ons zoontje is met 35 weken geboren de precieze oorzaak weten ze niet. Tijdens de zwangerschap had ik al vanaf 20 weken veel last van harde (pijnlijke) buiken en stress. 23 mei belde ik snachts de verloskundig dat het niet zo lekker ging er was niets aan de hand maar al ik dan perse naar het ziekenhuis wilde prima. binnen 24 uur is ons zoontje toen geboren, in de 24 uur was ik een zwangerschapsvergiftiging aan het ontwikkelen en bij de geboorte bleek ons mannetje erg ziek. Onrijpe longen, longontsteking, later klaplong, vocht bij zn hersens en heeft echt op het randje gelegen. Nu ben ik zwanger van de 2e en merk toch een bepaald angst, ook nu heb ik weer veel last (pijnlijke) harde buiken. De verloskundige houd me goed in de gaten maar de vorige keer ging het ook erg snel. Hoe zijn jullie ervaringen met een volgende zwangerschap na een prematuur?
Het was onze 2e en laatste. Bij mij is de kans op herhaling heel groot en ik zou het nooit meer durven. Ik kan me je angst goed voorstellen. Er is voor jou ook mogelijk kans op herhaling dacht ik?
Ik herken je angst maar al te goed.. Jij hebt t 'nadeel' dat je kindje na 34 weken geboren is zodat je geen gespecialiseerde hulp krijgt bij de gynaecoloog. Ik weet zelf niet zo veel van zwangerschapsvergiftiging en of er mogelijkheden zijn dit te voorkomen? Is de kans op herhaling hierbij groot? Maar alle (al dan niet extra) controles en kansen ten spijt, je zult altijd in spanning zitten lijkt me.. Hier in ieder geval goed nieuws: mijn zoon werd geboren met 32+5 en op dit moment ben ik 36+3 zwanger met goede vooruitzichten Bewijs dat het kan dus!
Ik lees mee! Ik ben ook zeer benieuwd naar jullie ervaringen. Mijn dochter is ook geboren met 32+5 eind 2013 na ernstige zwangerschapsvergiftiging. Gelukkig heeft zij er niets aan over gehouden. Ik lichamelijk ook niet, alleen erg veel angst voor een volgende zwangerschap. Misschien in 2016.......
Mammavansammie, super dat je al zover bent maar helemaal op eigen kracht of met medicijnen? Hier jammer genoeg ook buiten de 33/34 weken....ik kan daar zo boos om worden want N had ook geen makkelijk start en nu is het maar hopen dat dit ukje wel gezellig blijft zitten tot min 37 weken. Snap de grens niet, waarom niet gewoon alle zwangerschappen onder de 37 weken bij de gyn. Het zorgt voor hoop spanning omdat je totaal niet weet wat je lijft doet.
@lunap idd wel met medicijnen (proluton) en meer rust nemen: halve dagen werken vanaf 24 weken en helemaal gestopt met 28. Maarja proluton heb je niks aan bij zwangerschapsvergiftiging natuurlijk
ik lees even mee, onze dochter is 11-05-2013 geboren met 29 weken, ik had hellp! miss als onze dochter wat ouder is 4/5/6 dat we dan voor nog een kindje durven te gaan...
Mijn oudste is geboren met 34+5. Er is geen oorzaak voor gevonden. Daarom de tweede zwangerschap gewoon bij vk. En toen ben ik bevallen met 33+1. Ik heb met 32+6 longrijping en remmers gekregen, maar de bevalling is alsnog doorgezet. Omdat er werd gezegd dat het de eerste keer gewoon pech was, heb ik niet heel veel angst gehad, maar het zat uiteraard wel in mijn hoofd en ik hield er ook wel rekening mee. Overigens had controle bij de gyn niks uitgemaakt, die had niet meer kunnen doen dan een vk.
Maar dat weet je toch niet ? Als je bijv en te korte baarmoederhals had dan was je misschien met bed rust verder gekomen gekomen. Daarnaast wijst onderzoek uit dat medicatie wel degelijk helpt... Nl is gewoon oude west vind ik. Hier is geen oorzaak gevonden maar ja de is ook nooit verder gekeken ondanks regelmatig harde buiken en weinig vruchtwater . Heb woensdag weer controle en ga toch ook deze keer weer aangeven dat mij niet lekker zit . De wordt alleen maar het termijn gekeken en verder niet.. .Dat maakt mij echt verdrietig.
