Ik ben zelf ook alleen. Totaal nooit problemen mee gehad. Altijd (schoolperiode) veel vrienden gehad en ik ben erg sociaal. Af en toe zei ik wel eens 'hoe zou het zijn geweest met broer/zus' maar gemist heb ik het niet. Ik ben niet verwend en sta zeer sterk in mijn schoenen, kortom, erg tevreden Mijn vader is ook enig kind, bij het overlijden van zijn ouders sja, dan sta je er toch echt alleen voor en daar zie ik dan ook best wel tegenop maarja... komt ook wel goed. Zelf hebben we nu 1 dochter en willen we er 'ooit' wel een tweede bij. Gewoon omdat we dat willen en niet om 'zieligheid' voor nummer 1.
Ik heb een oudere zus en een jonger broertje. Ben er heel blij mee. Ook hebben we zelf 2 kindjes en ze hebben heel veel aan elkaar. Zelf hebben we nooit getwijfeld, wij wilden (als het ons gegund zou zijn) graag minimaal 2 kindjes, gewoon voor de gezelligheid, zodat ze wat aan elkaar zouden hebben en ook voor later. Succes met je keuze..
Ik ben ook enigst kind. Het heeft voordelen en nadelen, maar dat is ook zo als je wel broers en/of zussen hebt. Kan wel een aantal voordelen opnoemen waarvan er misschien een paar luguber klinken: - Niks hoeven delen - Nergens rekening mee hoeven te houden of je broer/zus het wel leuk vind - Met ouders ergens naartoe gaan mag je zelf altijd beslissen waarheen - Als de ouders overlijden zit je niet met het probleem om alles te verdelen (wat vaak heel fout af kan lopen) - enz
Ik heb uit een eerdere relatie een zoontje van 5 jaar en wij zouden dolgraag een tweede willen (voor mijn man eerste eigen kindje), ik heb heel lang (eigenlijk tot ik mijn man leerde kennen) altijd geroepen dat ik een kindje prima vond en dat altijd zo gevoeld, nu ik wat volwassener wordt en mijn man ken komen de kriebels pas.
Volgens mij is de eerste vraag wat jullie zelf willen en kunnen dragen. Is het financieel, sociaal, qua relatie, tijd, etc. te doen om een tweede kindje te hebben? Wíllen jullie dat ook (even los van dat je een broertje of zusje wil maken)? Ik heb een zusje en we hebben niet superveel aan elkaar. Ik vind haar een lieve meid, we hebben geen ruzie, maar liggen te ver uit elkaar qua karakter om heel hecht te zijn. Eerlijk gezegd heb ik ook niet het idee dat ze me echt kent/begrijpt (en ik haar vaak ook niet). Dus je hebt er niet perse een soulmate aan. Je bent niet perse minder eenzaam met een brusje. Wij denken er ook nog over na, maar vooral zilverman ziet het niet zitten. Hij was zelf enigkind en heeft er nooit problemen van ondervonden. Hij ving het op met vrienden.
Ik had zelf heel graag een broer of zus gewild , heb dit ook echt gemist . Altijd alleen op vakantie ( zocht zelf niet gauw contact ) en nu ik ouder ben kan je nooit ervaringen delen over vroeger en idd je kan de problemen van je ouders nooit delen of bespreken . Al is het nooit garantie dat als je een broer of zus hebt dat je dan ,vrienden, bent natuurlijk .... Ik zou iig buiten mees* graag een brusje voor Juul wensen Liefs Edith
Ik ben zelf enigst kind en heb er nooit problemen mee gehad, vond het zelfs heerlijk! Als ik wilde spelen ging ik wel naar mijn vriendjes of vriendinnetjes Hebben nu ook 1 dochter, die vermaakt zich prima en heeft ook nergens last van... Ik vind het soms zo raar klinken dat mensen, 'maar' 2 kinderen nemen, puur omdat er anders 1 alleen is... Ik ben eigenlijk nooit alleen geweest, had mijn ouders altijd om me heen, vriendjes en vriendinnetjes, buurtkinderen, klasgenootjes.
