Dat begrijp ik wel. Ik heb ook een vak waarin ik er veel voor anderen moet zijn en waarin ik eerder de klachten dan de waardering voel. Maar het doet me niet twijfelen, ik zal er begrip voor moeten hebben.
Volgens mij is het voor sommige juffen bijna tijd voor een carrière switch. Kinderen en ouders kunnen dan lastig, vervelend of weet ik wat zijn maar je hebt ook juffen die niet naar ouders willen luisteren.
En ben je als leerkracht dus eigenlijk verplicht om ook prestatiegericht te werken? Of niet? En zo ja zal je wel moeten, anders vlieg je er wellicht uit. En laten we eerlijk zijn de banen in het onderwijs liggen niet voor het oprapen.
Dan nog kun je eens aankijken welke kant de juf opgaat. En als je toch vindt dat je er iets van moet zeggen dan ga je eerst in gesprek met de juf. Laat haar haar motivatie uitleggen. Ben je het er dan nog steeds niet mee eens dan kun je dat op een nette, rustige manier aangeven. De juf is wel degene die jouw kind het meeste per week ziet. Die mag je gerust met respect benaderen. Zij is ook een soort van zorgverlener. Die zijn ook wel eens impulsief en doen gewoon ook hun best. Het zijn gewoon mensen, geen geprogrammeerde machines.
Dan is het juist de kunst om het niet te persoonlijk te maken. Een mening geven is prima maar hou dit binnen de lijnen.
Hier ook een "juf" maar dan in het vo. Ik moet zeggen dat ik ook wel eens materieel beloon. Want belonen door iets leuks, complimenten, aandacht, enz hoort er natuurlijk sowieso bij. Ik beloon dan inderdaad ook met snoep (bijv. mini-marsjes, kruidnootjes rond sinterklaas, chocopinda's), of met weggeefdingetjes die je bij supermarkten krijgt, als voetbalkaartjes, keuken-mini's, beesjes, wuppies, the voice kaartjes, enz. Als ik beloon met snoep of een kleinigheidje, is dat bijna altijd omdat ik leerlingen dan een wedstrijdje heb laten doen. Alleen de winnaar, of het winnende groepje, krijgt dan iets. De meeste leerlingen krijgen dus niets. Dat maakt het denk ik al anders dan in het verhaal van TS, want zo'n klein groepje niks lekkers geven en ook op een jongere leeftijd vind ik ook niet zo verstandig, maar toch blijft hetzelfde dat leerlingen die beter in mijn vak zijn grotere kans hebben om te winnen, ongeacht hun inzet. Is dat oneerlijk? Misschien. Toch kan ik me niet voorstellen dat middelbare scholieren thuis zitten te huilen omdat ze geen the-voice kaartje o.i.d. hebben gekregen, terwijl drie andere klasgenoten die wel hebben gekregen. En het is nu eenmaal een feit dat er leerlingen zijn die zo'n competitief element heel leuk en motiverend vinden. Ik heb meerdere malen meegemaakt dat leerlingen naar mij toe kwamen en zeiden dat ze zo'n wedstrijdelement heel leuk vinden en dat ze daardoor beter hun best gaan doen. Ik doe dit overigens niet vaak hoor, in één klas één of hoogstens twee keer in een schooljaar. En ik doe ook vaak wedstrijdjes zonder prijs, waarbij ze dus strijden om "de eer". Ik vind het trouwens zeer opvallend dat de ouders die in dit topic reageren bijna allemaal vinden dat je niet moet belonen met snoep/een kleinigheidje, terwijl de meeste juffen die reageren zeggen dat ze dat wel eens doen. (Dit is geen waardeoordeel, slechts een constatering.) Overigens herken ik wel dat ouders steeds mondiger zijn en dan ook meteen de directeur willen spreken. Ik ben een keer door mijn directeur benaderd met de vraag of ik ouders wilde bellen van een meisje dat ik strafwerk had gegeven omdat ze mijn les steeds verstoorde. Moeder vond het belachelijk dat ik strafwerk gaf, want die arme kinderen hadden het al zo zwaar met school en huiswerk en dan moest ze ook nog strafwerk maken. Ik moest maar op andere manieren zorgen dat haar dochter luisterde en zo erg was het trouwens ook niet dat ze af en toe wat tegen haar vriendinnen zei... Daar ben ik snel klaar mee hoor. Alsof 30 hupsende 14-jarigen vol hormonen, die uberhaupt niet op school willen zijn, meteen allemaal uit zichzelf stil worden als je daar één keer lief om vraagt! Die vrouw heeft geen idee wat je allemaal uit de kast moet halen om orde te houden. Ik kon ook nooit meer wat beginnen met die meid, want ze wist dat als ik haar straf zou geven, dat haar ouders dan voor haar op zouden komen. Dan houdt het snel op met je autoriteit in zo'n klas.
