Pijnbestrijding

Ik heb nog geen bevalling meegemaakt, maar mijn instelling is om het liefste geen pijnstilling te gebruiken..
Vroeger had je geen pijnstilling en dan denk ik bij mezelf.. 'als ze het vroeger zonder konden, kan ik het nu ook.' Ook wil ik elk moment van de bevalling zo helder mogelijk meemaken.. dus ook elke wee voelen zoals die is..

Hoop dat het mij gaat lukken.. mocht ik het niet trekken kies ik voor de riggenprik..

De reden dat ik er zo over denk is denk ik omdat ik behoorlijk schrok hoe makkelijk en snel in sommige landen al een pijnstilling gegeven word.. een vriendinnetje van mij had bij haar 1e al van te voren aangegeven pijnstilling te willen zodra het mogelijk is.. zij woont in belgie. En ik vond dat erg zwak.. niet kleinerend bedoelt naar vrouwen die dat ook zo gedaan hebben hoor.. maar ik zie dat een beetje als wegrennen voor de pijn, waarvan je wist dat je die zou krijgen..

Dan bedoel ik dus een pijnstilling al nemen terwijl je nog niet eens een goeie wee gehad hebt..

 

Hier 3 bevallingen gedaan zonder pijnbestrijding. Ik vind ook wel dat pijn bij een bevalling hoort en het mooie vind ik dat je de pijn snel vergeet! Ik vind het zo bijzonder dat je lichaam zoiets kan en dat je bij iedere wee een stukje dichter bij je kindje bent.

 

Ik heb 2 bevallingen gedaan zonder pijnbestrijding, was goed te doen. Bij mij zorgde de pijn wel voor een focus, prioriteit geven aan het krijgen van een kind.
En ik vond het fijn dat ik de pijnstilling niet nodig had, het geeft toch een risico op complicaties voor jou en je baby, dus in mijn ogen liever geen pijnstilling dan wel.
En ik vond het gaaf om te merken hoe mijn lichaam zich helemaal in de bevalling stortte. Ik zou het zo nog een keer willen doen. Heel graag zelfs

 

Ik bedoel het zeker niet als zwakte hoor! Als ik het niet trek neem ik gewoon een ruggenprik.. het is gewoon mijn instelling denk ik dat ik het zonder wil proberen en ja misschien maak ik het mezelf moeilijker zonder, maar zoals ik het nu zie lijkt mij de ervaring zonder pijnstilling mooier om mee te maken..

En wat ik bedoelde met zwak, is dat van die vriendin van mij, dat is een typetje dat overal bang voor is en het liefst nog een verdoving krijgt bij een inenting ofzo haha.. dan denk ik wel bij mezelf, tja je wilde een kind, en je wist dat je dan moest bevallen.. stel je dan ook niet aan en kijk eerst hoe het gaat.. pijnstilling kan je altijd nog nemen

 

Ik ben beide keren thuis bevallen en koos dus ook automatisch voor een bevalling zonder pijnbestrijding. Wel of geen pijnbestrijding is bij mij nooit een punt geweest waar ik rekening mee heb gehouden mbt mijn keuze om thuis te willen bevallen.

Ik vind pijn niet per definitie bij een bevalling horen. Althans, het hoort er wel bij in de zin van dat je het er gratis en voor niets bij krijgt , maar ik vind niet dat je pijn moet hebben om bijvoorbeeld een betere band met je kind te hebben/krijgen ofzo. Zulke argumenten heb ik namelijk ook wel eens ergens gelezen.

Verder zitten er aan een ruggenprik natuurlijk ook nadelen en eventuele gevaren. Nog een reden voor mij om er niet (op voorhand) voor te kiezen.

Ik vond beide bevallingen zonder pijnbestrijding prima te doen.

