het volgende is er aan de hand: ik ben leiding gevende op een afdeling van een winkel. Nu heb ik een collega werken waar de samenwerking niet zo heel soepel mee verloopt! