Uit het verhaal van ts lees ik een ander punt bij de man van ts. Die vindt haar ideeën wel best, maar wil daar niet echt aan meedoen. Als de baby huilt moet zij komen opdraven want hij weet niet wat te doen. En het laatste kan best nog waar zijn ook, waardoor veel vaders juist onzeker worden en afstand nemen van de verzorging
Ja persoonlijk vind ik veel zieliger om je kind over de rooie te werken alleen omdat jij zo nodig steeds moet gaan pakken, er zijn genoeg kids die een aantal minuten huilen om prikkels te verwerken en compleet overprikkeld raken als je ze dan steeds wakker gaat houden. Ik zie liever een uitgerust kindje wat lekker heeft geslapen , in het begin pakte ik onze zoon omdat je zogenaamd je kindje niet mocht laten huilen nou vreselijk was het, daarna hem wat ruimte gegeven en sliep ie soms na 10 min, soms na 5 min en dan heel de nacht door gewoon zonder een kik. Dus je kan je dan afvragen wat zieliger is; je kindje maar wakker houden door je eigen gevoel zwaarder te laten wennen dan wat je kindje nodig heeft (prikkels verwerken en lekker slapen)
Hier TBM met dreumes en een papa die wisseldiensten draait en daarnaast een HBO studie volgt. Ik zorg grotendeels voor de beslommeringen in en rondom huis maar ML is beslist niet te beroerd om bij te springen, als hij ziet dat het mij te veel wordt of gewoon omdat hij vindt dat ik al meer dan genoeg doe. En tijd voor dreumes is er altijd. Wat ons erg heeft geholpen, ivm de vele wisselende tijden waarop hij thuis of weg is, is het opstellen van een "schema" per week, zodat ook de studie er niet onder lijdt. Dan geeft duidelijkheid voor ons beiden. Zo probeert hij studietijd in te plannen rond slaaptijd of probeer ik een activiteit te plannen rondom zijn studietijd, zodat hij ongestoord kan leren. ML speelt elke dag met dreumes, de ene maal wat langer dan de andere maal, maar twee keer in de week gaat hij bewust iets samen met dreumes ondernemen. Naar Ballorig, de eendjes voeren, boodschapje doen, of gewoon lekker badderen o.i.d. Dus hier erg blij met onze toegewijde partner en papa
wandelen ( met hond en kindjes) Lezen Internet Hobby Fietsen ( gezellig met kindjes) Winkelen koken Oudste naar peuterspeelzaal 2 keer Dit deed ik zo'n beetje overdag toen ze nog beide thuis waren. Al snel ging de oudste naar school en nu de jongste ook. Nog steeds ben ik thuis en ben nu uitgebreid met mijn hobby aan de slag gegaan en ik sport nu heel veel. Als de kinderen uit school komen dan spelen ze eigenlijk altijd wel met iemand en/of moeten we naar sport...3 keer in de week. Ik vind het heerlijk om thuis te zijn.
TS...is het sowieso niet zo dat het ZIJN studie opdrachten zijn, en niet die van jou? Jij helpt hem, of maakt ze voor hem, dus ergens is het wel logisch dat hij problemen met zijn studie heeft, dingen die je zelf niet doet, of niet geheel maakt, krijg je ook niet onder de knie. Er zijn veel mensen die zeggen ik ga een studie doen en stort me daarop, er zijn er echter maar weinig die de zelfdiscipline hebben om dit ook daadwerkelijk te doen, zeker als het studeer gedeelte thuis is met alle verleidingen van tv, internet en telefoon bij de hand. Een heleboel mensen hebben die extra stok achter de deur nodig om echt te presteren. Overigens werken wij beide, dus ik denk niet dat je veel aan mij hebt, wij verdelen het huishouden. We hebben wel een hobby gesprek gehad, al was dit meer een telefoon gesprek: VL vond onze dochter als baby juist makkelijker, je legt haar op schoot terwijl je lekker chillt, en dat vindt ze zalig, lekker tegen je aan kroelen. Nu is ze 4 en wil ze praten (ja nee echt!!!) en als je dan als een bankaardappel naar je mobiel gaat staren heb je binnen no time een gefrustreerde kleuter die heel erg haar best gaat doen aandacht te trekken. Mobiel dus gewoon weg leggen tot ze op bed ligt, zo gek is het niet dat ze papa aandacht wil dat ene uurtje per dag dat hij thuis is en zij wakker is. Daarintegen is hij altijd degene (tenzij hij vergadering oid heeft) die haar op bed legt, dat hele ritueel is gewoon papa en dochter tijd. (mobiel verplicht beneden )
Ik heb op een gegeven moment tegen mijn man gezegd: prima dat je een mening hebt over hoe jij vindt dat het met de kinderen moet, maar als je daar serieus wat over wilt zeggen, ga je zorgen dat je je inleest. Hoeft helemaal niet mijn stijl te zijn, maar wel dat hij zich dan tenminste ergens serieus op zou baseren, zodat datgene wat hij riep, tenminste ook ergens over zou gaan. Want ook hij riep: gewoon babyfoon uit en laten janken. Had niets met visie te maken, maar gewoon het te lastig vinden dat hij dan al z'n tijd aan de meiden kwijt was en niet iets voor zichzelf kon doen. Ja, dat vond ik ook geregeld zwaar, maar goed: dat is geen reden om je kind dan maar aan z'n lot over te laten. Hij heeft toen besloten te vertrouwen op mijn pedagogische bagage, (heb een HBO-agogische opleiding en dito werkervaring ), want hij zag zichzelf geen opvoedboeken lezen, (programmeur van beroep ). Prima, daarmee hadden wij een werkbare basis. Betekent niet dat ik de dienst uitmaak en hij maar moet doen wat ik vind, maar wel dat hij meer bereid is te luisteren naar mij en waarom ik bepaalde dingen inzet zoals ik ze inzet. Meestal snapt hij dat nu en pakt hij dat ook op.