Sommigen zullen het wel dom vinden; maar ik ben erg bang voor de bevalling. Een vrouw hoort ertegen te kunnen en het te ondergaan,maar ik vindt het doodeng. Het voornaamste is de pijn. Ik heb het danwel nog nooit gevoelt,maar het idee alleen al. Ik ben heel kleinzerig,ik val flauw als ik zie dat ik bloed of als ik hard mijn hoofd stoot. Ik heb altijd heel veel problemen gehad met mijn baarmoeder en vagina,en ik ben ook panisch voor alles wat 'daaronder' gebeurt. Zo heb ik hele erge menstruatiepijnen geleden,zó erg dat ik ervan van mijn fiets viel. En dan niet de bekende rug-buikpijn,maar vaginale steken,en samenkrampingen van mijn baarmoeder. Met andere woorden,ik zie vreselijk op tegen de bevalling,en de weeën! Als ik pijn heb verkramp ik helemaal en kan niet normaal meer ademen,waardoor ik negen van de tien keer een aanval krijg of flauwval. Het hele euvel is; mijn dokter vindt dit nou niet bepaalt serieus. Ik heb dus geen arts achter me staan die aangeeft dat ik liever wat pijnlozer beval. Ik heb meerdere opties bekeken over een ruggenprik e.d. Wat ik daar weer zo eng aan vindt is die naald die je rug ingaat,en dat je een katheter moet hebben. Ook geven ze die niet overal,en heb je alsnog last van de voorafgaande weeën. Hoe kom ik af van die angsten? Dingen als 'je moet gewoon ontspannen' gaan niet werken. Het enige wat mij een fijn gevoel geeft als ik veel pijn heb,is onder de douche gaan,of in bad.Zou dit de oplossing zijn voor mij? Over 5 maanden moet de kleine er toch uit,maar van mij mag hij/zij nog wel even blijven zitten
Ik ben ook best een beetje kleinzerig, dus ik snap je precies! Dat is ook de reden waarom ik heb aangegeven het liefst een badbevalling te doen. Je kunt dan de weeen beter opvangen, bewegen gaat makkelijker en fijner en de kans op inscheuren wordt kleiner. Niet alle verloskundigen doen dit, dus vraag het wel goed na. Je kunt speciale baden huren of kopen. Als je om welke reden dan ook naar het ziekenhuis moet, dan gaat het per definitie niet door. Veel succes ermee
Timiris, Ik weet niet of je onder begeleiding bent van een verloskundige maar anders zou ik het met haar bespreken. Zij heeft vast wel ervaring! Sterkte hoor! Gr Otje
Idd ik zou het ook met je verloskundige bespreken, zij is degene die je bevalling en zwangerschap begeleidt, niet je huisarts toch? Je hebt ook zo'n geboortetens ding misschien moet je daar eens naar informeren dan heb je het zelf in de hand en geen naalden! Heel veel succes!
Ik raad je in ieder geval een pufcursus aan en een cursus om je te ontspannen. Daarnaast,. tsja, dat is dus precies de reden waarom ik op jouw leeftijd geen kinderen wilde. Die angst en paniek. Nu ben ik al 17 maanden moeder en ik heb echt genoten van mijn bevalling! Ik was er geen moment bang voor (ik heb geen cursusjes gedaan) en had er echt zin in. Het nadeel is dat wanneer je zo bang bent, het ook tegen je kan werken tijdens de bevalling. Dus praat erover en probeer niet teveel over bevallingen te lezen, want vaak blijven de negatieve verhalen hangen.
ik zou het er ook even met je vk over hebben ik was ook helemaal niet bang voor de bevalling heb ook geen pufcursus gedaan, maar heb ook genoten van de bevalling. Ik zal er niet omheen draaien het doet pijn natuurlijk maar als je je kindje in je armen hebt ben je het weer helemaal vergeten, er bestaat geloof ik meer pijnbestrijding dan alleeen de ruggeprik ik bleef namelijk een hele tijd op 6cm hangen toen kon ik een spuit in mijn bovenbeen krijgen om de pijn te verlichten ik heb dit niet gedaan dus ik kan er niets over vertellen. enne niet iedereen kan de weeen in bad of onder de douche beter opvangen bij mij kwamen ze alleen maar sneller achter elkaar ik kreeg echt een storm in bad en het hielp niets aan de ontsluiting. het was voor mij wel heel belangrijk dat mijn man me zo goed steunde.
