Hej dames, Herkent iemand dit? Mijn vriend heeft momenteel een veel groter sociaal leven dan ik. Hij kan ook veel meer dingen doen (lekker sporten enzo of biertje drinken met vrienden). Ik merk dat ik wel blij voor hem wil zijn, maar eigenlijk gewoon jaloers ben als hij iets leuks gaat doen en ikke niet. Vind het helemaal niet aardig van mezelf, maar zo zit het wel. Zelf ken ik hier nog niet zoveel mensen (nieuwe stad voor me) en kan ik ook niet makkelijk met mijn dikke buik een nieuwe sport of zoiets beginnen. Collega's en familie wonen niet bepaald om de hoek... Bovendien vind ik het eigenlijk gewoon lekker als hij veel thuis is, maar sjah.
Ik denk dat het ook een gedeelte hormonen zijn nu... ik heb namelijk nooit echt last van het iets grotere sociale leven van mijn man... maar de laatste weken zou ik hem wel thuis willen vast binden... vorige zwangerschap ook..
hier echt precies het zelfde verhaal, tijdje geleden verhuist naar dorp waar hij al woonde ken hier ook verder vrij weinig mensen behalve collegas en familie woont ook een eind weg, ik heb verder dus ook geen tips voor je ze zijn wel welkom hihi
Lastig! Behalve een gesprekje met hem aangaan zou ik het niet weten. Zal inderdaad ook deels de hormonen zijn hoor.
Hormonen zijn aan het spreken denk ik maar begrijp het wel. Misschien gaan zwangerschapszwemmen voor contacten? Alvast gaan informeren naar borstvoedings cafe's of iets dergelijks.
Goede tip van FleurSylvano, misschien kun je gaan zwemmen! Ben je ook op een zwangerschapscursus aan het gaan? Misschien een idee om dat alsnog te doen? Ik moet toegeven dat ik dat ook een beetje heb hoor... Mijn man duwde ik voorheen altijd zowat de deur uit om te gaan sporten, nu merk ik dat ik er wat meer moeite mee heb. Wellicht ook deels omdat hij heerlijk gewichten kan tillen en ik niet meer... Probeer je er nog een paar weken doorheen te slepen, dan zijn jullie beiden meer aan huis gebonden.
Herkenbaar hoor! Ik ben op de valreep afgelopen week nog met zwangerschapsyoga begonnen. Om er even uit te zijn, maar ook om andere zwangere meiden te leren kennen in een stad waar we nog maar pas wonen, dus misschien ook een goed idee voor jou? En verder, niet jezelf onaardig vinden, want volgens mij zijn deze gevoelens heel normaal! Liefs
Ja goede tip van FleurSylvano, behalve dat ik nu op de avond dat hier zwangerschapszwemmen is een korte zwangerschapscursus volg. Het is een groepje van slechts 3 mensen (mijzelf inclusief) en ééntje woont daarvan 17 km verderop. Niet echt de mogelijkheid om veel vrienden daar te maken dus. Wel kan ik naaaa die cursus nog gaan zwemmen. Verder verdenk ik mijn hormonen er inderdaad ook (deels) van. Hoop nu inderdaad dat we na de geboorte meer samen thuis doen. Hij ziet overigens ook meteen aan me dat ik me niet helemaal top voel, zo ook gisteren, dus toen vroeg hij er al naar. Vertel hem dan (niet op een zeurtoon, want dat werkt averechts) dat ik weinig leuke dingen te doen heb hier. Hij heeft met toen gisteravond meegenomen naar de stad en we hebben even een stukje gefietst. Heel fijn. Maar goed, nog meer tips zijn wel welkom. Hoe bijvoorbeeld in een nieuwe woonplaats met een hoogzwangere buik of een kleine baby nieuwe vriendinnen te maken? Ik klets makkelijk, maar durf niet voor te stellen om buiten het z-zwemmen of z-cursus om iets af te spreken ofzo. Dat durf ik dan niet. Dan denk ik dat de anderen of 'nee' gaan zeggen of 'ja' maar dat ze het uit een soort van onwil of niet nee kunnen zeggen doen. :x Hoe bedoel je, moeilijk.
Weer zo'n lieve reactie. Ik moet inderdaad maar eens even iets anders zwangerschapsachtigs nog zoeken. Verlang alleen soms naar de vertrouwde vrienden ofzo, maar die heb ik eigenlijk niet echt meer. Ennnn, dat kan natuurlijk weer komen, toch?
Bij mijn vorige zwangerschappen heb ik op zwangerschapsyoga leuke vrouwen leren kennen en beide keren is hier een nieuwe vriendschap uit ontstaan. Ik ben zelf best verlegen. Maar je kletst toch makkelijker omdat je zoiets heel bijzonders deelt. Als het klikt in een gesprekje dan kun je toch voorstellen een keer af te spreken. Het lijkt me niet dat die ander dan ja zegt uit een gevoel van "moeten" Misschien kun je ook eens vragen of ze dat gevoel herkennen van niet zoveel leuks beleven. Ik denk dat de meesten dat ook hebben in de laatste weken. Wie weet meteen een mooi aanknopingspunt om wat af te spreken. Het is overigens ook helemaal niet gek als je vertelt dat je nog niet zoveel mensen kent. Of misschien ken je ook nog niet zoveel winkels en cafétjes in jullie stad? Dan wil iemand je vast wel eens mee nemen naar haar lievelings winkel of stek? Geloof me dit is juist de ideale periode om nieuwe vriendinnen te maken. Ook trouwens na de bevalling. Ik ben toen een cursus babymassage gaan doen en daar ook een heel leuk contact aan over gehouden!!