Ik loop continu te piekeren, maar kom er maar niet uit.. Vandaar dat ik mijn 'dilemma' met jullie wil delen. Hopelijk krijg ik wat adviezen/tips. Op dit moment woon ik samen met mijn verloofde in Z-H (omgeving Rotterdam). We wonen in een huurhuis. Ik ben hier 9 maanden geleden naartoe verhuisd vanuit N-H, Alkmaar. Uiteraard voor hem. Al mijn vrienden en familie achtergelaten... Hij een baan, ik een nieuwe baan... alles goed en wel dus! Totdat ik zwanger raakte.... Ik voel me vanaf het begin niet thuis in Z-H. Altijd enorme heimwee naar Alkmaar gehad (ben toch een echte Noord-Hollander!), maar sinds ik zwanger was wist ik het zeker: 'Hier kan en wil ik niet meer blijven, hier wil ik zeker niet mijn kindje krijgen. Ik moet hier WEG!' Mijn verloofde zag hoe ongelukkig ik hier ben en hij heeft ontslag genomen. Om vervolgens een baan te zoeken in N-H. Heel onverstandig eigenlijk! Maar gelukkig begint hij maandag al op zijn nieuwe werk: in Amsterdam! Omdat de reisafstand wel erg lang is, woont hij gedurende de werkweek maar bij zijn oom en tante in Alkmaar. Maar goed, intussen zit ik nog wel hier met mijn baan. Maar op mijn werk weten ze wel dat ik plannen heb om te vertrekken, alleen heb ik nog geen ontslag ingediend. Ik ben al druk aan het solliciteren via uitzendbureaus en hou vacatures elke dag scherp in de gaten, maar nog geen succes geboekt. Voor mijn gevoel kan ik het me niet permitteren om hier nog lang te blijven. Mijn buikje gaat straks groeien en wie neemt me dan nog aan? Mijn verloofde zegt dus: ''Neem ontslag, dan kun je in maart al weg daar. Kun je tenminste in Alkmaar gerichter werk zoeken'' WANT nog iets... We kunnen bij mijn broertje inwonen, die heeft net een mega grote woning aangenomen boven zijn winkelpand. Maar hij rekent er wel op dat we z.s.m. die kant opkomen. Anders wilt hij het liever verhuren aan anderen. Als wij bij hem intrekken, blijft mijn broertje dus ook daar in huis wonen (zat ruimte en we kunnen onwijs goed optrekken samen). (ik sta wel ingeschreven als woningzoekende in Alkmaar, maar omdat we een eengezinswoning willen kan het nu nog eventjes duren) Ik sta dus dubbel onder druk.... Ga nu een weekendje goed nadenken of ik maandag mijn ontslag indien of niet. Vind het heel erg eng allemaal en ben er vrij depri onder en erg emotioneel. Want ik zit dan misschien een hele tijd zonder inkomen. Maar nog lang hier blijven hangen is dus ook geen optie meer
Als jullie het je kunnen veroorloven zonder jouw inkomen te zitten dan zou ik zeggen gaan! Anders is het mischien verstandiger te wachten tot je werk in je nieuwe woonplaats hebt. Of je neemt een of ander 'rot' baantje aan om toch werk te hebben.
