Het gaat een lang verhaal worden vrees ik, maar ik zal proberen het zo kort en duidelijk mogelijk te verwoorden. Ik ben in totaal ruim 12 jaar aan de pil geweest. Mijn vriend en ik zijn nu 13 jaar samen en zouden graag een kindje willen. Ik ben ruim anderhalf jaar geleden, in oktober 2011, gestopt met de pil en we zijn het toen niet bewust gaan proberen, maar hadden allebei zoiets van: als het komt, is het welkom. Maar ik merkte al snel dat er bij mij eea niet helemaal in de haak was wat mijn cyclus betreft. Voor ik aan de pil ging, had ik al een jaar of 5 een normale cyclus van ongeveer 28 dagen. Ik weet dat het even kan duren voor je lichaam alles weer op de rit heeft als je stopt met de pil en daar hield ik dus ook rekening mee. Ik werd aanvankelijk elke twee weken 'ongesteld' (dwz soms rood bloed, maar slechts een dag of 2...en soms alleen een paar dagen bruin bloed). Ik kreeg er als cadeautje elke keer een vaginale schimmelinfectie bij. Jippie! Vanwege die telkens terugkerende schimmelinfectie ben ik in juli 2012 bij de gynaecoloog terechtgekomen. De schimmelinfectie moest ik op de koop toe nemen (er was op dat vlak niets vreemds te ontdekken...en het schijnt meer voor te komen dat vrouwen er chronisch last van hebben). Ze dacht wel dat ik PCOS had toen ik een inwendige echo kreeg ivm die infectie. Ze dacht: helemaal geen eisprong, of maar af en toe een eisprong. Dus bloed afgenomen en na een paar weken (en een hormoonbehandeling verder) weer terug voor controle. Deze keer bij een andere gynaecoloog, want de eerste was met vakantie (het was augustus 2012). Bloed was goed, hij keek inwendig en zag een eitje, dus dat was ook goed. Hij vond dat niets erop wees dat ik PCOS heb, want dan zie je meestal juist niet dat je zo vaak ongesteld wordt. Hij adviseerde me wel om af te vallen. Daar ben ik toen ook mee begonnen en intussen ben ik perfect op gewicht (17 kilo afgevallen, gewoon door meer te gaan bewegen en sporten en anders te gaan eten en daardoor is het geleidelijk gegaan en houd ik het vol). Eigenlijk kwam het erop neer dat er niets mis was met mij en dat hij me door zou verwijzen naar de fertiliteitskliniek als het niet lukte wat zwanger worden betreft. Inmiddels dus een paar weken geleden bij de fertiliteitskliniek geweest en een cyclusanalyse gehad. De conclusie: alles is perfect in orde. Perfecter kan niet. Mijn vriend heeft perfect zaad, mijn waardes zijn perfect. Ik had een week na mijn eerste ongesteldheidsdag een ei dat al 21 mm was en op springen stond. Het is gesprongen en de progesteronwaardes na mijn menstruatie waren ook perfect. Ik heb blijkbaar gewoon een korte cyclus. Nu zei de gynaecoloog: kom over een half jaartje maar een keer terug, want nu mogen we toch nog niks voor je doen (je moet 2 jaar bezig zijn voor ze wat gaan doen als er niet direct een aanwijsbare oorzaak is dat je niet zwanger wordt). Op de dag dat ik voor het evaluatiegesprek was, was ik ongesteld. Wat ik op dat moment niet wist, was dat het maar een halve dag zou zijn. Dat was op een dinsdag. Toen drie dagen niks, helemaal niks en pas op zaterdag en zondag (morgen 2 weken geleden) weer echt bloedverlies. Zondagmiddag was het weer voorbij. Ik zit nu met een aantal vragen. Ik vind het aan de ene kant vreemd dat er maar één cyclusanalyse gedaan wordt, zeker gezien het feit dat ik zo onregelmatig en vreemd ongesteld ben. Als ik maar eens in de zoveel tijd een ei heb en dat toevallig net tijdens deze analyse was, hoe kan de gynaecoloog dan zeggen dat alles perfect in orde is? Oké, die ene keer misschien...maar heb ook meegemaakt dat ik een ei had en 5 dagen later ongesteld was. Iemand die dit herkent? En vanaf welke dag moet ik nu gaan tellen bij mijn laatste menstruatie? Ik werd op dinsdag ongesteld, een halve dag, en het ging pas op zaterdag verder. Het was op dinsdag wel normaal bloed. Niet dieprood, iets donkerder, maar zeker niet bruin oid en dus wel een normale kleur. Aan een ovulatietest ben ik begonnen (CB), maar ook weer vanaf gestapt, want ik word er hoorndol van. Ik ben er mentaal al veel meer mee bezig dan goed voor een mens is volgens mij, laat staan als ik elke keer op die uitslag af moet gaan. We hebben sinds vorige week dinsdag om de dag gemeenschap gehad (dinsdagavond, donderdagavond, zaterdagavond, maandagochtend, woensdagavond) en vorige week zaterdag en zondag had ik witte afscheiding op mijn inlegkruisje en op het toiletpapier en afgelopen maandag, enkele uren na de gemeenschap, ving ik tijdens het afvegen toevallig (totaal niet bewust op aan het letten, al die keren niet) doorzichtige afscheiding op het papier. Dat heb ik wel elke keer als ik intensief bewogen heb kort ervoor (ik wandel, fiets en hardloop). Geen idee of dat er iets mee te maken kan hebben? Ik zou graag op mijn eigen lichaam willen vertrouwen, maar het wordt me wel heel erg lastig gemaakt. Ik weet dat dit een héél lang verhaal is geworden, maar ik hoop toch dat iemand bereid is het helemaal te lezen en dat iemand iets herkent oid. Alle reacties zijn welkom!
