Pff we komen langzaam op het punt dat ik het op wil geven, ik trek het niet meer. Zijn afstandelijke houding, het liegen, het negatieve en het altijd alleen op de wereld zijn. In korte tijd zie ik hem afglijden naar een heel ander kind, en met deze kan ik echt heel moeilijk om gaan Ik reageer fout op zijn fratsen en zou het misschien wat vaker moeten negeren? Doen alsof ik het niet zie? Ik was zelf ook zo’n puber en mijn ouders lieten mij. Dat zorgde voor nog meer fout gedrag en ik raakte de verbinding thuis compleet kwijt. Dat is ook nooit meer goed gekomen. Dus ik wil zó graag in verbinding blijven met hem en hem een beetje op het rechte pad laten lopen, maar het kost me zoveel energie. Even een voorbeeld van vanochtend waar ik dan niet weet of ik het goed aanpak. Hij zegt te hebben ontbeten en vraagt of ik zijn lunch wil smeren, want hij moet bijna naar school. Hij is al 1 uur wakker en daarvan 25 min op zijn telefoon geweest. Ik kom uit bed en smeer zijn lunch (fout?) en zie dat hij helemaal niet ontbeten heeft. Ik confronteer hem hiermee en zeg dat hij moet ontbijten. Dat doet hij uiteindelijk wel. Als ik vraag waarom hij niet wil ontbijten en zijn lunch niet smeert is het antwoord dat hij daar geen zin in heeft. Moet ik nu elke dag gaan controleren of hij allebei doet? Of moet ik het hem uit laten zoeken met alle gevolgen? Vervolgens zie ik hem in trainingspak en hij weet dat hij niet in een trainingspak naar school mag. Na al het ontbijtgedoe had ik eigenlijk geen zin in nog een discussie, maar kan het toch niet laten (fout?). Ik vraag waarom hij dat aanheeft en zijn antwoord was omdat een vriendje dat ook heeft. Tijd om om te kleden was er niet meer dus ik gooi er een opmerking tegenaan dat het er echt niet uitziet (zeker weten fout ) Ik wil hem echt zijn eigen ding laten ervaren maar ik wil ook zo graag dat hij zich aan bepaalde regels houdt. Wij vinden een trainingspak gewoon echt niet iets voor naar school. Moet ik dit soort dingen loslaten of vasthouden? Pff.. ik vind dit zó moeilijk. Er zijn nog meer situaties geweest waarbij hij onacceptabel gedrag heeft laten zien naar ons toe. Niet iets voor op het internet maar ik wil hier in pb best meer over kwijt. Al met al lijkt ergens de emmer over te lopen en merk ik dat we misschien hulp van buitenaf nodig hebben. Maar als loslaten de sleutel is dan wil ik daar zelf eerst aan gaan werken zodat ik hem er nog niet mee belast. Wie heeft tips?
Ik zou heel erg aan “pick your battles” doen. Kleding zou ik echt loslaten. Dat is het echt niet waard om ruzie over te maken (mits hij niet in z’n onderbroek naar school gaat ) want dat is gewoon een onderdeel van zoeken naar je zelf op die leeftijd. het eten zou ik moeilijker vinden maar dan zou ik misschien zeggen; als je nu geen honger hebt zorg dan dat je wel je lunch smeert, zodat je in elk geval kunt eten als je honger hebt. Dat klinkt dan voor hem alsof je hem wat meer ruimte geeft. andere dingen: als het echt niet door de beugel kan (als in illegaal, andere mensen lastig vallen etc etc) daar wel op ingrijpen.
Ik heb zelf geen pubers maar de voorbeelden die je hier noemt zou ik echt proberen los te laten. Zoals reactie hierboven: pick your battles. Met de start van je post dacht ik ook echt dat het om crimineel gedrag zou gaan eigenlijk... Mijn zoons willen altijd in van die voetbaltenues naar school. Ik vind het er niet uit zien maar ja, als zij daar blij van worden, prima joh. Als ze niet willen eten? Krijgen vanzelf wel honger. Ik denk wel dat ik zo'n moeder ben die brood blijft smeren, dat deed de mijne ook. Maar dat zullen we dus nog even af moeten wachten... in jouw geval, als hij niet ontbeten heeft, had ik het sowieso wel gedaan.
