wie biedt mij hoop?

Hallo allemaal,

Omdat ik niet goed wist waar ik mijn verhaal moest plaatsen, doe ik het maar hier, hoop dat het de juiste plek is.

Op het moment ben ik erg in de war, maar hoop dat ik toch helder mijn verhaal hier kan vertellen.

Ik slikte al ruim 2 jaar de pil niet meer en werd toch niet zwanger, niet zo vreemd volgens mijn vriend, want hij had zwak zaad.
Dit was hem vroeger verteld door een schooldokter of iets dergelijks.
Ikzelf loop al jaren met buikpijn nu, echt ernstig en vooral vanaf mijn eisprong. Soms zo erg dat ik geen stap kan verzetten en tijdens het vrijen ging ik soms kapot.
Aangezien ik plotseling andere gezondheidsproblemen kreeg, werd er in het ziekenhuis gezegd dat er op een mri (bij toeval dus) een verdikte rechtereierstok te zien was en ben hier dus vorig jaar mee terug naar de huisarts gegaan. Had haar van mijn pijnen al eerder verteld, maar toen werd ik weggestuurd.
Nu vond ze het wel nodig dat ik naar een gynaecoloog ging.
Deze deed dus een echo en zei dat alles er prima uitzag en dat het waarschijnlijk een cyste is geweest.
Toen ik zei dat ik echt bizarre pijnen had, zei hij: "Ja, dat hebben sommige vrouwen nou eenmaal, dan is de baarmoederwand wat meer doorbloed en dat kan pijnlijk zijn, dan moet je de pil slikken, ben je dr vanaf".
Ik bleef ongelovig dat het "normaal" zou zijn, maar hij verzekerde mij toch echt dat dat zo was en ik droop eigenlijk maar af. Ik nam hem wel serieus, maar naar nu blijkt hij mij niet!

Toen ik toch mijn twijfels bij alles ging zetten en met mijn vriend overlegd had, ben ik toch naar mijn huisarts terug gegaan om te vertellen dat het zwanger worden niet lukte en na mijn verhaal heeft zij mij doorgestuurd naar de fertiliteitsarts.
Mijn eisprong is gevolgd, was prima! Slijm ook goed. Mijn cyclus is altijd regelmatig en mijn hormonen waren ook goed.
Dus ik ging er eigenlijk nog steeds van uit dat het inderdaad het zaad van mijn vriend was, wat niet goed was.
Maar toen kwam mijn bloeduitslag van de antistoffen op chlamydia.
Positief! Ik dacht dat de wereld onder mn voeten vandaan geslagen werd. Hoe kan dit? Ik heb me in het verleden netjes laten testen en alles was goed? Nooit iets gemerkt, behalve nu de laatste jaren buikpijn! Maar daar was mij toch echt van verzekerd dat het niks ernstigs was!
Nu blijkt dus dat die soa testen alleen testen of je het NU hebt, maar niet of je antistoffen hebt gemaakt ooit.
Dat vind ik echt een tekortkoming in de voorlichting dus!! Waarom is dit niet standaard??? Ik wist niet beter of ik was "schoon".
Alles schoot door me heen, de pijnen, het weggestuurd worden.
Het niet serieus genomen worden, het schuldgevoel, de schaamte, angst, alles!
De test was negatief wat betreft een actieve chlamydia, dus ik hoopte nog dat het een storm in een glas water was en misschien ooit een infectie aan mn longen was die de positieve antistoffentest aangaf.
Maar toen kwam de uitslag van mijn vriend, zijn zaad is goed!
En afgelopen maandag heb ik dus een laparoscopie gehad.
Ik moest al huilen op de operatietafel, ik wist gewoon dat het niet goed zat. Het verklaarde alles, de pijn die zo heftig was, dat moest gewoon fout zijn, maar toch hoopte ik van niet.
De gynaecoloog die mij heeft geopereerd was niet mijn "echte" gynaecoloog eigenlijk die ook fertilliteitsarts is, maar een gynaecoloog bij wie ik eerder terecht kon ivm de uitslag van mijn vriend.
Ik dacht, tsja..of ik nou de uitslag van de een of de ander krijg..als ik hem maar heb, maar zij zei na die uitslag: "nou dan kom je ook maar bij mij voor die kijkoperatie, ik heb volgende week al plek".
Ik was natuurlijk lamgeslagen en had niet veel te zeggen.

