Vraag aan leerkracht over DLE

DLE 25 in midden groep 6 vind ik inderdaad laag. Een groei van 5DLE is precies wat nodig is, maar er is meer nodig als er een achterstand is.

 

Wat deze DLE aangeeft is dat je kind zon 10 maanden achterstand heeft tov de didactische leeftijd. Ik weet niet waar ze daarmee gaan doen. Ik neem aan dat je bedoelt dat hij begin groep 5 op 20 zat, midden groep 5 op 22 en nu op 25? Per leerjaar zou het DLE met 10 moeten toenemen als het kind op niveau meegaat dus het lijkt erop dat hij alleen maar meer achterstand gaat krijgen.

 

Eens dat 5DLE precies de norm is, maar ik ga er van uit dat TS een schrijffout heeft gemaakt want anders zou haar zoon tussen midden 5 en eind 5 2DLE gezakt zijn. Dus eind groep 4 20 en midden 5 22, en nu 25. En dat is te weinig groei als er al achterstand is.

 

Dan is hij het afgelopen half jaar 5 punten gegroeid. Dat is een normale groei. En dan is het voor school voldoende.

Heb je al aan school gevraagd of je thuis meer kunt oefenen? Groep 4 en 5 zijn de schooljaren waarin er veel geautomatiseerd moet worden, denk aan de tafeltjes. Heeft hij deze vollledig geautomatiseerd of kan hij daar wat extra’s bij gebruiken?

 

DLE staat voor didactisch leeftijds equivalent en wordt altijd vergeleken met de didactische leeftijd (DL). Ze beginnen met tellen in groep 3 en gaan uit van 10 maanden onderwijs per schooljaar. Dus na een maand in groep 3, heeft je kind een DL van 1. En eind groep drie is de DL 10. Als je kind trouwens blijft zitten, loopt de DL gewoon door. Dus zo kan het zijn dat de meeste kinderen aan het einde van groep 5 een DL van 30 hebben, maar een enkeling een DL van 40.

Vervolgens wordt gekeken naar de gemiddelde score die leerlingen met een bepaalde DL op een toets halen. Op basis daarvan kan er gekeken worden of je kind voorloopt (dan is de DLE dus hoger dan de DL) of juist wat achterloopt. (DLE is lager dan DL.)
Als een kind is blijven zitten, is de DLE altijd lager dan de DL en heeft je kind dus een achterstand. Wat technisch gezien klopt, maar ook een beetje flauw is. Ik kijk dan liever naar de DL-10, om te kijken of de leerling in ieder geval weer 'bij' is met de lesstof van het leerjaar waar het kind nu in zit.

Aan de hand van DL en DLE kan trouwens ook nog een leerrendement worden uitgerekend. Alsof je het niet over kinderen hebt, maar over aandelenkoersen. Als DL en DLE gelijk is, is het rendement 100%
Heb je een DLE van bijvoorbeeld 25 eind groep 4, dan is je leerrendement
25 : 20 x 100 = 125%
Midden groep 6 is de DL 35, met een DLE van 25 is het leerrendement dan 25 : 35 x 100 ≈ 71%

Nou, tot zover de theorie.

Je zoon scoort inderdaad lager dan gemiddeld op het gebied van rekenen. Als je puur naar DLE kijkt, gaat het om een achterstand van een jaar. Maar ik vind dat altijd wat te kort door de bocht. Het klinkt dan net alsof hij alle lesstof van het afgelopen jaar niet beheerst en ergens midden groep 5 is blijven hangen. En dat is (waarschijnlijk) niet het geval. Dat kun je zelf nagaan. Waarschijnlijk heeft hij het afgelopen jaar o.a. geleerd om sommen als 235 + 198 of 235 - 198 onder elkaar uit te rekenen. Ook heeft hij de basis van breuken geleerd. Dus hij zou als je een cirkel of strook tekent, deze in stukken verdeeld en er een paar inkkeurt, moeten kunnen vertellen welke breuk erbij hoort.
Dat zijn dingen die hij halverwege groep 5 nog niet kon.

