Sorry, maar ik denk dat jij echt een beetje overreageert. Ik zeg nergens dat ik vind dat je kind echte gedragsproblemen hebt. Ik heb even al mijn berichtjes teruggezocht, maar nergens impliceer ik dat! Maar je reactie zegt mij alles. En ik denk dat dit ook het gevoel is wat je kreeg van de leidsters en dat je commentaar op zijn gedrag direct als een aanval ziet. maar feit is dat je zelf aangeeft dat je soms met je handen in het haar zit omtrent zijn drukke gedrag thuis. Dan vind ik persoonlijk dat je dat dus ook op je opvang moet overleggen van te voren. Dan kunnen de leidsters daar ook rekening mee houden en samen met jullie een plan oid maken om ook de veiligheid van de andere kindjes te waarborgen. Want het gaat niet alleen om jullie kind he! Dat kun je gezever noemen, prima. Je vraag om meningen en ik vind dat je zulke dingen met de opvang moet bespreken op voorhand. Moet (en doe) ik ook. Omdat je dan zulke dingen van te voren kunt opvangen en sturen.
Op de weinige i formatie die jij geeft en de heftige reactie van de leidsters (hoewel ik absolutt vind dat dit soort gesprekken niet openbaar moeten plaatsvinden), dus het gedrag op de opvang, het gedrag thuis, het nog niet/slecht praten, zou ik via jeugd en gezin hulp vragen, in de vorm van een observatie van een orthopedagoog. Als (en ik zeg echt als!) er inderdaad gedragsproblemen of een stoornis zou zijn, ben je hier vroeg bij. "Stoute" kinderen zijn er niet. "Stoute" kinderen straffen werkt ook niet. Hoe meer negatieve aandacht hieraan, hoe meer kinderen eraan gewend raken, zichzelf vroeg stout gaan vinden en dan dus ook maar stout gaan doen. Mijn advies zou zijn; een gesprek aangaan op de opvang, zonder hoogoplopende emoties, daar heeft je kind niets aan, luisteren naar wat zij te zeggen hebben en met deze informatie en je eigen kennis kijken wat je hiermee kan doen. Dus of huisarts of jeugd en gezin of niets. (En vergeet aub niet dat leidsters, kleuterjuffen, leraren etc. met kinderen werken, veel kinderen zien en het beste met de kindjes voor heeft)
Klopt dit is 1 van de eerste dingen die de orthopedagoog hier goed aanpakte. Je kindje is niet 'stout' (als je perse deze benaming wilt hanteren) maar zijn gedrag wat niet wenselijk. Het is dus best belangrijk dat je je kind en zijn gedrag hierin scheidt zodat het kind kan leren dat er gevolgen zitten aan bepaald onwenselijk gedrag maar dat papa/mama/leidster etc hem nog wel gewoon lief vinden. Aan gezien je schrijft dat je kindje zich nog niet met woorden weet uit te drukken is het misschien handig om met picto's te gaan werken. Mijn zoon praatte al heel vroeg en heel wijs maar kon toch zijn gevoelens niet goed uiten. Wij hebben toen picto's gemaakt van gevoelens (blij, boos, verdrietig, verward etc) en hebben toen hem geleerd om ons te laten zien hoe hij zich voelde. Wat ook heel goed hielp was het boos zijn weg te laten trommelen op een trommel (je mag dan slaan en lawaai maken) en daarna pas weer het gesprek aan te gaan. Soms puzzelen kinderen de puzzelstukjes verkeerd aan elkaar (doet mijn autistische zoon regelmatig) waardoor hun een heel ander verhaal krijgen dan een ander (iets wat een leidster ook kan overkomen ) b.v mijn zoon rent, ik sta langs de kant te kijken en vlak voor mijn voeten valt hij. Het kan dus zomaar zijn dat mijn zoon dan boos op mij wordt omdat hij het als volgt puzzelt, ik ren, ik val en daar staat mama . Oke dan heeft mama mij dus laten struikelen. Het advies om hem eens te laten observeren vind ik geen slechte. Je hebt dan meteen duidelijkheid ten eerste voor jezelf ontwikkeld hij zich op een juiste manier of is er mogelijk iets aan de hand waardoor we onze opvoedmethode aan moeten passen. Voor de opvang - oke het was een eenmalige gebeurtenis of hey kijk wij moeten onze opvangmethode voor hem aanpassen omdat ...... Maar ook voor later op school, als je weet dat er iets aan de hand is met je zoon kun je wellicht een andere schoolkeuze maken dan wanneer er niets aan de hand is.