Na de operatie en het wachten vol zenuwen kwam ze bij mij en vertelde me dat ze verklevingen had gevonden in beide eierstokken.
Dat de vloeistof er wel doorheen liep, maar er niet uitkwam en dat ze het lang, een uur, heeft geprobeerd, maar dat het niet lukte.
Ik ging dood op dat moment en nu nog steeds eigenlijk.
Ze stelde gelijk voor dat ze me ging aanmelden voor ivf.
J*z*s, ik was en ben totaal in shock! Het gaat ook allemaal opeens zo snel en totaal de andere kant op dan ik dacht!
Ze had het over dat ze niks aan de verklevingen had gedaan ivm de ivf en dat er dan een risico is op complicaties?
Ik zeg eerlijk, dat ik de helft maar begreep op dat moment.

Heb nogal wat vragen en ik ga haar zo nog eventjes bellen.
Misschien kunnen jullie alvast wat vragen beantwoorden, nl. is een fertilliteitsarts wel bereid wat te doen zoals een hersteloperatie?
Kan het zijn dat zij het niet aandurfde maar iemand anders die gespecialiseerd is wel???
Ik wil eigenlijk niet hopen maar ik voel me zoo verdrietig nu.
Het idee dat ik dus spontaan nooit meer zwanger kan worden is voor mij nu niet te bevatten, dat hoor je van anderen, maar bij mij?? Dat wil er nog niet echt in.
Ik ben echt letterlijk in shock.
Huil de hele tijd en die kijkoperatie was ook geen peanuts trouwens.
Heb echttt veel pijn gehad, nu nog trouwens maar minder maar die pijn in je ribben en schouders, mannnn...

Ik heb volgens mij nog veel dingen niet opgeschreven, maar dat komt nog wel.
Hoop op antwoorden, thnx alvast voor het luisteren al is het allemaal warrig misschien nu!!

 

Hoi,

Bedankt voor jullie reacties, had het eerst ergens anders geplaatst maar hoorde maar niks en heb echt steun en antwoorden nodig.
Maar over dat doorspuiten, dat is dus het enige dat ze geprobeerd heeft.
Heb inmiddels de gynaecoloog gesproken die mij geopereerd heeft en zij gaf als antwoord waarom ze mijn eileiders niet heeft opengemaakt of althans geprobeerd, dat er tegenwoordig eigenlijk direct naar ivf wordt doorverwezen met vrouwen die een positieve antistoffentest hadden omdat er bij een hersteloperatie kans zou zijn op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap.
En dat het ook een grotere operatie was.
Ook zei ze nog: "fertilliteit is eigenlijk niet zo mijn ding".
Toen dacht ik, waarom heb jij mij dan geopereerd??
En ook, ja f*ck mij wat of het een grotere operatie is, als het mij weer kansen geeft...
Het hele ivf gebeuren heb ik van verschillende mensen meegemaakt, wel met "kindjesresultaat", maar wat een hel is dat geweest voor sommigen.
Dat dat mijn lot is, vind ik maar moeilijk te bevatten.
Die hormonen enzo, dat is toch hartstikke slecht voor je lijf?
Ook daar zou ik wat meer over willen weten, ik google me suf eerlijk gezegd



Maar nu ik hier een beetje heb gelezen, heb ik toch ook al wat verhalen gelezen van vrouwen die wel degelijk een hersteloperatie hebben gekregen met hetzelfde probleem als ik.
Bij mij is de onderkant van beide eileiders dus dicht.
De vloeistof liep er wel doorheen zei ze, maar kwam er niet uit.

Ik vind het wel een beetje onoverzichtelijk hier allemaal, dus ik zou ook echt graag de verhalen van vrouwen die hetzelfde probleem hebben horen of lezen hier.
Zodat ik weet wat ik kan verwachten of nog stiekum op hopen.

Pffff, echt too much allemaal!

 

Hoii allemaal,

Wat fijn zeg, jullie reacties.
Ik ga volgende week vrijdag naar mijn eigen gynaecoloog die ook fertilliteitsarts is, heb haar maar 1 keer gezien door vakanties van haar en drukte, geloof dat ik al vier gynaecologen heb gezien ofzo .

Maar goed, ik weet dat ik haar dingen kan vragen, maar hier zijn de echte ervaringsdeskundigen en ik kom liever wat beter beslagen ten ijs nu dan alle keren hiervoor dat ik aan de bel heb getrokken en me liet afwimpelen.
Dus vandaar mijn vragen aan jullie.

@Bright
Hebben ze die verklevingen weggehaald ivm een mogelijke natuurlijke zwangerschap dan weer of vanwege de pijn??

Want trouwens, om deze pijn de rest van mijn leven te houden lijkt me ook echt niet fijn en dat is een understatement, zeker nu ik weet wat het is!