 

Een ruggeprik kan indirect wel degelijk risico's voor het kind geven! Als de ontsluiting ineens sneller vordert dan verwacht en de vrouw bereikt volledige ontsluiting en de ruggeprik is nog niet uitgewerkt, kan het voorkomen dat de persweeën niet gevoeld worden en dat kan effectief persen tegenwerken waardoor de baby in nood kan komen! Daarom mocht ik bij mijn tweede geen ruggeprik meer, de ontsluiting ging te snel en ze vonden daardoor het risico te hoog.
Bij mijn eerste wel een ruggeprik gehad, omdat de ontsluiting niet vorderde en ik maximale weeënopwekkers kreeg. Helaas zat de ruggeprik niet goed, waardoor ik gruwelijke hoofdpijn kreeg en de hevige rugweeën nog steeds voelde. Toen zei ik dat ik nooit meer een ruggeprik wilde. Toch heb ik er tijdens mijn tweede bevalling wel om gevraagd, doordat het zo snel ging allemaal kon ik de weeën maar moeilijk opvangen, maar door de snelheid durfden ze het niet aan, achteraf zo blij dat ik het zonder heb gedaan.
Dus zo'n ruggeprik is echt niet allemaal rozegeur en maneschijn, zoals het soms wel lijkt.

 

Nee, geen directe nadelen voor het kindje, maar het kan zijn dat je minder persdrang hebt c.q. de persweeën minder voelt, waardoor de uitdrijving moeilijker is en langer kan duren en je dus ook meer kans op een kunstverlossing (vacuüm) hebt.

EDIT: Oh wacht, dat staat ook al in je eigen bericht.

Nou ja, dat vind ik ook best een nadeel.

 

Ik heb heel mijn zwangerschap bij de gynaecoloog gelopen en beviel dus ook medisch maar ondanks een ingeleide bevalling wou ik geen pijnbestrijding.

Pas als ik het echt niet meer zou trekken en toen mocht ik gaan persen.
Ik ben nog steeds trots op mezelf ook al adviseerde het medisch personeel wel om er 1 te nemen.

 

*Omdat ik het gewoon graag wilde zonder pijnbestrijding

*Ja ik vindt van wel, ik wil alles meemaken .. alle pijn en ellende en dan de hoogste prijs...je kindje

 

Ik kreeg het niet. Maar wilde wel iets waarmee in ieder geval de scherpe kantjes er van af gingen.
Uiteindelijk vond ik het toch wat hebben zo zonder pijnstilling.

Verder vind ik dat pijn er wel een beetje bij hoort...

 

Ik had bij mijn zoontje gekozen om het zonder pijnbestrijding te doen. Helaas kun je niet kiezen hoe de bevalling verloopt. Aangezien mijn ontsluiting niet vorderde doordat mijn zoontje verkeerd lag, ik al ruim 12 uur weeën had die om de 15 seconden kwamen en nog steeds op een paar cm ontsluiting bleef hangen, heb ik een ruggenprik gekregen. Uiteindelijk de volgende dag een spoedkeizersnede gekregen....

 

Ik wilde geen pijnbestrijding omdat ik de risico's van de pijnbestrijding ook niet mis vond. Daarnaast kon ik op voorhand niet zeggen of ik het daadwerkelijk een onhoudbare pijn vond ja/nee. Mede hierom wilde ik wel voelen hoe 'zeer' het wel/niet deed. Vragen om pijnbestrijding kon altijd nog..
En eerlijk ik ben zo trots als een Pauw dat ik het niet nodig heb gehad! Daarnaast was mijn 'voordeel bij een nadeel' dat toen ik na de bevalling naar de ok moest om gehecht te worden ik dus alleen narcose kreeg en niet 'en ruggeprik en narcose' mijn hechtwerk was zo erg dat dit niet bij bewustzijn kon..

Maar dit is mijn mening, iedere vrouw moet het voorzichzelf bepalen. Ieder heeft te keus en mogelijkheid tot pijnbestrijding en/of thuis bevallen het is dus niet barbaars maar een keuze.