Bedankt voor je reactie! Ik heb dus die tweestrijd: - Nu gaan! Gewoon een risico nemen en eenmaal daar veel gerichter werk kunnen zoeken, ook echt persoonlijk langsgaan bij uitzendbureaus i.p.v. online op hun vacatures te solliciteren. En als we snel gaan kunnen we tenminste bij mijn broertje intrekken. - Als ik eerst wacht tot ik een andere baan heb, heb ik wel financiele zekerheid (tenminste MIJN eigen centjes) maar het kan ook lang duren en niemand neemt me straks aan met een dikke buik? Tevens verhuurt mijn broertje zijn woning en moet ik alsnog bij mijn moeder intrekken? Mijn gevoel zegt: GAAN! Soms moet je risico's nemen en het is niet dat ik op straat kom te staan ofzo. Sja, mijn eigen centjes ga ik missen. Maar misschien kan ik desnoods vanuit huis oppaswerk doen of bij mensen thuis desnoods.. (ben zelf HBO geschoold)
Bedankt voor je reactie! Ik heb dus die tweestrijd: - Nu gaan! Gewoon een risico nemen en eenmaal daar veel gerichter werk kunnen zoeken, ook echt persoonlijk langsgaan bij uitzendbureaus i.p.v. online op hun vacatures te solliciteren. En als we snel gaan kunnen we tenminste bij mijn broertje intrekken. - Als ik eerst wacht tot ik een andere baan heb, heb ik wel financiele zekerheid (tenminste MIJN eigen centjes) maar het kan ook lang duren en niemand neemt me straks aan met een dikke buik? Tevens verhuurt mijn broertje zijn woning en moet ik alsnog bij mijn moeder intrekken? Mijn gevoel zegt: GAAN! Soms moet je risico's nemen en het is niet dat ik op straat kom te staan ofzo. Sja, mijn eigen centjes ga ik missen. Maar misschien kan ik desnoods vanuit huis oppaswerk doen of bij mensen thuis desnoods.. (ben zelf HBO geschoold)
Volg je gevoel! Lekker terug naar N-H gaan. Het klinkt alsof jullie het financieel kunnen redden als het niet meteen lukt om werk te vinden. Als je je namelijk lekkerder voelt in je omgeving dan ben ik er ook van overtuigd dat je sneller iets vindt. En zoals je zelf ook schrijft, als je niet meteen iets vast vindt, dan is er altijd wel tijdelijk werk te vinden. Ga genieten van je zwangerschap in je vertrouwde omgeving samen met je verloofde! Succes
ik zou ook gaan, lekker werk zoeken in alkmaar en omgeving, kan je echt niets vinden kan je altijd nog een paar weken bij de vezet aan het werk, als de financiele nood hoog is, maar als julli ehte roien op de centen van je vriend is daar helemaal niets op tegen om dat gewoon door te zoeken tot je werk hebt wat je past...jullie houden van elkaar als het goed is en dat betekend ook dat je elkaar helpt toch? ik leef nu ook op mijn man zijn salaris, ik heb wel geen keuze, maar is feitelijk hetzelfde..
Hoi hoi, Ik kan me voorstellen dat het een vervelend dilemma is. Wat je kan helpen om de keuze te maken is: Maak je op een rustig moment een voorstelling van beide opties: - hoe ga je je voelen als je terug naar N-H verhuist en daar zit? Hoe ga je je voelen als je niet direct werk vindt? Weegt dat er tegen op? Hoe ziet dat doel er uit? Hoe voel je je daarbij? - hoe ga je je voelen als je blijft waar je nu bent, totdat je zeker bent van werk in N-H? Hoe ziet die situatie er uit? Vaak helpt het lot je wel een handje als je de beslissing eenmaal genomen hebt. Je weet vaak vanzelf wel wat goed voor je is, als je je intuïtie volgt. Uiteindelijk kun je voors en tegens blijven afwegen, maar vaak is het toch het gevoel wat je over de streep trekt om de knoop door te hakken. Ik wens je veel wijsheid en succes! groetjes mamatoB
Hey meiden, echt bedankt voor de reacties. Ik praat er ook met collega's over (die weten dat ik weg wil), maar die zeggen alleen maar: 'poehhhh zou niet in je schoenen willen staan' OF 'denk goed na he! Niet afhankelijk worden van een vent' Dus ja, dat helpt me ook niet bepaald verder. Op zich, als het niet anders is, kunnen we tijdelijk wel teren op zijn salaris.. denk ik! Hij heeft nu met zijn nieuwe baan een lager inkomen dan voorheen. Nu is het bruto 2.150 euro per maand.... Hij zou dan mijn zorgverzekering en abonnementskosten moeten betalen... En hoe zit het dan met 'leuke dingetjes' kopen voor mezelf, denk ik dan? Ik ben altijd financieel onafhankelijk geweest dus het is ook wel angstig om ineens dan afhankelijk te zijn. mamatoB, als ik er aan denk dat ik hier nog een tijd zit Brrrrrr...... dan word ik echt ongelukkig.
Hoi meiden, nou, ik heb het er net weer over gehad met mijn verloofde. Zijn moeder was hier toevallig ook. En we zijn het erover eens dat ik morgen ontslag neem. En morgen ook meteen mijn huurhuis hier opzeg. Ik zei wel tegen mijn verloofde: Besef je wel dat, als ik ontslag neem, ik geen recht heb op geld van welke instantie dan ook? (indien ik geen werk vind) Maar dat was geen probleem, volgens hem. Ik voel me nu iets geruster en heb het gevoel dat ik weer op het juiste spoor zit.
