Meiden. Ik had een lang verhaal getypt, maar toch maar wat korter.. Tot ons verdriet is vannacht gebleken dat mijn partner weer aan het gokken is geslagen. Iets wat jullie ongetwijfeld niet zal verbazen.. Ondanks mijn beheer over het geld en salaris heb ik niet kunnen voorkomen dat hij in de verleiding is geraakt. Iets wat ik natuurlijk eigenlijk wel wist. Er is voor de zoveelste keer meerdere keren door de kroegbaas geld aan hem geleend. (ik wist niet eens dat hij in de kroeg was tot hij nauwelijks nog bereikbaar was, niet opnam en ik de bui al zag hangen) Een grote domper in het vertrouwen voor zover dat er nog was en het is langzaam onze relatie meer aan het kapot maken. Er zijn geen grote schulden of bedragen van duizenden euro's maar dit wil niet zeggen dat t geen enorm probleem is voor ons gezin. Het enige lichtpuntje, is dat hij voor de eerste keer direct eerlijk opbiechtte wat er is gebeurd. Voor mij is de keuze gemaakt: er moet nu een stap komen richting de hulpverlening. Iets wat jullie ook al tientallen keren hebben gezegd, ben ik mij bewust van Ik kan hem niet meer (volledig) helpen. Voor hem is dat veel moeilijker. Hij denkt dat praten met iemand niet gaat werken, zit met schaamte etc... Maar hij weet ook nauwelijks wat die hulpverlening precies inhoud. En ik ook niet, want als 21-jarige heb ik daar nog nooit mee te maken gehad Daarom wil ik jullie vragen of een ieder die een ervaring of tip heeft voor mij wbt hulpverlening aan verslaafden die zou willen delen. Wat voor stappen wij/hij nu moeten ondernemen om aan deze professionele hulp te komen en hoe dat in zijn werk gaat. Hier of via een pb. in mijn vorige topics las ik al wat ervaringen die helaas niet zo positief waren maar dat is ook de realiteit. Ook die zijn dus welkom. Ps. Ik weet en begrijp dat er forumleden zijn die vinden dat ik direct had moeten vertrekken maar ik wil voor ons en vooral voor onze dochter er eerst alles aan gedaan hebben om deze verslaving de kop in te drukken met professionele hulp. Het zal voor altijd haar vader blijven en een relatiebreuk zal imo voor nog meer ellende zorgen. Graag enig begrip daarvoor
Als eerste naar de huisarts, die kan jullie doorverwijzen. Even een opmerking: hij moet zich voor 1000% willen inzetten om er vanaf te komen en oprecht inzien dat hij een probleem heeft. Zoniet, dan houdt het op. Wees realistisch to! En heel veel sterkte, ik hoop dat het goedkomt!
Ik werk in de verslavingszorg. En zie ook gokverslaafde langskomen. Zelf werk ik met chronische verslaafden. maar gokverslaving wordt bij ons ook behandeld. Verwijsbrief via huisarts naar instelling laten sturen dan komt er uitnodiging voor intake. Heel normaal dat hij twijfelt of t wel gaat helpen, dat moet ook groeien met de hulpverlener. Wel is het van belang dat hij iig ziet dat er iets nodig is de rest komt wel.
Goed dat jullie professionele hulp zoeken! Zelf heb ik hier gelukkig geen ervaring mee, maar iemand die dichtbij me staat heeft wel een verslaving. Hij heeft zich 100% ingezet om dit onder controle te krijgen met hulp van een professional. Inmiddels is hij al een paar jaar niet meer aan het gokken, heeft een goede baan gevonden en een fijne relatie gekregen. Dus het kan ook gewoon goed komen. Natuurlije blijft het wel belangrijk om ook op de langere termijn je bewust te blijven van het feit dat iemand gevoelig is om in een oud patroon te vallen. Zeker op momenten dat het minder gaat. Heel veel sterkte en ik hoop dat jullie er samen uit gaan komen
Ook ik werk in de chronische verslavingszorg als behandelaar. Wat belangrijk is dat hij wil, hij wil stoppen met gokken, hij wil zich laten behandelen en niet dat jij wil dat hij.... Dus hij moet naar de huisarts voor een verwijsbrief en dan de regionale verslavingszorg bellen voor een intake/afspraak!
Ik vind het juist bewonderenswaardig dat je bij hem blijft. Weg gaan is niet de oplossing. Gepaste hulp zoeken mogelijk wel. Zoals de dames hierboven al gezegd hebben, stap 1 is dat hij hulp wil. Stap 2 is de huisarts. Ik wil je gewoon even vertellen dat ik het heel dapper van je vind, en je heel veel succes wensen! PS: een 2e kans is prima, en misschien zelfs nog een derde... maar een keer houdt het wel op. En dan mag je best voor jezelf en je kinderen kiezen. Maar je klinkt als een verstandige meid, dus ik denk dat je dit zelf allang bedacht had!
