Het hangt er vanaf hoe zwaar je problemen zijn. Bij lichtere problemen zou je er voor kunnen kiezen om eerst te proberen of een diëtist gespecialiseerd in eetstoornissen voor jou al voldoende is. Op deze website staat een landelijk overzicht van diëtisten met deze specialisatie: http://www.dietisten-eetstoornissen.nl/zoek-een-dietist Zij kijken niet alleen naar wat je eet, maar houden zich veel meer bezig met de achterliggende patronen en je drijfveren. Ze kunnen je ook helpen, tot op een bepaalde hoogte, om meer inzicht te krijgen in eetbuien en advies te geven in hoe je dit kan aanpakken. Als je problematiek zwaarder is, kom je uit bij een psycholoog of psychotherapeut (= heeft meer opleiding dan een basis psycholoog). Dan kan je nog kiezen of je wilt gaan naar een vrijgevestigde psycholoog, of dat je je inschrijft bij een grote organisatie -bijvoorbeeld in een GGZ instelling- en daar wilt gaan voor eetstoornis gespecialiseerde psychotherapie. Let daarbij ook op welke vorm van geestelijke gezondheidszorg wel/niet door je verzekering wordt vergoed. Een vrije psycholoog zonder contract met jouw zorgverzekering, kost je onnodig veel geld. Wel zijn soms de wachtlijsten voor gecontracteerde GGZ zorg (al dan niet binnen een instelling/grote organisatie) lang, van weken tot enkele maanden. Ik kan me voorstellen dat het moeilijk is om voor jezelf een inschatting te maken welke zorg het beste zou passen. Je huisarts kan daar bij helpen, dus dat is een goede eerste stap. Daarbij komt dat je vaak ook een doorverwijzing van de huisarts nodig hebt voor een vergoeding uit de basisverzekering. Een diëtist wordt ook vergoed uit de basisverzekering (met een maximaal aantal uren per jaar). In principe zou het niet nodig zijn om daarvoor een verwijsbrief te krijgen, maar er zijn zorgverzekeringen die toch eisen dat er eerst een verwijzing vanuit de huisarts wordt gemaakt. Dat mag overigens geen probleem zijn, als je deze problematiek neerlegt bij je huisarts, zal hij/zij vast bereid zijn je door te verwijzen naar goede hulp. Wel heb je in beide gevallen, zowel bij een diëtist als bij een psycholoog, het eigen risico wat hierop van toepassing is.
Ik ben eigenlijk wel benieuwd wat je onder koolhydraatarm verstaat? Minder koolhydraten, bijna geen koolhydraten, of....? Te weinig koolhydraten en sporten (welke sport doe je?) Gaan namrlijk ook niet goed samen, waardoor de een energie-dip kan krijgen en juist naar zoetigheid/eten snakt. Ik eet bijvoorbeeld op de dagen dat ik ga sporten juist wat extra koolhydraten, ik heb dan juist meer energie tijdens het sporten en daarna geen last van eet/snoep buien. Succes!
Ik denk dat je te weinig vetten en eiwitten eet. Je lichaam vraagt om iets te kunnen verbranden. Je kunt niet Kha eten zonder je vetten en eiwit inname te verhogen. Als ik heb gesport eet ik een proteïne reep! (Neem wel gezonde vetten!)
Beter luisteren naar je lichaam in alle situaties. Dus meer doorhebben waar je op welk moment behoefte aan hebt en waarom. En dan ook kijken hoe je dat in kan vullen. Je zou eens kunnen kijken naar mindfull eten. Daarnaast denk ik ook dat je mét jezelf met werken in plaats van tegen jezelf. Als je je lichaam beschouwt als iets waartegen je moet strijden, hoe kun je je dan ooit goed voelen in je lichaam? Want ook al wil je je lichaam veranderen, je zult op dit moment toch in je 'niet perfecte' lichaam moeten wonen.
Ik sluit mij vooral aan bij @Micera qua advies. Wat praktische tips. Als ik de drang heb om (veel) te eten, heb ik voor mijzelf wel een aantal trucs. Wat vaak helpt is mijn tanden gaan poetsen. Klinkt raar, maar het ontneemt mij vaak de zin om te gaan eten. Als dat niet helpt, is afleiding zoeken toch het beste. Vooral iets wat niet te combineren is met eten, bijvoorbeeld gaan hardlopen. Verder haal ik echt niks in huis, zodat ik ook niet in verleiding kan komen. Overigens helpt het mij niet om mijzelf alles te ontzien. Dit betekent dat ik ongeveer één keer per week wel lekker aan de patat ga of uit eten ga.
"gewone' mindfulness kan ook helpen. Leren dat je niet altijd iets hoeft te doen als je een bepaalde 'honger' ervaart, maar het moment gewoon voorbij kan laten gaan. Mindfulness kan je meer de vrijheid geven om zelf te kiezen in plaats van een slaaf van je eigen impulsen te zijn. Mindfulness betekent wel oefenen, oefenen en oefenen. Iets wat vooral de eerste weken vaak niet leuk is.
Bedankt voor de reacties. Zeker nuttige tips en adviezen waar ik wat mee kan. Ik ga er mee aan de slag!