Ik moest even nadenken over de titel Maar goed naar aanleiding van een aantal reacties vanavond op een paar topics over relaties merk ik dat ik me loopt te ergeren en het maar los moet laten. Ik kan het namelijk niet bevatten (en dit is dus niet om iemand te kwetsen maar mijn perspectief waarop ik jullie meningen wil hebben) dat er vrouwen zijn die gelukkig zijn in een ongelijk waardige relatie... Ik ben iemand die waarde hecht aan wederzijds respect en het kunnen loslaten van elkaar.... Zoals ik al schreef in een reactie de kunst van elkaar houden is ook elkaar loslaten en niet claimen. Net als ik heel veel moeite heb als een vrouw/man niet met respect behandeld worden en dit gewoon laat gebeuren. En je dan vervolgens je advies geeft waarop er weer gebogen gereageerd wordt!! Concreet: Ben ik te hard te streng of zijn mijn principes redelijk normaal!! - Dus niet schelden (harde woorden in een relatie)... - Elkaar dingen verbieden. - Voor elkaar opkomen bij problemen met schoonfamilie!! Waarom kan je iemand niet laten inzien dat hij/zij zoveel beter verdiend en blijft iemand hangen in een relatie wat gewoonweg niet gelijkwaardig is of waarin een iemand continu blijft investeren en alles van een kant komt
omdat mensen nou eenmaal andere grenzen hebben. En omdat sommigen die 'knop' sneller of langzamer vinden. het is moeilijk uit te leggen. maar waar ligt de gevoelsgrens? Ik pik dit en jij pikt dat. Vaak duurt het even voor vrouwen in moeilijke situatie langzaam om er achter te komen dat ze weg moeten. wat is de voor geschiedenis, hoe is je zelfbeeld. En misschien wat is je voorbeeld dat je van huis uit hebt mee gekregen? En ik denk dat sommige vrouwen denken dat ze niets beters vinden dus blijven. Vaak moeten ze het zelf ondervinden of beter gezegd wanneer vinden ze die 'knop'. Het is zeer frustrerend voor ouders met kinderen in een moeilijke situatie. Bijv. zo hebben we je niet opgevoed om je te laten misbruiken door diegene. Ik denk vaak een laag zelfbeeld en misschien een obsessie om het goed te laten komen dat zo iemand in een verkeerde situatie of omgeving blijft hangen.
kort antwoord ... omdat het nu eenmaal niet zo simpel is Ik ben het met je eens hoor, daar niet van, maar ik weet ook dat het zo zwart/wit ook niet is ...
nog korter antwoord: Aapie ziet, aapie doet! Sommigen zijn opgegroeid in zo'n gezin en hoe je je ook voor neemt dat nooit te laten gebeuren...toch gebeurt het! En sommigen hebben nog wat (levens)lessen te gaan voor ze leren dat dit niet de juiste weg is. En sommigen vinden het wel de juiste weg. Al vind ik dat ook erg moeilijk om te accepteren hoor! En ik heb ook in (meerdere) ongelijke relaties gezeten (1 van 11 jaar) en heb er nu een die gelijkwaardig is (en anders krijgt mn man gewoon een pak slaag van me! GEINTJE!! ) Het ligt allemaal niet zo zwart wit als dat het lijkt.
Bedankt voor de reacties!! Tja ik ben van nature best zwart/wit en heel soms grijs vandaar dat ik deze topic dus ook heb geopend om te kunnen begrijpen wat de beweegredenen van iemand kan zijn om zich zo te laten behandelen... Hier heeft mijn vriend me een keer uitgescholden voor KRENG in een discussie/ruzie. Ik heb een week niet tegen hem gepraat en na echt duizende excusses van zijn kant dit na een week aanvaard. Ik ben me bewust dat dit extreem van mij kant is maar nogmaals ben hier zo fanatiek in. Gelukkig weet mijn vriend dit ook en hij behandeld me dan ook met respect ook tijdens ruzies en zo.........