Onze eerste dochter werd totaal onverwacht met 32.5 geboren in feb 2011. Gelukkig deed ze het heel goed en mocht ze na een maand ziekenhuis naar huis. Ik dacht dat mijn angst wel meeviel en ben in februari 2012 weer zwanger geraakt. Mocht onder controle bij de gyn en vond de bm-halsmetingen die ze in het ziekenhuis doen wel fijn: toch een moment waarin gekeken wordt of alles nog dicht zit. Ze doen dat wel maar tot 32 weken, maar dan is één veilige grens gehaald. Onze tweede dochter is met 35.5 weken geboren, net toen ik dacht dat ik nu de 37 weken ging halen. Ze was al 2830 gram en in vijf dagen thuis, dus dat ging super. Merkte eigenlijk toen pas echt dat de eerste ziekenhuisperiode er flink in had gehakt omdat ik erg angstig werd van de machines waaraan onze tweede hing, terwijl zij het juist super goed deed (eerste vanwege een infectie op dag 3 ineens veel 'alarmen' waardoor ik steeds schrok van dat geluid). Gelukkig snel thuis dus met de tweede en op een RS-virus met zk-opname toen ze 7 weken was na, nooit problemen gehad. Heb nu twee heerlijke vrolijke meiden. Nu in verwachting van nr 3 en opnieuw metingen van bm-hals en zeker ook weer spannend. Ben blij dat ik extra in de gaten wordt gehouden, al waarschuwen dat het echt een momentopname is en omdat er ook bij mij geen oorzaak is gevonden, de bevalling toch onverwachts kan beginnen. Hoop nu de 37 weken wel te halen. Wij grappen weleens dat de tweede er bij de eerste 3 weken bij opgeteld heeft (32.5 en 35.5) dus hopen nu op 38.5w... Ik zou het zelf heel jammer vinden om angst in de weg te laten staan aan onze kinderwens. Mijn man is wel even wat huiverig geweest maar de wens was bij hem ook sterker dan de angst.
Dochtertje is geboren met 28+6 ik had hellp nu zwanger van nummer. Ook al probeer ik er positief in te staan ben ik toch ook wel bang dat ik weer te vroeg beval . Gelukkig wel goede begeleiding vanuit het ziekenhuis en vanaf 12 weken bloedverdunners gaan gebruiken.
De dag dat ik ben opgenomen met harde buiken was mn baarmoederhals nog niet kort en ik heb daarvoor ook helemaal geen last gehad van harde buiken. Daarom denk ik dat medicatie ook geen zin had gehad. Mocht ik nog zwanger worden (denk niet dat ik nog wil), zou ik nu wel vragen naar medicatie denk ik
Oké, wel lastig dat beide keren geen oorzaak gevonden is en dat je lichaam zomaar opeens in bevallingsmodus ging zonde waarschuwing. Hier wel weer aangekaart dat mij niet lekker zit en krijg nu met 30-/+ een extra echo en gaan ze met 32 weken kijken als er eventueel ontsluiting is( niet elke week hoor) Dat ik verder geen medicijnen krijg heb ik mij bij neergelegd, kan hoog en laag gaan staan springen maar helpt niet jammer genoeg. Het feit is dat ze alleen naar het termijn kijken en verder niet. We gaan hopen en bidden minimaal de 37 weken te halen.
Kennen jullie trouwens ook de Kleine Kanjers Contactpagina op Facebook? Fijne club dames (en een enkele heer) die erg steunend is naar elkaar toe. Echt een aanrader
weet niet of jullie mn nieuwe topic gezien hebben maar mn angst was niet helemaal ongegrond. Heb van zondag tot dinsdag in het ziekenhuis gelegen met weeën. moet me heel rustig houden en bellen als er wat veranderd .
Heey meiden. K lees met jullie mee. K was vorig jaar zwanger.. eindelijk na 2jaar was k zwanger. Aleen met wk27 ging het fout. Hadt harde buiken wat mn lichaam als weeen zag maar voelde dat zelf niet echt. En werd opgenomen longrijpprikke en weeenremmer na 4 dage mocht k na huis (met volledige bedrust) ma na 1dag voelde mn buik weer raar weer terug en weer harde buiken. Onze dochter is avond later geboren. Start was goed ademde zelf. Maar naar 4 dage moeste we afscheid nemen. Ze hadt klaplong gehad. We hebbe dr in onze armen gekregen en ff later is ze weg gegaan uit dr zelf. Mn hele verhaal staat bij mn weblog. Nu zijn we opnieuw zwanger ben bijna 30wk we hebbe om 2weken bmm/cervix meting gehad. Met wk24 was deze iets verkort ben toen 50% gaan werke en met wk26 moest k verplicht stoppen met werken van arboarts. Sins k gestopt ben en veel rust hou is mn bmm niet korter geworden. K heb ook antibiotica gehad was een drager van bacteriën die vroeg geboorte kan veroorzaken(dat jan je late teste door kweekje/uitstrijkje) Maar de angst,onzekerheid blijft aanwezig. Mn streef is wk 32. Maar hoe langer hoe beter. Ook bij mij is geen oorzaak waarom vorige keer fout is gegaan en ook niet waarom onze dochter overleden is pure pech wordt er gezecht. Laten we alemaal voor elkaar hopen dat we allemaal gezonde kindjes krijgen Xxx