Dag Allemaal! Ik ben nu aan het einde van mijn zwangerschap aanbeland van mijn eerste kindje. De hele zwangerschap is tot nu toe één grote ontdekkingstoch geweest, van mijn eigen lichaam en van wat er allemaal met je gebeurt. Een fascinerend proces! Ik vind het erg wonderlijk allemaal. Sinds een week verandert er ineens van alles: ik heb buikkrampen gekregen (alsof ik ongesteld moet worden of 'sit-ups' doe), ik voel me anders en sinds een paar dagen is mijn ontlasting ineens weer als voor de zwangerschap. Er gebeurt van alles. Het komt er op neer dat ik voel dat het kindje eraan komt... maar... het zou me niets verbazen als het komende week komt, maar ook niet als het er over vier weken pas is. En ja, dat voorgevoel klopt natuurlijk... Het zou heel leuk en handig zijn als je er van te voren een pijl op kon trekken wanneer het gaat beginnen, maar alles wat ik voel zegt helemaal niets, voor zover ik alles wat ik lees begrijp. Er is duidelijk iets in gang gekomen, maar daarmee kun je nog weken lopen... Jammer... ik heb namelijk ontzettend veel zin in de bevalling! Natuurlijk omdat ik daarna ons kindje in mijn armen kan houden en omdat er dan eindelijk een einde komt aan een heel onzekere en spannende periode. Maar het lijkt me gewoon ook enorm gaaf om mee te maken hoe het is om een kind te krijgen. Te voelen hoe je lichaam dat doet en je daaraan over te geven. Nou ja, dat wou ik even kwijt... Het zou natuurlijk enorm fijn zijn als er nu iemand zegt: nou, met wat jij beschrijft weet ik zeker dat je deze week bevalt! En dat dat nog waar is ook... maar ja, dat gebeurt natuurlijk niet. Iedereen succes met de laatste loodjes en de bevalling! Groetjes
Hee Konijn, wat spannend zeg! Je weet het mooi te omschrijven, zo voel ik het ook. Al moet ik nog wel iets langer wachten dan jij.... Het is allemaal zo bijzonder wat er gebeurt in en met je lichaam, echt angst voor de bevalling heb ik niet, eerder nieuwsgierigheid naar hoe het zal gaan en natuurlijk razend benieuwd naar ons kindje... Veel succes en hou ons op de hoogte!
Ik voel het ook zo hoor. Het vrouwelijk lichaam is 1 groot misterie. Wat mij heel onzeker maakt op dit moment is dat ik gewoon niet op mijn lichaam kan vertrouwen, ik heb al zo lang last van oefenweeen en heb zelfs met 35 weken met echte weeen in het ziekenhuis gelegen. Nu mag het gewoon komen, maar ja heb geen idee wanneer het eens een keer door zet. Met mijn ontlasting heb ik hetzelfde als voor mijn zwangerschap nu, men zegt dat dat ook een voorteken is, ik ben benieuwd. Jij ook heel veel succes met de laatste loodjes. Liefs Mariska
Ik heb al vanaf het begin van mijn zwangerschap geroepen dat onze dochter een tot twee weken te vroeg zou komen. En prompt tien dagen te vroeg dus. Ik was 24 juni 2007 uitgerekend en ze kwam 14 juni. Iedereen zei tegen mij ach jouh dat weet je niet en het kan wel twee weken overtijd lopen. En ja dat zou kunnen maar mijn gevoel zei me dit al vanaf het moment dat ik wist dat ik zwanger was. Heb dus wel gelijk gekregen. Ook heb ik de hele zwangerschap geroepen dat het een meisje zou worden en ook daar heb ik gelijk in gekregen. Heb wel weken van te voren voorweeen gehad en dus ook zo erg dat ik ze weg moest puffen. Ben zelfs nog in het ziekenhuis geweest voor controle om te kijken of het echte weeen waren maar dit was gelukkig niet zo. Kan me goed voorstellen van jou kant dat je je kindje nou wel wilt zien. Maar ze komen pas als ze zelf willen en niet als jij het wilt!
