Dames, Wil even stoom van me afblazen! Wat is het moederschap ineens zwaar! Met 2 peuters in huis van net 2 en 3 jr. waar mijn dochter van 3 altijd heel gemakkelijk en braaf was is het een eigenwijze dame aan het worden. Aanstelleritis, zin proberen door te draven, haar broertje opstoken en gewoon simpelweg niet luisteren! dan hebben we mijn zoontje die vanaf het moment dat hij anderhalf was best pittig was en is! Het lijkt erger te worden, hij klimt overal uit zo ook zijn baby bedje we hadden al een groot bed gekocht maar omdat hij er dus steeds uit kwam baby bedje weer erbij gepakt. Maar ook daar komt hij uit inclussief slaapzak. Dus nu gwn weer in het grote bed hij houdt het gerust vol zo 15 x terug brengen boos doen helpt niet hij kijkt je aan en loopt terug. Zodra je de deur weer dichr doet staat hij zo weer naast je. Ben je beneden komt hij je zo opzoeken. Ik lijk gwn continue me stem aan het verheffen dat lijkt me Ook niet de bedoeling. Ik geef ze na 3 x waarschuwen straf maar zelfs daar testen ze me uit dat ze zo weer naast me staan. Wie kan me advies geven wat k nu het beste kan doen? Want k weet het echt niet meer., Ja ze zijn zich aan t ontwikkelen heel leuk en aardig allemaal maar er gelden regels!
Het klinkt ook enorm zwaar en vermoeiend. Sterkte! Ik ben nou niet bepaald het toonbeeld van opvoedkundig, volgens mij; mijn peuter begint net met (flink!) uittesten en proberen en ik heb er te weinig verstand van - vooral tijdens die irritante NEE-fase en de driftbuien, maar wanneer je zegt dat straf niet helpt en je het niet trekt, kun je ze niet isoleren/negeren? Ik heb hier een ruimte (in mijn geval de woonkamer) die kindvriendelijk/veilig is. Er kan weinig gebeuren. Er zijn traphekjes naar de trappen toe en alles wat kapot kan, staat hoog of in een andere kamer. Wanneer het mij echt onwijs hoog zit en ik stoom moet afblazen, zet ik hem in de woonkamer, doe ik de traphekjes dicht en laat ik hem even een minuut of vijf zijn gang gaan zodat ik beneden op adem kan komen en een bak koffie kan drinken. Soms koelen ze dan vanzelf af en zo niet; dan ben jij wat meer aan het afkoelen; dus het is sowieso een win-win-situatie. Sterkte met de situatie, het lijkt me erg heftig.
Bedankt voor je reactie. Gelukkig is het niet de hele dag aan de gang maar grotendeels wel lijk wel steeds politie agentje aan t spelen. Hier hebben ze zelfs speelkamer op de begane grond grenst aan de keuken met traphekje dr voor zodat ze niet dr vandoor kunnen gaan en iets geks doen. Maar zodra die traphekje dicht gaat en ik gwn ff na de keuken ga gilt mijn zoontje waardoor me dochter ook mee gaat nep huilen. Geef ik mijn zoon straf die staat zo naast me geef ik me dochrer straf gaat haar broertje mee door hem te roepen waardoor dat ook niet meehelpt ondanks dat k hem na me toe roep. Hoop echr dat dit een fase is tis wel echt heftig ben echt gek op ze maar z Lijkt wel of ze over me heen walsen
En uit elkaar houden? Het klinkt alsof ze elkaar flink versterken en een team vormen - peuters zijn wat mij betreft gelijk aan terroristen op sommige momenten Opsplitsen en opzij zetten. Degene met straf gaat achter slot en grendel en dan neem je de ander mee - of je neemt juist degene met straf mee naar de keuken en laat de ander spelen.
Je ze vullen elkaar echt aan. Hahahaha je hebt echt gelijk wat betreft terroristen. Ja is ook een optie. Ga dat even doen als iemand meer tips heeft hoor ik het wel.
