder geval allemaal zo attent zijn niks te vragen.) Sinds de mk weet iedereen dat we 'bezig' zijn. En ze zitten er met z'n allen echt op te wachten, geloof ik. (Dat krijg je met zo'n wijfenclub. Haha, die paar mannen bij ons zien echt af!)
Tja, dat is lastig he, als je met veel vrouwen werkt. Volgens mij kun je liegen wat je wil, maar de meeste vrouwen lijken wat baby's/zwangerschappen helderziend. Wat vervelend dat je zo lang moet wachten voor een echo. Je zal wel in spanning zitten. Voel je je al een beetje zwanger? Kwaaltjes? Ik had geen kwalen bij mijn zoon, pas later in de zwangerschap bekken klachten. Ik herken het wel wat je zegt, er 'klaar mee zijn', maar toch stiekem die twijfels. Ik heb dat ook. Aan de ene kant ben ik blij dat we er weer voor gaan, maar aan de andere kant voel ik toch wel wat angst, twijfel. Daar ben ik me flink tegen aan het wapenen. Het blijft ondanks dat je het hebt afgesloten toch op de achtergrond sluimeren, he. Ik vind dit topic ook prettig. De dames hier zijn tenminste 'normaal' en niet van die kakelende kippen die alles maar napraten. Lekker volwassen meiden. Echt hoor, dankzij dit forum knapte ik flink op na de mk. Ik vind het makkelijker delen dan met mijn vriendinnen, die geen van allen gelukkig een mk hebben meegemaakt.
Ik had voor en tijdens het weekend steeds van die ongi-krampen. Tot en met maandag ook pijn in mijn onderrug, die een beetje uitstraalde naar mijn benen. Ik heb ook ruim een week last gehad van pijnlijk borsten. Misschien zijn ze zelfs al een milimeter gegroeid. Vandaag en gisteren heb ik nog wel geregeld last van misselijkheid. En als ik een tijdje heb gezeten, krijg ik last van buik en rug als ik te snel overeind kom. Gek hoe je hoofd werkt: voor ik getest dacht ik: "Ik heb al zo lang ongikrampen zonder dat de menstruatie op gang komt... misschien is het wel raak." Na het testen dacht ik: "Oh jee, ik heb nog steeds ongikrampen en pijn. Zou dat het teken zijn van weer een mk? De vorige keer begon het daar ook mee." Nu denk ik: "Oei, ik heb vrijwel geen last meer van die krampen. Zou dat betekenen dat het alweer voorbij is?" Maar eh... verder gaat het goed hoor.
Nee. Zucht. Ik snap wel waarom mannen moeite met ons hebben. Ik ga hier wegwezen en allemaal hele vervelende maar nuttige klusjes doen. Ik denk dat bezigheidstherapie me nu even beter helpt dan hier blijven leuteren. Dus: stofzuigen, nakijkwerk doen, boodschappen, vaatwasser... Dat moet me toch zeker weer tot het middaguur bezig houden! En dan maar eens een middagdutje doen.
Wat was het voor mij heerlijk dat die mannen waarmee ik werk echt geen benul hadden! Dat ik ineens niet meer af en toe met ze mee naar buiten ging om een stiekem een sigaretje roken, vonden ze niet verdacht. Dat ik geen champagne nam (niet eens een klein slokje en ze weten hoe dol ik ben op champagne) toen we ons target gehaald hadden was ook niet raar. Ze gooiden het op: je hebt gister zeker te veel gedronken! Want we zagen je vanmorgen ook al een paracetamol (was mijn foliumzuur) nemen. Hahaha echt totaal geen benul! Zelfs toen ze achteraf hoorden dat ik dus zwanger was geweest, hadden ze niet zoiets van: ahhhhh vandaar! Maar dat zal nu wel anders zijn (hoewel ik nog steeds niet mee naar buiten ga), nu ze weten dat ik er mee bezig ben. @Tupp: ook van mij alsnog gefeliciteerd met je huwelijk! @April: wanneer ben jij getrouwd dan? Leuk om te lezen hoe jullie kleintjes zijn verwekt. Aangezien het bij ons de eerste keer was dat we er serieus voor gingen, hebben we er maar een romantisch avondje van gemaakt... Mag ik nog even een wat "viezer" praatje aan jullie voorleggen? Zo niet, stop dan maar even met lezen Ik zal het wat kleiner maken... Gister op het werk dacht ik ineens: nu is het begonnen. Ik voelde echt wat lopen. Dus ik ben meteen naar het toilet gerend, maar geen bloed te zien. Maar ik ben wel doorzichtig vocht verloren. Echt waterig dus geen afscheiding. En het was geen urine, dat weet ik zeker! Heeft iemand dit ook wel eens gehad en/of weet iemand wat dit is?
@ Kirrebir dat waterige heb ik momenteel ook, volgens mij mijn ei, misschien bij jou ook? Lijkt inderdaad alsof het eruit loopt, heb zelf een inlegkruisje in, mijn onderbroek hield het niet meer.
@kirrebir: heb daar ook af entoe last van dat ik denk : wat loopt er nou!?!? en idd. waterig iets geen afscheidng of urine maar als ik zo terugdenk is dat toch rondom me ei alhowel ik niet weet hoe het in jou situatie zal zijn maar misschien dat je toch binnenkort ongie wordt ? of je ei die na 2mnd erachter is dat die moest springen
@ tupp ja, dat zijn de kwalen, zo mag ik het horen. Nu je het zegt , die krampen had ik bij mijn zoontje ook en mijn borsten waren ook gevoelig. Op een gegeven moment stopte die pijntjes e had ik ook even angst dat het niet goed was. Maar gelukkig een lekkere zoon op de wereld mogen zetten. Bij mijn mk had ik enkel last van lichte misselijkheid. Die twijfels hou je denk ik toch of je nou wel of niet een mk hebt gehad. Mijn zwangere vriendinnen hadden dit ook allemaal.
Bij mij is tot nu toe steeds tijdens deze waterige afscheiding mijn ei geweest. Dus Kirrbir...aan de slag
vind het echt balen dat mn cyclus nu langer is als voorheen GRRRR anders hoefde ik maar nog 4dgjes te wachten, dat is bijna de helft als dat ik nu moet wachten en dan heb ik niet eens mijn langste cyclus genomen omdat ik dit al lang vind duren
Ik denk niet dat het mijn ei is, want die heb ik (dacht ik) 2 weken geleden gehad. Ook de gyn zag aan mjin eileiders dat er een ei was geweest (maar nou weet ik niet hoe lang hij dat kan zien)... Misschien dat het het dan toch mee te maken heeft dat ik eigenlijk ongesteld zou moeten worden.
Dat had ik ook. De 1e x na de mk was 32 en de de 2ex gelukkig al 27. Wie weet gaat het bij jou ook weer een kortere worden. Ik testte gewoon op de 28e dag. Ik ben gewoon niet geduldig en ga mezelf dan ook niet dwingen te wachten met testen.
Dat zou natuurlijk ook kunnen. Bij mij is het voor mijn menstruatie meestal juist wat taaier. Kun je niet al zwanger zijn? Tijdens mijn zwangerschappen had ik ook vaak waterige afscheiding afgewissed met wat dikker. @ Nisa Dank je wel!
@april1: wat was jou cyclus voor je MK? ikk dus 28 tot de 2de curretage (na de eerste curr. was die netjes weer 28) en nu ja zie mn onderschrift; wanneer die zin heeft