hoi! doe alsjeblijft iets wat je gelukkig maakt! Ik zit vast in een rotbaan en dat doet mijn zwangerschap niet veel goed.. Ik ben achter mijn vriend aangegaan en richting de grote stad gegaan, maar toen ik zwanger wilde worden miste ik de achterhoek weer ontzettend.. en zijn we samen teruggegaan.. dus zit hier nu en kijk naar buiten over de weilanden in een rustig hofje met weinig verkeer en spelende kinderen op straat.. ben weer thuis! afhankelijk van je vent? waarom niet? ik neem aan dat als hij het een keer nodig heeft ook afhankelijk van jou mag worden.. als je van elkaar houdt dat durf je dat risico te nemen.. heeft niets met afhankelijkheid te maken volgens mij, dat noem je een relatie, in voor en tegenspoed! Ik bedoel niet dat je misbruik van hem moet maken, absoluut niet, zou ik ook niet willen, maar als je daar gelukkiger wordt en hij wil je daarmee helpen, is een super gebaar van je vriend.. heel veel succes gewenst!
Hoi Anael! Ja, ik heb je verhaal gelezen. Pfffffffffff, wat heb je een rare werkgever. Die leeft totaal niet mee met je situatie. Bah bah bah. Mijn huidige werkgever is wel tof. Ze doen niet moeilijk als ik me ziekmeld wegens zwangerschapsmisselijkheid ofzo. Komt ook omdat mijn manager een vrouw heeft die zelf met 5 maanden zwangerschap niks meer kon wegens klachten. Dus hij weet ook dat zwanger zijn niet altijd makkelijk is. Maar het werk zelf vind ik minder. Ben Jongerenwerker en ik werk echt met moeilijke jongens. Vorige week was het weer raak en vonden de jongens het leuk om mij in een donkere gang aan het schrikken te maken (gevolg: buikpijn!) en ik kreeg toen mijn net gevulde kop hete thee over mijn hand..... Maarja, dat is nog niks vergeleken met wat er soms gebeurt... :S Dus vind dit werk ook niet meer passend bij een zwangere dame. Geeft teveel stress. En net zoals jij ben ik ook hiernaartoe verhuisd voor manlief. Hahaha, dat is nog maar 8 maanden geleden, kun je nagaan. Maar oooooohhhhh ik heb mijn eigen stadje altijd ZO gemist. En he-le-maal sinds ik zwanger ben. Vandaar dat wij dus ook terug gaan. Maar hoe ging jouw partner om met de verhuizing? Hij laat natuurlijk ook zijn eigen plek achter. Ik voel me stiekem weleens schuldig. Hij heeft zoveel over me... Maargoed, ik ben 8 maanden geleden ook voor hem verhuisd. Dat houd ik in mijn achterhoofd. En afhankelijk. Ja joh... Mensen kijken daar zo negatief tegenaan, he! Alsof je dan dat zielige vrouwtje bent waar de man dan zo overheen loopt. Maar ik zie het nu ook als 'in voor en tegenspoed'. Ik stond ook achter hem toen hij 3 weken terug ontslag nam, wetende dat hij misschien niet zo snel werk zou vinden (maar hij begint morgen al met zijn nieuwe werk in N-H).
Ik heb vandaag ontslag genomen! Waarschijnlijk moet ik nog een maandje werken (opzegtermijn), maar mijn baas zei: Kan varieren van 1 maand tot 3 maanden. Nou...zover ik weet is het in mijn geval 1 maand. (ik werk er pas sinds mei 2008) En heb al aangegeven snel te verhuizen en dus die afstand niet te kunnen afleggen naar mijn werk indien ik langer moet blijven dan 1 maand. En daar had hij al aan gedacht, gelukkig. Voel me nu opgelucht! Belde net mijn ma op om het door te geven. Ze was echt anti- ontslag nemen Maar ze begreep het juist!