Hoi Winnie, Wat een onzekerheid hè! En wat raar dat ze slechts 1 keer je cyclus hebben bekeken. Welllicht is alles wel in orde en moest je eerst ontpillen? Ik had precies hetzelfde als jou dat ik niet precies wist vanaf wanneer ik mijn eerste dag moest tellen. Probeer te tellen wanneer je rood bloed ziet, als je weer een paar dagen niets hebt en dan pas een paar dagen flink bloed tel dat dan als eerste dag.mdie andere dag kan een ontrekkingsbloeding zijn geweest. Probeer er niet teveel aan te denken ik weet het is makkelijker gezegd als gedaan maar het helpt echt. Om de dag klussen vanaf je menstruatie tot menstruatie is ook goed, evt met een kussen onder je billen. Wat ook wel iets kan zijn is temperaturen, je hebt handige Apps die zeggen of je een eisprong hebt gehad en wanneer zo kwam ik erachter dat ik soms wel Een ei had en soms niet. Ook zou je aan de huisarts kunnen vragen of je dag 21 of 7 dagen na ei progesteron mag prikken, dan kun je ook zien of je een eisprong hebt gehad. Succes ermee!
Ontpillen lijkt me niet aan de orde als je al anderhalf jaar gestopt bent. Het is wel apart dat de gyn niks met je onregelmatige cycli doet. Je kan het met je huisarts bespreken en een second opinion vragen bij een andere gynaecoloog.
Bedankt voor jullie reacties dames! Ontpillen is idd niet aan de orde, daar ik in oktober 2011 al gestopt ben met de pil. Toen ik bij de fertiliteitskliniek terechtkwam, was ons eerste gesprek met een vrouwelijke gynaecoloog die ons eigenlijk meteen al min of meer 'verweet' dat we nog nooit met een ovulatietest hadden gewerkt. Ook kwam toen pas het zaadonderzoek aan de orde, terwijl ik daar een week voor de afspraak nog over gebeld had. Een goede vriendin van me is daar ook geweest en haar vriend had al voor dat eerste gesprek zijn zaad in moeten leveren, zodat die uitslag er al was tijdens dat eerste gesprek, dus ik bellen hoe dat zat en er werd gezegd dat wij dat niet hoefden. Maar tijdens dat eerste gesprek bleek dus dat het alsnog wel moest en het kwam er toen op neer dat we de uitslag tijdens het evaluatiegesprek ruim 6 weken later zouden krijgen. Logisch! Voor hetzelfde geld was er wat mis met de zwemmers van mijn vriend en ga ik die hele analyse door, terwijl het probleem bij hem blijkt te liggen. Dat vond ik raar, dus ik weer bellen en op advies van mijn goede vriendin naar een andere gynaecoloog gevraagd. Zij heeft zelf PCOS en inmiddels 1 dochtertje van bijna 1 jaar oud (eerste IUI was meteen raak) en had een erg goede ervaring met haar gynaecoloog, dus ik naar hem gevraagd en een week later een afspraak bij hem. Dat beviel beter. Hij vond het juist goed dat we niet met ovulatietests werkten. Dat gesprek was op vrijdag en twee dagen eerder had ik dat ei van 21 mm dat op springen stond. Hij heeft toen inwendig gekeken en geconstateerd dat het idd gesprongen was. Daarna 3x bloedprikken en anderhalve week later het evaluatiegesprek waarin ik te horen kreeg dat alles superdesuper voor elkaar was bij ons allebei. Nu kan het best dat ik wel elke cyclus gewoon een ei heb. We hebben spontaan gemeenschap gehad en het kan makkelijk dat we telkens het juiste moment gemist hebben. Dat kan. Maar dat neemt niet weg dat ik nog steeds het gevoel heb dat er eea niet in de haak is bij mij. Mijn cyclus geeft me in elk geval ernstig te denken. Nu is het ook niet zo dat dit mijn leven volledig beïnvloedt. Daar heb ik ook geen tijd voor eerlijk gezegd. Druk met mijn werk, nu toevallig vakantie, maar hoef me niet te vervelen, want één van onze honden moet over een paar dagen pups krijgen...het zoveelste nest dat