Mijn bevalling van Lutein

Woensdagmiddag 29 augustus 2007 (9 dagen overtijd) word ik door de Vk gestript. En met effect, want ik heb direct rugpijn die niet meer weggaat. Rond 23.00 uur merk ik dat ik om de vijf minuten weeën heb. Maar ze zijn nog niet echt zo sterk dat ik ze weg moet puffen. Vlak daarna komen ze met regelmaat om de ¾ minuten en houden ze ook een minuut aan. Ik probeer nog wat weg te dommelen in bed. Na een tijdje gaat dat niet meer en rommel ik wat in huis. Om 6.00 uur roep ik Tj dat hij moet komen timen, ik sta onder de douche. Maar hij is een beetje in de war van deze wekservice. Om de 2/3 minuten een wee. Ik bel om 6.45 uur de Vk. Ze komt om 7.30 uur langs. 2-3 cm… Dat wordt een lange dag..

Friends-dvd’s kijken en weeën zuchten op de gymball, met een kruik in mijn rug. Maar het is al lang niet prettig meer, moet flink zuchten en heel hard in Tj’s hand knijpen. :x Tj zegt dat ie de volgende dag direct een afspraak voor sterilisatie zal maken. Om 12.30 komt de Vk langs (ondertussen had ze nog even een vlotte bevalling begeleidt). 3-4 cm.. Ze komt om 16.30 uur weer langs en hoopt dan bij 7 cm de vliezen te breken. Om 16.00 uur ben ik erg ver van blijdschap. De weeën voel ik alleen nog maar in mijn rug en duwend tegen het aanrecht loop ik op de grond te stampen. Douchen en badderen waren geen doen, alle houdingen uit Veilig Bevallen geprobeerd maar NIETS is prettig(er). Ik zeg tegen Tj dat ik niet meer wil. Ik laat ook even flink mijn tranen lopen want ik word gek. Ik wil een ruggenprik. Ik zeg dat hij de Vk NU moet bellen, ze was al onderweg. Om 16.30 uur 5 cm ontsluiting. Niet zo ver als iedereen gehoopt had. De Vk besluit toch de vliezen te breken. Ik merk dat ik stiekem hoop dat er meconium in zit zodat we naar het ZH moeten en ik een ruggenprik kan krijgen, hoewel ik aan een autorit echt niet moet denken. Het vruchtwater is echter heeeeeeel helder. Direct worden de weeën nog heftiger. Ik probeer nog steeds te puffen en in Tj’s hand te knijpen. “Vk, ik wil niet meer zo doorgaan hoor.” De Vk stelt voor om toch nog even in bad te gaan, dat verlicht wellicht. Ze besluit om 19.00 uur terug te komen. Eenmaal in bad denk ik dat het verlicht maar de weeën worden ineens NOG heftiger en ik klots het water zo het bad uit omdat ik me geen houding weet te geven. Ik ga op mijn zij liggen in bad en heel hard met mijn knie en rug en voet mezelf uit elkaar drukken. Hoe kunnen mensen een bad of douche tijdens weeën lekker vinden? Dan golft er ineens een wee door mijn buik waarbij ik druk voel van onderen. Persweeën? Ik roep Tj (net z’n pizza in de oven gedaan) dat ie NU de Vk (ging thuis even eten) moet bellen. Ze kan direct omkeren. Beiden geen eten. De Vk ziet me worstelen in bad en belt de kraamzorg voor assistentie. Ik weet niet meer wat ik voel en waar ik het voel, maar het doet zo’n pijn, ik kan niet meer goed zuchten en weet het echt niet meer. Ik wil niet nog een wee in ieder geval. Ik ga uit bed en de Vk voelt, 18.15 uur en 7 cm, absoluut niet persen, er is namelijk al een kleine verdikking. Op bed, ga ik op mijn knieën zitten en ik knijp en duw heel hard in het stalen frame van het bed. Achter mij zit Tj in mijn rug te drukken. Maar het enige wat ik voel is pijn en van de Vk en Tj moet ik me concentreren op het zuchten. Maar HOE dan? Ik voel zoveel pijn en ook zoveel druk van onderen, ik wil heel graag fijne persweeën waar ik iedereen over gehoord heb. Ik wil zo graag persen. Maar ik ben naakt, vies, zweet me suf en heb pijn. Niets interesseert me nog. Ik denk aan mijn overleden nichtje en probeer voor haar zo goed mogelijk te zuchten. Daar is de kraamzorg. De Vk zegt dat ze me na tien weeën weer gaat toucheren. “Nee, dat hou ik niet vol, echt niet, ik wil niet meer”. Ik weet inmiddels dat een wee pas na 15 keer diep in en uitademen minder pijnlijk is en dat is heeeel erg lang. En de rugpijn die blijft is ook al niet te harden. Na drie weeën gaat de Vk mij toch toucheren, er staat nog een rand, die moet eerst weg. Ze zal me proberen te helpen tijdens een wee, vijf weeën later zit ze nog met haar vingers in mij omdat het hoofdje langs het randje geperst moet worden zodat die rand niet weer terugfloept. Maar ik heb geen persweeën. Ik heb pijn in mijn rug. Zo erg veel, dat ik het niet eens voel dat ik een wee heb. Om 19.48 uur denk ik toch iets te voelen en ik neem een hap lucht. “Lin, ogen open houden, duwen, duwen, duwen, duwen, duwen, uitademen, hap lucht en nog een keer.” Tj zegt dat ik hem aan moet kijken en verschijnt met zijn hoofd voor de mijne. Ik kan drie tot vier keer persen en dat doet pijn aan mijn rug maar erger is als ik na de laatste perspoging mijn benen neerleg en mijn rug voel. Wat een pijn, wat een pijn, ik vervloek mijn rugpijn de hele tijd. Ik vraag of ik op de baarkruk mag, dat mag wel, maar niet te lang in verband met de druk. De Vk wil niet dat mijn vagina te veel opzwelt. Ik ga op de baarkruk, ook niet prettig maar hoop dat de zwaartekracht wat doet. Na een paar keer moet ik er van af. Weer in bed, weet me geen houding te vinden ga weer op mijn rug liggen. En persen.. Als ik heel hard pers, pers ik richting de pijn in mijn rug, ik kan niet anders, voel de weeën amper. Tj legt zijn hand in mijn lies. Daar naartoe persen. De Vk zegt dat het niet opschiet en denkt dat we naar het ZH moeten, ook omdat ze ziet dat die rugpijn echt abnormaal is. Geestelijk weet ik toch al niet meer hoe ik het hebben moet, ik wil graag dat iemand mij met een knuppel neerslaat. Ik pers en pers en er schijnt toch enige vooruitgang te zijn. De Vk zegt dat ze het hoofdje kan zien en stelt nog voor of ik wil voelen of een spiegel wil hebben. Ik geloof nog steeds niet dat ik haar er voor volgend jaar uit zal persen, ik sla de aanbiedingen af. De Vk zegt dat we niet meer naar het ZH gaan, het gaat wel lukken. En dan voel ik zelf vooruitgang, het hoofdje wordt geboren, ah, dat verlicht mijn rug enigszins. En na 1 uur en 40 minuten persen is ze er om 21.28 uur.