Ik heb niet alle reacties gelezen. Beste Ts, Wat ontzettend rot dat dit gebeurd is meid. Dit is een situatie waar natuurlijk niemand blij van wordt, en jij allerminst. Heb jij gevraagd aan de leidsters wat ze hebben gedaan nadat het ongelukje is gebeurd? Hoe hebben zij ingegrepen? Verder mag je ze aanspreken op onprofessioneel gedrag: - jou aanspreken waar andere ouders bij zijn - met dikke rode stiften in het schriftje kalken - veroordelen dat jouw kind 'heel erg stout' is (wat is stout? Wees specifiek! Daarbij IS een kind niet stout maar vertoont hij stout gedrag) waar je heel erg boos om mag worden op de leisters: - de achterlijke beredenatie dat de baby een schedelbreuk HAD KUNNEN HEBBEN. dit is niet zo! Dus waarom opnoemen?! Doe normaal. wat betreft de vergelijking met andere kindjes. Ga na of dit echt zo is. op dit moment voel jij je ook emotioneel dus kun je niet helemaal helder denken. Ik zou zeker een pittig gesprek aangaan met het kdv.
Ik snap dat het niet leuk is om dit soort dingen te horen en de manier waarop dat ging kan zeker anders. Tegelijk vind ik dat je zelf ook erg emotioneel / verdedigend reageert op de situatie én de reacties hier. Daarmee verleg je de focus. Ik zou juist willen weten waarom leidsters dachten dat dit moedwillig was, of er iets aan vooraf gegaan was, hoe zoon op dat moment reageerde etc. De leidsters hebben het helemaal niet gehad over een crimineel in de dop, een gedragsstoornis of wat dan ook, dan zijn allemaal termen die in jóuw hoofd erbij komen. Overigens deed mijn 2-jarige dit gisteren bij haar 8 maanden oude zusje. Pienter dametje, weet best dat het niet mag en dat ze daarmee zusje pijn kan doen, kan zich ook zeer goed uiten. En toch sprong ze plotseling zomaar op zusje, die daar gelukkig helemaal niets aan over hield of zelfs maar onder de indruk van was. Maar ik zelf reageerde wél heftig, omdat wij als volwassenen weten wat de gevolgen kunnen zijn maar zo'n 2-jarige snapt dat niet volledig. Zo vertel ik altijd dat ze niet zomaar de straat op kan lopen omdat een auto dan op haar kan botsen en haar echt heel erg veel pijn kan doen. Haar oplossing: dan heb ik een héle grote pleister nodig. Wanneer ik haar uitleg dat er dan ook iets stuk kan gaan wat de dokter niet meer kan maken snapt ze dat prima. Wellicht onderschat je je zoon daarin wel iets, dat hij met een beetje uitleg best kan begrijpen waarom dit soort dingen niet kunnen. Ik snap ook eigenlijk niet waarom je wél vindt dat hij straf verdient, terwijl je tegelijkertijd zegt dat hij nog niet zou snappen wat of waarom dit niet kan. Dan heeft straffen helemaal geen zin.
Ben ik nou echt één van de weinigen die vind dat op zo'n druk kinderdagverblijf de jonge, kwetsbare kindjes op een veilige plek moeten liggen/zitten? Lekker makkelijk om de schuld op een tweejarige af te schuiven. Hoe weten de leidsters dat je zoontje er boven op sprong? Hij kan toch ook gewoon iets te enthousiast gereageerd hebben..
Sja... Bij ons is dat echt totaal geen probleem! Die kleintjes (en dan heb ik het niet over babies van 4 of 5 maanden oud) kruipen overal vrolijk doorheen. En Spiegelen zich ook aan de oudere kindjes. Dat is ook de reden waarom Eva naar een verticale groep is gegaan. Als de leidsters weten wat voor vlees ze in de.kuip hebben wat betreft de andere kindjes kan dat prima.
Tja, ik denk dat dit soort dingen gewoon gebeurt op een verticale groep. En voor de één de een reden om hiervoor te kiezen (rekening leren houden met elkaar, leren omgaan met babys), voor de ander (zoals ik ) de reden om juist voor een horizontale babygroep en later peutergroep te kiezen.