Ik zou ook zeggen, zit er minder op. Mijn 14 jarige wel ineens geen ontbijt meer, en geen lunch mee naar school 'want dan zit de tas NOG voller' Op een rustig moment (dus niet in de ochtendspits) afgesproken dat ze een cracker eet s ochtends en van die maiswafels mee naar school neemt. Voornamelijk gesproken over dat het handiger is dat ze wel wat meeneemt zodat ze niet iets hoeft te kopen op school, het argument dat het haar geld bespaart is ze wel gevoelig voor Ga er van uit dat je pubers jou stom vinden en met hun hoofd met heel andere dingen bezig zijn. Voornamelijk zich losmaken van jou. Laat dat ook toe. Verbinding hou je door bij hun in de buurt te zijn en ze te laten praten als ze iets kwijt willen, niet door ze van alles te vragen. En sommige 'battles' moet je doen, maar niet te veel.
oh ik bleef ook brood smeren naar dat wil mijn 14jarige niet meer. Mijn brugklasser nog wel, ik zie wel hoe lang dat goed blijft gaan.
Kledij: loslaten. Eten: wij smeren boterhammen en pakken ze in, ik zet er voor de 1ne een drinkfles met water bij en voor de andere een flesje ice tea en ik leg er een belvita bij. In het weekend kan iedereen hier goed ontbijten maar tijdens de week hebben wij allemaal wat moeite. Ik voorzie wel drinkyoghurt of smoothie toestanden en dat drinken ze meestal wel op. Maar boterhammen, crackers, beschuiten dat word het hem niet tijdens de week. Word er niet gegeten, dan hebben ze daar zelf voor gekozen. Gisteren middag belde onze oudste: mama ik ben ene broodje vergeten bestellen en heb nu geen eten. Tja .... Je hebt geld vraag of je eenmalig buiten wat mag halen of kijk of je warm kan mee eten voor 1 keer . Aan zijn reactie hoorde ik dat hij eigenlijk verwachtte dat ik wat ging brengen maar dat heb ik toch niet gedaan ( wetende dat hij vaak zijn boterhammen niet eens opendoet) na school is hij in de panos wat gaan halen .
PuberDochter vertoont niet zo veel puber gedrag, maar als ik me 's morgens zo veel met haar bemoei dan wordt ze ook chagerijnig. Ze ontbijt wel, maar neemt nooit lunch mee. Tja dan maar niet, ze eet als ze weer thuis is.puberzoon is 100x extremer dan zus. Ik kies ervoor om veel te laten. Hoe meer ik bovenop hem zit hoe erger hij wordt. Als het te erg wordt/gedrag te erg is dan hebben we een gesprek op een moment dat hij weer rustig is. Want tijdens een explosieve bui is er weinig met hem te beginnen. Ik vind dat nog weleens lastig omdat hij dan echt te ver gaat en ik er dan iets van wil zeggen. Maar na afloop werkt echt veel beter.
Wij laten kleding aan haar over, zolang het niet té bloot is. Zolang zij zich er prettig in voelt is het goed. Joggingspakken naar school vind ik geen probleem, mits het gewoon nette pakken zijn. Eten; misschien samen opstaan? Dan zie je beter wat er gebeurt. Hier smeert ze altijd zelf ontbijt en lunch dat ga ik echt niet voor haar doen. Óf ze moet zich verslapen hebben, dan is het natuurlijk anders. Je mag best een pb sturen als je wilt hoor. Hier hebben we het 'ergste' inmiddels wel gehad denk (hoop) ik.
