Hoi allemaal! Ik ben na meerdere controles in het ziekenhuis aan de ctg en dergelijke opgenomen in het ziekenhuis voor onbepaalde tijd. Er is al sprake van dat ze me niet langer dan 37 weken laten lopen, 'als ik dat haal' werd er gezegd. Ik heb last van een zeer hoge bloeddruk en allerlei klachten daarbij, denk aan ernstige hoofdpijn, vocht vasthouden, buikpijn en lichtflitsen zien. Ik merk letterlijk dat het steeds slechter gaat en ben erg benieuwd wat de volgende stappen gaan zijn. Zoals de meeste mensen wel weten zijn ze hier in het ziekenhuis vaak onduidelijk over en ik ben benieuwd naar de ervaring van anderen. Heb jij rond mijn termijn ook zoiets meegemaakt?
Wel wat evaring mee tijdens mijn zwangerschap van mijn zoontje. Toen ook een paar dagen opgenomen geweest ivm bloeddruk en extreem veel vocht vast houden ( 45kilo aangekomen) Telkens wat eiwit in urine maar geen help ... Dus weer naar huis wel elke dag bloeddruk meten en urine geven. Uit eindelijk spontaan bevallen met 39.2 weken. Deze klachten kreeg ik ong met 32 weken.
Heb hier geen ervaring mee maar wil je heel veel sterkte en s wensen.en ik hoop dat het snel beterder met je gaat en je weer lekker snel naar huis mag. Liefs
Eerste waar ik aan denk is eclampsie of Hellp syndroom als ik dit zo hoor. Hebben ze zelf al gezegd wat ze denken wat het is? Sterke! En hogelijk kan de uk nog even blijven zitten
He meid wat een spannende tijd gaan jullie tegemoet zo! Ik zou als ik jou was op m'n strepen gaan staan dat je een arts wilt spreken en dat die de tijd neemt om al je/jullie vragen te beantwoorden over wat de aanpak is en wat de scenario's zijn. Uiteindelijk is een arts toch degene die het beste kan vertellen hoe of wat. Sterkte!
ik heb het niet mee gemaakt rond jouw termijn maar eerder.. zo rond de 25/26 weken, kreeg ik een ontzettend hoge bloeddruk, vocht vast houden en heel veel hoofdpijn. de klachten icm een groeiachterstand bij onze dochter ben ik met 28.3 opgenomen in het ziekenhuis (pre-eclampsie) en met 29 weken is onze dochter geboren omdat de pre-eclampsie was over gegaan in HELLP. gelukkig waren ze ontzettend alert bij mij anders was ik er nu niet meer geweest. leg het neer bij de artsen/verpleging dat je je slechter voelt en dat je wilt weten wat er gebeuren gaat, daar heb je recht op. Succes en ik blijf je volgen! Knuffel...
Bedankt voor jullie lieve reacties! Ze denken inderdaad aan zwangerschapsvergiftiging, al is er nog veel onduidelijkheid. Er is wel wat eiwit in mijn urine gevonden, maar nog niet zorgwekkend. Mijn klachten worden steeds erger, maar dit vinden ze geen reden om verder iets te doen. Je kunt begrijpen dat ik er aardig doorheen zit. Waarsch. word ik met 37 weken ingeleid, maar ik zit er zo doorheen psychisch en lichamelijk dat ik niet eens weet of ik dat wel 'red'. Ruimte voor overleg is er weinig, want er wordt steeds gezegd dat ze het aankijken en daar moet ik het mee doen. Best frustrerend.. Ik wil het beste voor mijn kindje uiteraard, maar ga er zelf nu echt aan onderdoor..
Wat rot dat je je zo voelt! Ik heb me rond die tijd ook echt mentaal vreselijk gevoeld, rond de 33-34 weken kon ik alle dokters echt wel smeken de baby er uit te halen omdat ik die laatste weken echt niet meer kon overzien. Heel vervelend dat jij je nu ook zo voelt, want de artsen willen natuurlijk begrijpelijk de baby zo lang mogelijk bij jou in je buik houden voor zover dat nog kan. Ik heb zelf overigens rond 38 weken pre eclampsie gekregen en ze hebben me toen meteen de volgende dag ingeleid. Maar dat kon ook op die termijn... Heel veel sterkte!
