Mijn partner en ik neigen er allebei naar om het bij ons enige kindje te houden. Soms wip ik nog wel eens naar "misschien toch...." Maar dat is dan eigenlijk meer omdat ik het ook wel sneu vind voor onze zoon om alleen te blijven, nu als kind, maar ook later! Ik heb zelf wel een broer en kan me moeilijk inleven hoe het is om alleen te zijn, mijn partner idem. Hoe bevalt het anderen: 1 kindje (of hoe bevalt het je kindje), of: Hoe bevalt het jou om enig kind te zijn? Mis je dan iets? Voel je je meer alleen? Welke positieve kanten zitten er aan? Ik weet niet of ik deze vraag goed neerzet in de lounge, maar ik vond hem nergens goed bijhoren.
Mijn moeder is enig kind. Als er wat met mijn opa en oma is dan staat ze er dus altijd alleen voor. Nu mijn broer en ik volwassen zijn kunnen wij ook wel inspringen mocht dat nodig zijn maar volgens mij had mijn moeder graag een broer of zus gehad.
Toevallig laatst met een vriendin (enig kind) over gehad en die had achteraf graag een broer of zus gehad. Ze heeft thuis altijd alle aandacht gehad, hoefde nooit te wachten op andere kindjes, niet te delen, enz. En daar heeft ze op school veel moeite mee gehad. Ze was een echte kattenkop, moest echt leren om rekening te houden met andere kindjes en had daardoor niet zoveel vriendinnetjes. Werd thuis niet overdreven verwend, maar er was gewoon niemand om rekening mee te moeten houden! Oja, nadeel was ook dat ze thuis ook niemand had om mee te spelen en daardoor heeft ze zich wel eenzaam gevoeld. Zal natuurlijk per kind verschillen, maar dit is haar verhaal.
Nou ik bens enigskind.. En ik mis er helemaal niks aan.. Alles was voor mezelf en lekker niks delen whaha Het lijkt me alleen wat lastiger als er bijv Iets met mn moeder gebeurt.. Maarja goed dat komt dan ook wle weer goed
Ik heb een broertje, en wilde daarom heel lang maar 1 kind. Dus een andere situatie maar toch een beetje te vergelijken Uiteindelijk kwam de 2e toch (door het condoom heen ). We zijn er nu heel blij mee, maar ik ben nog steeds ergens bang dat 1 van de 2 zo wordt als mn broer en daardoor alles verpest voor de ander. Maar goed, als dat zo is zal ik er ook beter op letten dan mijn ouders deden. Ik denk in ieder geval dat alles zijn voor en nadelen heeft. Ik vind het wel heel druk met 2 kinderen, komt ook door de slechte start die we met de 2e gehad hebben, mijn nierfalen door hellp en daardoor erge vermoeidheid, enz. Maar goed, ik zie dat je zoon nog maar 4 maanden is, dus je hebt nog even de tijd om er over na te denken En wie weet is de 2e daar ineens, net als bij ons
Dan denk ik dat je gelijk aan de 3 kinderen moet, voor als het niet klikt tussen de eerste twee. Misschien hebben ze wel hele andere interesses of is er een groot leeftijdsverschil, een tweede kind garandeert niet dat ze leuk met elkaar zullen spelen en/of dat ze er altijd voor elkaar en voor jou zullen zijn. Ik heb 2 broers en een zus en een hele leuke jeugd gehad maar heb nu sinds een jaar of 5 geen contact meer met m'n zus. ..Je kan niet in de toekomst kijken bedoel ik dus eigenlijk Maar je wil meerdere kinderen of niet, niet nog eentje omdat het zo hoort lijkt mij!?! Ons manneke zal enig kind blijven, dit om lichamelijke redenen en leeftijd...
Ik heb zelf een broer waar ik heel close mee ben, daardoor leek het mij vroeger leuk om meerdere broers of zussen te hebben. Ik had het ideaalbeeld dat ik dan met allemaal heel close zou zijn. Inmiddels heb ik om mij heen gezien dat dat niet altijd het geval is. Een vriendin van mij heeft twee broertjes waar ze nauwelijks contact mee heeft, alleen op verjaardagen/feestdagen. Mijn vriend is enig kind. Hij heeft vroeger nooit het gevoel gehad iets te missen. Nu hij ziet hoe hecht mijn broer en ik zijn, en hij kan zelf ook supergoed opschieten met mijn broer, heeft hij wel eens gezegd dat hij zich kan voorstellen dat het leuk zou zijn om een broer of zus te hebben. Maar hij ziet mijn broer inmiddels ook als zijn broer
Ik ben enigst kind, vond het vroeger erg jammer, alle kindjes waren dan op vakantie, en ik zat altijd alleen thuis. Grappig wat Sam20 zegt, zo heb ik het helemaal niet ervaren! Vond er niks aan... Nu vind ik het jammer dat ik alleen voor mijn moeder ''moet'' zorgen. Maar goed, een broer of zus geeft geen garantie dat je de zorg wel kan delen. Mijn moeder is zelf invalide, maar zorgt ook nog eens voor mijn zieke oma, omdat haar broer en zus allebei werken en dus geen tijd hebben/ maken. Mijn man heeft 2broers, en 2 zussen en vond dat vooral vroeger erg fijn. Nu is er bijna geen contact mee. Toch hoop ik dat onze dochter geen enigst kind blijft, maar dat heeft misschien meer te maken met mijn eigen kinderwens
Oh en ik wil niet zeggen dat ik het nu enorm erg vond om alleen te zijn, waren bepaalde momenten. Maar wat MMarianne zegt, je kunt niet in de toekomst kijken.