we fokken en zo relaxed en kundig als ik daarmee omga (bij honden moet je juist wachten tot ze loops zijn en dan progesteron gaan prikken om het juiste dekmoment vast te stellen), zo'n kneus voel ik me wat mezelf betreft. Ik dacht voorheen echt altijd dat het een kwestie was van 'een kind nemen', maar intussen weet ik wel dat het iets anders in elkaar zit. Die vriendin van mij die PCOS heeft, zei ook al dat ik gewoon moet bellen naar de kliniek om te vragen waarom er maar één analyse gedaan is. Maar ik ben er een beetje klaar mee eerlijk gezegd. Ik vind het daar één groot gepruts op een hoop en zowel mijn vriend als ik hebben er op deze manier überhaupt geen zin meer in. Een second opinion vragen zou een optie kunnen zijn idd, maar ik denk dat ik eerst in conclaaf ga met mijn eigen huisarts. Eens zien wat hij zegt. Ik weet dat er verschillende manieren zijn om je ovulatie vast te stellen. Heb op dit forum al veel gelezen (mede om te voorkomen dat ik hier dingen ga vragen die al lang en breed tig keer besproken zijn) en heb al veel dingen voorbij zien komen. Deze keer heb ik 4 keer getest met CB. Maar wel af en toe met een dag ertussen, dus in theorie zou ik de eisprong gemist kunnen hebben. Ik las echter ook al dat die test niet altijd uitkomst biedt en dat niet iedereen er een goede ervaring mee heeft. Ik heb besloten dat ik het op deze manier niet wil. Ik luister liever naar mijn lichaam, al weet ik dat je lichaam je flink kan misleiden. Toen we voor de echo gingen en er geconstateerd werd dat het ei op springen stond en we het advies kregen 'vandaag' (was op woensdag toen) gemeenschap te hebben, blokkeerde mijn vriend volledig. Letterlijk. Hij gaf me duidelijk te kennen dat dit niet de manier was voor hem en ik snap dat wel. Het is zo onnatuurlijk als wat. Ik kan me niet herinneren dat ik mijn eisprong ooit gevoeld of gemerkt heb. Slijm misschien wel eerder gezien, maar niet bij stilgestaan en vaak weet ik wit slijm aan mijn telkens terugkerende schimmelinfectie. Nu ga ik er voor het gemak maar even vanuit dat het morgen 2 weken geleden is dat ik ongesteld werd. De dinsdag ervoor verloor ik al bloed, maar ik zal uitgaan van de zaterdag (toen was het best wel hevig en echt rood, evenals de zondagochtend en toen was het ook meteen klaar. Alleen de dagen erna nog wat bruine afscheiding, maar een inlegkruisje volstond daarvoor). We hebben daarna op dinsdagavond (vorige week dus), donderdagavond, zaterdagavond, maandagochtend (want ik moest weg van maandagochtend tot woensdagmiddag) en woensdagavond gemeenschap gehad. Misschien vanavond ook maar weer. Maar als ik uitga van mijn cyclus van 3 weken, dan zou ik ergens tussen zaterdag en dinsdag mijn ei moeten hebben gehad en we hebben in die dagen gemeenschap gehad. Als ik dus gewoon ongesteld word volgende week zaterdag/zondag/maandag, dan hebben we weer dikke pech. Maar dat laatste went zo ondertussen wel. Ik lig daar niet wakker van, ik zeg een keer 'shit' en that's it. Ik denk dat ik daarna contact opneem met mijn huisarts om met hem te bespreken wat we het beste kunnen doen. Ik heb nu in elk geval totáál niet het gevoel dat ik zwanger ben. Zoveel is zeker. Ik heb ook geen idee of ik mijn eisprong al heb gehad of niet. Laatste CB test was gisteren en die was negatief. Nu dus alleen nog maar vraagtekens, maar ik merk dat ik gewoon geen vrede heb met de gang van zaken in de fertiliteitskliniek en ik heb het gevoel dat me dat meer dwarszit, dan de andere perikelen. Heel jammer dat het zo is gelopen, terwijl ik begreep dat de kliniek in Zwolle bekend staat als één van de beste.