Er is hier laatst een topic geweest van een moeder die ook continue politie aan het spelen was en na veel tips is ze juist minder gaan straffen en dat had enorm resultaat! Probeer dat topic eens op te zoeken. Zowiezo heeft straffen zo te lezen weinig nut. Ik herken veel dingen ook niet om eerlijk te zijn. BV met slapen, ik zit meestal even naast ze op bed tot ze slapen. Gaat dat eenmaal goed, dan ga ik vlak voor ze in slaap vallen even weg waar ze me nog wel zien (was in kast, in m'n eigen kamer even lezen oid) en ze komen hier behalve bij ziekte nooit uit bed. Ik vind uitproberen ook zo'n negatieve lading hebben... Je kan het ook zo zien dat ze jou vragen om aan hun behoefte te voldoen (duidelijkheid, nabijheid...)
Kan het niet vinden helaas. Vandaag ben ik echt consuquent gaan straffen. Zonder waarschuwen al gelijk op de trap. En als ze het kort achter elkaar doen ipv 2 min 3 min. Merkte dat dat heel goed ging dus niet meer waarschuwen maar gelijk straf merkte dat ik ook niet constant liep te fitten. Het zijn meer het treiteren me dochter die haar broer duwt dat ineens naast haar staat terwijl hij gwn tv aan het kijken was. Dit soort acties. Overweeg middag slaapjes weg te halen, wanr me zoon van 2 slaapt maar een half uurtje. Zodat hij in de avond gwn niet meer uit bed komt. Hij is er vandaag 1 x uitgekomen. En gelijk gaan slapen daarna
Maar straf je echt meerdere keren op een dag? Wat doen je kinderen dan dat er reden is dat ze meerdere keren op een dag straf krijgen? Hier is het misschien eens in de week of twee weken dat er eentje even moet gaan zitten op de trap, maar dat is in 99% van de gevallen direct te koppelen aan moeheid en haast van mijn kant ( Ik ben moe! "We moeten NU naar school, meekomen!" Nee, ik ben moe *gaat op de grond liggen huilen* ) Dat zijn dus in ons geval ook dingen die makkelijk te voorkomen zijn door er 5 minuten extra tijd voor uit te trekken.
Hier ook een van 2 en 3 en kan me erg vinden in wat je schrijft. Soms heb ik om echt van die dagen dat ze elkaar de hele dag in de weg zitten. Wat hier meestal helpt om met ze op pad te gaan. Al is het een rondje met de hond, naar de speeltuin. Zo kunnen ze even hun energie kwijt en heb ik zelf even frisse lucht en kan ik op adem komen. Maar hier staan ze ook regelmatig op de gang omdat er een de ander denkt te moeten slaan, knijpen, etc. Tja en dat betekent toch echt even afkoelen en daarna sorry zeggen. Ik merk wel dat ze dit meer doen wanneer ze niet goed weten waar ze mee moeten spelen. Ik help ze daarom vaak even mee op weg zodat ze beide fijn aan het spelen zijn. Dit betekent soms ook wel dat ze beide aan een kant van de kamer zitten te spelen uit elkaars gezichtsveld. Maar moet zeggen de ene dag gaat het beter dan de andere.
Zoooo wat een toeval en feest van herkenning. Hier meisje van 3 en jingen van 1,5. Het was al druk maar de laatste weken... Zoon trekt de hele dag aan haren dochter. Dochter slaat hem hele dag. Ik zet ze zeker 3 keer per dag op de gang/straf. Ik denk dat het hier ook verveling is. Deels verveling en deels moeheid. Want dochter slaapt niet id middag maar is wel moe. Ik ben ook nog thuismoeder. En het lukt me gewoon niet ze de hele dag te entertainen. Ik ga altijd of in de ochtend of id middag erop uit. Ik weet het verder ook niet meer. Alleen dat ik druk aan het solliciteren ben want wauww tis echt de zwaarste baan ter wereld hoor. En over half jaar gaat de oudste naar school en jongste halve dgn opvang. Ik kan niet wachten ( sorrie, ontaarde moede denk ik). Ben gesloopt! En lees mee.. Tips zijn welkom. Maar de herkenning is al fijn, al schrik ik alweer dat het alleen maar erger ga worden als ik het zo lees. Werken jullie verder wel?