Hoi Timiris, Ik moet zeggen dat ik aanvankelijk ook bang was voor de bevalling. Maar hoe meer je naar het einde van je zwangerschap gaat, hoe meer je er naar uit gaat kijken. De angst maakt plaats voor nieuwsgierigheid . Ik heb veel gelezen over bevallen. NIET de enge verhalen en wat er allemaal mis kan gaan, maar gewone informatie over wat er allemaal in de lichaam gaat gebeuren en wat ze kunnen doen om je te helpen. Dat was voor mij heel geruststellend. Ook ben ik bij zwangerschaps-yoga. Daar leer je te ontspannen en dat is wel heel belangrijk want als je verkrampt kunnen je weeën weg vallen of duurt de bevalling veel langer dan nodig is met alle gevolgen van dien. Yoga zou ik dus zeker gaan doen, al heb je zelf het idee dat je daar misschien niet het type voor bent. Ik zou het ook zeker bespreken met je VK. De Tens zoals Maisy aangaf zou ik ook overwegen als pijnbestrijding als je zo tegen de pijn en prikken op ziet. Als het eenmaal begint is het belangrijk dat je je overgeeft aan alles wat er in je lichaam gebeurt. Je moet het over je heen laten komen en erop vertrouwen dat je lichaam weet wat er te doen staat. Dan maak je zelf ook endorfine aan waardoor de pijn minder zal worden en de bevalling beter zal verlopen. Heel veel succes en probeer vooral van je zwangerschap te genieten ! Groetjes, Nikki F
Ik heb ook een yoga-cursus gedaan bij de tweede en daar heb ik best wel wat aan gehad tijdens de bevalling. Ik zou inderdaad ook even wat de anderen aangaven het hier over hebben met je verloskundige. Zij zal wel vaker vrouwen in de praktijk hebben gehad die heel bang zijn voor de bevalling. Probeer wel een beetje vertrouwen te krijgen in je eigen lichaam. Je lichaam is er voor gemaakt om te baren. Heel veel succes. Groetjes, Gina
ik ben ook wel bang voor de bevalling hoor. tenminste meer voor dat wat eromheen gebeurt. die vliezen die ineens kunnen breken, inknippen, hechten. dat vind k allemaal veel enger ik ben dan ook helemaal geen ziekenhuis mens. heb nog nooit iets hoeven laten hechten of in het ziekenhuis gelegen. ik vond zo'n cursus niks voor mij, heb me ook niet opgegeven, mischien meer met t idee dat ik zo jong ben. en daar dan allemaal oudere vrouwen zijn als mij. ik denk dat t het beste is om t maar gewoon over je heen te laten komen. het kindje moet er toch uit! en bovendien als je in het ziekenhuis gaat bevallen zijn er genoeg mensen om je heen die dat dagelijks doen. er zal dan ook niks misgaan ofzo.
