Ik zou heel graag nog een kindje willen. Mijn man daarin tegen absoluut niet. De redenen voor hem zijn, Mijn hele zware zwangerschap (die zeker dan weer terug komt) (zware HG, bekkeninstabiliteit,zwangerschapssuiker, en ben doof geworden aan 1 oor) en ook het traject die we moeten doorlopen in het ziekenhuis (IUI-D) Ik weet dat we nog een aantal pogingen aan zaad over hebben, en ik zou deze graag opmaken (daarna houd het voor mij ook op) Maar steeds als ik hierover begin tegen mijn man is het echt 100% NEE! Hoe los je zoiets op.. want een middenweg pakken zit er bij zo'n beslissing niet in. Liefs DA
Je dochtertje is nog jong, bijna 5 maand, is er geen kans dat hij van mening veranderd naarmate zij ouder wordt en de herinnering aan jouw zware zwangerschap langzaam wat op de achtergrond geraakt? En zou het kunnen helpen om te spreken met de gyn over je wens? Misschien kan die adviseren of het verstandig is, en als de gyn het nog aandurft durft je man het wellicht ook eerder?
Hmmm moeilijk he. Wat was van te voren jullie planning, hoeveel kindjes wilden jullie graag? Hier was het gelukkig nooit echt nee ... Want helaas zul je toch beide moeten willen
Ja het is idd nog erg vers allemaal, maar ook al zeg ik misschien over 2/3 of wel 4 jaar.. dan is het nog NEE... het maakt me verdrietig, ik wil graag dat hij de deur nog even op een kier houd voor hij hem definitief dicht maakt. De gyn durft t wel aan, maar zei hier wel bij dat de klachten die ik gehad heb sowieso weer terug komen.
We wilden allebei graag 2 kindjes, maar na een hele lange tijd in de mmm hadden we erover gesproken, en gingen we stoppen met behandelingen. ik had een hsg gehad en dan ben je 3 maanden extra vruchtbaar, deze gingen we nog benutten, en dan zou het stoppen voor ons. Maar ik bleek zwanger na poging 2 na de hsg. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat dit het is.. en ik het nooit meer mee zal maken allemaal.
Ik denk dat je hem toch even wat tijd en ruimte moet geven. Hij is waarschijnlijk gewoon bang dat jou wat ergs overkomt. Met alles vers in het geheugen zit hij er vast niet om te springen. Misschien dat hij er over een poosje toch wat meer voor open staat. (zoals al werd gezegd)
Ik snap dat hij nu nog nee zegt, ook als jij erbij zegt dat het dan pas over een paar jaar zou zijn, maar ik bedoel meer... misschien veranderd hij zelf nog wel van mening in de komende paar jaar. Dat is iets wat je niet nu al kan weten, misschien. Hoewel ik wel héél goed begrijp dat je graag op z'n minst zou willen dat de deur nog op een kiertje bleef staan... Maar naarmate je dochter ouder wordt en dingen zelf gaat doen en 'papa' gaat zeggen, en ondeugend wordt en spelletjes wil spelen... Dan gaat het bij hem misschien ook wel kriebelen. Of misschien vraagt je dochter over een paar jaar wel of ze een broertje of zusje voor haar verjaardag mag, en is dat bij hem een keerpunt... Dat hij nu definitief nee zegt hoeft niet per se echt definitief nee te betekenen!
Ik denk dat ie eens goed moet praten over het waarom.... Waarom wilt hij niet meer. Om niet weer alles door te maken of gewoon omdat hij het bij een kindje wilt houden. Want eigenlijk wilde hij ook twee kindjes Je kan het wek laten rusten maar dat lijkt me moeilijk voor je omdat hij zo direct ne zegt. Ik zou dat nu niet even voor een paar jaar kunnen laten rusten
Ja ik moet hem ook de tijd geven... (ik stuk ongeduld haha) Maar al zou hij zeggen, we kijken over een paar jaar wel, dan was het prima geweest. Ik ga er over een tijdje nog wel over beginnen maar dan meer aangeven dat het niet nu hoeft, maar dat ik idd die deur op een kiertje wil hebben.
Hahahahahaha... wij moeten de mmm in om zwanger te worden... IUI-D.. waar de D staat voor donorzaad... dus daar krijg ik hem niet warm van hoor..hahaha
Heeft hij jouw zwangerschap en alle ervaringen daar om heen wel verwerkt? Als ik naar onze eigen situatie kijk dan is het voor mijn vriend ook erg traumatisch geweest en dat heeft zeker tijd nodig gehad. Bij ons was het bij allemaal bij nee voor een tweede. Maar wellicht kan het bij hem anders worden als hij eea goed heeft kunnen verwerken, misschien met hulp van een psycholoog?
Hij zegt wel dat het voor hem ook moeilijk en zwaar is geweest. Verder is hij niet zo'n prater. Vooral niet als het over zijn gevoel is.
Ja mannen zien dingen vaak zo anders dan wij vrouwen.... Ze denken aan andere dingen dan wij, Wij denken aan een nieuw wondertje en al dat romantische .. Mannen of er wel geld voor is, jouwn gezondheid of het praktisch is enz...
ja dat klopt ook.. Binnenkort als hij een paar biertjes op heeft maar even goed uitpluizen hoe of wat (dan praat hij wat makkelijker)
Hahah voer m dronken dus nee grapje, het is niet leuk voor je dit. Ik hoop voor je dat jullie er goed over kunnen praten
Ik heb het ziekenhuis gebeld, en voor mezelf even t een en ander uitgezocht. Kwam erachter dat we niet voor 4 of 5 pogingen nog zaad hadden, maar voor 6! jeej! haha Ik weet nu hoe de procedure is als we voor een 2e gaan. (ooit) Ik heb er aan de ene kant vertrouwen in dat mijn man nog wel overstag gaat, maar wil niet te heppiepeppie doen want dalijk gaat die niet overstag en is de teleurstelling groter. Al zegt die we kijken over een jaar of 3 wel.. dan vind ik het prima!