Vraag aan mensen met 1 kind of die zelf enig kind zijn...

Ik heb ook maar 1 kindje en ben ook van plan het daar bij te laten. Wij hebben ook wel momenten gehad van is dat niet zielig en hoe moet dat later, maar inmiddels ben ik er voor mezelf uit dat de enige reden waarom je aan een tweede zou moeten beginnen is omdat je graag een tweede kindje zou willen. Niet omdat je een speelkameraadje wil voor je eerste kind (wie weet liggen ze elkaar totaal niet) of omdat je wil dat de eerste later de zorg kan delen (wie weet is dat niet nodig of gebeurt er later iets waardoor je tweede kind die zorg helemaal niet wil of kan delen). Voor mijn gevoel zet je dan ook allerlei verwachtingen op je tweede kindje die het niet noodzakelijkerwijs waar kan maken.

Ik denk ook dat een enig kind heel gelukkig kan zijn en alle dingen die het zou leren door een broer of zus ook op een andere manier kan leren. Enige punt dat ik tot nog toe ben tegen gekomen is dat Thijmen niemand heeft waar hij zonder 'consequenties' boos op kan zijn. Ik kon vroeger ruzie maken met mijn broertje, maar als Thijmen nu chagerijnig doet tegen ons dan moet je daar als ouder op reageren. Dat vind ik soms lastig om mee om te gaan. Ik denk dat enige kinderen meer in de pas moeten lopen dan als je er meerdere hebt. Snapt iemand me nog

 

Ik ben enig kind en heb het nooit een probleem gevonden, altijd genoeg kinderen om me heen gehad om mee te spelen. Ik zag broer en zussen om me heen elkaar de tent uitvechten en vond het wel lekker dat ik dat niet had. Ik vond mezelf niet zielig en ben niet verwend, kreeg echt niet alles wat ik wilde, ja ik had alle aandacht van mijn ouders....die beide werkten, m'n moeder zelfs fulltime. De meeste jongste kinderen die ik ken, en dan vooral de nakomertjes werden een stuk meer verwend.
Mijn ouders komen allebei uit grote gezinnen (10 en 11 kinderen) en hebben dit niet als positief ervaren: veel ruzie/concurrentie onderling, ook nu nog op latere leeftijd, weinig persoonlijke aandacht, de zorg voor jongere broertjes en zusjes die toch voor een deel bij de oudsten terecht kwam (2 zelfs nog een tijdje in huis gehad). Zij hebben dan ook zeer bewust voor een klein gezin gekozen, m'n moeder had mss nog wel een 2e gewild maar mijn vader pertinent niet (hahaha of ik was zo erg als kind )

Wij hebben dan ook niet voor een 2e gekozen omdat het leuk zou zijn voor onze dochter maar omdat wij zelf graag een 2e wilden (en dan worden het er nog 2 tegelijk ook, arme meid: 2 kleine broertjes ) Ik wilde gewoon heel egoistisch nog een keer het hele proces van zwanger zijn en kindje zien opgroeien tot een zelfstandig wezen meemaken.
Ik zie er voor later wel een mogelijk voordeel in voor haar: als wij oud zijn dan komt niet alles op haar neer maar kan ze het samen met haar broers doen (maar ja, het is maar te hopen dat ze het goed kunnen vinden dan) maar het is nu al een kleine regelnicht dus dat had ze in haar eentje vast ook wel gered.

 

Inderdaad! Ik ben enig kind en absoluut niet zielig hoor. Ook nooit geen moeite mee gehad. Je mist niks want je weet niet beter. Als wij ooit een kindje mogen krijgen, dan laten we het zelf ook bij 1.

 

ik ben zelf enig kind. Vroeger vond ik het heerlijk! ouders gescheiden, en mijn vader is ook enig kind, dus zelfs enig kleinkind bij mijn opa en oma dus gruwelijk verwend! Nu vind ik het wel jammer. inderdaad doordat ik ook overal alleen voor sta met familie enz. Er zijn zo best veel mensen om na te lopen want de opa's en oma's leven nu ook nog, en dan zou het best fijn zijn om er niet alleen voor te staan en het te kunnen delen met iemand, ook de zorgen enz.

 

Wij hebben 3 prachtige meiden die allemaal zeer bewust zijn gekomen.
Het is hier altijd erg druk en gezellig.
Ze krijgen (bijna) alles wat ze willen hebben, hebben leuke kleding en alle drie een mooie slaapkamer.

Het wil dus niet automatisch zeggen dat alleen kinderen die alleen zijn dit soort dingen hebben.

Zoals de meesten van jullie zich niet kunnen voorstellen om meerdere kinderen te hebben kan ik me er niets bij voorstellen om maar 1 kindje gehad te hebben.

Gelukkig heeft iedereen een andere mening en opvatting, anders zou het leven toch wel erg saai zijn.