Ik raad je echt aan om een cursus te gaan doen. Je moet namelijk een knop in je hoofd omzetten: deze pijn is goed (ja, ik weet 't, 't klinkt belachelijk ) en dat leer je daar als het goed is. Als je huisarts je niet serieus neemt, dan moet je een andere zoeken, wat denkt de man wel niet zeg! Er zijn genoeg manieren om wat aan de pijn te doen of op z'n minst je angst ervoor te verminderen. Praat erover met je vk, lees erover en probeer het verder af en toe wat van je af te zetten. Wat NikkiF zegt, klopt echt. Je gaat er ook naar toeleven. Het is niet voor niets dat een zwangerschap zo lang duurt
Ik ben al bezig met zwangerschapsyoga (oke,pas één keer gehad). Ik ben daar juist wel een typje voor,maar ik heb nog niet gemerkt dat er angst weggaat. (heeft ook wel tijd nodig.) Wat is een 'tens'.?Dat ken ik niet. @Gupsie: jij zei: Daarnaast,. tsja, dat is dus precies de reden waarom ik op jouw leeftijd geen kinderen wilde. Die angst en paniek. Ik denk niet dat dit met leeftijd te maken heeft eerlijk gezegt.Ik heb gewoon veel meegemaakt 'daaronder' en daar is gewoon angst door ontstaan.Daar hoef ik geen 18 of 30 of 50 jaar voor te zijn.Ik heb zowieso al meer nare ervaringen op sexueel gebied,en ben zowieso bang voor alles wat daarmee te maken heeft. De pijnen die ik ook nu al heb vind ik al doodeng,gewoon omdat het met mijn baarmoeder en vagina te maken heeft. (ik ben vaginafobisch zou je haast zeggen )
@timiris. meid, zo bedoel ik dat niet! Ik weet alleen dat toen ik 18 was, met precies dezelfde angsten zat! En wel mogelijk om dezelfde redenen! Maar daar ga ik hier verder niet op in. Oh en ja. ik ben vaginistisch. dus Sex doet pijn, en onderzoek daaronder doet pijn en de gedachte alleen al doet pijn! Maarrr. ik weet dat bevallen pijn doet en toch was ik er op een gegeven moment niet bang voor! Ik verwijs dus alleen maar naar mijn gevoel toen ik net zo oud was als jij.verder niets!
Ik ben natuurlijk niet bekent met die angsten die jij hebt. Maar ik was ook vrij bang voor de bevalling. Ik ben ook nu ik terug kijk zooo blij dat ze zo onvewachts is gekomen (2 weken te vroeg) Opeens had ik 4cm ontsluiting en kreeg ik te horen dat ik de zelfde avond zou bevallen. Ik sloeg opeens doodsangsten uit maar had eigenlijk niet echt de tijd om mij druk te maken.verder ben ik niet echt meer bang geweest daarna maar het gewoon aan gegaan zeg maar. Nogmaals ik ken jouw angsten en pijnen natuurlijk niet.maar ik vond het ook verschrikkelijk en verstijfde elke keer als ze van onder ging controleren zeg maar.de weeeen waren zeer pijnlijk ja.en de persweeen waren ook niet fijn.het moment dat ze er echt uit gaat komen en 'daar' zit zeg maar.heb ik zelfs als echt zeer pijnlijk ervaren.het inknippen voelde ik lichtjes maar wel gevoeld en was niet fijn.en het hechten was een hel.maar dat was vooral omdat het helemaal beurs was eronder.ik het gewoon zat was.en het hechten zonder doel is.je kindje is er al uit. Oftewel.ik wil je niet extra bang maken.maar de bevalling doet echt pijn ja.weet dit gewoon en bereid je er op voor.en vergeten doe je het ook niet meteen hoor.ik ben het nog steeds niet vergeten. maar je zult er nu eenmaal door heen moeten.en ja je doet het wel ergens voor. Verder zou ik zorgen dat je echt goede begeleiding krijgt.mijn dokter was bijvoorbeeld echt een schat met engelen geduld en ik ben zoooo blij dat ik met haar bevallen ben.het heeft echt een hele hoop gescheeld.
Ik was ook vreselijk bang voor de bevalling, maar net als jij vond ik het idee van een ruggeprik die zo diep je rug ingaat bijna net zo eng. Ik was bang voor het onbekende, bang voor pijn die je je niet voor kunt stellen omdat je nog nooit bevallen bent. En geloof me, ik was er ook erg mee bezig, had er echt angst voor. Toch was dat bij mij ongeveer in dezelfde periode als jij nu zit. Als je tegen je eind loopt wordt het op een of andere manier wat minder. Niet dat het helemaal over gaat, maar hoe verder mijn zwangerschap vorderde, hoe minder de angst stukje bij beetje werd. Gewoon omdat je er aan toe bent aan het eind denk ik, ik was het ook zo vreselijk zat met die hittegolf. Misschien is het iets van nature, dat de angst afneemt tegen het eind. Dat je er soort van klaar voor raakt, ook geestelijk en niet alleen lichamelijk. Toen mijn vliezen heel onverwacht met 39 weken om 04:00 's nachts braken was ik heel relaxed. Helemaal geen angst, ik heb het gewoon over me heen laten komen. Daarmee zeg ik niet dat de bevalling mee gevallen is, in tegendeel. maar de angst was weg aan het eind van mijn zwangerschap en zelfs toen het begon! Succes, je kan het! Je moet maar zo denken, er zijn al miljoenen vrouwen mij voorgegaan. En als ik op straat iemand met een kind zag lopen, dan dacht ik 'Ow zij kan het ook, dan kan ik het ook!'
