Ha dames, Ik zou graag jullie mening/advies over de volgende situatie horen. Sinds jaar en dag heb ik een beste vriendin die als een zus voor mij is. Onze kinderen noemen haar tante alleen toont mijn vriendin (naar mijn mening) nauwelijks interesse in onze kinderen. Mijn vriendin komt altijd op de verjaardagen van de kinderen maar kijkt verder niet naar ze om, gaat geen leuke dingen met ze doen zoals een keer naar de speeltuin of logeren. Nu heb ik mijn vriendin uitgenodigd voor de verjaardagen van twee van onze kinderen en heeft ze aangegeven niet te kunnen komen omdat ze naar een festival gaat. Persoonlijk zou ik nooit naar een festival gaan op de verjaardag van mijn neefjes en ik merk dat het mij stoort dat zij zelf niet informeert wat de verjaardagsplannen zijn en nu dus niet komt. Ik twijfel wat ik hiermee wil doen. Graag hoor ik wat jullie zouden doen in deze situatie? Hoe gaat het bij anderen en wat mag/kan ik verwachten van vriendin/tante t.a.v. het contact met onze kinderen? Mijn vriendin heeft overigens zelf (nog) geen kinderen.
Ik lees eigenlijk niks geks. Ze is geen tante, je noemt haar tante. Meer niet. En dan nog, een tante MOET niet met neefjes en nichtjes op pad te gaan. Voor jou zijn je kinderen heel belangrijk, maar dat hoeven ze niet voor haar te zijn. Ik heb nooit van vriendinnen of (schoon)zussen verwacht dat ze met mijn kinderen op pad zouden gaan. En ik ben blij dat dat andersom ook niet van mij verwacht wordt/werd. Mijn broer komt ook lang niet altijd op de verjaardag van mijn kinderen. Hij heeft ook vaak rond de verjaardag van een van de kinderen een festival oid. Daar gaat hij graag naartoe. Prima, veel plezier! En ik ben ook niet altijd op de verjaardag van mijn neefjes en nichtjes. Als ik kan ga ik, maar als ik niet kan is dat ook oké. Ik denk dus dat jij veel te veel verwacht van jouw vriendin.
Jouw verwachtingen vind ik persoonlijk erg hoog. Heb je wel eens met haar hierover gesproken? Weet zij überhaupt hoe jij haar ziet? Daarbij… ze is geen tante. En dan nog.. nergens staat beschreven wat een tante moet doen.
Ik sluit me bij de reacties aan. Dat het sinds jaar en dag je beste vriendin is betekent niet dat zij ook je kinderen volledig als tante moet omarmen. Misschien heeft ze minder met kinderen of komt dat pas als ze zelf kinderen zou krijgen. Ik heb ook goede vriendinnen die ik maar af en toe zie en dan altijd zonder kinderen. En toch blijven het goede vriendinnen. Ik zou het idee van de tante voor de kinderen waarvan jij graag zou willen dat zij dat is loslaten en je focus blijven houden op de fijne vriendschap die jullie samen hebben. Laat haar lekker naar dat festival gaan als zij dat graag wil en dan vieren jullie de verjaardag gezellig met de andere visite
Eens met bovenstaande. Jou verwachtingen matchen niet met die van je vriendin. Mijn broers, dus de ooms van mijn dochters doen ook geen uitjes met onze kinderen (nou ja sinds aantal jaren gaan mijn dochters mee shoppen met mijn jongste broertje, toen nog single.) En zal ook per gezin/ familie anders zijn maar hier dus niet en dat is prima. )
Ik denk ook dat je verwachtingen te hoog zijn. Mijn kinderen noemen mijn vriendin en haar man ook tante en oom. Die komen op hun verjaardag als ze kunnen en als ze niet kunnen maken we gezellig een andere afspraak. Logeren, mee op uitjes, vakantie etc hebben ze nog nooit gedaan en verwacht ik ook helemaal niet. De wetenschap dat, als de nood aan de man is, we voor elkaar klaarstaan is genoeg. Zo heeft haar zoon (toen nog jong) een keer bij ons gelogeerd omdat vriendin een weekendje weg zou gaan met haar man en oma ziek werd en dus niet kon oppassen. En stapte vriendin meteen in de auto toen mijn moeder een ongeluk had gehad op vakantie (in Nederland) om mij ernaar toe te brengen. Maar verwachten dat wij of onze vrienden niet naar een festival/concert/feest of iets dergelijks zouden gaan alleen om even aanwezig te zijn op een (kinder) verjaardag, zou niet in mij opkomen.
Hier doen tantes ook geen dingen met de kinderen en als ze toevallig iets anders hebben op hun verjaardag (we stemmen de datum en tijd van vieren vaak met hen af, maar soms lukt het niet om een moment te vinden dat iedereen kan), dan komen ze een andere keer (en soms ook dat niet). Bij een vriendin zou ik dus nog minder verwachten.
Ik zou geen vriendinnen of familie meer hebben als er verwachtingen zouden zijn om in je planning rekening te houden met verjaardagen van de ander. Dat werkt 2 kanten op trouwens. Ik weet ook niet anders, aangezien ik zelf midden in de zomervakantie jarig ben. Een bruiloft of begrafenis, dat zijn de soort gelegenheden, die voorgaan op eigen planning.
Ik denk dat je verwachtingen te hoog zijn. Mijn eigen zus is ook niet altijd op de verjaardag van mijn kinderen. Helemaal prima want ze komt daarna altijd los een keer langs om cadeautje te geven. Ik wordt tante genoemd door t zoontje van een vriendin maar daar ga ik ook niet perse heel veel mee doen. Pas een keer op als t nodig is.
