Wie heeft ooit iets aan een fobie gedaan? Ik heb op het moment een fobie die mijn leven echt beheerst. Spinnen. Zodra ik er een zie ga ik hyperventileren. Ik ben zover dat ik sta ingeschreven om er iets aan te doen. Meer met dit probleem die er wat aan gaan doen of al hebben gedaan?
Ja ik heb een fobie....en heb er hulp voor gezocht (EMDR) gelukkig voel ik me nu een stuk beter...maar het zal altijd iets zijn waar ik voor moet waken....zeker iets aan doen hoor het moe echt niet je leven aan beheersen is zo zonde!
Ik ben in therapie geweest voor emetofobie, de angst om over te geven. Ben blij dat ik het gedaan heb. Het blijft een moeilijk punt maar ik heb het compleet onder controle nu. Goed dat je erkent dat je een angst hebt. Dat is al een grote stap richting genezing.
Ik ben in therapie geweest voor agorafobie (plein/marktvrees) icm met paniekaanvallen en hyperventileren. Ben er nog niet, maar heeft me heel goed geholpen de therapie! Eerste stap is om te erkennen dat je hulp nodig bent, dus die heb je al gezet! Succes!!
Nou ik heb een fobie voor dood gaan....natuurijk heeft iedereen dat wel angst voor de dood maar ik ga er echt heel ver in. Ik raak niks op wat dood is b.v een vlieg of een mier of b.v toen onze cavia overleed. Toen ik opeens van iemand de urn in handen kreeg geduwd met de mededeling is echt zwaar hoor! Viel ik bijna flauw omdat er gewoon iets in zat wat dood was gegaan. Verder ben ik bang in de auto want daar kan ik ook dood in blijven. en nog meer dingen om op te noemen ik ben er iedere week wel mee bezig..gelukkig is het nog niet iedere dag. Ik denk dat ik daardoor ook die vervelende nachtmerries heb.
Nou ik durfde het niet zo goed neer te zetten hier....maar heb dus hetzelfde als Mamabeer...het gaat gelukkig alweer 95% beter dan ooit maar er blijven altijd momentjes dat het even moeilijk is.
ja erg he? zelf met me kindjes heb ik het! ze mogen b.v met niemand anders dan mij mee gaan zwemmen want stel ze verdrinken! Ik durf ook alleen maar naar speeltuinen waar veel zand ligt want stel ze vallen en staan niet meer op Het liefste zou ik willen dat niemand me kinderen mee krijgt want stel ze letten niet op en hij word b.v aangereden door een bus of auto... Zo ver denk ik soms vooruit. Ook als ze op de bank eens staan ofzo ben ik enorm bang dat ze vallen en raak daardoor ook in paniek.(hier mag dus niemand op de bank staan) zelfs kinderen die hier spelen mogen absoluut niet op de bank staan!dan zie ik wel eens een scenario vooraf spelen in me hoofd maar dan het ergste van het ergste...dat ie b.v valt en dan met z'n hoofd op de tafel valt en dan weer op de grindvloer. Ook toen me man vroeg moet je eens voelen ik heb hier een knobbeltje zitten! Dan ben ik in me hoofd bij de begrafenis aanwezig en zie mezelf heel zielig alleen zitten erbij. Verschrikkelijk vind ik het! maar ik kom er niet vanaf! Ik zeg er meestal ook niks over tegen iemand. Me vader heeft namelijk hetzelfde al heel lang en die verklaren ze altijd voor gek dus ik houd me mond er maar over
@ Aura wanneer is het bij jou begonnen? Bij mij is het begonnen toen ik voor het eerst naar iemand ging kijken in het mortuarium. Dit had ik nooit moeten doen! dan had ik dit niet gehad
Bij mij is het begonnen toen binnen 2 weken tijd mijn vader een hartinfarct kreeg en mijn moeder de diagnose kanker....Daarna ben ik heel obsessief bezig geweest met ziekte/dood en dat soort dingen. Gelukkig gaat het nu echt zoveel beter heb afentoe nog kleine paniek aanvalletjes. Durfde het ook bijna tegen niemand te zeggen uit angst dat ze me gek zouden verklaren....gelukkig is dat niet gebeurd....maar toch ben je voorzichtig.