Heb trouwens ergens op internet gelezen dat als ze je eileiders herstellen er dan weer een natuurlijke kans op zwanger worden is van 25 procent. Hey het is niet veel, maar toch ZEKERRRR de moeite waard lijkt mij en al helemaal beter dan 0 procent??

 

Ja het liep iedere keer zo dat ik bij een ander terecht kwam.
Ze waren bijvoorbeeld ook het kweekje kwijt geraakt:x
Zit je een week te wachten op die uitslag, en geloof me..dat is niet de leukste tijd!!
Kon ik dus weer terug om het wéér af te nemen en dat moest dus bij een ander, die dan ook gelijk maar weer mn eisprong ging volgen en zo ging dat maar door!!

Het verhaal van dat meisje met die ene eierstok dicht en die andere vernauwd was ik al tegengekomen.
Maar is zij de enige dan hier??

 

Ja dat hoop ik ook
Is allemaal een beetje ongeorganiseerd krijg ik het gevoel van zo en heb ook niet echt een vertrouwensband zo, maar ja..hoop dat dat zal veranderen.

Mochten er meer vrouwen zijn die toch zwanger zijn geraakt met verklevingen of na een eventuele hersteloperatie aan de eileiders hoop ik echt of ze zich hier willen melden!

 

Ja en daar ben ik nou juist zo bang voor, want die gynaecologe die mij geopereerd heeft, deed maar een beetje vaag over wat ze gezien heeft.
Ik vroeg haar of het dan zo ernstig was dat ze niks gedaan heeft, maar dat ontkende of bevestigde ze niet echt.
Het ging haar meer om dat dat een grotere operatie is.
Mijn eigen "echte" gynaecologe heeft mij niet van "binnen" gezien dus.. en zij is juist de fertiliteitsarts :s

ja er stond echt 25 procent, ik zal nog eens kijken waar ik dat ook alweer had gevonden.
Was een onderzoek in ieder geval.

 

Update:


Vandaag bij mijn fertilliteitsarts geweest en die vertelde over mijn kijkoperatie dat de eileiders verkleefd waren en dat de volgende stap ivf was.
Toen vroeg ik haar waarom ik geen hersteloperatie kon krijgen aan mijn eileiders.
Haar antwoord was twijfelend en uiteindelijk bleek het zo te zijn dat ja, hou je vast..de reden dat men eigenlijk gelijk naar ivf gaat omdat de verzekering de hersteloperatie bijna nooit meer vergoed.
Het verhaal dat na een hersteloperatie de kans op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap groter zou zijn is volgens haar dus eigenlijk ook niet de reden.

Is dat niet wat? Dus uiteindelijk draait het weer om geld!!

Ik moet dan nog wel eerst een hsg om te kijken of mijn eileiders van binnen wel goed zijn, want anders kan het alsnog niet, maar er is weer hoop en dat doet leven, voel me een stuk beter gelijk, zat er echt zwaaaaaarrrr doorheen!!! .
Ik weet dat de klap weer kan komen, maar dat neem ik dan wel weer!!
En die HSG is dat nou echt zo'n pijnlijk verhaal? Iemand nog tips??

Heb inmiddels contact gehad met mijn verzekering en deze vertelde dat het vergoed werd mits op medische indicatie.
Nou lijkt het mij, dat buiten het feit dat ik daarna volgens mijn gynaecoloog over 1 jaar genomen 60-70% (jaja, ik schoot vol met tranen toen ik dat hoorde) kans heb op een zwangerschap na de operatie, dat de pijn die ik 2 weken per maand heb en die echt niet te harden is, zo erg dat ik bijna niet kan lopen en het vrijen met mijn vriend bijna onmogelijk maakt, toch medische indicatie is?
Wie heeft hier ervaring mee??

 

WONDERLIJKE UPDATE:

Lieve mensen,


Gisteren moest ik voor mijn HSG en was behoorlijk zenuwachtig natuurlijk, want het was voor mij dr op of dr onder.
Ik ging liggen en hoorde de radioloog zeggen toen mijn gynaecoloog begonnen was: "nou, mooie doorgankelijkheid hoor!".
Maar mijn gynaecoloog ging nog door en ik lag naar het plafond te kijken en dacht: "ja, dat is natuurlijk dat het er mooi doorheen liep maar er niet uitkwam, dat zei die gynaecoloog al na mijn operatie".
Toen vroeg ie: wil je nog een foto dan? en zei beaamde dat.
Ik vroeg of we klaar waren en toen zei ze:
"uhh, tijdens je kijkoperatie waren je eileiders niet doorgankelijk, maar dat zijn ze nu wel!!!!"
Ik had 3 seconden ofzo nodig om het tot me door te laten dringen en barstte toen in tranen uit!!!
Mijn vriend en ik zoende elkaar en ik was eigenlijk zooo verdwaasd!
En zei dat het wel een misdiagnose was dan of een wonder.
Ze zei op allebei ook een beetje verdwaasd: "uh, ja.."
Toen zei ze dat ze de kijkoperatie wilde bestuderen en dan een afspraak over 2 weken ofzo wilde maken.
Nou dat leek mij dus niet, ik wil zo snel mogelijk weten wat hier aan de hand is!! En kan dus maandag nu al terecht.
Ze kwam na 1 minuut al terug met de foto's in haar hand van de kijkoperatie en zei nu dat het geen misdiagnose was, maar dat het vocht misschien ergens achter eruit was gekomen ofzo...blablabla...want eerlijk gezegd is dat hele verhaal bij mij niet binnen gekomen.
Ik was in shock. WEL EEN SUPERSHOCK NATUURLIJK, maar echt ik moet helemaal wennen gewoon. Heb mezelf drie weken lang zwaarrrrrrr depressief gevoeld, keek heel anders naar mezelf en heb mezelf steeds moeten vertellen: dit is het dus, ivf!
En nu, nu kán het nog zijn dat mijn eileider in mijn eierstok ligt verkleefd, maarrrrrrrrrr dat kan met een operatie losgemaakt worden!!!
Het bekijken van de binnenkant van mijn eileiders was nu ook niet meer nodig!!!

Wat ben ik blij dat ik dus WEL gegoogled heb!!!
Als het aan de gynaecologen lag, zat ik al bij de ivf voorlichting.
De papieren waren al ingevuld!!!

Echt niet normaal eigenlijk!!
De gynaecoloog die mij opereerde komt mij vertellen na de operatie dat mijn eileiders allebei ondoorgankelijk zijn en wil me gelijk aanmelden voor ivf.
Bij mijn eigen gynaecoloog vertelde zij dit ook en zei ook zij: dus dat wordt ivf he?
Het is dus dat ik toen wist van een hersteloperatie, dat ik verder ben gaan vragen waarom niet, dat het om wel of niet vergoed draaide, dat mijn verzekering dit dus vergoedde en dat ik toen alsnog een HSG kreeg.
Maar moet het niet zo zijn, dat ze mensen ten alle tijde de voorlichting geven dat die hersteloperatie (kosten 2500 euro) er is?? Zij kunnen toch niet in iemands portemonnee kijken, al wordt het niet vergoed???

Want ook heeft mijn gynaecoloog mij verteld dat die hersteloperatie over 1 jaar genomen meer kans op zwangerschap biedt dan ivf!!!!

Overigens heb ik die HSG dus niet eerder gehad en in mijn geval had dat wsl een hoop ellende kunnen schelen.
Dit schijnt ook standaard te zijn (volgens mijn gynaecoloog) dat als je positief hebt getest op chlamydia dat ze dan die HSG overslaan en gelijk voor een kijkoperatie kiezen.
Ik vind dus nu ook dat die standaard gewijzigd moet worden!!!!

Begrijp me niet verkeerd, ik ben bovenal superblijjjj!!! Echt een wonder, ik heb heel de week gebeden voor dit wonder.

Maar mijn gevoel zegt dat dit wsl. geen wonder is maar een bizarre blunder!!!
En er zal heus wel iets zijn hoor, maar het is dus ten alle tijden niet zo slecht als dat ze mij hebben doen geloven en dat vind ik geweldig maar ook erg.
Wat dit met je doet als vrouw, nou dat hoef ik jullie niet te zeggen, het is echt hartverscheurend!!!

Maar goed, ik wil dan ook nog een gesprek met de gynaecologe die mij geopereerd heeft en voor mijn eigen gynaecologe zal ik ook mijn punten op een rij zetten.

Dus meiden, zorg dat je alle onderzoeken hebt gehad voordat je aan ivf begint, ga voor een second opinion!!!!!
Ik weet dat de kans dat je weer een klap krijgt ernstig aanwezig is...maar wat ben ik blij dat ik niet opgegeven heb en zelf op onderzoek ben uitgegaan en volhardend ben gebleven.

Ik zal jullie hier maandag of dinsdag sowieso melden wat de gynaecologen hier over te zeggen hebben.

Maar ik ga een heel ander weekend tegemoet dan dat ik ooit heb durven hopen en dromen!!!

 

Geen 1 blije reactie??