In onze relatie komt er absoluut meer input van mijn kant. Wat een heel vervelend punt is in onze relatie. Maar ik hou wel zielsveel van hem. Dan heb ik dus 2 keuzes; het accepteren of bij hem weg gaan. Ik accepteer het (tot zover natuurlijk), maar het zorgt zeker voor strubbelingen. Daarentegen pikt hij ook dingen van mij waarin ik niet helemaal reel ben. En de een kan dat wel en de ander niet. Wij hebben een relatie waarin we niet met elkaar kunnen, maar al helemaal niet zonder elkaar. Er zijn legio mensen te vinden die zo niet willen leven en het niet normaal vinden maar ook mensen die zich er wel in kunnen vinden. Ik hou nou eenmaal heel veel van hem en hij van mij en dat wil ik ook niet opgeven. Maar de tijs zal het leren. Zolang de balans, met ups en downs, nog redelijk 50/50 is vind ik het prima. Als het over een langere periode gezien echt niet meer leuk is en er nooit plezier of geluk is vind ik het weer een ander verhaal. Daarbij wil ik gewoon hard knokken voor ons, ook als het een paar maanden niet lekker gaat. En hij ook alleen op een andere manier. Wij zijn niet zo snel van het uit elkaar gaan. En gelukkig lachen we nog een heleboel. Qua grote lijnen in het leven zijn we het altijd eens en zitten we op 1 lijn.
En dit zou ik persoonlijk echt vreselijk vinden. Tijdens een ruzie noemen we elkaar best weleens 'zeikerd' of 'trut', dat is gewoon in het heetst van de strijd en gooi je dingen eruit waarvan je best weet dat de ander dat niet meent. Na 20 min is het klaar en hebben we het er niet meer over. Voor jou klinkt dit vast enorm mensonterend, maar hier werkt het. Zou er niet aan moeten denken om een week niet tegen elkaar te praten, ik denk dan gewoon ' come on, doe weer gezellig en get over it'. Mensen zijn anders en hebben andere grenzen, en dan betekent niet dat jouw manier de beste is.
Eens hoor. Liever even knallen en dan is het klaar met een half uur. Daar kan ik beter mee omgaan dan een week niet praten want daar zou ik een punthoofd van krijgen.
Relaties zijn niet perfect en dat zullen ze ook nooit worden. Je kan elkaar niet alles geven wat de ander wilt. Er zullen altijd dingen zijn (grote of kleine dingen) die voor strubbelingen zorgen. Voor iedereen is het anders welke strubbelingen je accepteerd of niet. Iedereen wilt ook wat anders, bijvoorbeeld voor elkaar opkomen bij je schoonfamilie. Heb je liever iemand die ten alle tijden volledig achter je staat, of heb je liever iemand die ook eerlijk kan toegeven als je zelf fout zit? Het is echt per situatie en persoon verschillend.
Eenieder ziet dit anders, het is niet mogelijk om over anderen te oordelen, we hebben allemaal een andere opvoeding genoten, met soms alle gevolgen van dien. Ben van mening dat niemand het goed/fout doet, je leeft zo optimaal mogelijk naar je eigen gevoel, of dit nu in de ogen van anderen goed of slecht is. Ik denk dat het het belangrijkste is dat iedereen hier op het forum een ander in zijn waarde laat, ook al staat de een zwakker in zijn schoenen dan een ander en plaatst daardoor weleens opmerkingen waar we uren over kunnen door discussieren met zijn allen. Probeer het niet zo zwart/wit te zien, juist als je je opent voor alle kleuren in het leven zal je een hoop ontdekken wat je (nog) niet ziet.
Hier hou ik dan persoonlijk ook weer niet zo van?!?! Volgens mij heb je op deze manier respect afgedwongen en is het niet vanzelf gegaan? Dus zou het voor mij weinig waarde hebben dat hij je nu wel met respect behandeld, hij is gewoon bang dat je weer een week niet tegen hem praat!! Ik zou dit nooit kunnen!