Ik vind dit een interessante gedachte. Heb je er wel eens over nagedacht hoe je dat praktisch in zou kunnen vullen?
Ze vraagt een persoonlijke vraag, dus ja dzez reacties kan ze verwachten toch? Of ik ben heeeeel blond nu
En dat uit zich dus na de basisschool in de verschilende leerniveaus, de 100% kinderen gaan naar VWO, en de anderen gaan naar lager onderwijs.. Maar op de basisschool zit dat allemaal door elkaar en zijn er nu eenmaal kinderen die nooit die norm van het chocolaatje hadden kunnen halen..
Belachelijke actie! Als mijn zoon bij je in de klas gezeten had, had ik je ook zeer zéker aangesproken hierop! Ongeacht of hij wél of niét bij de 26 van de 36 zat!
Hier ook een juf! Persoonlijk zou ik toch alle kids een snoepje hebben geven, ookal waren er wat 'slechte' uitslagen bij ...dat moet best kunnen op z'n tijd! Wat ik ookal eerder las en wat ik ook vind is dat de ouders van tegenwoordig echt steeds lastiger worden! En ik daarom ook serieus overweeg om iets anders te gaan doen. Sterkte dds!
Dat is ook prima maar het hoeft elkaar niet te bijten. Resultaatgericht zijn vind ik een goede insteek. Dat daarbij belangrijk blijft is het kijken naar het kind. Je kunt niet van een kind met een lager IQ, dyslexie of wat dan ook verwachten dat hij/zij mee gaat met de beste leerlingen van de klas. Wat je wel moet verwachten (en daar steek je als leerkracht op in) is dat je er alles aan doet om het bestendigt ieder kind te halen. Wat dat ook moge zijn en op welk niveau. Je stelt doelen (resultaatgericht) op groepsniveau en op kindniveau. Je zorgt dat ieder kind zich blijft ontwikkelen. Je meet of dit gebeurt en als dit zo is, heb je je werk goed gedaan. Dit is wat je een kind verplicht bent, de ouders verplicht bent (mijn mening) en wat de inspectie prima vindt.
Ik weet niet of je het over mij hebt. Nee, ik ga niet voor een carrière switch. Ik houd teveel van het onderwijs en de kinderen. Maar soms kan ik wel balen van sommige ouders. En geloof me, ik luister altijd naar de ouders. Ik maak altijd tijd voor ze en denk mee over oplossingen of veranderingen. En die ouders waarderen mij en ik hen. Maar je hebt er bij zitten die daar niet eens de moeite voor nemen. Sommige ouders zouden ook weleens naar de leerkrachten mogen luisteren. Ik weet dat dit misschien verwaand overkomt, maar ik weet dat ik een goede juf ben. Ik behaal goede resultaten met de kinderen, heb een goed pedagogisch klimaat in de klas, de kinderen gaan met plezier naar school en ik heb hart voor het onderwijs. Soms is het gewoon balen dat er ouders zijn die dat keihard onderuit willen halen zonder dat ze weten wat er eigenlijk gebeurt op de school van hun kind. Dat zijn dan ook de ouders die nooit komen naar informatie avonden, kijkavonden of soms zelfs rapportgesprekken maar die wel gelijk op hoge poten naar school komen als hun kindje iets vertelt over de school wat hij of zij als niet zo leuk ervaren heeft (wat zelfs niet altijd waar hoeft te zijn). En nee dat is niet dagelijks, maar ik trek het me wel altijd aan (misschien teveel ja, dat is mijn zwakke punt). Ik doe enorm mijn best en heb het allerbeste met hun kinderen voor. Het doet soms pijn als zij dan even komen vertellen wat voor k*tschool het is en dat wij niet goed met hun kinderen omgaan. Ik wil daarover altijd in gesprek gaan, maar soms krijg je daar de kans niet voor. Maar goed. Dat is verder mijn probleem, dat weet ik...