Konijn; heel herkenbaar, ik ervaar het ook zo. Wat ook raar is; eerst ligt alles behoorlijk vast... de 20 weken-echo, het kamertje komt, maar dit is gewoon puur wachten tot moeder natuur besluit dat het tijd is. Spannend!
Och wat heb je dat mooi beschreven! Het is ook echt maf als je er zo over nadenkt. Dat er gewoon een klein mensje in jou groeit. Die in negen maanden van bijna niets groeit tot een volledig functionerend klein poppetje waaraan alles werkt maar dat tegelijk nog helemaal van jou afhankelijk is... En je kan zo veel lezen en bedenken en in je hoofd halen, je hebt nog geen idee van hoe het echt zal zijn. Vond het zo maf toen ik echt weeen kreeg. Toen besefte ik eigenlijk pas hoe 'echt' alles was. Dat ik *echt* in een dag mama zou zijn. Ik hoop voor je dat je bevalling niet heel lang meer op zich laat wachten en dat je een fijne bevalling gaat hebben! En sterkte met de laatste loodjes
Zo voelt het inderdaad he, zo mooi en toch weet je niet wat je moet verwachten. Helaas moet ik je zeggen dat ik ook al enige weken met hetzelfde gevoel in mn buik rondloop en zoals je ziet loop ik inmiddel 4 dagen overtijd... En pas volgende week gaan ze kijken wanneer ze iets voor me kunnen doen.. Ik hoop voor jou dat jouw beebje wel een beetje op tijd komt! Sterkte!
Jeetje, ik heb net een gebroken nacht gehad met veel buikpijn, rugpijn en een onrustig gevoel. Nu lees ik jou verhaal en weet precies wat je bedoelt! Bij mijn eerste heb ik een KS gehad en heb geen idee hoe nou een gewone bevalling gaat beginnen. Het is bij iedereen weer anders. Ik hoop voor je dat je snel bevalt, ik moet helaas nog tot augustus!
Ja een bevalling is elke keer weer anders, ben nu zelf 3 keer bevallen en elke keer verraste het me toch weer.Durf ook geen voorspelling te doen wanneer je kleintje komt, konijn. Sommige moeders voelen het heel goed aan, sommigen niet. Wat ik ervaren heb is dat je als vrouw en moeder heel sterk bent tijdens de bevalling, er komen oerkrachten los en je krijgt op dat moment de kracht om je staande te houden, ik ben er altijd extra trots op een vrouw te zijn zo net na de bevalling.
Konijn, hoe voel je je nu? Houd je het nog een beetje vol? Tot mijn verbazing voel ik nog niets. Ik ben bang dat de kleine te snel komt. Ik ben namelijk nog niet klaar met de babykamer
Ik denk dat lichaam zich langzaam aan het voor bereiden is op de bevalling. Dat je gaat bevallen is een ding dat zeker is maar wanneer? Als je lichaam er aan toe is komt het vanzelf. Probeer in ieder geval goed je rust te nemen en 's middags even naar bed te gaa. Dan ben je goed uitgerust als de bevalling begint. Ik heb een na gekeken ik had vanaf week 38 's nachts last van voorween. De dag dat de bevalling begon had ik ochtends rond 05.00 last van bloed verlies. Om 16 uur begonnen de weeen en om 02.30 is fabian geboren. Een spannende tijd maar probeer er van te genieten hoor. Nog even.
Dat riep ik ook! Eind mei komt ze zei ik........ terwijl ik 8 juni zou bevallen! Het is dus 8 mei geworden. Maar goed meiden kop op! Straks heb je je kleintje en dan is alles vergeten......... Ik heb een super bevalling gehad ik hoop ik jullie ook toe te wensen! xxx Esther
ik had het ook. de laatste weken gebeurde er van alles met mn lichaam. bij mij begonnen ongeveer 4weken van te voren de voorweeen. (in het begin niet echt heftig maar later werd het steeds erger) ik mocht niet meer sporten ivm bi wat weer erger werd. ik had savonds geen trek in mn avond eten. en zo kan ik nog wel ff doorgaan met dingetjes die ik aan het eind had. uiteindelijk is alyssa 9april (5daagjes e vroeg) geboren na een snelle en makkelijke bevalling. ik hoop dat jij ook een mooie bevalling gaat krijgen. liefs doris