Tja mijn man en ik houden zielsveel van elkaar, maar we hebben beiden een flink temperament en als we ruzie hebben knalt het ook goed hoor met flink wat scheldwoorden, na 5 minuten is het dan meestal weer goed. Dit werkt voor ons, zou een relatie waarin alles maar rustig voort kabbelt en nooit ruzie met elkaar hebben echt vreselijk vinden! En ik geloof dus echt niet dat iemand hier DE perfect relatie heeft, want dan heb je pas oogkleppen op die bestaat namelijk niet.
Wij hadden aan het begin een relatie waarin ik me niet lekker voelde! Hij wilde alles doen om het mij naar de zin te maken en deed zichzelf daarbij te kort!! Op een gegeven moment dacht ik echt, Pffff, hier wordt ik gek van. En opeens zag hij het licht en is hij tegengas gaan geven! Iets dat ik nodig heb! Wij hebben dan ook nooit ruzie (uiteraard wel genoeg meningsverschillen) en wij schelden elkaar ook wel eens de huid vol, maar daarnaast weten we wel wat we aan elkaar hebben. En die scheldwoorden komen hier gewoon niet hard aan, omdat je weet dat het niet gemeend wordt. En om nou een week niet tegen je vriend te praten omdat hij je "kreng" noemt?? Nee, sorry, daar kan ik echt niet bij!!
Helemaal mee eens! Ruzie is niet erg (mits het niet paar keer per week gebeurt), als je het maar uit kunt praten. En elkaar met respect behandelen. Het woord kreng zou ik overheen kunnen stappen (ben ik ook af en toe ), maar mn partner zou me niet voor h*&%^r moeten uitschelden bv. Dan nog zou ik hem niet een week negeren, maar na een uur vragen of hij wel helemaal helder is en hem vragen of hij dat in het vervolg achterwege kan laten, dat dat respectloos is. Door elkaar een week te negeren, praat je het naar mijn idee niet uit. Met mn ex werd hier eerst een ruzie uitgepraat voordat we weggingen of gingen slapen, ookal kost me dat een nachtrust. Ieder heeft zn eigen grenzen.
Als "kreng" het ergste is wat hij ooit tegen je heeft gezegd .... Maar ja, ook hier geldt, dat werkt dan bij jullie anders blijkbaar. Ik zou zoiets nooit toen, vind het persoonlijk dan weer respectloos dat je dergelijk respect wil afdwingen (zou het ook niet kunnen; zou vreselijk opgefokt worden van het feit dat er thuis een week niet gepraat werd). Zo zie je maar, geen relatie is hetzelfde en wat voor jou geldt, hoeft niet per definitie voor een ander zo te zijn. Mijn ervaring is ook wel dat vrouwen die in een ongezonde relatie zitten, dat niet van je zullen aannemen. Het is als een soort van verslaving, een verandering gaat er pas komen, als de vrouwen (en mannen, laten we die ook niet vergeten) ineens gaan beseffen dat het zo niet langer gaat. En dan pas gaat er wat veranderen ....
Haha wat een reacties, wel is het me overduidelijk door iets minder heftig te reageren op zoiets en het dus los te laten. IPV in de negeerstand te gaan....
Tja, ik heb de mazzel dat ik (na wat slechte ervaringen) een super-man heb getroffen. We hebben nog nooit ruzie gehad en kunnen overal over praten. Ik kan me niks voorstellen bij relaties waarbij de borden door kamer vliegen of überhaupt bij relaties waarin ruzies voorkomen, maar dat wil niet zeggen dat dat een realistische gedachte is. Mijn man en ik voelen ons goed bij onze über-harmonieuze relatie, maar ik weet ook dat veel mensen denken dat nooit ruzie ook niet gezond is. Iedereen moet lekker kiezen voor waar hij/zij zich goed bij voelt. We zijn gelukkig niet allemaal hetzelfde. En soms hebben mensen het nodig om eerst in een 'slechte' relatie te zitten, zodat ze leren wat er anders zou moeten (zo ging het bij mij wel, namelijk)