Heftig hoor. Hoop dat je desondanks wel vertrouwen hebt in de artsen. Ik herken wel het psychisch er doorheen zitten. Heb ook een erge zware zwangerschap met veel zorgen. Ik heb vaak gedacht "ik kan niet meer", maar ik moet en zal volhouden voor de kleine. Het volhouden lukt me met vallen en opstaan. Heb tijdens mijn opnames veel gehad aan de gesprekken met maatschappelijk werk, verspil geen energie meer aan mensen die me niet begrijpen c.q. steunen, probeer zoveel mogelijk afleiding en ontspanning te zoeken en hou vertrouwen in een goede afloop. Maar ook als ik het. Moeilijk heb dab mag dat en uit ik dat, zolang ik er maar niet in blijf hangen. Hoop dat jij daar ook een modus in vindt. Heel veel sterkte!!
Ik heb wel twee keer PE gehad met een iets verdere termijn. Bij de 1e met exact 37 weken opgenomen (na al weken een stijgende bloeddruk en spoortjes eiwitten op de sneltestjes), toen de volgende dag al halverwege de 24u urinemeting al besloten tot inleiden, met 37+2 had ik een dochter, en bleek ik achteraf 0.9gr eiwit in de urine te hebben gehad (het is PE vanaf 0.3 en vanaf 1.0 is het ernstig). Uiteindelijk na de bevalling nog een eclamptisch insult gekregen. Die zwangerschap had ik de laatste weken ook extreem vocht vastgehouden, echt olifantenbenen, en handen, en gezicht, en alles. Verder alleen sterretjes zien. Bij de 2e net na de 36 weken opgenomen, en toen was het ook meer een langere ziekenhuisopname voor de bevalling, meer zoals waar jij nu in zit. Eiwit was bij opname 0.4gr, niet bijzonder hoog dus maar wel te hoog. Bloeddruk zweefde rond de grens van te hoog, ongeveer 140/90. En daar bleef hij op hangen eigenlijk, heel langzaam steeg het iets, maar echt hoog werd het niet. En eiwit steeg tot 0.5gr maar niet verder. Daarom bleven ze het toen aandurven om af te wachten (ook op mijn nadrukkelijke wens, want ik had bij de eerste veel complicaties gehad en een kindje dat op de NICU belandde, dus wilde nu zover mogelijk komen). Met 37+6 is na inleiden mijn gezonde zoon geboren. Ik had alleen licht last van vocht vasthouden, niet zo erg als bij de eerste, en verder een paar keer sterretjes zien. Mijn ervaring is dat de artsen erg met je meedenken en dat het loont om al je zorgen en vragen heel letterlijk naar hen uit te spreken tijdens de visite. Een keer nam de gyn echt een half uur nádat haar dienst erop zat om in alle rust mijn vragen te kunnen beantwoorden en samen naar oplossingen te zoeken. Echt doen dus! Vraag door, spreek al je gedachten uit, want zij kunnen niet gedachten lezen en houden het uit zichzelf inderdaad vaag. Je kan prima diverse scenario's met hen bespreken. Wel met 'de echte gyn' doen, de arts-assistenten en semi-artsen zijn niet altijd zo bereid om allerlei scenarios door te nemen, durven minder met die onzekerheden te plannen. Je bent met 33 weken al behoorlijk ver en je baby heeft dus goede kansen, hou je daar ook aan vast! Mijn kamergenootje in het ziekenhuis lag er ook al langer met PE en wel flink hoge bloeddruk en klachten, maar maar net teveel eiwitten. Met bloeddrukmedicijnen en rust houden heeft ze toch mooi de 37 weken gehaald!
Ik ben met 34.5 weken opgenomen ivm preeclampsie en ben met 36.5 ingeleid, ze wilde eerst wachten precies maar ging telkens wat slechter dus eerder ingeleid. Ik had het helemaal gehad dus was er wel blij mee.