Ben het ermee eens dat hij zelf moet willen stoppen, niet omdat jij wil dat hij zich laat behandelen. Hoop voor je dat hij het ook echt wil TS! Heb een beetje mijn twijfels door wat ik gelezen heb en nu hij ook weer zegt dat hij denkt dat het niet gaan werken. Als hij nu al moeilijk doet.... schemert een beetje door dat hij het niet eens wil proberen.
Goede stap! Idd, eerst eens naar de huisarts. Ga samen zodat ne vriend het verhaal niet afzwakt. De huisarts kan jullie doorverwijzen voor verdere hulp. Veel sterkte!! Formuleer voor jezelf ook een ultimatum. Dus niet voor hém, maar echt voor jezelf. Tot hoever wil jij gaan? Want híj moet zelf willen stoppen om die hulp te kunnen accepteren, niet onder druk van joh. Maar jij hebt voor jezelf ook een grens nodig...
Sterkte meid, ik heb geen tips voor je. Ik vind het heel knap van je wat je tot nu toe hebt gedaan. Bal ligt bij hem. Als hij niet beter wilt worden, dan kan je op je kop gaan staan, maar heeft geen zin. Verslaving (in welke vorm dan ook) is een ziekte. Zoals eerder is gezegd, ga naar de huisarts samen met hem en vraag hulp. Huisarts weet wel de juiste wegen te bewandelen.
Wat fijn dat hij (eindelijk) openstaat voor hulpverlening. Hier meerdere mensen in de familie met een gokverslaving dus ik weet hoe lastig (lees: ongelofelijk frustrerend en onbegrijpelijk) dit is. Ik raad de huisarts aan en dan kan hij/zij jullie doorverwijzen. Sterkte!
Ik lees eerlijk gezegd niet echt dat hij er echt voor openstaat. Hij heeft het voor het eerst meteen eerlijk opgebiecht, maar verder lees ik niet direct dat hij er voor openstaat, eerder juist excuses zoekt omdat hij zegt dat hij denkt dat het niet gaat helpen.
Daar ben ik ook bang voor, daarom moet ts zich goed voorbereiden, via de HA (denk ik) de juiste wegen behandelen en bovenal: niet meer in smoesjes en beloftes trappen, je poot stijf houden en eisen dat hij het hele hulptraject doorloopt.
"Voor hem is dat veel moeilijker. Hij denkt dat praten met iemand niet gaat werken, zit met schaamte etc... Maar hij weet ook nauwelijks wat die hulpverlening precies inhoud." Het feit dat hij serieus reageert op de vraag van TS over het zoeken van hulp is absoluut een overwinningspunt voor iemand met een gokverslaving. Ik zie dit als een opening. Wellicht een kiertje, maar er is opening. Hij staat er niet om te springen, hij is argwanend en schaamt zich.. dat zijn normale reacties. Maar ik lees het niet als dat hij haar heeft afgewimpeld. Maar misschien kan TS dit verduidelijken voor ons?
(gelukkig) geen ervaring mee maar ik vind het wel knap van je dat je zo blijft vechten voor je gezin. dat zie je tegenwoordig niet veel meer dat er tot het eind toe gestreden wordt.
Dat klopt inderdaad wat je zegt. Maar ik heb toch meer het idee dat TS nu echt vindt dat er wat moet gebeuren dan dat hij dat vindt. Mijn idee is dat als je echt wil, je meteen naar de huisarts gaat. Lijkt mij een logische eerste stap. Maar goed, de tijd zal het leren, hoop dat het goed gaat komen. En TS moet wat Tuc inderdaad zegt haar poot stijf houden en zelf haar grenzen gaan bepalen.
Natuurlijk vindt TS het belangrijker dan hij. Hij is verslaafd, dus hij ziet het niet (volledig). Het gaat erom dat -volgens mij- de man van TS doorheeft dat er überhaupt een probleem is? TS, ik denk dat de verslavingsdeskundige (of hoe heet zo'n hulpverlener?) je precies uit kan leggen wat de therapie inhoudt en wat de stappen zijn.
Wat een nare situatie voor jullie! Ik lees meerdere keren dat hij zich 100% moet kunnen inzetten, maar laat een verslaving nu net iets zijn wat je wil en kracht op momenten over neemt. Ene moment wilt hij er 100% vanaf, andere moment (vaak als het erg moeilijk wordt) wilt hij de verslaving boven al het andere zetten. Het zal een lastige weg voor jullie hele gezin worden, verslaving is niet niets, veel sterkte!
Ik heb ook een verslaving gehad en je kunt je volledig inzetten en toch terugvallen hebben hoor sterker nog, terugvallen horen bij het hele proces van genezing.
Hij moet het wel zelf willen... als hij het alleen voor jou doet, of om van je gezeur af te zijn dan gaat het sowieso niet helpen... Bedenk voor jezelf wat je er nog aan wil doen, en hou dat aan als je grens. Je kan niet maar eindeloos proberen om je vriend te 'redden' ooit houd het op. Hij is dan wel de vader van je dochter, maar op deze manier maakt hij veel meer kapot dan dat als je uit elkaar zou gaan wanneer de maat vol is.