nou.. ik had eigenlijk veel geluk.. alsof het lot er mee speelde werd mijn vriend hier een mooie baan aangeboden.. Maar hij heeft het er soms best moeilijk mee hoor.. mist zijn vrienden best en hij vind de mensen hier wel wennen.. ik woon nu niet in het dorp waar ik geboren ben, maar ben de achterhoekse mentaliteit gewend en voel me helemaal thuis. Hij heeft nog moeite met de omgeving, maar hij vindt het wel heerlijk rustig.. Helaas werk ik nu nog steeds op de veluwe, terwijl ik hier dus ook graag op een kleinere school wil gaan lesgeven. De kinderen zijn hier toch weer anders, dat merk ik echt. Ik vind het echt super stoer van je dat je je baan heb opgezegd, wou dat ik het al durfde.. zo.. kan me niet concentreren meer op het mailen want er staat een afwas achter me en die is niet voor de poes... kan iemand me komen helpen? pfffffffff
Lieve Assi, Gefeliciteerd met je beslissing! Als het in je hart juist voelt kan het alleen maar de beste beslissing zijn. Veel succes! Groetjes mamatoB
Anael, ik wist niet dat je in het onderwijs werkte! Bevalt het onderwijs je niet of ligt het meer aan je werkgever? Is het geen optie iets anders te zoeken? Want het lijkt mij verschrikkelijk om elke dag met pure tegenzin naar je werk te moeten. Denk je ook aan jezelf, meis? Sja...ik kreeg ook echt verbaasde opmerkingen over mijn ontslag. Sommigen keken me aan van: Jij bent gek! (puur omdat ik nog geen andere baan heb) Nu hoop ik alleen dat mijn werkgever een opzegtermijn van 1 maand hanteert. Schijnt dus dat ik nog 190 vakantieuren heb...en ja, dat betekent dus dat die uren worden afgetrokken van mijn opzegtermijn (mag ik nog eerder weg). Alleen weet ik dat ik in de min sta met mijn gewerkte uren dus ben benieuwd hoeveel vakantieuren er daadwerkelijk overblijven. Bij ons mag de werkgever bepalen hoe lang je opzegtermijn is. 1 maand, 2 maanden of 3 maanden. Nou, ik heb wel duidelijk gemaakt dat ik binnenkort al verkas naar N-H (heb geen keus!) De werkgever dient wel de situatie van de werknemer in acht te nemen bij de bepaling van de opzegtermijn, staat in de CAO. mamatoB, dank je wel Het voelt inderdaad goed. Ook al heb ik voor strakjes nog geen andere baan...voel me nu toch rustiger.
Hoi Assi, Ik begrijp wel dat je terug wilt naar Alkmaar hoor! Ik woon er zelf namelijk ook, haha. Mijn vriend werkt hier bij het nieuwe poppodium en dat valt onder Kern8, welzijnswerk. Dus toen ik zag dat je nu jongerenwerker bent, dacht ik meteen: misschien is dat wat? Hier zijn de vacatures: http://www.kern8.nl/temp/html/centraal/ ... enbij.html Misschien heb je het al gezien hoor, maar ja, baat het hiet dan schaadt het niet, dacht ik zo. Succes met werk zoeken in ieder geval! En welkom terug!
Jaaaaaa Alkmaar is gewoon DE stad! Onze kaasstadje 8) Kern8 ken ik zeker. Wat leuk dat je vriend daar werkt! Heb bij hen ooit een succesvolle sollicitatiegesprek gehad, maar de baan sprak mij op het laatste moment niet aan (na wikken en wegen). Ik heb de vacatures zeker al gezien Maar ik weet als Jongerenwerker ook wat er zoal bij het Jongerenwerk komt kijken en weet niet of ik dat als zwangere nu wil/kan. (maar moet zeggen dat ik op dit moment met een hele moeilijke groep jongens werk). Daarnaast ben ik straks na een paar maandjes alweer met verlof en een organisatie als Kern8 zal dat niet zo geweldig vinden, denk ik.. Ik heb wel getwijfeld hoor. Wilde bijna een brief schrijven, maar ik ben op dit moment toe aan een 'rustige' baan. Na mijn bevalling misschien weer terug het Jongerenwerk in. Maar wel lief van je!
Nou, een update... (lijkt mijn persoonlijke dagboek wel ) Mijn vriend is maandag begonnen met zijn nieuwe job. Vandaag zijn 2de dag, maar helaas bevalt het hem voor geen meter. Hij moet een kraan besturen en die kraan is zo anders dan hij gewend is. Het lukt hem niet en bevalt hem totaal niet. Werkdagen van 11 uurtjes. En dan ook 2 uur reistijd per dag. Dus vandaag is zijn laatste dag alweer. Dat betekent dat hij morgen weer werkloos is. En ik heb mijn baan ook al opgezegd, dus is WEER stressen! Maargoed, ik heb nog minimaal een maand een baan. En liever dat hij nu opstapt dan over 1 maand. Want deze job gaat het niet worden voor hem. Heb al gezegd na lang nadenken: Stop maar en als de bliksem verder solliciteren. Zelf heb ik nog steeds niks gehoord over mijn opzegtermijn en laatste werkdag. Zou het gisteren al horen van mijn baas, maar niet dus. Vandaag al 2x gebeld naar kantoor, maar hij is er steeds niet. Pffff.... Maargoed, altijd blijven lachen (al is het met kiespijn).