Dat zou kunnen. Dementie is namelijk een hersenziekte om het zo te zeggen. Dus niet alleen het geheugen gaat degene in de steek laten maar ook andere functies zullen minder worden. Echter zie je dit vaak bij vergevorderde dementie in een laat stadium of bij een specifieke vorm van dementie in een begin stadium.
Mijn ervaring is van wel. Vooral problemen met balans. Wij gaan bewust elke dag een stukje wandelen voor spierbehoud.
Hier was tante een beetje slecht ter been, maar met fysio en goed opletten dat ze haar been goed optilde ging het goed. Nu heeft ze de diagnose dementie en is het lopen erg achteruit gegaan en is ze fysiotherapie gaan weigeren.
Ik wil je dit boek aanraden om de komende tijd met je moeder in te vullen: https://www.invulboekjes.nl/p/elma-van-vliet-mam-vertel-eens/ dan heb je een mooi boek met haar verhalen, voor als ze die verhalen straks niet meer kan vertellen.
Ik werk in het ziekenhuis waar 'we' mensen met en zonder dementie onderzoeken. Naast een afwijkende cognitieve test zoals de mmse (bij meer opgeleiden een MOCA) , moeten er in het dagelijks leven ook zaken niet goed gaan. Denk bijvoorbeeld aan boodschappen doen, koken en het bedienen van apparatuur. Een scan van de hersenen kan ook meer duidelijkheid geven over het soort dementie: vasculair, Alzheimer, lewy body etc. Daarnaast kan bij onzekerheid over de diagnose een NPO (neuropsychologisch onderzoek) worden gedaan. Soms zijn er stoorfactoren die kunnen meespelen, denk aan depressie, burnout, trauma uit het verleden etc). Bij de diagnose dementie heb je recht op een casemanager. Hij/zij is een gespecialiseerd verpleegkundige die bij je thuis komt en weet om te gaan met mensen met dementie en hun naasten. https://www.alzheimer-nederland.nl/dementie/diagnose-en-behandeling/casemanager Je kunt ook een doorverwijzing vragen naar een geheugenpoli/ geriatrie in het ziekenhuis voor de diagnose/second opinion.
Maar bij een vrouw van bijna 80 is een doorverwijzing misschien niet nodig toch en hebben we het hier mee te doen..
Mijn moeder was 78 toen we de diagnose kregen. Zoals hierboven al beschreven, er zijn verschillende soorten dementie en het is best belangrijk om te weten welke vorm iemand heeft. De moeder van een vriendinnetje heeft door een verkeerde diagnose lang verkeerde zorg gehad, heel schrijnend.
Wat @Zoe123 zegt inderdaad. Waarom zou je het niet doen? Want als de huisarts verder geen behandelplan/vervolgstappen opzet dan weet je natuurlijk ook niks behalve dan dat ze dementie heeft. Of heeft de huisarts wel een vervolgplan gemaakt? Ik snap dat er heel veel op jullie afkomt nu en dat het misschien allemaal niet zo erg lijkt te zijn nu maar het is niet alleen voor je moeder heel belangrijk om de juiste diagnose/behandeling te krijgen maar ook voor de familie. Met een juiste en duidelijke diagnose kan de juiste hulp ingeschakeld worden. Onderschat alsjeblieft niet hoeveel druk er ook op mantelzorgers komt te staan. De generatie uit +/-1945(dus niet je vader persoonlijk maar heel algemeen) kennende zullen partners niet snel aangeven dat het niet goed gaat en dat is voor niemand goed. @Panda1 heeft het heel mooi verwoord. Het is een gecompliceerd ziektebeeld waarin heel veel factoren meespelen. De site die ze aanraad is een hele goede!
Ik heb even wat tranen door wat je schrijft want het klopt zo. De wanhoop van mijn vader toen bleek dat het helemaal niet goed ging, terwijl hij zo ontzettend z’n best had gedaan om mijn moeder (ze waren 50 jaar getrouwd) te helpen waar hij kon, zonder externe hulp (ondanks ons aandringen). Dat was zo verdrietig. Echt vreselijk.
Wat vreselijk dat jullie dat hebben moeten doormaken! Dat spijt mij echt. Het is een vreselijke ziekte, rouwen bij leven zeg ik vaak. Zo slopend. Niet alleen de zorg is overbelast maar de mantelzorgers ook, word heel vaak onderschat maar is wat mij betreft 1 van de belangrijkste zaken bij het verlenen van goede zorg. Zonder mantelzorg is de zorg nooit optimaal.
Zorg ook dat 1 van jullie gemachtigd wordt om bankzaken/Zorgverzekering etc te kunnen doen. Dan kun je je vader ook ontlasten door stuk administratie uit handen te nemen als hij dat wil. En zorg dat hij ook aan zijn ontspanning toe kan komen. Dat hij ook zonder je moeder even wat kan doen. Mantelzorg maakt je wereld erg klein. Sterkte Helaas hier ook ervaring, Alzheimer komt voor aan mijn vaderskant. Meerdere familieleden zijn erdoor getroffen. Als je moeder geen reanimatie wil, zorg dat het nu al wordt vastgelegd. Mijn moeder heeft dat al gedaan. Dan hoeven jullie niet te denken aan: wat zou ze graag willen?
Er is een Poh ouderenzorg die een dezer dagen bij hen langskomt.. Verder weet ik niks van verdere plannen behalve bloedonderzoek etc. Ik merk als ik ze spreek dat ze mijn bemoeienis niet heel erg op prijs stellen. Ze zijn fan van de huisarts, spreken hun vertrouwen in haar uit en als ik aangeef dat het misschien toch wijs is om een verwijzing te vragen voor nader onderzoek om te achterhalen of het vasculaire dementie is of alzheimer dan vinden ze dat niet zo nodig omdat de huisarts het hier ook niet over gehad heeft.. Ik ben geneigd om het los te laten en vooral een luisterend oor te bieden in dit stadium.. ze willen graag eigen regie volgens mij.. Ik weet ook niet wat ik nog meer kan doen als kind op dit moment
Dan heeft het waarschijnlijk ook geen zin om door te drammen. Je zou wel kunnen aanbieden mee te gaan naar de huisarts of andere zorgverlener. Of dat je erbij bent wanneer de Poh komt. En zeg dat vanuit je eigen behoefte om betrokkenheid, en niet zozeer als aanbieden van hulp (want die vinden ze nu niet nodig blijkbaar). En idd. Luisterend oor. Dat is nu mss ook wel het belangrijkste. Dat ze weten dst he er bent voor ze. En dat ze je om hulp kunnen vragen.
Ik sluit me hierbij aan. Laat de verwachtingen los. Mijn oma heeft nog 6 jaar geleefd en is nooit in de laatste fase gekomen die je soms ziet, waar ze uitgemergeld op bed liggen. Ze was lichamelijk zo sterk als een beer. En toen ze steeds meer vergat gaven we daar gewoon met zijn allen aan toe. Niet wanhopig kijken naar hoe ze ooit was, maar genieten van wat er nog wel was, met respec vor wat ze kon. Dus op het laatst kwam ik haar kamer binnen en kondigde mezelf dan gewoon aan:" Hoi oma, ik ben het, Juul" om haar de verwarring te besparen wie ik nu eigelijk was. Met liefde en respect jezelf allemaal overgeven aan de ziekte, en kijken hoe het zich ontwikkelt. Eigenlijk zo.
En eerlijk, wat maakt het uit welke vorm van dementie het is? Laat het inderdaad los, bedt een luisterend oor en hou in de gaten of ze het nog redden qua zorg en verzorging. Ik kan me voorstellen dat ze graag de regie willen houden omdat ze wel aanvoelen dat ze die binnenkort helaas toch ongewild kwijt zullen raken door de ziekte.....
Misschien blijft ze nog jaren redelijk stabiel en gaat ze weinig achteruit.. kan ook nog.. we vermoeden dat ze het al jaren in deze lichte vorm heeft eigenlijk.. wie zal het zeggen
Mag je bij dat gesprek met de POH zijn? Mag je contact met die POH hebben? Het is wel heel belangrijk om nu al dingen te regelen. POH is echt ook wel wat anders dan een casemanager Dementie die daar veel meer in gespecialiseerd is. Misschien kan de POH wel eea namens de huisarts met hen bespreken. Wat bijv belangrijk is om al te regelen en dat het wel belangrijk is om extra hulp in te schakelen. Zeker nu met alle wachtlijsten is egt echt belangrijk om dingen op tijd te regelen. Ze is junior wilsbekwaam. Zodra dat niet meer is kan je een aantal dingen niet meer regelen. En wat al eerder werd gezegd ook een levenstestament en testament (laat ze daar dan de WLZclausule inzetten; kan veel problemen voorkomen. Spreek uit ervaring helaas).
Gelukkig valt er iets te kiezen. En als het de keuze is om verder geen onderzoek te doen dan is dat ook helemaal prima. De reden om verder onderzoek te doen naar het soort dementie, want dementie is een verzamelnaam voor duizenden verschillende ziektes, kan zijn behandeling. Zo is er bij (beginnende) Alzheimer medicatie wat bij een klein deel van de mensen ervoor zorgt dat de ziekte geremd wordt (genezen niet). Bij vasculaire dementie is juist heel belangrijk om de risicofactoren te verminderen die achteruitgang kunnen versnellen. Los van het soort demetie kun je wel algemene leefregels toepassen. Wij geven vaak onderstaande algemene adviezen: Houdt een vaste structuur aan op een dag. Blijf zoveel mogelijk in beweging. Er moet aandacht zijn voor goede en gezonde voeding. Blijf vooral de dingen doen je je altijd al deed. Maak desgewenst gebruik van een planbord en/of agenda. Ook de website van Alzheimer Nederland geeft heel veel informatie. En casemanager is er ook voor de naasten en niet alleen voor degene die het betreffen. Zij kunnen vaak hele practische tips geven en zijn meestal nog meer gespecialiseerd op het gebied van dementie dan een poh.
Aanvullend een tip van onze casemamanger; maak herinneringen. Wil je graag nog iets doen met je moeder of ouders? Niet wachten maar gewoon doen, indien mogelijk. Nog veel sterkte.