hahaha mooie verhalen zijn hier geschreven! Ik heb nooit angst gehad maar de laatste tijd merk ik dat ik wat banger ben tov de bevalling. Al begint het nu weer wat minder te worden. Ik zeg idd maar steeds, hij/zij is er ook ingekomen dus die komt er hoe dan ook ook weer uit! Die keuze heb je niet hahaha. Verder zijn er idd genoeg dames je voorgegaan dus ook dat stelt me gerust. En waar ik ook steeds aan denk; mijn vriendin heeft een vreslijke bevalling gehad, ik zal je het verhaal besparen maar het was echt té erg voor woorden. Zij hoeft dan ook nooit meer natuurlijk te bevallen, ze zal altijd pijnstilling of zelfs een keizersnee krijgen. Ze had namelijk 1 jaar van tevoren een ongeluk gehad en de weeën trokken in het gebied wat beschadigd was door het ongeluk. Maar ik denk dat; zij kon deze vreslijke bevalling doorstaan! dan kan ik dat ook en daarbij! ze zou nu weer een baby wilen!
ik kom mss raar over maar ik vond de bevalling geweldig, toen ik net bevallen was had ik echt zoiets van opnieuw opnieuw ik vond het zo een geweldige ervaring en de pijn viel echt wel mee. ga nu niet zeggen dat ik niks heb gevoeld maar zo erg als sommoge mensen het maken was het helemaal niet voor mij integendeel. ik ben volledig zonder verdoving bevallen en daar ben ik bijzonder trots op. volgende keer hoop ik dat het net hetzelfde gaat. groetjes Talia
Is hypnose niks voor je? Schijn je de pijn weg te kunnen denken ofzo. Geen idee hoe het zit maar ik heb er veel over gelezen en gehoord dat ik zwanger was van de 1ste. Nu ben ik alles weer gelezen wat ik er toen over las omdat ik uiteindelijk met een keizersnede ben bevallen. Dus nu laat ik het maar op me afkomen en hoop ik maar op een natuurlijke bevalling want een keizersnede wil ik echt niet meer. Ja dan maar die pijn even in 1 dag dan dat ik weer vier weken pijn heb door de wond in mijn buik. Ik zou er inderdaad echt goed met je VK over praten. En overigens wist je dat een ruggeprik helemaal GEEN pijn doet? Echt waar bij de keizersnede was ik helemaal slap van angst daarvoor maar het was net een prikje in mijn bil ofzo. Dat ik daar zo paniekerig over deed. Het is gewoon het WOORD ruggeprik wat angstig klinkt, echt waar! En er zijn ziekenhuizen in Nederland waar ze dus wel pijnbestrijding geven, maar dan moet je even uitzoeken welke. In Amsterdam ken ik er wel een paar.
Toen ik beviel van mijn kids ging ik zelf een soort roes in... ik had amper door wat er om me heen gebeurde... Ik heb zelfs met mijn blote doos gelegen en toen waren er ineens 2 vreemde (ambulance)mannen in mijn huiskamer... niet eens bij stilgestaan, heb ze ook niet zien vertrekken... Probeer je zo rustig mogelijk te houden, ik zie nu ook een beetje op tegen de bevalling en ik heb er al 3 probleemloos gehad, maar de wetenschap dat elke bevalling heel rustig begint houdt me er rustiger onder... tuurlijk doet het zeer maar je gaat er dus heel rustig in (ok er zijn uitzonderingen maar meestal begint een bevalling met 1 wee per 15 minuten die je makkelijk kan opvangen...) O en die geboorte tens... DOEN! Mijn vriendin heeft hem ook gebruikt en het scheelde een hoop bij haar! Google maar eens op "geboorte tens" dan krijg je wat meer info en ook waar je hem kan huren enzo. Liefs Wendy