Lutein Juliette, 4370 gram en 53 cm, 30 augustus 2007, 21.28 uur.

Wat een homp vlees is die baby zeg en haar huid is zo donker! Maar ze is helemaal schoon en zo lekker warm. Ik krijg een prik in mijn been omdat de Vk het vermoeden heeft dat mijn baarmoeder het al te zwaar heeft gehad. Een beetje drukken en daar is de placenta. Verkalkt, Tj zei dat de binnenkant voelde alsof er steentjes in zaten. Samen met de Vk gaat Tj op scheur-onderzoek uit (volgens mij kan hij inmiddels makkelijk een bevalling begeleiden, zo veel informatie vraagt en krijgt hij).Geen scheurtje! Slechts vier kleine schaafwondjes. Apgarscore 9/10/10. De Vk is onder de indruk van mijn kracht om dit grote kind er zo uit te persen, meestal eindigen deze bevallingen in het ZH met een pomp en een flinke knip. Ook deed Lutein het bijzonder goed tijdens het persen, haar hartslag bleef de hele tijd gelijk. Ik zit onder het zweet, vruchtwater en het bloed is het bed tot aan mijn nek ingestroomd, maar ooooow, wat ben ik blij… dat die rugpijn weg is! En Tj en de Vk hebben een honger!

Ik kan echter Lutein wel opeten, wat een lekker droppie zeg. Foto’s van ons donkere lieve dikkertje op de website!