Hallo dames, Met nog maar een paar weekjes te gaan begin ik toch soms een beetje nerveus te worden voor de bevalling. Ik geloof heilig dat de natuur alles goed heeft geregeld maar ja... je kan je er toch niets bij voorstellen totdat je het hebt meegemaakt. En ik ben ook een beetje bang dat als het eenmaal begonnen is, ik het niet trek... Hebben jullie dat ook? En hoe gaan jullie ermee om?
Ik moet nog 10 weken maar ik heb precies hetzelfde....... Ik ga maar van het ergste uit, al is dat ook moeilijk want je weet niet wat je gaat voelen.
Heey meis! Herken het helemaal hoor!! Pff soms ben ik echt super zenuwachtig. Maar ga er idd ook vanuit dat het wel goed komt. Waar ben je precies bang voor? Dat het niet goed gaat met het kindje? Of de pijn? Wat ik doe is geen bevallingsverhalen lezen en er eigenlijk niet zoveel bij nadenken.. Maar ja dat is moeilijk hoor Denk er de hele tijd aan.. Zal vast wel goedkomen allemaal
Ik heb vorige week even zo'n kriebel gehad. Nu ben ik eigenlijk nooit zenuwachtig, ook bv toen we gingen trouwen heb ik alleen 2 seconden de kriebels door mn lijf gehad vlak voordat mn man me op kwam halen. Dus met de bibbers voor de bevalling zal ik ook wel weinig moeite krijgen denk ik. Maar de tip die de verloskundige hier aldoor geeft; denk er niet teveel aan, laat het over je heen komen! Je kan wel een planning maken, dingen in je hoofd halen maar je hebt je maar over te geven als het zover is... Mn man en ik spreken dingen door die we wel en niet willen, zodat we dat van elkaar weten. Hij heeft de nummers van de verloskundige in zn mobiel, weet wat hij mee moet nemen als het zover is ( Tas en maxi cosi staan pak klaar in de babykamer ) ik weet dat hij de navelstreng niet door wilt knippen etc etc...
Weet je, er is er nog nooit een blijven zitten! Zoek afleiding als het kan, slaap lekker hele dagen, geniet van de relatieve rust. Er bevallen per jaar genoeg vrouwen die het allemaal aan konden... Jullie kunnen het!
Ik geloof ook wel dat het goedkomt. Maar ben gewoon een beetje bang dat als het eenmaal begonnen is, ik niet meer wil en niet terug kan Met de bevalling dan he... Ik heb hetzelfde gevoel als ik in een achtbaan stap. Wat nou als ik eruit wil en ik moet de rit uitzitten, hihi. Het is gewoon nog niet voor te stellen dat er zulke oerkrachten en oergevoelens gaan loskomen.
Haha ik moet nog de helft en ik heb het nu al soms.... maar ja, hij moet eruit, dus ik heb weinig keus8)
Ik moet nog 6 weekjes en zie er ook als een bérg tegenop!! Ben bang voor de pijn...kan ik het allemaal wel, heb ik wel energie genoeg enz..enz.. Soms overvallen me die gevoelens en probeer er eigenlijk zo min mogelijk bij stil te staan. Denk soms wel..was het nu al maar voorbij!!
Ahww, ik ben ook elke dag een beetje meer zenuwachtig hoor . Maar ik heb mezelf aangeleerd dat ik het maar op me af moet laten komen... Natuurlijk gaat het pijn doen... heel pijn.. maar elke bevalling is anders!! Laten we hopen dat onze bevallingen snel én voorspoedig verlopen hihi. Positief erin gaan, ik geloof echt dat dat veel scheelt dan dat je jezelf druk gaat lopen maken. Dus beentjes gestrekt, kopje thee, en relaxen meis!
Has meide, Ik was ook zo nerveus de eerste keer en was vooral bang voor de lengte van een bevalling. Was al zo moe dat ik dacht het nooit aan te kunnen. Maar als het eenmaal begint denk je daar niet meer aan hoor. Het gebeurt gewoon allemaal en je gaat er in mee. Je hebt ook geen keuze, maar op dat moment ben je gewoon alleen nog maar met bevallen bezig...
Ik kan juist niet wachten...klinkt misschien heel gek maar zoals ik er nu overnadenk, mijn meisje komt ter wereld dan, zoiets moois! En nee, ik ga het niet lachend doen, dat weet ik ook wel maar ik leef er al 8 maanden naar toe en ik wil gewoon heeeell graag mijn meisje in mijn armen houden...verder dan dat denk ik niet na.. de rest zien we later wel toch?
Het rare is ook dat ik het absoluut niet zou willen missen. Ik vind het wel iets dat je mee moet maken en het hoort erbij. Ondanks dat ik het ook supereng vind... Ik kijk vooral uit naar dat moment dat ik ons kindje in mijn armen heb en ik mijn man zijn reactie zie.
hee meid! Denk dat op dat moment de oervrouw in je los komt dat het allemaal van zelf gaat.. en zoals al gezegd is, er is er nog nooit een blijven zitten, en meerdere vrouwen zijn je voor gegaan.. ik ben alleen bang dat ik mn weeen niet herken.. of niet herken als mn vruchtwater breekt.. maarja we zullen maar zien liefs xx
Ik herken het ook wel een beetje en ik heb er al 2 ik ben niet bang voor de weeen of de geboorte maar meer voor de hechtingen. Want de bavalling vind ik reuze meevallen. De hegtingen vallen ook reuze mee maar ik hou niet van naaldenenal helemaalniet daar...