De titel zegt het al.. Ik word zo ontzettend kriegelig van een vriendin op het moment. Ik krijg het idee dat ik er alleen ben om tegen aan te klagen! Ze heeft een hefte 2 jaar achter de rug. Tijdens de zwangerschap van de eerste ernstige BI en carpartaal tunnelsyndroom gehad. Toen ze zwanger werd van de 2e met 12 weken al de ziektewet in omdat de BI nog erger was als met de 1ste. Op het eind van de zwangerschap kon ze niet eens voor d'r kindje zorgen etc. Nu is de 2e bijna een half jaar en de BI is nog steeds niet over. De ouders en schoonouders zorgen 5-6 dagen in de week voor de kinderen, doen haar huishouden en eten doet ze ook buitenshuis. Ze wordt alleen maar dikker wat natuurlijk ook niet bevordelijk is voor je BI en je rug. Ze gaat elke week naar fysio, moet oefeningen doen etc .. heel goed. Ze mag alleen niet langdurig zitten/ autorijden/ lopen/liggen etc. Hierdoor kan ze dus ook niet werken. Maar ze kan wel een dagje groningen ( 2 uur vanaf hier) een weekendje naar de zwaluwhoeve, winkelen, bioscoop etc. De kinderen worden opgevoed door opa en oma. Onder tussen klaagt ze over haar ouders en schoonouders, dit doen ze niet goed, dan komen ze te laat. de kinderen eten niet goed. Ik heb regelmatig opgepast omdat de ouders/schoonouders het even " zat" waren. De kinderen slapen zo'n 2-3 nachten in de week bij de opa en oma want dan kunnen papa en mama bijslapen, want het is toch wel pittig. Soms zit ik echt met open mond te luisteren. Ik heb vorige week tegen haar gezegt. Besef je wel wat je ouders/schoonouders allemaal voor je doen? Als ik in jou situatie zat dan had ik pech. En kon ik het toch echt samen met mijn vriend opknappen. En dan zegt ze, maar dat doe je toch voor elkaar! Ze komt zo ontzettend verwend over en vraagt zo veel van haar omgeving Haar vriend is overigens zelden thuis. Die houd er hobby's op na die veel tijd kosten. Ik merk aan mezelf dat het steeds meer gaat iriteren en ik de bezoekjes niet zo leuk meer vind. Het is echt een schat van een meid. En we hadden het altijd heel leuk. Maar het kost mij nu zoveel negatieve energie en dat wil ik niet. Het contact is sinds 3 jaar weer goed. Hiervoor hebben we zo'n 6 jaar geen contact gehad ivm haar huidige vriend ( niet mijn type vent zeg maar..) En het zou jammer zijn als het contact weer stuk zou lopen. ********* Zo dat lucht op.. Iemand tips hiermee om te gaan? Ik ben het helemaal kwijt!
heel vervelend voor je meid! helaas heb ik geen tips, want ik zit een beetje met hetzelfde probleem.. maar ik wens je sterkte ermee en hoop dat je eruit komt!
pfff kan me je gevoel erover wel voorstellen... kijk dat ze die dingen heeft kan ze natuurlijk niks aan doen maar dan nog zo ondankbaar praten over de opa en oma die al het werk doen vind ik not done.. buiten dat zijn ze een gezin en als deze situatie bij hun zo is, moet de vriend maar wat minder tijd in hobbys steken lijkt mij dan he... niemand vraagt erom om BI enzo te krijgen maar vind het toch wel apart dat de opa en oma dan 6 dagen per week voor de kids zorgen en dat de vriend niet wat meer tijd met de kids door kan brengen (gezien zijn tijdrovende hobbys) en 3 nachten bij opa en oma slapen zodat papa en mama uit kunnen slapen halloooooo sorry maar dat je dat een keertje doet ok, maar elke week de helft van de week nee sorry... gaat er bij mij niet in in deze situatie wat ik zo lees dan he.. ik zou eens goed met haar proberen te praten en uitleggen wat je gevoel is wellicht voel je je opgelucht daarna en gaat ze ook inzien dat ze zich wat anders moet opstellen.. want als het alleen maar energie vreet bij jou gaat het op den duur escaleren ben ik bang... succes!
Stamp.. het is niet zo dat ze uitslapen, maar bijslapen! Hun 2e kindje slaapt s'nachts erg slecht. Hij hobby't 2-3 avonden in de week en de zaterdag. Ik snap het ook niet.. Ik zou mijn vriend aan zijn oren naar huis trekken. Je kiest bewust voor 2 kinderen. Natuurlijk weet je niet hoe het gaat lopen. *** Ik krijg het idee dat ze het wel makkelijk vinden allemaal. Ze weet wel dat ik vind dat ze ondankbaar is, ik reageer altijd als ze weer eens klaagt.. Je mag al lang blij zijn dat ze uberhaubt komen! Maar ze vind het al zo vanzelf sprekend. Het gaat al 2 jaar niet anders.