Overigens is het wel een beetje naïef om te denken dat dit soort dingen niet op horizontale groepen gebeuren
wat vervelend dat dit gebeurt is! Fijn dat je zoontje er verder geen last van heeft gehad de volgende dag. Heb je nog iets van de ouders van het kindje gehoord? Verder denk ik dat je minder moet gaan invullen voor een ander. Ik heb het idee dat als ik zeg dat je kindje niet luisterde vandaag, jij hoort. je kind is onhandelbaar. Net als wat je dus bij de leidster deed en bij Strijkkraal. Hopelijk komen jullie er met het kdv er goed uit.
Je vindt t vervelend dat je op deze manier werd aangesproken, maar zou je liever gehad hebben dat je dit de volgende dag, of nog later, gehoord had? Tijdens het ophalen is het altijd drukker (tenminste overal waar ik ooit ben geweest wel), ik zou zelf eerder boos geweest als ik het later had gehoord. En ja, anderen konden het horen, maar denk je nou echt dat je de enige ouder bent waar ooit iets 'negatiefs' over hun kind tegen wordt gezegd?? Daarnaast, ik vind dat he jezelf een beetje tegen spreekt; 'jullie zitten zelf met je handen in het haar', maar vervolgens is er geen probleem. Misschien is het voor jezelf fijn om duidelijk te krijgen of er inderdaad geen probleem is. In verschillende reacties wordt het voorval van ts vergeleken met op een baby vallen, op een baby vallen of opveren baby gaan liggen én trappelen vind ik een behoorlijk verschil. Ts, heb je ook geïnformeerd hoe het met die baby was? En zie je die ouders wel eens? Anders zou ik daar zelf ook nog iets tegen zeggen 'ik hoorde dat mijn zoontje ... had gedaan bij jullie kind, ik vind t super vervelend dat dit is gebeurd en hoop dat jullie niet heel erg geschrokken zijn', of iets wat daar op lijkt. Maar goed, dat is mijn mening he..:..
Nou dit, ik lees het gros van de reacties hier met verbazing! Als ik mijn baby naar het kdv breng dan verwacht ik dat hij daar gewoon veilig is en dat zijn veiligheid niet afhankelijk is van de mate waarin peuters voorspelbaar gedrag vertonen. Dat doen ze heel regelmatig nl niet. Mijn oudste is dol op zijn kleine broertje en altijd heel erg lief tegen hem geweest, maar no way dat ik ze toen ze 0 en 2 waren samen op de grond liet zonder dat ik daar zelf boven op zat. Daar was de oudste toen echt veel te wild, onstuimig en onhandig voor. Zo wilde hij bijvoorbeeld zijn lievelingsdino vaak heel graag aan zijn broertje geven om mee te spelen. Dat was niets dan lief bedoeld, en op zijn manier deed hij echt heel voorzichtig, maar als ik er niet goed op zou letten kin het dus zomaar gebeuren dat mijn baby een harde plastic dino tegen zijn hoofdje getikt kon krijgen. Dat soort dingetjes. Daar zit geen kwaad bij, hij wilde lief zijn en wist dat hij bij de baby altijd voorzichtig moest zijn, maar kon simpelweg nog niet altijd even goed inschatten wanneer iets voor een baby te wild was. Peuters zijn nu eenmaal peuters en het is toch echt de taak van de verzorger (in dit geval dus de leidsters!) om de veiligheid van de baby's te waarborgen. Baby's op de grond leggen tussen spelende peuters vind ik echt onverantwoordelijk als je op meer dan 2 kinderen tegelijk moet letten. Echt absurd dat sommige mensen hier de verantwoordelijkheid bij het kind van TS leggen. Natuurlijk moet hij leren dat dat niet mag, maar de leidsters moeten voorkomen dat iets dergelijks überhaupt kan gebeuren.
