Op het einde eerste bevalling heb ik vaker geroepen dat ik dood ging. Achteraf schaamde ik me hiervoor en voorgenomen mijn energie niet mer hierin te steken. Ik woonde toen 3 hoog en de onderbuurvrouw een paar verdiepingen lager merkte later fijntjes op dat ze hoorde dat de baby er bijna was Bij de tweede bevalling geen teksten geroepen maar kon op het eind een aantal schreeuwen, oerkreten gewoon niet onderdrukken. Bij de derde voorgenomen dit toch een beetje proberen in te tomen, maar van die oerkreten inhouden, dat ging heel moeilijk. Ik vind het achteraf gezien altijd een beetje beschamend. Vierde .... Moet nog komen. Zijn jullie heel stil of schreeuwen jullie ook op het eind van de bevalling? Dit om me een beetje gerust te stellen.
Ik heb helemaal niet geschreeuwd of iets. Ja flink gemopperd tijdens de weeën bij de eerste, maar verder..? Nee. Ben een stille bevaller blijkbaar
Tijdens de ontsluitingsfase geen kik. Tijdens het persen twee of drie keer een oerkreet. Niet voor schamen hoor! Alsof je dat expres doet. Je perst een MENS uit je onderkant, niemand verwacht dat je er ladylike bijligt... Vind het maar een tactloze opmerking van je buurvrouw.
Ik heb beide keren ook geschreeuw dat uj doodging an auwwwwwww hele tijd... Iedereen kon me horen buiten de kamer. Vond t ook erg voorschut hoop deze keer niet.
Ik heb alleen geschreeuwd toen mijn man de verloskundige belde, ik was nog maar 38 weken en ik had ergens gelezen dat als ze je horen schreeuwen ze weten dat het menis is. Verder wel gekreund enzo maar niet gescholden of geschreeuwd.
Ik vind het het ergste net voor het persen. Dan moet je die hefstigte weeen opvangen en je mag nog niks. O man. Van een soort paniekreactie laat ik me dan gaan
Blijkbaar.... Ik dacht dat ik alle weeën puffend opving. Maar volgens mijn vriend schreeuwde ik alles bij elkaar.
Nee niet ge gilt wel toen hoofdje stond heel zachtjes geroepen auw auw het doet pijn Ik was een nacht op genomen in zkh daar lag er wel 1 te bevallen Heel de afdeling kon het horen, en ze hadden al de tussendeur dicht gedaan nou leek net of ze naast me lag Vond opzich niet erg kreeg alleen wel de kriebels Zo van holly shit dat Moet ik ook ondergaan haha
Nee, helemaal niet. Ik had alleen een branderig gevoel bij het persen. Maar gillen? Nee. Maar ik had me dan ook plat laten spuiten (epidurale prik) Ik had er niet aan moeten denken om 16 uur lang weeën weg te moeten puffen.
Nee,bij beide kinderen geen geluid gemaakt. Puur geconcentreerd op het puffen en op de instructies van de vk. Schreeuwen is pure energie verspilling,die bespaar ik me liever.
gegilt? geschreeuwd? geroepen?, nee altijd tijdens het persen vaak auw geroepen en ook toen ze even klem zat veel auw geroepen maar gegilt ofzo nee totaal niet, mijn zus wel heel erg maar die had ook een nachtmerrue aan bevalling, toen er 1 uit was moest er nog 1 en veel complicaties waardoor dat er 1 vaginaal is geboren en 1 via een spoed keizersneede. dus schaam je vooral niet want bevallen is geen pretje x innelinde
Ja zeker geschreeuwd helemaal toen ze me inknipte met een botte schaar (dat voel je ondanks verdoving). En op het eind dat ik niet meer kon. Schreeuwen of oerkreten kan ook een uitweg zijn. Vind het altijd zo'n onzin dat het energieverspilling word genoemd, dat is het namelijk in mijn ogen niet. Je ervoor schamen, dat is energieverspilling.
Helemaal niet. Mijn man had echt verwacht dat ik tijdens weeën zou gaan flippen ofzo, maar ik was super rustig.
Nee, was helemaal in mezelf gekeerd. Dacht juist dat ik alles bij elkaar zou schelden haha. Misschien ook omdat ik amper pijn heb gehad. Laatste twee (gewone) weeën deden pas pijn. Naar mijn idee had ik ook niet echt persweeën en de kleine was maar 2575 dus scheelde ook pijn.
Ik heb niet geschreeuwd ofzo, ook niet hard dingen geroepen. Vrij stil geweest. Ik heb wel op het eind, toen ik in korte tijd naar 10cm schoot heel erg liggen jammeren. Maar volgens mijn vriend konden ze dat buiten de verloskamer echt niet horen. Verder ben ik dus heel stilletjes geweest.
Ik heb heel erg geschreeuwd, niet verwacht van mijzelf. Had een weeënstorm en door te gillen kon ik de pijn nog enig sinds aan. Toen de verloskundige zei dat ik mocht persen was het over en heb ik amper geluid gemaakt. Alleen nog gegromd toen ik niet door mocht persen maar het hoofd er al wel bijna uit kwam.