Hi meiden, Vandaag ben ik 37 weken zwanger, ik roep het al vanaf een week of 26 maar ik vind het zo enorm hard gaan. Ik probeer echt van elk moment te genieten. Tot de 20 weken echo vond ik dat best lastig en was ik best onzeker maar toch wel momentjes gehad die echt voor mooie herinneringen hebben gezorgd. Bijvoorbeeld de geslachtsbepaling en dat we het iedereen met de kerst gingen vertellen. Het is enorm hectisch geweest op mijn werk tot mijn verlof, dat speelt misschien ook mee. Ik heb het gevoel dat ik niet genoeg geniet, het is mijn eerste kindje en weet niet of er een 2e komt. Dit gevoel, zwanger zijn, je kindje voelen en samen zijn 24/7 is heel bijzonder. We hebben een 3d echo laten doen, een fotoshoot van mijn buik. Echt wel dingen om bij stil te staan. Manlief heeft een gipsafdruk gemaakt van mijn buik. Genoeg herinneringen dus maar toch vliegt het voorbij. Misschien zijn het de hormonen... Ik ben benieuwd of jullie dit herkennen?
Hier juist het tegenovergestelde...het kan mij niet snel genoeg gaan. Zo leuk vind ik het zwanger zijn niet.. de muppets die er uiteindelijk uitkomen die zijn geweldig, maar als ik het zwangere gedeelte kon overslaan..graag
Oh helemaal eens met lellebel. Ik ga wel genieten als de kleine er is! Ik heb wel een hele nare zwangerschap met veel medische dingen maar toch vond ik het bij de andere 2 ook niet zo leuk. Probeer het "moeten genieten" los te laten, anders zul je dat straks ook zeker bij je kindje hebben. Want ook het eerste jaar vliegt voorbij!
Ik herken het, ben zelf nu bijna 39 weken. Tot nu toe is de tijd voorbij gevlogen en soms denk ik ook, heb ik wel genoeg genoten? Maar sinds een week of 37 ben ik het ook wel zat en kruipt de tijd voorbij. Wil mijn meisje zo graag zien en vasthouden. Die laatste weken lijken langer te duren dan 37 weken bij elkaar! Geniet er dus maar extra van
Ik herken het van mijn eerste kindje. Oh wat heerlijk was het! En wat vond ik het deels (want haar vasthouden was het einde) jammer dat ze een paar weken te vroeg kwam. Nu bij de tweede is heg heel anders. Medische zwangerschap, kan daar niet snel genoeg klaar mee zijn. En ook veel harde buiken en veel moeten rusten met een schuldgevoel naar de oudste toe.. Van mij mag hij straks wel komen! (Ben ook enorm benieuwd)
Pfoe, hier het tegenovergestelde. Ik zit al vanaf februari/begin maart thuis. Ik heb het nu echt helemaal gehad. Ik vind het geweldig om zwanger te zijn maar ben nu echt blij als ik mijn lichaam terug heb. Bij iedere oefenwee hoop ik dat dit het begin is. Ik ben zooooo moe van het slechte slapen, ik heb bijna geen puf meer, bijna al mijn ledematen zijn gezwollen, geen schoenen die me nog passen, geen leuke kleren die me nog passen.
Leuk om de wisselende reacties te lezen! Ik kijk natuurlijk ook uit naar het vasthouden van mijn kindje en om mijn eigen lijf weer terug te hebben . Ik wijt het ook deels aan de hormonen hihi.... ben af en toe echt een labiele doos deze laatste paar maanden
Heel herkenbaar..en geloof me...ook al komt er wel een tweede (waarvan je dan tegen jezelf zegt dat je NOG meer bewust wilt gaan genieten)...het vliegt gewoon voorbij..
Ik vond deze zwangerschap de eerste pakweg 15/16 weken heel langzaam gaan, deze weken kon/durfde ik ook niet echt te genieten. Maar daarna vind ik het enorm snel gaan, onbegrijpelijk dat ik nu alweer bijna 32 weken ben en het eindpuntje eigenlijk alweer in zicht komt. Deze zwangerschap ook eigenlijk helemaal geen kwaaltjes (behalve dat ik al de hele zwangerschap super moe ben) en eigenlijk ga ik fluitend door deze zwangerschap heen. Ik vind het heerlijk en van mij mocht het nog wel wat langer duren dan de max 10-11 weken die ik nog heb.