Ik ben opgegroeid met een 5 jaar oudere broer. We hebben nooit iets aan elkaar gehad in de zin van samen spelen omdat het leeftijdsverschil te groot was. Wel hadden we vaak dikke ruzie wat echt niet leuk was. Later was het wel fijn om hem te hebben, om samen over dingen van vroeger te praten. Ook toen mijn moeder overleed hadden we vreselijk veel aan elkaar. Ik heb ook nog een halfbroer met wie ik niet ben opgegroeid. Hij beschouwd zichzelf dan ook als enig kind. Dat je niet leert delen is onzin. Juist omdat je niet hoeft te vechten om dingen met je broertje(s) en/of zusje(s) leer je dat ook niet aan.
Ik ben zelf ook enig kind en heb dit altijd als fijn ervaren. Fijne consequente opvoeding gehad van mijn ouders waardoor ik (volgens mij en man) totaal niet verwend ben. Dit is ook de reden dat ik het zelf bij een kindje wil houden. Maar ken nu het gevoel van liefde voor een kindje nog niet, dus misschien praat ik over een aantal weken wel anders. Maar ben wel van mening, zoals hier al meerdere malen is gezegd, je neemt een tweede kindje omdat je dit zelf graag wil en nooit omdat je kindje dit wil.
Ik ben enigskind geweest tot ik bijna 11 was. Ik heb het wel gemist eigenlijk een broertje of zusje van mijn eigen leeftijd. Heb me veel alleen gevoelt al had ik zat vriendjes en vriendinnetjes. Denk wel dat het ook deels aan mijn ouders heeft gelegen, die waren nooit zo makkelijk met vriendinnetjes mee laten eten of slapen. Een voordeel aan enigskind? Ik zou er echt geen een kunnen noemen eigenlijk... Mijn conclusie is eigenlijk dat enigskind wel leuk KAN zijn, maar dat dit grotendeels aan de ouders ligt.
Ikzelf ben niet enigt kind maar als ik mij dan indenk dat mijn zusje geen vriendinnen heeft mij ook nog zou moeten missen ze zich wel heel eenzaam zou voelen. Ik heb het vaak genoeg voor haar opgenomen, oke toen we klein waren hebben we veel ruzie gemaakt maar nu doen we ook veel leuke dingen samen, dingen die je dan ook wel met vriendinnen doet maargoed die heeft ze dan niet. Mijn nichtje is enigst kind maar ach die mist daarintegen ook niks hoor, ze heeft vriendinnetjes, ze heeft haar nichtje en wordt lekker verwend. Dus voor nu zie ik nog geen nadeel zeg maar.
Ik ben zelf enig kind en heb dir altijd vreselijk gevonden.. vaak enige kind bij verjaardagen en feesten.. neef en nichtje waren altijd maar paar uur erbij en mijn moeder bleef da tot eind plakken vond ik echt niet leuk.. bovendien mis ik nu zeker ik volwassen ben echt n broertje of zusje.. familie is uit elkaar gevallen en mn moeder is geestelijk ziek heb dit altijd erg zwaar gevonden met een fam die er niet voor mij was om me te steunen.. als ik dan de fam van mn vriend zie ben kk daar wel jaloers op.. maar goed dat is mijn ervaring geweest en dit heeft ook wel meegespeeld in de keus wel of geen br/zusje
Hier net zo, voor ons was het meteen duidelijk dat we meerdere kindjes wilden. Dus toen Justin 9 maanden oud was, werd ik zwanger van Samira.......zo snel achter elkaar hadden we bewust gepland Ze schelen nu 1.5 jaar en als ik zie hoe leuk ze met elkaar kunnen spelen (okee, af en toe ook ruzie maken) dan wordt ik helemaal blij Over ongeveer 6 weekjes komt nummer 3 en alle kids hebben hun eigen slaapkamer. Onze kids lopen er ook gewoon goed gekleed bij en komen naast liefde en aandacht, in materiele zin niets te kort. Ik ben blij dat mijn kids opgroeien in een gezin met broers/zussen, dat is toch anders dan wanneer ze af en toe spelen met andere kindjes op het kdv of school ofzo. De kinderen zijn onderdeel van een gezin en leren hoe het er daar aan toe gaat. Ik kan me er dus ook niets bij voorstellen om maar 1 kind te hebben.
