Vraag aan mama's met 3 kinderen

Fijn om herkenning te lezen!

 

Van 0 naar 1 en van 1 naar 2 kinderen vond ik vrij pittig.
Van 2 naar 3 echt helemaal niet, onze jongste paste er zó bij

 

Ik vond van 0 naar 1 veruit het moeilijkst! Voornamelijk omdat toen ineens alles anders was en ik ook vreselijk last had van alle hormonale veranderingen… De laatste vond ik zelf het makkelijkst, want je weet inmiddels wel wat je doet, hij heeft een makkelijk karakter en gaat gewoon overal in mee. Hier zit er overigens tussen alle kinderen net geen twee jaar. Ik wilde niet eerst uit de luiers en gebroken nachten om er vervolgens weer in te moeten, dus bewust geprobeerd om er niet te veel tijd tussen te hebben…

 

Ik vond van 0-1 ook de heftigste, die sliep de eerste 2 jaar zo ontzettend slecht. 1-2 en 2-3 helemaal niet. Alleen nr2 is nu wel heel pittig, dus dat vind ik dan nu soms wel lastig. Hier zit er 2j5mnd en 2j2mnd tussen en tussen nr 3 en 4 straks 18 maanden.

Oh en de periodes dat kinderen slecht slapen (door ontwikkeling, tandjes, sprongen, ziek, wat dan ook, ze doen dat hier liefst allemaal een beetje net overlappend na elkaar, waardoor er bv net weer 4 weken drama nachten op hebben zitten zitten, of met echt grote sprongen duurde dat rustig maanden. Hoe meer hoe heftiger haha.

 

Dit herken ik heel erg.
De jongste (derde) hier is nu bijna 1. Maar ik vind de combi van schoolritme, zwemles, speelafspraakjes etc. met een babyritme en slaaptekort best heel erg lastig.
Bij de oudste en tweede had ik verder weinig verplichtingen, dat vond ik echt een stuk makkelijker. Die zaten ook zo dicht bij elkaar dat ze redelijk in dezelfde fase zitten met veel dingen. Nu met 6 en 4 jaar leeftijdsverschil met de jongste vind ik het echt niet makkelijk.
Maar goed om te lezen dat het ook weer makkelijker wordt

 

Wat het zwaarste is heeft natuurlijk ook te maken met de leeftijd van je andere kinderen: thuis, of school, sport en, spelen etc en met karakters
Mijn oudste is het meest ideale kind dat een ouder zich maar kan voorstellen de jongste is een heel ander verhaal

 

Ik ben zo benieuwd als ik dit allemaal lees! Ik vond van 0-1 peanuts. Genoeg handen, makkelijke baby, sliep snel door.
van 1 naar 2 vond ik heftig. Pittiger kind, Corona lockdown en daardoor geen hulp.
inmiddels zijn ze 5 en 3 en voelt het als een eitje. Dus ben zeer benieuwd hoe nummer 3 daar vanaf mei in gaat meedraaien!

 

Van 0-1 vond ik een omschakeling. Van 1-2 heel heftig vanwege het leeftijdsverschil (18 maanden). Van 2-3 ging top ook omdat er wat meer tijd tussen zat. Van 3-4 vind ik nu echt weer zwaar, ik kom ledematen te kort
Maar dat is ook omdat ze weer kort op elkaar zitten (16 maanden)​

 

0-1. De eerste zwangerschap was niet gepland, dus wij hadden continue het idee achter de feiten aan te lopen. En een huilbaby, dus het was echt pittig. 1 naar 2 ging prima, was ook een pittig kind, maar in ieder geval geen huilbaby. Aandacht verdelen is altijd wel goed gegaan, daar had ik niet zo’n moeite mee.
2 naar 3 was easy, maar 3 naar 4 was weer whoei . Had alles met karakter/de baby zelf te maken, nr 3 was echt een makkelijke baby, nr 4 weer een huilbaby. Dus ja. Dat maakt uit.

 

Van 0-1 was heftig, omdat onze oudste een intense baby was, huilde veeeeeeel en sliep slecht, ik had overproductie, het was een heftige tijd. Maar ik had wel volle tijd en aandacht voor de baby, want geen andere kids nog om voor de zorgen.
Nr 2 was een hele makkelijke baby, gelukkig. Maar toch vond ik die overgang op praktisch gebied intenser, want je komt ineens handen tekort. Vaak heb ik gedacht ‘waar was ik met 1 kind in godsnaam druk mee?’ Ze schelen 2 jaar.

Nr 3 kwam 3 jaar later. De oudste zat al op school, maar had thuis wel een peuter rondhobbelen die overdag niet meer sliep. Dus je kunt tijdens zo’n zwangerschap minder goed je rust pakken, dat was wel wat pittiger. Maar toen hij er eenmaal was; peanuts. Hij was het welbekende ‘3e kind’, super makkelijk. Sliep goed en overal, huilde nooit en ging moeiteloos mee in het schoolritme van de oudste.
Hij was zo makkelijk dat we zelfs nog voor een 4e zijn gegaan En nummer 4 (scheelt 22 maanden met nr 3) is ook weer een makkelijk kind. Ze wordt ‘s nachts nog wel meerdere keren wakker voor een voeding, maar ik geef borstvoeding en ze huilt niet echt en slaapt meteen weer door dus ik vind het niet zo’n punt.
Je verlegt je grenzen ook wat betreft wat jij druk of vermoeiend vindt. Bij je eerste kind denk je; pfff ik heb maar 6 uur geslapen met 2 tussenpozen en voel je je als door een trein overreden. Nu denk ik: ohh heerlijk, ik heb 5 uur geslapen, ik voel me herboren

Maar die was! Mensen kinderen, dat ze daar niet eens wat op verzinnen… die was stopt gewoon nooit..