Niet zo herkenbaar. Dingen gaan zo snel als ze gaan. Ik vind wel eens dat het snel gaat, maar dat geldt dan voor alles. Het hele leven. Nog even en ik ben een oud vel. Niet puur die zwangerschap of de eerste maanden / jaren van een kind.
Ik vind het zo snel gaan! 't zwanger worden zelf duurde al zo lang dus dit gaat zo snel allemaal. Ondanks de 1e 18 weken overgeven, het moet zijn en t strompelen uit werk nu, geniet ik er echt van als ik eindelijk in bed lig en madame lekker beweegt. Ook het kamertje klaar maken en inrichten. Maar ben ook heel blij als ze er eindelijk is! Ja geniet er echt van omdat het voor ons niet van zelf sprekend was om zwanger te worden en ik niet weet of ik de mmm nog een x aankan!
Wat fijn dat het jullie gelukt is! Hier in mijn omgeving problemen met zwanger worden dus voor mij voelt het als een enorm groot kado dat het bij ons vrij snel lukte ondanks dat bij ons allebei niet heel lang geleden chronische ziektes zijn ontdekt. We genieten gewoon nog even verder en dat het snel gaat... dat gevoel heb ik met veel meer dingen dan alleen de zwangerschap.
De eerste weken vondt ik mega langzaam gaan door de misselijkheid en overgeven kon het me niet snel genoeg gaan, werd gek van thuis zitten. Daarna bekkenpijn weer thuis. Heb gehele zwangerschap 2 volle weken gewerkt, 6 weken halve dagen en nog een paar keer een paar uurtjes op therapeutische basis. Ff weggaan zit er niet bij..hooguit 3 winkels en dan weer pijn en thuis op bed liggen of bankhangen. Sinds week 30 vindt ik het wat sneller gaan.....ging het iets beter met bekkenpijn Nu slecht slapen, onwijs veel maagzuur en ben weer misselijk en aan het overgeven, last van obstipatie.......nou ben er echt klaar mee!!
Ik ben pas 28 weken, maar ik roep het ook al weken. Voor mijn gevoel is het alweer bijna voorbij en dat vind ik jammer. Ondanks ik de eerste 14 weken boven de WC heb gehangen en al sinds 16 weken met bekkenpijn rondloop, vind ik het toch zo mooi en zo bijzonder. Ik vind het echt genieten. Ik vind het dan ook altijd zo jammer, als mensen mij dat gevoel proberen "af te nemen" door te zeggen: wacht maar tot je voorbij de 35 weken bent: dan is het niet zo leuk meer! "je bent er gauw genoeg klaar mee". Of hun horrorbevallingsverhalen delen waar ik niet om heb gevraagd.
Ja fijn dat het bij jullie snel "gelukt" is! Gewoon van als genieten. Ik zei in die 27 maanden; desnoods kots ik de heleboel onder! En ja hoor haha! Maar met alle liefde. Denk dat t straks zo raar is om geen buik meer te hebben en geen trapjes en schopjes te voelen als de baby er is! Als ik alles naast elkaar af weeg zijn alle kwaaltjes het meer dan waard
Ja heel herkenbaar! Lekker genieten want het is zo voorbij. En ik hoorde ook wacht maar tot de laatste weken etc maar ondanks bekkenpijn veel fysio enzo geniet ik overal van nog steeds. Eerste weken waren echt niet leuk maar ook toen dacht ik alleen maar aan hoe bijzonder ik het allemaal vond.
Inderdaad... al die kwaaltjes ik neem ze ook voor lief! Het is zo'n mooi kado om een kindje te dragen. Tenminste zo ervaar ik het. Misschien ook door de ervaringen van mensen om ons heen. Gewoon dankbaar! Ik zei het vanmorgen nog tegen mijn man dat je nu echt een complete baby voelt in je buik. Ik zal het echt missen!