 

Hier krijgen ze dus absoluut niet bijna alles wat ze willen, geef geen honderden euro's per jaar uit aan cadeau's en de 2 oudsten komen voorlopig samen op een kamer.. maar dat is ook een bewuste keuze. Ik zou dat met 1 kind net zo doen.

 

Ik ben bij mijn moeder enigst kind (daar opgegroeid) en bij mijn vader 1 op 5.

Ik vond het heerlijk om enigst kind te zijn, vooral de rust. Het enige wat ik jammer vond is dat mensen er van uit gaan dat je stront verwend bent. Er zijn best wel vooroordelen over enigst kinderen die nergens op slaan.

En weet je wat het is? Je hebt van te voren geen idee of je kinderen wel met elkaar kunnen opschieten! Ik werk met ouderen en dan is er vaak ook maar 1 kind die echt begaan is met de ouder, de overige kinderen zie je nooit of zelden en ze klagen heel erg veel over elkaar (dat de anders niks voor hun ouders doet, dat ze het te druk hebben etc). Zelfs een x iemand aan de lijn gehad die eistte dat ik de nieuwe broeken ging natellen die haar zus naar haar moeder had gebracht (ivm geld/controle) en als ik weigerde we naar de directeur moesten. Heb haar vriendelijk maar heel duidelijk uitgelegd dat ze of de zus kon bellen of zelf kon komen om de broeken te tellen en ik geen bemiddelingsbureau tussen familieleden ben.

 

Tja, er zijn enigkinderen die het jammer vinden, 'missen' of zich zelfs wel eens eenzaam voelen. Maar andersom zijn er net zo goed veel broer/zussen die niets met elkaar hebben, heel veel ruzie maken of zich net zo goed eenzaam kunnen voelen!

@Rosao, maar waarom zou een enigkind nooit 'consequentieloos' boos kunnen zijn op een ander kind? Dat is toch ook wel normaal tussen vriendjes en vriendinnetjes? Ene moment hebben ze ruzie en volgende moment zijn het weer beste vrienden.
Daarbij kan ruzie tussen broers/zussen er ook toe leiden dat ze elkaar niet meer willen zien..

Alles heeft zijn voor- en nadelen. Een kind met broer/zus zal altijd de aandacht van zijn ouders moeten delen. Daarbij komt 'voorkeur' voor een van de kinderen vaker voor dan men denkt en kinderen voelen dat vaak haarfijn aan of zijn er onzeker over (mijn broer was bv altijd gruwelijk jaloers op mij, want in zijn ogen werd ik altijd voorgetrokken).

De 'nadelen' van een enigkind kunnen ook een positieve uitwerking hebben over hoe ze later in het leven staan. Bv zichzelf heel goed alleen kunnen vermaken (al merk ik daar nog weinig van bij mijn dochter ) of makkelijk contacten leggen, omdat ze dat vaak wel moesten.

 

Ja maar in zulke topics krijg je altijd verhalen van broers en zussen die niet met elkaar op kunnen schieten enzo, om nog even extra te overtuigen etc. Dat hoeft natuurlijk niet..

En natuurlijk zoals je zelf zegt, niet ieder enigst kind is verwend.

Ik zou niet voor een tweede gaan als je er zelf niet achter staat en ook niet met het idee dat 1 kind misschien wel zielig is.. En daarbij zou ik dus ook niet zeggen dat je maar 1 kind wilt omdat broers en zussen misschien ook niet met elkaar op kunnen schieten.. lijkt me allemaal nogal kul.

 

Ik denk dat je als ouders wel best wat invloed kunt hebben op hoe je kind het enigkind-zijn ervaart. Zo willen wij in een kinderrijke omgeving gaan wonen, dichterbij familie (nichtje en neefjes). Moet dat stomme huis wel eerst verkocht worden
Ook onderneem ik altijd veel met haar. Ze is vrijwel dagelijks onder andere kinderen.

We staan er ook zeker voor open als ze wat ouder is om bv een vriendinnetje mee te nemen naar een pretpark of zelfs op vakantie. Veel leuker toch, dan opgescheept zitten met een vervelend broertje

 

Mijn moeder was alleen thuis en vond het echt niets. Vakanties veelal alleen, weekenden etc. Natuurlijk wel vriendinnetje of iets, maar toch was ze meestal voor haar gevoel alleen met haar vader en moeder.
Nu haar vader en moeder ouder zijn komt ook alle zorg op haar neer en dat ervaart ze ook als heftig. Ze heeft dan niet een broer of zus waarmee je de zorg kan delen, niet iemand om frustraties of angsten of weet ik wat over ze uit te spreken.. Ja, ons en haar man, maar ze mist een broer of zus dus geregeld (nog steeds).