Ja helaas wel. Als ik dat niet doe zijn het echt monsters! Elkaar slaan, duwen, haren trekken etc. Dat hoort niet dus krijgt die gene straf. Als ik 3x vraag om te blijven zitten tijdens het eten. Op de bank springen etc, kortom genoeg redenen. Vraag me dan af wat voor redenen geef jij straf? Kan best dat het verveling is maar omdat ze thuis al zo aan het klieren zijn gaan we weinig na buiten omdat zodra we buiten zijn me zoon van 2 ineens getild wil worden., of gaat lopen janken
Oh wat fijn om te lezen dat ik niet de enige ben! Ga dat ook maar eens doen toch elke dag op pad in de hoop dat de rust terug komt. Hier hebben ze een eigen speelkamer maar zodra ik daar weg ben gaan ze lopen schreeuwen en doen! Misschien toch maar daar spelen, maar zodra k mee speel vallen ze me letterlijk aan omdat ze alleen willen spelen met mij. En echr ben zo bezig met ze ben zelf thuis blijf moeder huishouden doe k zoveel mogelijk als ze slapen. Maar tis echr vermoeiend
Pff heerlijk! Ben jaloers hier is werken helaas niet mogelijk we betalen jackpot prijzen aan kinderopvanf en krijgen niets terug. Me man verdiend boven een bepaald bedrag . Hier wil k dus weer gaan studeren als ze zelf na school gaan dus nog even 2 jr geduld!!
Nou, ik straf bijna nooit. Ik corrigeer wel, geef aan wat er gebeurt door het gedrag, vertel wat we liever zien ( Concreet gemaakt; mamaaaaaa, L heeft mij geslagen! -neemt J in mn armen, geeft een kus, roept L bij me - wat is er gebeurd? Heb je J geslagen? -kijkt schuldig-ja.... Als je J slaat, dan doet dat pijn, kijk maar ze is verdrietig je hebt haar pijn gedaan, slaan mag niet hoor. Sorry J! ) Ik heb ook twee kids in die leeftijd, maar wij hebben geen standaard straf stoel zeg maar... Hier wordt gestraft door op de gang te zitten in het geval dat 1) zoonlief dochterlief beet tot bloedens aan toe, zoonlief dochterlief met een houten blok de hersens in probeerde te slaan. Ik zet hem (leg hem ) weleens in de gang in het geval dat we gaan eten en hij een hysterische driftbui krijgt ( want moe ) ik wil geen aardappels ik lust alleen frietjes, wheeeeeeh gooit zichzelf op de grond. Dan zeg ik kort "ga maar even op de gang gillen, we eten geen frietjes maar aardappels. Papa en mama gaan vast eten, kom jij maar als je klaar bent met krijsen" Dat helpt maar zoals ik al zei dat is eens in de paar weken en altijd gerelateerd aan moeheid. Vaak had ik ze in dat geval al eerder eten moeten geven bijv. Niet straffen voelt heel dubbel maar ik lees juist zo vaak van ouders die - logischerwijs - niet anders weten als straffen en op de gang zetten, maar waarbij het helemaal echt niets helpt! Je leest en hoort erg weinig over niet straffen maar alternatieven aanbieden, gevoelens benoemen. Het blijft er echt gezelliger door en ze nemen je serieuzer als wanneer je bij alles roept "op de gang!" Ik heb een kennis in de buurt die heeft een crisis opvang pleegkindje. We zagen de eerste dagen dat 't er was heel duidelijk het volgende; " X, doe maar niet slaan, dat doet pijn, ga maar lekker samen spelen" X bevriest, is een paar seconden stil, kijkt om zich heen, gaat vervolgens toch voorzichtig spelen, kijkt nog een keer over de schouder. En dat in allerlei situaties. Je merkte echt aan dat kind dat bij elke correctie of terecht wijzing 't zat te wachten op de uitbrander, straf of wat dan ook. ( Nu waren de ouders van dit kind natuurlijk niet 'normaal' gezien 't uit huis gehaald is maar geeft maar aan wat ik bedoel met slecht gedrag koppelen naar straf, niet naar de gevolgen van het slechte gedrag )
Wat een herkenning. Hier ook een meisje van net 3 en een broertje van net 2. Lijkt soms wel of ik de hele dag aan het corrigeren/straffen ben. Het ene moment zijn ze lief aan het spelen en het andere moment slaan ze elkaar met de blokken om de oren. Wel gaan we sowieso 2x per dag naar buiten. Wandelen, fietsen. In de ochtend en middag sowieso een uur.. Wat mij altijd opvalt is dat ze daarna heel lekker rustig en lief kunnen spelen. Soms wel een uur of anderhalf dat Ik ze dan gewoon niet hoor.