Ik ken het een beetje. Niet omdat er kinderen en vermoeidheid in het spel is, wel omdat ze steeds werkeloos raakt, en daardoor haar huis niet kan betalen. Dat ze werkeloos raakt, en geen uitkering krijgt is haar eigen schuld omdat ze zelf opzegt voordat ze iets nieuws heeft. Totale drama-situatie dus. En lang heb ik me enorm aangetrokken wat er gebeurt, geprobeerd mee te denken, tips te geven, en oplossingen te bedenken. Maar om eerlijk te zijn ben ik de laatste weken een stuk gelukkiger sinds een hele goede vriend van me tegen mij zei "gun iedereen zijn eigen drama".. Wij vrouwen (mag ik dat zo zeggen?) willen het mensen naar de zin maken, alles bespreekbaar hebben enz. Maar ik heb voor mezelf besloten niet steeds over de drama-situatie te willen praten met mn vriendin wantze neemt geen tips aan, gaat haar eigen gang en doet waar ze zin in heeft zonder verantwoordelijkheid te tonen (in mijn ogen). En dat moet ze zelf weten, het is haar leven. Ik bewaar afstand, we zijn nogsteeds vriendinnen, maar voorlopig duik ik niet vol overgave in haar ellende om vervolgens mezelf helemaal suf te irriteren. Kern van het verhaal, en misschien heb jij er ook wat aan; Geen ruzie maken, maar wel een beetje afstand? Niet over dit soort situaties hebben en gewoon even het koetjes-en-kalfjes-gesprek houden in plaats van doorvragen hierop. Het kan soms best verfrissend zijn om gewoon vriendinnen te blijven maar van jouw kant even een klein stapje terug te doen omwille van je eigen bloeddruk... Hopelijk heb je hier iets aan, bij mij helpt het
Precies, ik zou niet doorvragen. hoe moeilijk dat ook is meid! Dat zijn vaak de energiezuigers. Ze zuigen je leeg, zijn ondankbaar, zeuren veel.. Vraagt ze wel hoe het met jou gaat? of gaat het alleen maar over haar? Ik vindt ook dat wanneer ze leuke dagen weg kan ze ook voor de kids kan zorgen?! Vaag. Succes ermee,
lijkt me echt moeilijk hoor! en vraagt zoveel energie van jezelf. ik zou proberen wat afstand te nemen... juist ook voor jezelf!! hmmm beetje vreemd dat winkelen etc wel goed gaat?!? heel veel sterkte ermee hoor! makkelijk is het allemaal niet... juist omdat je als buitenstaander ziet wat ze ''aaricht''... en al die hulp zo gemakkelijk accepteerd. Miss dat je het eens met haar ouders over kunt hebben? weet niet of je daar een goede band mee hebt?
helaas geen tips hier voor of misschien gewoon eerlijk zijn dat is het enigste wat ik je mee kan geven ik zou het niet weten ik had hier niet mee om kunnen gaan had ze allang de deur gewezen vooral eh hoe ze omgaat met alles sorry succes ermee meis moet niet makkelijk voor je zijn
Ik heb ook zo'n vriendin gehad waarbij het alleen maar geven was van mijn kant en van haar kant nemen, nemen en nog eens nemen. Ze had ook veel problemen en zat met zichzelf in de knoop, ik stond haar daarin bij. Dat doe je als vriendinnen. Ondertussen was ze wel stikjaloers op mijn leven en probeerde ze mij aan te praten dat ik maar een saai leven leidde (zij was vrijgezel en zou absoluut nooit een vriend willen). En ik bleef maar voor haar rennen. Mevrouw woonde op 25 km afstand, had geen auto en vervoer dus ik moest maar op komen draven. Ze belde iedere week om te vragen of ik meeging naar de stad, schoonheidssallon, pretpark noem maar op. En ik mocht rijden. Ik deed het ook nog, want ik voelde me verantwoordelijk voor haar geluk. Het was tenslotte een vriendin. Uiteindelijk vergde het zoveel tijd en toen ik mijn zoontje kreeg, was er totaal geen begrip voor het feit dat ik niet meer telkens voor haar klaar kon staan. Ik heb uiteindelijk niets mee van me laten horen, in de hoop dat ze zou afhaken. Ze is nog op mijn bruiloft geweest, heeft daar mijn andere vriendinnen een vreselijk ongemakkelijk gevoel gegeven over hun uiterlijk, door ze te bekritiseren. Daarbij had ze ineens een vriend waar ze mee aan kwam zetten, die kwam in zijn spijkerbroek en oude t-shirt. Toen was ik er klaar mee. Heb haar gewoon genegeerd, telefoonnummer verwijderd en uiteindelijk is het contact verwaterd. Gelukkig!! Want ze had me echt in haar greep. Raar toch hé.