Dank voor jullie reacties. Ik ben zó bang dat als ik loslaat hij helemaal de verkeerde kant op gaat.. juist omdat ik weet hoe ik vroeger was (daar zit denk ook mijn probleem!) Ik weet niet of ik met de juiste sturing en begeleiding uiteindelijk wel goed door de puberteit was gegaan maar ik gun hem een zoveel betere weg dan ik zelf had. In het verleden hebben we begeleiding voor hem gehad. Zij vertelde mij dat onze zoon duidelijke grenzen nodig heeft omdat hij gauw geneigd is daar overheen te gaan. Dat is wat we nu dus heel erg merken. Hij zoekt de grens en ik weet gewoon soms niet meer wat die grens precies is. We doen gewoon maar wat omdat ik de constante strijd zo zat ben.. Maar ook al stel ik een grens (soort kleding, zakgeld uitgeven, te laat thuiskomen, gametijd, eten uit de kasten pikken) hij gaat er toch overheen. Hij heeft dan echt ‘schijt’ aan ons en dat merken we in zijn houding en met zijn communicatie. We zijn dus nu op het punt van actie nemen want zo gaat het niet langer. Jullie reacties laten in ieder geval zien ik dingen echt los moet laten en het hem zelf moet laten ervaren. De grens iets moet verruimen.. thanks!
Haha ik heb het andersom: In sportkleding naar school: echt niet, dan ga je maar in je blote kont. Dan kan ze dus omkleden hier. Eten: ontbijten wordt hier ook slecht of niet gedaan. En dan nog 45 min fietsen. Lunch wordt wel meegenomen.
Ik was vroeger ook niet de makkelijkste, daardoor heb ik wel een idee hoe ik met mijn dochter om moet/kan gaan. Heb zelf dus een beetje het idee "hoe mijn ouders het deden, zo moet ik het dus niet doen". En tot nu toe werkt dat goed, we hebben een moeilijke periode gehad, maar juist door te blijven praten, de verbintenis te houden en kijken wat bij haar/ons past, zijn we er goed doorheen gekomen. Iets wat ik 2 jaar geleden echt niet had durven denken.
Oe lastig hoor. Zag je ook al voorbijkomen in het topic over het boek ' Help, ik heb een puber'. Kleding zou ik echt loslaten (tenzij het echt niet mag van de school). Wat ontbijten betreft: tja, ik vind ook dat ze moet ontbijten en dat doet ze dan ook wel. Ik smeer ook nog steeds brood. Of het opgegeten wordt? Geen idee. Ze kan het op school ook wegkieperen, ik weet het niet Ik vind op zich dat wat je beschrijft nog niet heel erg is eigenlijk... dacht ook meer aan crimineel gedrag. Maar dit klinkt als 'normaal opstandige puber'. Hij is 13 als ik het zo lees in je onderschrift?
Net voor de zomer lange broeken gekocht meneer vond 2 genoeg want was korte broek weer en hij had er nog die paste hij is 15.vanmorge de groote ruzie want hij had maar 1 broek andere hangt waslijn ik zeg gaan we vanmiddag broeken kopen nee hij moet dan ineens werken nou mooi niet .en wat er dan uit komt ik ben een niksnut die de hele dag op de bank zit (afgekeurd) en zo is het elke dag iets . Hij heeft gedragsproblemen en volgende week intake nieuw traject maar oh oh wat is negeren moeilijk Hond was elke dag strijd dochter ochtend zoon savond s .ik doe de hond vort zelf ga die strijd niet meer aan Zelfde kamers niet opgeruimd poets ik er niet doorheen Eten willen ze niet hebben ze pech brood smeren moeten ze zelf nemen ze niks mee hebben ze pech .ik ga het steeds meer loslaten