Een kindje van 2 dat verder geen broertjes of zusjes en wellicht ook geen neefjes of nichtjes heeft en niet heeft ervaren dat je voorzichtig met een baby om moet gaan kun je hier niet voor aansprakelijk stellen vind ik. Daarnaast is het ten alle tijde de verantwoordelijkheid van de leidsters. Ik zou not amused zijn als mijn kleine kwetsbare baby gewoon op de grond ligt te spelen en dat iedereen daar bij kan. Iedereen weet hoe speels kleine kinderen zijn en dat er snel iets kan gebeuren. Bij ons kdv zijn er grondboxen waar de hele kleintjes dan veilig in kunnen spelen als ze niet op hun eigen babygroep zijn. Er is zelfs een nieuwe grondbox gekomen omdat de huidge te laag was en peuters speelgoed eroverheen konden gooien. Ts; vreselijk zo een reactie van de leidsters en zeker met andere ouder erbij. Je hoort apart te zijn genomen maat zeker niet op zo een toon te zijn aangesproken. Als je bedaard bent zou ik zeker het gesprek met ze aangaan over dit hele gebeuren. Als moeder van de baby zijnde zou ik ook een heel hartig woordje met de leiding willen spreken.
Het is natuurlijk de verantwoordelijkheid van de leidsters, ik werk ook op een KDV. Ik ben wel benieuwd hoe oud de baby is, want tenzij dit onder +- jaar is, zou dit eigenlijk niet moeten kunnen gebeuren. (Edit: ik zie dat het kindje acht maanden is, dan vind ik het nog ewn verschil of het kindje kan kruipen/zitten) Wij leggen de baby 's veilig weg in de box of in de grondbox. Natuurlijk gebeuren er wel eens ongelukken, een kind wat over een ander kind valt o.i.d, het verhaal van jouw zoontje klinkt wel als iets waar ik me als leidster zorgen over zou kunnen maken. Als een 2 jarige zich op een ander kind laat vallen en vervolgens gaat 'trappelen', vind ik niet 'normaal'. Ik weet natuurlijk niet hoe jouw zoon verder is, maar als ik als leidster zoiets mee zou maken zou ik een gesprekje met ouders willen om erover te praten. Nu moet ik ook zeggen dat ik een paar erg lompe collega's heb wie ook zo uit de hoek zouden kunnen komen. Wat dat betreft zou ik je echt aanraden om het gesprek aan te gaan, zowel met de leidster als het locatiehoofd!
Ik vind dat je van een peuter van 2 wel kan verwachten dat hij weet dat hij zich niet zomaar op iemand mag laten vallen. Dat het zoontje van Ts dit nog niet weet is afwijkend van de norm en daar moet iets mee gedaan worden. Ik geloof niet dat dit jongetje expres de baby pijn wilde doen. Hij moet er zeker mee geholpen worden, maar aan het einde van de dag aanspreken opnieuw dat veel eerder is gebeurt heeft geen zin, want hij weet echt niet meer hoe het gegaan is. De leidster had dit totaal anders aan moeten pakken naar Ts toe. Dit soort dingen bespreek je onder vier ogen en niet met andere ouders binnen gehoorsafstand. Ik ben zelf gastouder en heb dus kinderen van 0 tot 12 jaar in de opvang en ik moet er voor zorgen dat alle kinderen veilig kunnen spelen. Zowel de oudere kinderen als de baby's. Van een kdv zou ik dit ook verwachten. Natuurlijk kunnen ze niet alles voorkomen, maar ik ga er in dit geval vanuit dat hij niet besloot zich ineens op de baby te laten vallen en dat daar echt wel iets aan vooraf is gegaan waardoor het voor de leidsters duidelijk was dat ze hem even wat beter in de gaten moesten houden. Het zou mij goed lijken als ouders en kdv samenwerken in dit geval en niet met de vinger naar elkaar gaan wijzen over wie dit moet oplossen. Als hij op het kdv is zijn zij verantwoordelijk voor hem en moeten hem dus ook sturen in zijn gedrag en dingen leren. Probeer samen te bedenken hoe hij de dingen kan leren die hij moet leren en pas overal dezelfde aanpak toe. Zo heeft hij duidelijkheid. Heel veel succes ermee.
Ik vind het onprofessioneel dat de leidsters dit in bijzijn van andere ouders bespreken en dat ze hun eigen emoties zo door laten schemeren. Daarnaast vind ik het ook een eng idee dat een peuter op een kleine baby van 8 maanden kan vallen. Dit is precies de reden dat ik mijn baby's niet op verticale groepen wilde hebben. Maar denk ik dat je als ouders echter wel iets met dit gedrag moet. Je opzettelijk op een baby laten valen en trappelen vind ik best heftig voor 25 maanden. Ik zou proberen erachter te komen waar dit gedrag vandaag komt, zelf al dan niet viabijvoorbeeld het cb of de ha.