Ik heb niet alles gelezen en ik ben ook geen juf, maar wilde even zeggen, dat we vroeger een sticker kregen als we iets heel goed deden. Ik zie dat niet als iets slechts
Helaas bijt het elkaar wel. Mijn leerlingen mogen van mij presteren op eigen niveau. Ik heb nu een minder goede groep, waar veel kinderen onder het gemiddelde scoren. Op hun eigen niveau gaan ze vooruit, maar door de inspectie worden we wel afgerekend op deze scores. Je mag namelijk maar een bepaald aantal slechte scores hebben, ongeacht het niveau van de groep.
Mijn opmerking was naar niemand specifiek bedoeld. Het valt mij alleen op dat er zoveel geklaagd wordt. Iedere baan heeft toch leuke en mindere leuke kanten? Toen je je opleiding aan de pabo deed is er toen nooit een les geweest hoe om te gaan met lastige ouders? Niet klagen maar vragen! Is TS bijvoorbeeld naar de ouder zelf toegestapt om te vragen waarom het niet eerst met haar ipv de directeur besproken is? Is TS misschien niet zo toegankelijk als dat ze denkt dat ze is? Zelf werk ik in de zorg en krijg ik ook regelmatig shit over me heen maar ik blijf mijn werk leuk vinden vooral als ik zie dat sommige van mijn cliënten wel waarderen wat ik doe. En ik denk dat dat ook zo is in jouw geval. Je doet het om toch nog het verschil voor die paar te maken. Die kinderen die over 10 jaar zeggen; " goh, die juf senais was toch een leuke juf!"
Uiteraard zijn er altijd leuke en minder leuke kanten. Die heb ik ook. Niet elke dag is even leuk en ik haal er ontzettend veel voldoening uit. Maar ik mag dus helemaal nergens over klagen? Ik klaag verder nooit. Ik werk keihard, ga er een opleiding bij volgen en heb er helemaal zin in. Maar omdat ik dan zeg dat ik dit erg lastig vind klaag ik dus zoveel? (Ik betrek het maar even op mijzelf, ik kan niet voor anderen spreken). Dat vind ik raar. Omdat ik hiervoor gekozen heb moet ik alles maar even leuk vinden. En als ik het niet leuk vind mag ik er niks over zeggen. Toen ik de PABO deed was het nog anders. De laatste jaren is er erg veel veranderd. En ja, ik kies nog steeds voor het onderwijs maar ik vind dit inderdaad een vervelend punt. En natuurlijk doe ik het voor die kinderen die het wel leuk vinden en die "goed" van school af gaan. Maar ik vind het wel vervelend dat je dan aangeeft dat er alleen maar geklaagd wordt, dan heb je de rest van mijn posts niet goed gelezen. Daarin zie je dat ik het echt wel naar mijn zin heb maar dat dit dus MIJN ergernis is. En soms doet mij dat twijfelen ja omdat het me soms echt pijn doet (zoals al eerder gezegd is dat mijn zwakte, ik wil het te graag goed doen voor iedereen). Maar het is nog steeds niet een reden geweest om ermee te stoppen omdat ik zeker weet dat ik dan spijt krijg. De rest is gewoon te leuk.
Natuurlijk, maar dat wil toch niet zeggen dat het NORMAAL is dat ouders op bepaalde manier met onderwijzend personeel omgaan? Er zijn hier op zp regelmatig topics over dat ouders hun kinderen beter zouden moeten opvoeden en hen meer respect voor anderen moeten bijbrengen. Als diezelfde ouders voor het minste of geringst op hoge poten naar de directeur stappen, of een leerkracht uitschelden, zonder eerst het gesprek aan te gaan... Tja, dan is het niet zo'n raadsel hoe het komt dat kinderen tegenwoordig geen respect meer zouden hebben voor andere mensen. En nee, op mijn opleiding heb is er eerlijk gezegd nooit aandacht geweest voor hoe om te gaan met lastige ouders, maar ik heb als docent in het vo dan ook geen pabo gedaan. Misschien is het daar anders.