Hallo, Ik heb vorig jaar twee MK's gehad (bij echo bleek het mis te zijn). Beide keren is de vrucht niet vanzelf door mijn lichaam afgestoten en moest ik naar het ziekenhuis. Ik kreeg het advies om met medicijnen te proberen een MK op te wekken, maar die sloegen bij de 1e MK pas na de 3e keer toedienen aan de de 2e keer kreeg ik ook pas na de 3e keer een hele heftige miskraam, maar bleek niet alles weg en moest ik alsnog een curretage ondergaan. Wat mij verbaasd heeft is dat er geen aparte wachtkamer of tijden zijn voor dit soort situaties. Ik heb denk ik wel 10 afspraken gehad in het ziekenhuis en steeds een wachtkamer vol zwangere vrouwen, erg pijnlijk. Op een gegeven moment ga je wel lotgenoten herkennen, de zwangeren die stralen en de pechvogels kijken leeg uit hun ogen. Maar elk bezoek aan de wachtkamer is zo confronterend en heeft me veel pijn gedaan. Ook zie ik nu als een blok tegen de wachtkamer op, ik neem binnenkort de 1e stap in de medische molen omdat het zwanger worden niet meer wil lukken. Ook dan beland ik vermoedelijk weer in een wachtkamer vol zwangeren en steeds dus weer die confrontatie. Zijn er meer meiden die hier moeite mee hebben? En heeft iemand wellicht ooit al eens nagevraagd waarom er geen gescheiden wachtkamers of afspraaktijden zijn? Zou het de moeiste waard zijn om een suggestie in te dienen bij het ziekenhuis of zien jullie dat juist helemaal niet zitten?
Moeilijk. Voor de verwerking is het misschien ook wel fijn om wel zwangeren tegen te komen, bevestigd maar weer dat het ook wel gewoon goed kan gaan. Daarnaast komt volgens mij niemand voor de lol bij een gyn en is er meestal wel een voorgeschiedenis, dat maakte het voor mij makkelijker om te relativeren. Bovendien bestaat het leven van een gyn uit meer dingen dan alleen vrolijk babytjes op de wereld zetten. Wat ik wel verschrikkelijk vond was dat ik 3x opgenomen ben geweest op de kraamafdeling omdat mijn miskramen niet zo verliepen als zou moeten. Huilende babytjes in de gang, vrolijke visite en luide felicitaties in de kamer naast je. Ik heb me voorgenomen om daar alleen nog maar terug te komen om een gezonde baby op de wereld te zetten. Maar ik werd wel op een aparte kamer gelegd (gelukkig). Ik heb eigenlijk ook niet veel afspraken gehad nadat ik gezien had dat het kindje dood was. Maar bij een nieuwe zwangerschap in de wachtkamer zitten, vol spanning wat de echo mij dit keer zou brengen en dan een spreekuur wat een uur uitloopt Marsja
mijn hebben ze gelukkig heel goed behandeld en werd nadat ze op de echo zagen dat het mis was (11wk) meteen opgenomen op een verpleegafdeling inplaats van kraamafdeling en kreeg ook nog is een apparte kamer. (was erg ziek vandaar de opname) ik kreeg van veel dames te horen dat ze op de kraamafdeling terecht waren gekomen en ik kan begrijpen dat dit heel moeilijk is want als ik maar een baby hoorde huile barste ik ook in tranen uit. nee ik heb niet te klagen over hoe ze me bahandelt hebben. toen ik weer zwanger was heeft de gyn mij gerust gestelt tijdens de echo en kreeg er zelf een extra omdat ik vorige x een goede had gehad met 9 wk en met 11 wk dus een slechte echo. wat mijn ook veraste is dat ze het vruchtje na curetage hebben onderzocht omdat het zo onverwachts fout ging en ik heel ziek was en na de curetage ineens kiplekker (lichamelijk niet geestelijk) het bleek een infectie te zijn dus domme pech maar ben zo blij dat ik dit weet want onderzoeken doen ze normaal niet na 1 mk.