Ik zou ook aan pick your battles doen. Kleding zou ik me niet mee bemoeien, dat hoort (net als haren /kapsel) bij het uitvinden wie ben ik, waar sta ik in deze wereld. Ontbijten, doen ze hier door de week zelden, in het weekend doen ze dit wel goed. Brood voor op school heb ik tot aan de zomervakantie altijd voor ze gesmeerd en werd ook altijd meegenomen, tot mijn vriendin me erop wees dat ik knettergek was, ze zijn 14 en 17 prima in staat hun eigen brood te smeren. Tot nu toe doen ze dat netjes elke avond voordat ze naar bed gaan en nemen het ook mee. Dat is hun eigen verantwoordelijkheid, ik loop in ieder geval niet hongerig rond omdat ze geen brood meenemen. Zakgeld uitgeven is wat moeilijker en hebben we vorig jaar wel bij ingegrepen omdat zoon standaard meer uitgaf dan wat hij aan zakgeld kreeg (tja in eens een school met restaurant, brasserie, bakkerijwinkel en schoolcafetaria is toch wel heel verleidelijk) Tot nu toe gaat het weer goed maar we zitten er wel bovenop. Ik zou dus wel duidelijke grenzen geven bij voor jullie belangrijke dingen, maar hem vrijlaten in de minder belangrijke zaken zodat hij ook de kans krijgt om te leren en te ontdekken. Wat mij hielp en helpt is om zelf op te schrijven wat mijn/de grenzen zijn (hier hangen ze aan de binnenkant van de kast ) incl. de gevolgen van het overschrijden van de grens. Zo kan ik ze nalezen en blijft oorzaak gevolg altijd hetzelfde (wat voor onze zoon belangrijk is) maar kunnen de kinderen ze ook zelf nalezen.
klopt hij is 13. Ik heb hier ook niet alles beschreven ivm zijn privacy maar het gaat nog wel een stapje verder dan dit. Deze voorbeelden zijn puur van vanochtend en zorgen ervoor dat ik telkens het gevoel krijg vast te lopen in mijn eigen grenzen, verwachtingen en de grenzen van puber en mijn man. Ik ben bang dat als ik hem loslaat het dus wel de criminele/verkeerde kant op gaat (want dat herken ik van mezelf) .. Maarja, erbovenop blijven zitten werkt duidelijk ook niet
En dat vind ik juist zo moeilijk. Er spelen al zo vreselijk veel dingen. Zo’n sportbroek/pak is dan wéér iets wat erbij komt. Moet ik dan toegeven of op mijn strepen blijven staan? Gaat hij er geen loopje mee nemen net als hij met alle andere dingen doet.. nu voelt het alsof hij gewonnen heeft terwijl het al 13 jaar een regel is dat het niet naar school mag. Lastig dit hoor..
Loslaten. Je doet er niks aan en je krijgt alleen onnodige strijd. So what dat hij in een trainingspak naar school gaat. Doen ze toch allemaal (anders zouden ze het niet willen)? Lunch maken kan hij prima zelf. Heeft het jou tenminste geen tijd gekost als hij toch besluit zijn lunch te dumpen en een frikandelbroodje te kopen (je wil de prullenbakken op die middelbare school echt niet zien). Hij krijgt vanzelf wel honger. Mijn oudste eet alleen op school op lange dagen. Anders eet hij voor school en weer na school. Doe er niks aan hoor. Komt wel goed.
Je hoeft ook niet alles los te laten he? Maar de voorbeelden die je noemt vallen voor mij wel in het boekje onnodig druk maken om zaken die er niet toe doen. Je kind komt niet om van de honger en zo' trainingspak zit lekker. Bewaar je energie voor de belangrijke zaken.
@pluk goede tip van het duidelijk opschrijven van de grenzen. Hier moet ik even met mijn man voor gaan zitten. Wat vinden we wel en wat minder belangrijk. De gevolgen vind ik dus echt lastig. Geen schermtijd? Pff berg je maar.. dan hebben we echt een nog groter probleem en neemt hij het hele huis mee in zijn negatieve gedrag. Geen zakgeld is nog meer uitlokken tot het zelf pikken. Hij is zo slim, stiekem en uitgekookt. Hij weet het precies
Dat bovenste klinkt helaas heel herkenbaar. Zo’n reactie kan mijn zoon ook geven. Goed dat het jou lukt om steeds meer los te laten. Wat een proces hè? Hopelijk volgende week een goede intake met een plan van aanpak tot gevolg. Succes!