ik ben zelf enig kind en wij hebben bewust voor 1 kindje gekozen. ik heb nooit een broer of zus gemist...had altijd wel een vriendinnetje waar ik mee kon spelen en natuurlijk ook de aandacht van mijn ouders. de garantie dat je later iets aan je broer of zus hebt heb je niet! mijn man heeft een broetje die hij al 10 jaar niet meer ziet...dat is pas erg! onze dochter is heel sociaal...het is de opvoeding. ze deelt...ze speelt samen enz. ik heb haar weleens gevraagt...wil je ook een broertje of zusje en het antwoord was nee
Klopt, het garandeert niets. Nu het nog kan wil ik wel alle overwegingen door mijn hoofd laten gaan. Dat het zo hoort om meer kinderen te hebben....geen last van.
Hoi, Ik ben enig kind, en heb daar nooit enige hinder van ondervonden. Bij ons kwamen dikwijls kinderen uit mijn klas, uit de buurt en nichtjes spelen, zo leerde ik toch delen. Wij hebben beslist het ook bij 1 kindje te houden. We hebben lang getwijfeld, hebben ook echt een tijdje voor een 2de gegaan en er ook pogingen (icsi) voor gedaan. En dan even een pauze ingelast, in die pauze hebben we dan beslist om het bij 1 te houden. Ik vind niet dat je 2 kinderen moet hebben, omdat ze dan later met 2 voor je kunnen zorgen.
ben zelf enigstkind en heb totaaaaaaaaal NIKS gemist. vond het heerlijk! ouders hadden veel aandacht voor me, had genoeg vrienden en vriendinnen, dus heb echt geen broer of zus gemist hoor en het is ook nog maar de vraag dat áls je broers of zussen hebt of die wel met elkaar door 1 deur kunnen wat vaak ook niet het geval is. Ik had lekker veel privacy als enigst kind, meer aandacht, de mooiste kamer natuurlijk ( met meer kinderen moet je delen of krijg je een minder leuke ) meer kleding/cadeautjes omdat niet alles door 2e/3e/4e gedeeld moest worden, etc. Ik heb iig niks gemist en vond het zelfs fijn énige nadeel die ik kan bedenken is dat als mijn ouders er niet meer zijn, ik dan geen broers of zussen heb waar ik op terug kan vallen, maar nogmaals, ook al heb je broers of zussen, dan wil dat nog niet zeggen dat je een goede band hebt, die kunnen net zo goed vechten als kat en hond
Hier zelf enig lind altijd vreselijk gevonden.. met fam feesten enige kind tussen alle volwassenen.. en in de winter met slecht weer geen br of zusje om mee te spelen.. vriend komt uit groter gezin en nu ze allemaal volwassen zijn hebben ze een vrij goede band allemaal.. dst is iets wat ik okk nu ik volwassen ben echt mis..
Ik zie genoeg mensen om mij heen waarvan de broer en zus niet met elkaar overweg kunnen... wbt het alleen spelen. Alleen spelen is niet erg, wij gaan er ook vaak op uit en onze zoon speelt graag met vriendjes in de buurt.
Mijn (stief) zus was ook enigst kind en zij vond het eenzaam. Zij werd wel verwend met van alles en natuurlijk aandacht genoeg, maar toch had ze het liever anders gehad. Ook omdat ze nooit heeft hoeven te delen, was het voor haar ook moeilijk om ineens 4 (stief) broers en zus te krijgen en dat ze nu wel moest delen in aandacht en dingetjes. Ze was in het begin verschrikkelijk in de omgang met driftbuien aan toe (ze was toen 21) nu na bijna 20 jaar familie te zijn geworden is het goed en gezellig, maar zij vond het dus niks alleen op te groeien.
Geen ervaring, maar ik heb voor meer dan 1 kindje gekozen omdat IK (of wij ) graag meerdere kindjes wilde. (En gelukkig nog gelukt ook.) Op de relatie tussen broers en zussen heb je nauwelijks invloed en je weet nooit hoe het in de toekomst loopt. Ik zou in ieder geval nooit een kindje op de wereld zetten omdat het misschien wel zielig is voor de ander.
Ikzelf ben enigst kind en vond het verschrikkelijk... Geen broer(tje) of zus(je).. Altijd als ik dan naar een moment had dat ik even met ander soort ogen naar mn neefje en nichtje keek werd ik altijd een soort van jaloers en voelde ik me verdrietig.. Ook al konden ze flink bekvechten met elkaar, ze deden ook een hoop voor elkaar.. Wou altijd dat ik dat ook had.. Heb nu zelf 1 zoontje.. Maar als het er ooit van mag komen dan zal hij absoluut een broertje of zusje krijgen..
Daar ben ik het mee eens hoor! Dat is onvoldoende en ook niet eerlijk voor het nieuwe kindje. Ben er gewoon mee bezig in mn hoofd. Vind het fijn om ervaringen te horen omdat ik alleen mijn eigen ervaring heb.