Ik koos voor geen pijnbestrijding en een bevalling in het kraamhotel dat gevestigd zit in het ziekenhuis.

 

Ik ben bij mijn eerste ingeleid en had een uren durende weeenstorm. Deze was zo heftig dat de verpleegkundige en gynaecoloog mij een ruggeprik adviseerden, deze heb ik ook gekregen. Wat een verademing, ik kon bijkomen, wat drinken zonder meteen weer over te geven, kon weer praten en ontspannen. De ontsluiting ging van 3 cm naar 5 cm in 1,5 uur. Toen van 5 naar 10 in 30 min! Ik voelde hem ineens zakken en drukken. Ze hebben toen de ruggeprik aan laten staan, dat is prima gegaan. Na 13 min persen was hij er al.

Bij de tweede wilde ik heel graag thuis bevallen. Dat is ook gelukt. Kreeg om 1 uur snachts eerste wee en om 6:30 is ze geboren.
Ik vond het zo speciaal, thuis en zonder pijnbestrijding.

 

Tja, als ik een tand moet laten trekken doe ik dat toch ook niet zonder verdoving, omdat ze dat vroeger ook zo deden en pijn er nou eenmaal bij hoort

Voor alle duidelijkheid, ik ben twee keer bevallen zonder verdoving, maar ik heb er wel heel bewust voor gekozen om de mogelijkheid wel bij de hand te hebben. Je pijngrens wordt bij zo'n bevalling wel verlegd hoor, maar er is echt wel een grens. Die heb ik beide keren wel bereikt, maar toen was het helaas te laat. Als je te ver bent gaan ze echt niet meer verdoven, omdat je de persweeën wel goed moet herkennen. De tweede keer dacht ik slim te zijn en echt op tijd aan te geven dat het genoeg was. "Helaas" ging het toen veel sneller dan bij de eerste en had ik al te veel ontsluiting.

Het hechten ging overigens wel verdoofd, of moet dat eigenlijk ook onverdoofd. Gebeurde vroeger vast ook.

 

Ik wilde geen pijnbestrijding, omdat ik niet versuft wilde raken. Je eigen kindje aan mogen pakken is zo iets prachtigs, dat wilde ik bewust en niet stoned meemaken. Een ruggenprik lijkt me dan ook weer dood eng dus voor mij ook al geen optie.

 

Ik dacht dat ik de enige was die er zo over dacht. Veel mensen in mijn omgeving snappen helemaal niet wat ik bedoel als ik zeg dat ik graag nog eens zou willen bevallen .

Ook zonder pijnbestrijding bevallen, ik had het niet nodig, ja ik had pijn maar waarom bestrijden, het is er toch voor een doel? Ik was zo gefocust op de wee opvangen, begeleiden, weg ebben, rusten, wee opvangen etc dat ik er niet eens het geduld voor zou hebben gehad om bijv. een ruggenprik te laten toedienen. Ik wilde gewoon in mijn eigen wereld zijn met mijn lichaam, voelde best zen

Nee maar serieus, probeer het gewoon zonder, mocht het tegenvallen of duurt je bevalling zo lang dat je energie opraakt, dan zijn er gelukkig middelen voor hand om het je iets makkelijker te maken. Maar je lichaam weet wat het moet doen, jij moet er alleen je draai nog in vinden, en dat kun je pas op het moment zelf.

 

In de praktijk hoor ik toch vaak klachten nav de ruggeprik. Daarom vind ik het een hartstikke goede oplossing bij bevallingen die erg moeizaam verlopen, of bij vrouwen die extreem opzien tegen de bevalling, maar om nu voor een ruggeprik te kiezen zonder een wee gehad te hebben, nee. Ik ben 4 keer zonder pijnbestrijding bevallen, al heb ik de optie bij nr. 4 wel open gehouden, omdat ik echt als een berg tegen de bevalling opzag.