Wel mee eens.. dat t ook aan de ouders ligt.. mijn moeder was allesbehalve consequent en nu ik volwassen ben er er vele dingen zijn voorgavllen door haar manisch depressiviteit merk ik ook dat zij wel flink tekort is gekomen dingen die ii vooe mijn dochter wel belangrijk vind.. nooit een hechte band met haar gehad.. en misschien is het eel door dit voorbeeld van haar dat ik het juist anders wil.. dingen die ik heb gemist wil ik mn docjter wel geveb..
Ik begrijp als iemand zegt die enig kind was zegt dat ze op verjaardag/familiedag etc een broertje of zusje misten ter gezelschap en jaloers konden zijn op anderen. Maar: ik heb een tweelingbroer waar ik helemaal niet mee kon! Bij zo'n uitspraak ga je er wel vanuit dat je het samen goed kunt vinden, daarmee idealiseer je het wel denk ik. Weet niet of de meeste broers/zussen het goed kunnen vinden, maar wij dus niet. Dus: hij was er wel, indirect was er dus wel gezelschap maar eigenlijk ook weer niet. Ik twijfelde en nog steeds voor een brusje voor onze zoon, maar gezien wat ik zelf hierboven schrijf, vind ik het voor mijzelf als hartpat.ient eigenlijk ook weer niet een goede reden. Ben in elk geval blij voor onze situatie met alle meiden die schrijven dat ze wel gelukkig waren als enig kind. Hopelijk is en blijft onze zoon dat ook!
oja, gelukkig heeft mijn broer 1 zoontje, dus onze zoon heeft een neefje. Zijn neefje zegt ook overal: nee, ik heb geen broertje, ik heb een NEEFJE! hihi. En nu is de zus van mijn man zwanger en ook zij verwacht een jongetje. Twee neefjes is dus ook wel heel leuk voor ons zoontje!
Ik ben enig-kind. Ik wist niet beter. Ik heb het nooit echt gemist maar ik denk wel dat mijn leven minder eenzaam was geweest. Mijn moeder was alleenstaand en ik heb altijd heel erg veel alleen thuis gezeten. Dat was niet zo leuk. Echter, je weet idd niet of het wel leuk was geweest met een broer of zus. Dus ik kan er weinig van zeggen. Mijn oudste is tot nu toe nog wel alleen en vraagt heel veel aandacht. Ze mist soms echt andere kindjes.
uit onderzoek onder 428 (13-22 jarige) broers/zussen: 33% harmonieuze relatie; 31% haat-liefde verhouding, 22% geen ruzie, maar ook geen warmte, dus geen contact, 14% veel ruzie. Haat- / liefde-relatie tussen broers en zussen altijd nog beter dan geen contact | Relatie Ik denk dat je als ouder ook best wat kunt doen aan de beleving van je (enig) kind. Wij willen verhuizen naar een kinderrijke wijk en staan zeker open voor (eten, slapen, dagje uit, vakantie) van vriendjes en vriendinnetjes. Tja, tis te hopen dat ze tevreden zal blijven en een broer/zus niet (veel) zal missen. Maar tis niet anders Schijnt dat je ook wat kunt doen aan de relatie tussen broers/zussen, maar dat lijkt me toch een stuk moeilijker.. Zou niet weten hoe mijn ouders de relatie tussen mij en mijn broer beter hadden kunnen maken. Ze hebben het m.i. echt wel goed gedaan. Zelf vond ik dat ze altijd heel eerlijk de aandacht verdeelden etc, maar mijn broer was altijd jaloers en vond dat ik altijd mijn zin kreeg.. Kinderen voelen de voorkeur van ouders vaak wel haarfijn aan. En eerlijk gezegd denk ik dat mijn moeder wel een beetje voorkeur had voor mij/mijn zusje (al was ik wel erg lastig als puber en broer niet zo). Tja, daar kun je als ouder denk ik ook weinig aan doen..