Ik ben natuurlijk niet zeker, maar ik denk dat ik het zou afbreken. Ik werk met personen met een mentale beperking en ik vind het fantastische mensen, maar zelf mijn hele leven zorg dragen voor iemand met een beperking... Als ik de keuze zou hebben zou ik het weigeren. Chapeau voor ouders die het doen. Maar het is moeilijk en niet zomaar te beslissen
In principe zou ik het kindje willen houden. Het is iets van ons samen, ongeacht of hij/zij het downsyndroom zou hebben. Maar mocht blijken het kindje zwaar gehandicapt blijkt.. Dan denk ik wel dat we zouden twijfelen..
Ik heb de keuze voor nu in het midden gelaten.. Het is zo'n moeilijke keuze.. Ik ben opgegroeid met een verstandelijk beperkte broer, ik weet wat voor impact t op een gezin heeft. Ik weet wat t met een broertje of zusje doet, ik zie wat t met de ouders doet. Toch hebben wij ook nu er weer voor gekozen om geen combitest te doen. Het is een kansberekening waar je, je hele zwangerschap door kan laten verpesten. Een vlokkentest of vruchtwaterpunctie is geen optie op dit moment, het brengt teveel risico mee om dat de laten doen op basis van een kansberekening. Wij hebben besloten om voor nu geen testen te laten doen omdat wij niet in een risicogroep vallen. In onze beide families komen geen chromosoomafwijkingen voor en we zijn te jong om door de leeftijd er meer kans op te hebben. Ik denk dat t nu ook erg moeilijk te zeggen is wat je uiteindelijk besluit. Wel of niet.welkom etc. Zelfs als je in die situatie zit weet je niet wat de beslissen, dus nu al helemaal niet...
ik zou denk ik de zwangerschap afbreken ik weet uit ervaring hoe het is om iemand in het gezin te hebben met een beperking. Mijn vriend en ik hebben dit ook besproken. wat we dan zouden doen. Het zou moeilijk zijn en veel verdriet en pijn doen. Maar hoe hard het ook klinkt. we hebben nu 2 geweldige dochters waar van 1 een tijd lang heftige gedrags problemen heeft gehad. ze is er nu bijna helemaal vanaf. de jongste heeft echt wel last gehad daar door. ik wil mijn twee meiden niet bewust zoiets door laten maken. en dan is er natuurlijk nog wie zorgt er dan voor mijn kind als ik en mijn vriend er niet meer zijn... moet hij/zij dan maar in een tehuis wonen.. Allemaal dingen die wij niet willen. niet voor het kind zelf en niet voor onze 2 andere kinderen.