Ik vond het erg moeilijk, na al mijn MK's zat ik in een wachtkamer met zwangere vrouwen. Bij de 2e en 3e keer moest ik eerst een echo (werd gedaan door een echoschopiste ~of hoe je dat ook noemt )maken en toen bleek dat het echt fout zat werd ik weer terug gebonjourd naar de wachtkamer want na de echo moest ik nog naar de Gyn. , zit je daar met een zwaar behuild gezicht in de wachtkamer. Ik voelde dat alle ogen op mij gericht waren. Ik had het prettiger gevonden dat als je nog extra moet wachten idd even in een aparte ruimte mag plaatsnemen zodat je even tot jezelf kan komen. Liefs Silla
ik vind het ook niet fijn om in de volle wachtkamer met dikke buiken te moeten zitten, je hebt verdriet iedereen kijkt je aan. en wilt het liefst zo hard mogelijk weg lopen. ik hoop echt dat zein de toekomst een aparte kamer hebben waar je dus in kunt zitten. heb twee miskramen gehad 1 met 13 weken en 1 met 11 weken. bij beide gecurateerd en toen ook op de kraam afdeling moet je wachten in een hok overal baby acceswares ongelooflijk er wordt geen rekenig met je gevoel gehouden huilende baby's blije mensen en jij ligt daar te wachten. nee niet goed geregeld. miriam
Ik vond het ook vreslijk om tegen een hele dikke buik aan te kijken toen ik bij de gyn kwam bij mijn miskraam. Ben stilletjes om het hoekje in mijn eentje zitten huilen. Uit het zicht van al die blije aankomende mama's. Ja, heel vervelend.. vond het niks!
Ik vind het ook vreselijk. Bij mijn curretage wilden ze me naast iemand leggen die net bevallen was, want het was druk en er was geen ander bed vrij. Of ik het vervelend vond? Hoe kunnen ze het vragen!?1X!? Toen ik aangaf dat ik dat wel erg confronterend vond, mocht ik in de kinderbox liggen, alsof je daar zo vrolijk van wordt (een grote paddington beer op de muur, speelgoed om je heen: alles wat jij voorlopig niet nodig hebt). Als ik in het ziekenhuis ben, heb ik echt het gevoel dat ik een nummer ben, een medische casus in plaats van een mens met gevoel. Moest vanmiddag ook weer voor een echo, zegt de echoscopiste: laat de deur maar open anders is het zo warm. Er lopen alleen maar mensen langs die naar de WC moeten....hoe zo privacy? Omdat ik een inwendige echo moest, heeft ze de deur uiteindelijk wel dicht gedaan, maar toch... Echo wordt ik trouwens niet zo vrolijk van: vruchtje is 6 weken, vruchtzakje 7 weken en er is slechts een trage hartslag waar te nemen.......heb er geen goed gevoel bij. Moet dus volgende week weer terug: Joepie daar zit ik echt op te wachten (niet dus).
Ik vond het ook vreselijk: iedere keer weer die blije bijna mama's...bleegh. Ik zou ook voor een apart spreekuur stemmen, maar ik denk dat dit heel erg moeilijk is om te plannen, ze kunnen de normale afspraken al niet eens op tijd laten lopen of überhaupt het fatsoen hebben om even te zeggen dat het wat uitloopt...
Ik vond het wel vreemd om idd tussen al die zwangeren te zitten in de wachtkamer. Veel erger vond ik dat ik door de balieassistente naar het kamertje van de doktersassistente werd gestuurd om mijn bloeddruk op te laten meten en om te wegen. Toen ik zei dat dat me niet nodig leek, werd er verbaasd gekeken en nogmaals verteld dat ik naar dat kamertje moest. Na een duidelijke nee van mijn kant waarna alle ogen op mij waren gericht, begon ze te begrijpen dat mijn situatie anders was dan al die dames met dikke buiken en blije gezichten. O wat was ik boos op haar zeg! Ik heb de gyneacoloog verteld wat er was gebeurd en deze is meteen naar de desbetreffende assistente gegaan om te zeggen dat ze voortaan beter op haar woorden moest letten. Na mijn poli-afspraak heeft ze haar excuses aangeboden voor haar ondoordachte actie. Tegen haar heb ik gezegd dat ze de volgende keer even op haar blaadje moet gaan kijken zodat ze weet met wat voor patiënt ze te maken heeft.