Ik heb even mijn verhaal gekopieëerd van het prematuur forum: Zondag 31 augustus kreeg ik last van harde buiken en pijn in mijn rug. Omdat deze harde buiken zeer regelmatig kwamen heb ik de vk gebeld. Deze heeft mij direct doorgestuurd naar het ziekenhuis bij mij in de buurt. Toen ik daar aankwam bleek dat ik al 1 cm ontsluiting had. Ik heb direct weeënremmers gekregen en een spuit voor longrijping. Zij hebben een ambulance gebeld en ik ben meteen naar het UMCG in Groningen vervoerd omdat ze daar een afdeling voor prematuurtjes hebben. Dara bleek dat ik inmiddels al 5 cm ontsluiting had en ben ik meteen naar de verloskamers gebracht (was toen 28 wkn en 2 dgn) Het was heel belangrijk dat de baby nog 48 uur zou blijven zitten om de longrijping zijn werk te laten doen. Tevens is het dat de baby erg klein was volgens de curve. Al met al heb ik het t/m donderdag volgehouden en heb al die dagen vol in de weeën gezeten en ben met 28 wkn en 6 dgn bevallen van een zoon genaamd Noah Levi. Hij woog bij de geboorte 1055 gram. Toe na de bevalling bleek dat de placenta niet los wilde laten, ben ik naar de OK gebracht. Hier heb ik nog eens 2 liter bloed verloren waar bij ik bijna een bloedtransfusie nodig had. Nu ik terugkijk op bovenstaand verhaal, kan ik me dit niet allemaal bewust herinneren. Het lijkt net alsof het een verhaal van een ander is. Herkent iemand dit?
Ja, ik herken het. Ik heb een hele normale bevalling gehad en ik kan het ook helemaal na vertellen, maar het lijkt alsof ik een verhaal van iemand anders aan het vertellen ben. Dus ja! En in jouw situatie vind ik het al helemaal niet raar. Jemig, je hebt toch het eea meegemaakt! En door zoveel bloed te verliezen ben je echt niet meer helder op dat moment. Verder alles goed met je zoontje?
Ik herken het ook. Ik ben/was echt hele gedeelten van de film kwijt. De volgende dag vond ik gekke rondjes op mijn borst en overal gaatjes van prikjes. Bleek dat die gekke rondjes van de zuignapjes van een hartfilmpje zijn geweest en manlief heeft me bijgepraat over alle injecties die ik heb gehad. Ook had ik een polsbandje om die echt mega los zat, bleek dat ik zoveel vocht vast had gehouden dat hij helemaal strak om mijn arm heeft gezeten. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Heb het ook nogsteeds geen goed plekje gegeven helaas. Hoe is het nu met je kleine man?
herkenbaar, ik ben zelf ook stukjes kwijt, of ik weet de volgorde niet meer precies. bevalling duurde 27 uur, gebeurde van alles, vandaar. waar ik achteraf dan ook blij mee ben geweest is dat mijn vriend tijdens de bevalling wat dingen opgeschreven heeft. dingen zoals hoeveel ontsluiting, hoe laat, en wat er verder gebeurde. niet uitgebreid ofzo maar wel de belangrijke dingen zoals ruggeprik en etc. achteraf vond ik het fijn om deze feiten even terugtelezen en zo kwamen ook de stukjes weer een beetje terug. bij deze bevalling ga ik het zeker weer zo doen! joyce
Gelukkig zijn er meer mensen die dit herkennen. Mijn zoontje mag, als het goed is, morgen naar huis! Kiwi: het bloedverlies was na de bevalling toen mijn placenta op de ok verwijderd is, dus ik denk niet dat het daardoor is gekomen. Mss komt het wel doordat ik me 5 dagen lang als een robot heb gedragen. Ik heb alles over me heen laten komen om te voorkomen dat ik zou flippen. Heb dus eigenlijk mijn emoties niet toe gelaten. Veel mensen kunnen vertellen hoeveel keer ze hebben moeten persen e.d. Volgens mij heb ik niet eens persweeën gehad. Ik weet het niet eens zeker meer :S
Wat fijn dat je jochie naar huis mag! Dat is al snel toch? Je verhaal is wel herkenbaar. Mijn film duurde een stuk minder lang (paar uurtjes). Ik kan het verhaal wel vertellen (met hulp van verhalen van vriend en arts), maar heb niet het gevoel dat ik het heb beleefd. Het kan net zo goed een verhaal uit een tijdschrift zijn. Alleen het resultaat is een mooi bewijs van geleverder inspanning! En het is misschien maar goed ook dat het niet zo bewust blijft hangen.. Als je die pijn je echt zou kunnen herinneren zou nooit iemand aan een 2e beginnen
Jeetje wat een bevalling zeg! Kan me voorstellen dat je een hoop kwijt bent en dat is misschien zelfs maar goed ook. Wat fijn dat je zoontje nu al naar huis mag, geniet maar lekker van hem! Ik kan mijn eerste bevalling nog zo ongeveer van minuut tot minuut navertellen, maar die duurde ook maar 3 uur, dus dat zijn niet zo heel veel minuten. De eerste dagen beleefde ik het als in een film steeds opnieuw. Het hielp wel om het goed op te schrijven, om het een beetje los te laten, want ik bleef er nogal in hangen. Bevalling kwam totaal onverwacht (voor zover dat met 38 weken echt onverwacht kan zijn) en ik werd er behoorlijk door overvallen. Het heeft heel veel indruk gemaakt in elk geval.
Ja ik snap wel wat je bedoelt... Ik heb zelf niet zoiets heftig als jou meegemaakt, maar dan vraagt iemand naar m'n bevalling enzo(heb een spoedkeizersnee gehad) en dan heb ik echt zoiets van 'oh ja, wat is er nou weer gebeurd?' Sommige dingen herinner ik me ook niet en wat ik me wel herinner lijkt soms echt surreël...alsof het idd het verhaal van een vreemde is. Fijn dat het goed gaat met je zoontje en dat hij morgen naar huis mag! Sterkte met het verwerken, je hebt een hele hoop op je bord gehad!