Woow wat lijkt dat me erg om zo een fobie te hebben. Aura ben blij dat je 't onder controle hebt voor een groot gedeelte. Mamabeer, hoop dat jij t ook een beetje onder controle krijgt.
Ja ben ook echt blij om.....het beheerst alles... Nu heb ik er alleen nog last van als ik hoor dat vb. iemand die mijn leeftijd heeft ziek is of is overleden dan krijg ik nog wel even paniek...maar gaat gelukkig ook weer redelijk snel weg.... Dus gelukkig is het bij mij zo er g niet meer...maar raadt wel aan iedereen aan hulp te zoeken.....scheelt zoveel!
Vind zo een fobie echt heel heftig. En kan zeker begrijpen dat je blij bent dat het nu niet meer je hele leven beheerst. Ik ken alleen angsten en geen fobieen.
Ik heb (vermoeddelijk) een sociale fobie. Ik zeg vermoeddelijk omdat het niet vastgesteld is oid en ben er ook niet voor in behandeling, wie weet komt die dag nog. Het uit zich in: Niet durven werken, me helemaal opfokken voor een verjaardag met veel onbekenden,niet naar een sportclub toedurven, veel moeite met maken van nieuwe contacten. Het is best lastig want ik wil wel graag wat meer contacten dan ik nu heb, en kletsen via internet gaat allemaal prima maar zodra het op een afsrpaak in het echt gaat lijken krabbel ik terug en stel ik het uit (of af) terwijl in het diep in mijn hart wel wil. Ook is het lastig omdat ik niet kan werken en het dus financiel lastig is. Heb ik een verjaardag met veel vreemden ga ik wel heen omdat dan meestal mijn partner erbij is en dan is het net nog te doen. Daar en tegen ga ik naar de supermarkt oid heb ik geen probleem mee (ook niet alleen) dan klets ik met alles en iedereen en durf ik gerust een grappig maar bijdehande opmerking te maken tegen vreemde. Ook bij vrienden/familie sta ik bekend als iemand die geen blad voor de mond neemt. Kortom het is dus heel dubbel. Dus ja deels lijd ik eronder en deels ook niet. Ben er alleen (nog) niet aan toe om er daadwerkelijk voor in therapie te gaan. Lastig is het wel... Ik vind het knap dat je er wat aan wilt doen meid, super hoor!!!
@Whoop vervelend zon fobie voor spinnen! En knap dat je er iets aan wil doen, dat is al de eerste stap vind ik.... ik had ook een fobie voor spinnen. Als de dood voor die krengen. Als ik er eentje zag, nou dan kreeg ik t benauwd, zweten en helemaal in paniek! Mijn man heeft mij regelmatig boven op de rugleuning van de bank aangetroffen als ie thuis kwam van trainen. Dan had ik er weer een zien lopen op de vloer...durfde dan zelfs niet meer op de grond te lopen. En ook doden spinnen vond ik eng, zelfs die durfde ik niet aan te raken.... Hoe ik ervan af ben gekomen...om te beginnen wil ik absoluut niet dat Eva de angst van mij overkreeg. Dus als die in de buurt was probeerde ik me maar te beheersen. Op een gegeven moment, ze was 2, waren we in een dierentuintje. Daar was een demonstratie met een slang en een vogelspin...ze kwamen langs met die dieren en die mocht je even vasthouden. Mijn man zei tegen mij: hou die spin nu eens vast! En op een of andere manier, om mijn dochter, liet ik toe dat ze die op mijn hand zetten.....vanaf dat moment is het langzaam aan beter gegaan. Niet gelijk hoor, maar ik ben nu op het punt gekomen dat ik ze zelf durf de killen. Je moet niet zien hoe hahahaha....lang leven de electrische vliegenmepper Ik vind ze nog steeds enorm vies en zal er nooit een met een stukje wc papier ofzo oppakken. Maar ik vind t al heel wat dat ik ze durf te pletten.