Mede daardoor zijn wij met 3

 

Er wordt toch gevraagd naar ervaringen?
Ik kon en kan goed opschieten met mijn zusje, maar had altijd ruzie met mijn broer en nog hebben we geen goede band.
Das toch hetzelfde als het ene enigkind vond het fijn, de ander vreselijk?

Het moet nooit de hoofdreden zijn, maar toch heeft het wel waarde om alle mogelijkheden te bekijken. Uiteindelijk kijk je toch naar wat jij persoonlijk belangrijker of 'erger' vindt. Je kunt wel zeggen dat het niets uitmaakt, maar gevoelsmatig ligt dat toch vaak anders

 

Ik ben niet enig kind, ik heb een zus die 15 mnd ouder is dan mij.
En we hebben als kind de nodige ruzies gehad, maar ook hele leuke dingen beleeft. Maar na de pubertijd zijn we zeer close geworden en kunnen elkaar echt steunen.
Nooit geen ruzie meer.

Dus zo kan het ook!
(wou het even gezegd hebben, lees hier allemaal dingen dat broers en zussen elkaar niet kunnen uitstaan)

 

Onze dochter is en blijft ook de enige. Ze roept al vaak dat ze echt geen broertje of zusje wil want het is zo gezellig met papa en mama. We zorgen dat ze met andere kinderen in aanraking komt en later mag er gerust een vriendinnetje mee op vakantie.

 

Ja maar nu word nogal een eenzijdig beeld geschetst lijkt me. Zoals je zelf net ook typt 'veel leuker toch, dan opgescheept zitten met een vervelend broertje'.. Alsof alle broertjes maar vervelend zijn? (hier zijn de oudste 2 altijd samen aan het spelen, gaan nu ook samen op een kamer slapen) En alsof kinderen met broers en zussen nooit eens alleen met een vriendinnetje op stap kunnen?

 

Ik zou niet zonder mijn zussen kunnen, mijn moeder is overleden en mijn vader heb ik een slechte band mee. Denk dat ik erg eenzaam was geweest zonder mijn zussen. Ik heb wel familie om mij heen, maar dit is toch meer eigen. Zij zijn mijn gezin wat er van over is. Met hun heb ik hele fijne herinneringen aan vroeger/

Maar goed, mijn neefje is enigst kind en hij mist volgens mij niks in zijn leven hoor. Hij heeft een hele goed band met mijn tante, gaan nog steeds lekker samen winkelen en op vakantie (hij is 19) Maar hij heeft wel heel veel familie om hem heen. Ik en mijn zussen hebben toch wel een hele goede band met hem. Het was vroeger altijd gezellig, omdat we allemaal samen waren. Hij was nooit echt alleen.

Ik denk echt dat het per kind verschilt, ik had het denk ik niet leuk gevonden om enigst kind te zijn als jong meisje. En sommige vinden dat helemaal niet erg.

 

Ik kom uit een gezin van 4 kinderen, ik heb een oudere broer, oudere zus en jonger zusje. We kunnen allemaal goed met elkaar, zien elkaar regelmatig, doen regelmatig leuke dingen, ook onze partners en kinderen kunnen leuk met elkaar.

Mede hierdoor heb ik zelf ook altijd een groot gezin gewild. helaas gaat het bij ons niet zo makkelijk en is er een kans dat onze dochter enig kind blijft, ik zal dit erg jammer vinden, maar zij zal niet beter weten denk ik.

Ik heb vroeger een fijne jeugd gehad maar we hadden het niet breed en hoewel ik niets te kort gekomen ben was ik destijds weleens jaloers op kinderen die enig kind waren en duurdere kleren en speelgoed hadden. Anderzijds wilde ik mijn broer en zussen ook niet missen.

Mijn man komt uit een gezin van 3, helaas heeft zijn broer een probleem met verslaving, waardoor de sfeer niet altijd even leuk is, dat kan natuurlijk ook.

 

Broers/ zussen geeft geen garantie op contact.
Ik heb 2 broers maar zie ze eindelijk nooit en mijn man heeft ook 2 broers waarvan er 1 al het contact heeft verbroken.

Eleny blijft waarschijnlijk alleen, ik kan niet in de toekomst kijken natuurlijk maar medisch gezien is het niet zeker of ik ooit nog zwanger mag zijn.

 

Wij houden het ook bij 1 kindje, mijn zoontje vind het prima alleen. hij wordt niet overdreven verwend.
Wij hebben ook getwijfeld, maar dan zou ik alleen een tweede erbij nemen uit schuldgevvoel voor de eerste zeg maar. Ik vind het goed zo, ik heb alle tijd voor hem en nog voor mezelf. We kunnen op vakantie en als hij wat nodig heeft kan ik het kopen. Met een tweede zou dat anders zijn.

ik denk dat het ook van het kind afhangt of het makkelijk vind om te delen, je hebt broers en zusjes die elkaar de tent uitvechten of close zijn.