Hallo Lieve Allemaal... Ik heb dit verhaal pas ook al neergezet maar er kon niet op gereageerd worden, jammer genoeg... Gelukkig is dat verhaal nu weg, door Jan z'n leuke foutje (typisch iets wat mij ook zou overkomen!)... Mijn verhaal is als volgt: Ik begon 5 maanden voor ons trouwen met de pil. (Voor ons trouwen hadden we nog geen seks, dus hoefde ik ook geen bescherming, maar de pil moet natuurlijk inwerken en dergelijke, dus 5 maanden voor het trouwen was het zo ver.) Het was 1 groot rampenplan. Ik was om de haverklap ongesteld, en dan gerust 3-4 weken achter elkaar. Ik was moe, heel moe. Ik was, voor ik met de pil begon, een echt avondmens. Ik ging om 11 uur op zijn vroegst naar bed, en kwam er met gemak om 7 uur weer uit. Uitslapen was wel leuker natuurlijk, maar ik kon het makkelijk hebben. Zodra ik aan de pil begon was ik zo moe elke avond dat ik om 9 uur vaak al naar bed moest, en de volgende ochtend kon ik er om 9 uur maar moeilijk uitkomen! Verder was ik redelijk down. Ik ben een heel vrolijk persoon, maar door de pil was ik om de haverklap verdrietig en in de war en dromerig. Toen trouwden we en gingen we op huwelijksreis. Mijn stopdag was eigenlijk op de trouwdag, dus slikte ik door. 1 Grote ramp! Op huwelijksreis werd ik TOCH ongesteld en ben ik 3 weken ongesteld gebleven! Niet echt het ideale idee van je huwelijksreis Dus kreeg ik van mijn dokter een nieuwe pil voorgeschreven, vlak na dat we getrouwd zijn. Toen was het feest helemaal compleet. Ik ging overgeven, kreeg hoofdpijn en werd nog moeier! Op een gegeven moment heb ik 5 keer op 1 dag overgegeven. Toen heb ik even een zwangerschapstest gedaan, maar het was toch echt de pil! Constant was ik misselijk, had vaak hoofdpijn en ik voelde me belabberd!Ik was ook veel sneller ziek! Dus zijn mijn man en ik uit onszelf maar gewoon helemaal gestopt. Het ging niet meer... Mijn man maakte zich zorgen en wilde gewoon liever dat ik helemaal stopte, maar ik was bang omdat ik niet zeker wist wat iedereen zou zeggen. We zijn toen wel gestopt en van de week realiseerde ik me ineens dat het er helemaal niet om gaat wat iedereen zegt Als wij nu een kindje krijgen is het kindje hartstikke welkom, stiekem hopen we natuurlijk zelfs dat het niet al te lang duurt, hoewel ik nog wel een beetje Jojo tussen AAAAH IK WIL GEEN KIND!!!VET ENG!!! en JAAAA IK WIL WEL EEN KIND! haha. Best lastig. Mijn man is heel enthousiast, die wil heel graag kinderen, dat vind ik heel fijn! Heerlijk, zo'n liefdesbasis voor je kinderen! Mijn vraag is... Zijn er nog meer dames hier noodgedwongen met de pil gestopt? Is het voor jullie ook zo'n spannende tijd omdat je gewoon niet weet waar je heen moet met je verhaal en je gevoelens. Ik kan mijn verhaal niet aan veel mensen kwijt, omdat iedereen dan in de gaten gaat houden of je al wel zwanger bent, of het wel gelukt is enzo.... Getsie daar zit ik niet op te wachten! Maar goed... Share with me please Liefs MyLo
Ik hoorde van een oude collega laatst dat ze nooit geen pil meer wil aangezien ze zo ongeveer het zelfde had als jij en het bleek dat ze er allergies voor was. Ze gebruikte zonder de pil een vrouwen condoom (of haar man/vriend een condoom)
Ik heb 5 jaar de pil geslikt en voelde me waardeloos! Migraine, moe, depressief etc. Nadat ik was gestopt (wilde toen zeker nog geen kinderen) op aanraden van mijn man, voelde ik me stukken beter. Na mij volgde mijn beste vriendin en schoonzus, zij hadden ook dezelfde klachten en na 3 maanden voelden zij zich ook veel beter. Wij hebben (niet heel consequent ) condooms gebruikt totdat wij besloten een kindje te willen. Na de geboorte van mijn dochter ben ik niet meer aan de pil gegaan. Succes!