Ik vind je verwachtingen ook wel erg hoog. Ik zou van mijn eigen broers niet eens verwachten dat ze per se naar de verjaardag van ons hypothetisch kind zouden komen als ze dan al iets gepland hebben, laat staan een vriendin, of ze die nu tante noemen of niet. In mijn metekindje en broertje toon ik wel veel interesse, we passen regelmatig ook op en gaan bij hobbies kijken. Maar dat is een keuze en wordt door niemand verwacht of opgedrongen. Maar ik kan me zo voorstellen dat dat oppassen ook wel minder gaat zijn eens we zelf kinderen krijgen.
wat je mag verwachten? niks niemand is verplicht jou kinderen mee te nemen of cadeautje voor ze te kopen Je vriendin haar interesses liggen niet bij jou kinderen dus snap wel dat ze dan naar een festival gaat misschien kan ze een andere keer komen ?
Ik vind dat je erg hoge verwachtingen hebt. Heb je toen je kinderen kreeg naar je vriendin uitgesproken dat jij wil dat zij de kinderen meeneemt op uitjes? Of dat jij wil Dat de kinderen bij haar logeren? Willen je kinderen dat zelf ook? Voor mijn gevoel plaats jij haar in een positie die zij misschien niet zo wil. Hier gaan de ooms en tantes ook niet met de kinderen weg. En ja als er toevallig een festival is komt het heel ongelukkig uit, maar ik zou mijn vriendin heel veel plezier wensen en vragen of de een andere keer dan een taartje komt eten? Als ik zelf aan iedereen moet informeren wat ze doen met de verjaardagen zou ik nooit iets voor mezelf kunnen plannen en moet ik altijd rekening houden met anderen?! Mijn beste vriendin die tegenwoordig niet meer dichtbij woont ( maar wel in NL) gaat toevallig dit jaar met de verjaardag van m'n zoontje op vakantie. Helaas volgende keer beter. Ik hoop dat ze lekker weer hebben en kunnen genieten van hun vakantie.
Ik dacht even dat je bericht een grap was. Natuurlijk kan je dat niet verwachten. Ik vind dat heel raar. Misschien heeft zij zelf wel niet zoveel met kinderen. Ze is jouw vriendin, waarom moet zij kadootjes kopen of uitjes doen met jouw kinderen? Heel krom. En lekker naar een festival laten gaan, ze hoeft haar planning toch niet om te gooien voor jouw kinderen. Ik sta hier echt totaal anders in merk ik en ik zou dit ook echt nooit van een vriendin verwachten.
Ze is jouw vriendin. Niet de vriendin van je kinderen. Ik heb ook nooit de neiging gehad om de kinderen van een vriendin mee te nemen op uitjes. Tenzij ze expliciet zou vragen voor een dag oppassen. Dan zou ik er misschien mee naar de speeltuin gaan oid. Verjaardagen. Festivalkaarten bestel je meestal ruim vooraf. Ik ga dan niet bedenken dat ik over een half jaar misschien rond die tijd uitgenodigd wordt voor een verjaardag. Dus ja. Dan zit ik dus ook op dat festival en kom ik gewoon op een andere dag nog even langs.
Ook ik vind je verwachtingen hoog liggen en het idee dat jullie verschillende invullingen en verwachtingen hebben van deze relate. Hier ook vaak zat (kinder)verjaardagen waarbij niet alle ooms en tantes aanwezig zijn. Sterker nog, in die 15 jaar nog nooit gehad dat ze ee allemaal zijn want van man zn kant komt er eigenlijk nooit iemand. Andersom wij ook niet bij hun kinderen. Dat is gewoon zo gegroeid doordat er teveel schipper, en dus te ver weg, waren. Bij mijn neefjes probeer ik wel te gaan maar aangezien er 3 in de zomerperiode vallen lukt dat ook niet altijd. Mijn broers en zussen proberen hier wel te komen maar lukt ook niet altijd door werk en/of reistijd. Jammer? Ja. Erg? Nee. Over en weer is het "als het lukt is het fijn, anders volgende keer nieuwe kans". Ik probeer er rekening mee te houden maar dat lukt niet altijd. Kinderverjaardagen bij vriendinnen ga ik niet heen omdat we elkaar over en weer niet vragen. Mbt uitjes: ik ben van de 13 neefjes en nichtjes maar met 1 nichtje wezen winkelen. Toen wij nog verkering hadden en nichtje, toen nog peuter, bij mijn schoonouders logeerde. Mijn oudste dochter is wel paar x wezen winkelen met mijn zusje omdat ze dat beide wilde. Oppassen op de 2 dichtbij wonende neefjes regelmatig gedaan. Zusjes regelmatig bij ons ook. Net hoe het uitkomt en hoe hoog de nood is. Logeren: gebeurd ook weinig. Zeker niet jaarlijks. Maar als bijvoorbeeld mijn schoonmoeder nu ineens stervende zou zijn zijn 5 van 7 van mijn broers en zussen direct bereid om in de auto te stappen voor oppas (1 is verstandelijk beperkt en 1 mentale problemen waardoor oppassen simpelweg teveel is). En dát vind ik belangrijk, weten dat ik op ze terug kan vallen. Willen ze winkelen, uitstapjes, logeren, ... ? Allemaal prima, leuk, geen moeten. (Schoonfamilie weinig tot geen contact mee, maar 1 schoonzus van de 7 schoonzussen/zwagers die ik wil vragen voor oppas, nood of geen nood)
Dat hebben we hier ik paste op jongste zusjes ( 8-12jaar verschil), hun op mijn kinderen en inmiddels mijn oudsten op de neefjes