 

Ik denk wel dat dit ieder voor zich is, en het leeftijdsverschil tussen de kinderen.

Ik vond van 1 naar 2 het pittigst. Onze oudste was een hele makkelijke baby. Ik heb dat echt niet als pittig ervaren. Ja, alles was nieuw en spannend. Maar ik vond dat niet pittig. Onze middelste is tot haar 2.5 jaar geen makkelijke slaper geweest. Veel wakker s'nachts, heb haar totdat ze 11 weken was borstvoeding gegeven waarvan ik de laatste weken fulltime deed kolven. Ook heeft ze een heel pittig, aanwezig karakter. De oudste was na geboorte van de tweede ook nog eens jaar thuis voordat ze naar school ging. Voor ons gevoel doen we de derde er echt zo bij. Hij is een makkelijke baby, vindt alles goed. Hij gaat gewoon mee in het ritme van ons gezin. De middelste ging een maand nadat onze jongste geboren was naar school en onze oudste zat al op school. Bij ons zit er 3 jaar en 3 maanden tussen de oudste en middelste en bijna 4 jaar tussen de middelste en jongste. Dat scheelt ook denk ik. Onze oudste is erg zelfstandig en verantwoordelijk. En sowieso zijn beide dames op leeftijd dat je ze alles goed uit kan leggen, opdrachtjes kan geven etc.

 

Van 1 naar twee
De eerste was makkelijk, ze sliep door en was altijd vrolijk.

Baby twee was drama, sliep slecht, huilerig en dat kon ik niet plaatsen. Wat heb ik toen gehuild die weken puur uit onzekerheid. Vooral de opmerkingen van anderen. We konden niet denken dat we het makkelijk zouden krijgen. Gelukkig was het na 3 jaar beter. Je krijgt er geen gebruiksaanwijzing bij.

 

Ik vond van 0 naar 1 pittig. Ik moest wennen aan mijn nieuwe rol als moeder en de bijbehorende verantwoordelijkheid. Maar het was echt een droombaby.
Van 1 naar 2 vond ik het zwaarst. Klein leeftijdsverschil, opstartproblemen (reflux en koemelkallergie).
Van 2 naar 3 ging super makkelijk. Die doen we er gewoon bij. Ook reflux en koemelkallergie, maar dat hebben we allemaal al een keer gedaan. Lieve baby, al gewend aan het continu zorgen en de grote broers vinden hun kleine broertje fantastisch. En niet te vergeten: het leeftijdsverschil is groter dan de vorige keer (net 3 jaar en 4 jaar) en dat vind ik heerlijk!

 

Van 1 naar 2 vond ik pittig.
Ik wilde graag een 3e maar vroeg me af of ik dat aankon.
Die 3e kwam 3,5 jaar later. En deden we er aardig bij. De 4e was hier echt peanuts. Fijne baby, weinig moeite mee heel makkelijk.
Alleen de 5e nu... dat is even een tandje pittiger. Maar goed dat komt omdat er om hem wat meer zorgen zijn qua gezondheid en dat speelt wat mij betreft ook echt wel mee.

 

Ik vond de overgang van 1 naar 2 het grootst, of misschien moet ik zeggen het zwaarst. Objectief gezien is van 0 naar 1 kind natuurlijk de grootste overgang, maar daar waren we zo aan toe en zo klaar voor dat ik dat eigenlijk alleen maar als heerlijk heb ervaren. Maar van 1 naar 2 vond ik heftig. Onze oudste was 2 en tot dan toe het middelpunt van onze wereld, ik vond het best moeilijk om te balanceren tussen wat hij nodig had en wat de baby nodig had. Maar dat went ook wel weer snel, dus na een paar weeken liep alles wel weer normaal. De 3e kwam bij ons weer 5 jaar later, dus toen waren de jongens als een flink stuk ouder. Die overgang verliep heel makkelijk. Ik vind 3 kinderen echt heel gezellig.

 

Ik vond van 2 naar 3 het meest pittig. Heel pittig zelfs moet ik zeggen.
Het komt ook dat hij de eerste twee jaar van zijn leven bijna elke dag (veel) pijn heeft gehad. Daar was ik heel druk mee en dan heb je nog een peuter en kleuter rondlopen. Familie woont allemaal verder weg.

Van 1 naar 2 vond ik het meest relax. Je zat toch al in een bepaald ritme en daar ging nummer 2 in mee.

 

Ik vond van 1 naar 3 het pittigst.
Bij nummer 1 erg lang over gedaan om zwanger te worden dus voor de 2e op tijd begonnen.
Toen was ik al vrij snel zwanger van een tweeling. Oudste was nog geen 2 dat de tweeling geboren werd. Was dus in het begin erg zwaar..weet ook niet hoe ik die tijd ben doorgekomen.
Tweeling was pittig en sliepen amper.