Hallo meiden, Momenteel ben ik zwanger van mijn eerste kindje, ben morgen 11 weken. Ik heb Ehler Danlos (chronische ziekte). Momenteel ben ik druk bezig met revalidatie traject om mijn spieren sterker te maken en leren mijn dagen beter in te delen. Zijn er meer meiden die chronisch ziek zijn? Waar lopen jullie tegen aan? Of kijken jullie tegen op?
Ik ben helaas ook al heel wat jaren chronisch ziek. Heb 3 hernia's, 4 versleten onderrug-wervels, 3 versleten nekwervels en fibromyalgie. Slik dagelijks ook morfine om te kunnen functioneren en moet er 4 weken voor de bevalling mee stoppen, 9 Februari dus, dat wordt heel erg zwaar Ik ben 32 jaar en heb lang gewacht omdat ik niet goed durfde om zwanger te zijn, bang voor nog meer pijnklachten en eventueel langdurig letsel. Uiteindelijk er toch voor gegaan na genoeg gesprekken met mijn artsen. De eerste tijd ging het wonderbaarlijk goed, mijn lichamelijke klachten verergerden niet en ik werd steeds hoopvoller dat ik deze zwagerschap goed zou voldragen. Helaas met 25 weken ineens een ommezwaai, de pijnklachten zijn 3 keren zo erg geworden, heb ook echt een behoorlijke buik voor een eerste zwangerschap. Pijnmedicatie kan niet opgehoogd worden natuurlijk. Wel besloten met de gynaecoloog om me niet tot 40 weken door te laten lopen want dat is voor mij lichamelijk echt niet haalbaar, met 38 weken word ik ingeleid of een keizersnede, ligt aan de ligging van de kleine want tot op heden blijft hij dwars liggen. Ik moet maandag weer naar de gynaecoloog en dan wordt verder gekeken, zal nog wel met 36 weken een liggingsecho krijgen en dan zal het echte besluit genomen worden wat te doen. Ik ben ontzettend blij dat het met de kleine zo goed gaat, die ligt zelfs een week voor op de groei. Ik kan je in elk geval zeggen dat de angst die ik eerder jaren heb gehad zeer gegrond is want mijn god want heb ik pijn overdag, is echt niet te doen en ik vind het gewoon ondraaglijk vaak. Lig wel veel plat maar ja, dat is ook niks en dadelijk als ik geen morfine meer mag slikken dan word ik sowieso bedlegerig. Ik weet niet of ik nog eens een tweede zwangerschap zou willen...
Dat klinkt heftig allemaal.. ik ga voor je duimen dat je het een beetje volhoud tot 38 weken. Wel fijn in ieder geval dat ze inzien dat ze jou en je lichaam moeten helpen en niet tot die 40 weken wachten! Ik slik best sterke ontsteking remmers, maar ook daar moest ik mee stoppen. Gaat Tot nu toe goed.. (even afkloppen). We zien wel van week tot week. Heb gelukkig echt hele goed begeleiding van artsen en van reva centrum in verband met zwangerschap en zij bekijken alle opties en houden mijn lichaam en mij zo goed in de gaten, dat is wel fijn.
Dat is ook ontzettend fijn! Ik liep eerst bij een Verloskundige en die nam mij niet serieus, ik werd er echt gestoord van maar mijn huisarts kent me al langer en ben toen vrij snel doorgestuurd naar een gynaecoloog en die nemen me dus wel echt serieus! Ze houden alles goed in de gaten en zien ook direct of iets haalbaar is of niet. Ze hebben gewoon mijn hele medische voorgeschiedenis en dat scheelt ontzettend veel. Ik hoop dat jij het ook goed gaat volhouden want zwanger zijn is een aanslag op je lichaam en zeker als je ook nog eens beperkt bent!