Dit is echt eng, wilde gisteren precies het zelfde topic openen maar dacht ik wacht nog ff Maar goed, on topic Ik heb een tunnel fobie ... Ik word altijd helemaal psycho als ik een tunnel in rij en wij rijden bv op de linker of de rechter baan en in het midden rijd er dan zo'n malloot in een vrachtwagen, als mijn vriend die vrachtwagen dan in haalt dan stijgt mijn bloeddruk tot het top punt ... Ik probeer alle tunnels te vermijden want al zou ik een half uur langer moeten rijden om niet door een tunnel te hoeven dan doe ik dat, zo bang ben ik, kan ook echt wel janken als ik het begin van de tunnel zie en ik zie allemaal vrachtwagens voor me ... Zou niet weten hoe ik er van af moet komen dus als iemand tips heeft ... En ook ik heb een fobie voor spinnen, hoe kleiner hoe viezer, hoe groter hoe enger, ik ben er zo bang voor dat die kleine van mij bijna 3 ook als de dood is voor spinnen, is helemaal niet mijn bedoeling geweest maar ja ben gewoon als de dood voor die beesten dus gil alles bij elkaar ..
Mag ik vragen hoe zo'n therapie in zijn werk gaat? Ik heb het ook en vraag me af hoe je dit onder controle hebt gekregen. Trouwens, ik vind het echt heel knap dat mensen erkennen dat ze een fobie hebben, je stuit toch vaak op onbegrip. Ik durf eigenlijk niet toe te geven dat ik een fobie heb... Toen ik het mijn moeder vertelde, verklaarde ze me voor gek. Ze vond emetofobie maar onzin, want "niemand vindt overgeven leuk". Tja... het gaat helaas wel iets verder dan dat...
Wat fijn te lezen dat ik niet de enige ben. Het beheerst echt mijn leven. en dan niet die kleintjes maar die groten. die zo hard rennen. Ik heb ook een lichte vorm van hypochondrie die vorig jaar zo erg was dat ik in therapie ben geweest, dat heeft onwijs geholpen. Nu mijn volgende angst. Het is begonnen met een knobbel in mijn borst..was gewoon een klier maar ik had mezelf al de ergste dingen wijsgemaakt. Draak86..heet dat zo? Ik ben ook bang bij vreemde mensen, ga stotteren en hakkel vreemde zinnen. Daardoor zeg ik maar niets meer. Bij bekenden ben ik juist heel erg aanwezig Wendelaa, ik heb gehoord dat dat de beste methode is. En ik hoef die zwarte huispinnen niet vast te houden en een keer ieuwww roepen is ook geen probleem maar ik wil dan niet als een kip zonder kop de kids grijpen en ons opsluiten om vervolgens iemand te bellen die hem weghaald. Ik wil zelf de stofzuiger durven pakken en hem opzuigen en dan weer verder gaan ipv slapelozenachten hebben.
Helaas komt me dit heel bekend voor Ik denk zelf niet dat het mijn leven beheerst maar wel een groot deel. Ben ook altijd bezig met de dood en met gewond raken etc en raak ook in paniek als ik alleen al denk aan mijn kat ofzo die dood gaat. Ik ging zelfs zover dat ik enge foto's op internet zocht om alvast 'voorbereid' te zijn voor als het zou gaan gebeuren. Dat ik dan niet zou schrikken. Mijn psychiater heeft het voor een groot gedeelte kunnen oplossen en ik 'mag' geen enge foto's meer kijken. Het gaat een stuk beter nu gelukkig!
Ik heb (nog net) geen spinnen Fobie maar wel angst voor spinnen! Ik liep het liefste een groot blok om ipv langs een spin te lopen... Nu ik alleenstaande moeder ben en alleen woon met mijn zoon ben ik degene die spinnen moet verwijderen uit huis Er komt nl. niet een spin in de buurt van mijn zoon Afgelopen herfst was het zover zo'n dikke zwarte in huis... Normaal was het gillen bij mij maar nu had ik echt zoiets van die komt niet in de buurt van mijn kind! Ik heb een schoen gepakt en er een klap tegen aan gegeven... (ja ben een dierenbeul maar durfde de spin niet op te pakken en buiten te zetten... sorry voor degene die dit erg vinden van mij ) Maar sinds ik dit heb gedaan heb ik een heel groot gedeelte van mijn angst voor spinnen overwonnen! Nu moet ik nog "leren" om spinnen gewoon op te pakken en buiten te zetten... Ze zijn griezelig maar wel nuttig (hoor ik om mij heen altijd )