Hier met 31 weken opgenomen wegens ontsluiting, week later acute HELLP syndroom, dus blijf je klachten melden hoor, bij mij was het zo ver dat als ze een half uur later geboren zouden worden (2ling keizersnede ) we er alle 3 niet meer zouden zijn geweest. Vertrouwen in een arts is goed , maar luister goed naar je lichaam. Wens je veel sterkte, en hoop echt dat alles een beetje meevalt voor je
Bedankt voor jullie verhalen! Fijn om de ervaringen van anderen te lezen. Ik ervaar nu heel erg dat de verpleegkundigen niet veel kunnen en mogen doen en elkaar allemaal tegen spreken. Ook heb ik nu meerdere keren versch. verloskundigen aan mijn bed gehad die allemaal wat anders zeggen en geen duidelijkheid geven. Er zou een arts met mij komen praten, vervolgens kwam er een gynaecoloog in opleiding die met mij voor de zoveelste keer de klachten besproken heeft en meedeelde dat we morgen weer eiwit en bloed gaan testen en als daar niets uit komt ik misschien weer naar huis mag. Verhaal wisselt dus echt per persoon, per uur haha. Heel frustrerend dus! Het is niet zo zeer het psychische gedeelte, al is het best zwaar natuurlijk, het is voornamelijk het hebben van al die klachten en het gevoel hebben dat je niet serieus genomen wordt.. Begrijp me niet verkeerd, alles voor mijn kindje, maar mijn klachten worden serieus steeds erger en dit geef ik ook bijna ieder uur aan, maar er wordt steeds gezegd dat ze daar niets aan kunnen doen en dat ik daar waarsch. tot de bevalling mee rond blijf lopen. Wat ik nu wil? Weet ik eigenlijk niet. Ik wil me niet meer zo voelen, maar tegelijkertijd wil ik ook het beste voor mijn kindje natuurlijk.. Ik wacht nu eerst morgen weer rustig af en hopelijk valt het allemaal mee en mag ik gauw naar huis. Al hoop ik oprecht dat dit alleen doorgaat als ik me goed voel. Ik hou jullie op de hoogte!
Vervelend dat je elke keer wat anders te horen krijgt! Had ik (gelukkig) na de geboorte van dl ook veel last van. Echt gek werd ik ervan! Blijf goed op je strepen staan en zeg desnoods dat je met de eind verantwoordelijke wil spreken en dat je een plan wil maken en alleen met hem/ haar de wijzigingen wil bespreken. Als je dit zelf niet kan of durft dan zorgen dat iemand anders erbij is. Ik heb mijn moeder afentoe laten klagen zodat ik het niet hoefde haha. Krijg je medicijnen en een dagelijkse ctg?
Krijg je wel bloeddrukverlagers dan? Die helpen om de klachten te verminderen. Verder is het zo dat iemand ernstige PE kan hebben zónder klachten en dat iemand met flinke klachten soms maar 'beperkt ernstige' heeft. Dat je veel klachten hebt hoeft dus niet direct op een ernstige situatie te duiden, het verschilt echt per persoon. Ik had bij de eerste dus ernstige PE maar slechts beperkt klachten. Het gaat om het geheel van klachten, bloeddruk, eiwitten en bloeduitslagen. Ik zou bij de visite straks aangeven (ik zou zeggen 'eisen' maar dan op een vriendelijke manier natuurlijk) om met de verantwoordelijke gyn te spreken. Heb je nog geen medicijnen, probeer dit te regelen. Verder, (bed) rust houden helpt ook om klachten te beperken. Bij mijn zoon zag ik vooral sterretjes als ik met bezoek bij de bankjes bij de koffieautomaat zat op de afdeling. Toch teveel drukte dan ofzo, terwijl ik gewoon stilzat.
Wow, als ik jou verhaal zo lees flowersoflove word ik gelijk boos op het medisch personeel ginds. Het lijkt echt alsof je aan het lijntje gehouden wordt en het zoveelste nummertje in de rij bent?! Moest ik in jou plaats geweest zijn, ik sprak gelijk de ombudsdienst aan en ik eiste gewoon een deftige arts en een deftige uitleg en een die strookt met de waarheid en niet de assistent van de assitent zijn assistent uit het 7e knoopsgat die geheel met andere theorie komt. Schiet jij ook niets mee op natuurlijk en die stress kan je nu wel gestolen worden! Veel sterkte en laat je zeker niet doen!!