Als hij nu een DLE van 25 heeft, dan doet hij deze (en andere dingen) nog niet foutloos. Nu vind ik het niet zo boeiend om te zien hoeveel fouten een kind heeft gemaakt. Ik vind het veel interessanter wèlke fouten een kind heeft gemaakt en vooral: waarom?

Je zou eens kunnen vragen naar de foutenanalyse. Dan zie je welke onderdelen je zoon nog het lastigst vindt. Nu zijn dit vaak vrij grote domeinen, dus dat helpt je niet altijd verder.
Wij laten de toetsen nog steeds op papier maken ipv digitaal en de kinderen moeten hun berekening er altijd bij schrijven. Dat geeft al veel meer inzicht. Ik zie dan bijvoorbeeld tijdens het nakijken, dat een kind bij verhaaltjessommen niet de juiste som uit het verhaal haalt.
Of dat hij wel de juiste som uit de tekst haalt, maar dat het mis gaat bij de berekening. Bijvoorbeeld omdat hij grote getallen niet onder elkaar zet, maar toch uit het hoofd probeert uit te rekenen.

Ik denk dat het belangrijk is om dit soort dingen eens bij school na te vragen. Pas als je dat weet, kun je een kind gericht verder helpen.

Verder zou ik ook echt naar zijn hele lijn kijken. En probeer dan eens te kijken zoals je ook zou kijken naar de groeigrafiek van het consultatiebureau. Daarmee bedoel ik: verbind er nu eens geen woorden aan als onvoldoende-voldoende-goed. Maar kijk gewoon: volgt hij zijn eigen lijntje?
Een landelijk gemiddelde is namelijk maar een gemiddelde. Het is de optel- en deelsom van alle uitslagen van kinderen die deze toets (in de ontwikkelfase) gemaakt hebben. Zo'n gemiddelde komt tot stand doordat sommige kinderen hoger scoren en anderen lager. Die middellijn is geen hoogspringlat waar iedereen overheen moet kunnen.

Kijk dus vooral: groei hij in zijn eigen lijn? En zijn er nog specifieke dingen waarmee we hem verder kunnen helpen?

 

Laatste opmerking: waarom zou je hulp buiten de groep willen? Op het moment dat je een kind meeneemt uit de klas om buiten de groep iets te oefenen, mist hij in de klas weer iets anders. Je bent dan alleen maar het ene gat met het andere aan het vullen.
Kinderen worden beter in rekenen door een goede instructie en door goed te oefenen. Die instructie kan prima in de klas. Waarbij de leerkracht als het goed is de kinderen die het snel snappen al wat eerder loslaat dan de kinderen die het nog moeilijk vinden. Die blijven langer meedoen met de klassikale uitleg of krijgen indien nodig verlengde instructie in een kleiner groepje.

Het kan natuurlijk soms nodig zijn om nog eens terug terug te pakken op dingen die al eerder zijn aangeboden en die een kind nog niet goed begreep of die weggezakt zijn. Daarbij is het inderdaad soms praktisch om dit buiten de klas nog eens aan te bieden.
Maar hulp buiten de groep is niet zaligmakend. Het wordt door ouders vaak gezien als 'extra', maar dat is het zelden. Het is eigenlijk altijd 'in plaats van'.

Begrijp me niet verkeerd: ik ben niet tegen dit soort ondersteuning buiten de klas. Ik heb zelf ook wel een paar groepjes die buiten de klas bijgespijkerd worden voor het één of ander. Maar het is altijd weer een keuze die je maakt. Wat mist een kind daardoor in de klas? Wat weegt het zwaarst?

 

Kijk, dit vind ik nou echt een fijne uitleg van een expert Dit soort info zou je als ouders eigenlijk standaard bij een toetsuitslag meegeleverd moeten krijgen... Hoe weten wij anders of we ons zorgen moeten maken bij een bepaalde score?

 

Het is normaal de leerkracgt die aan de bel trekt, niet de ouder.

Maar ben het met je eens, ik had graag wat meer er bovenop gezeten en het wat eerder goed gesnapt, maar goed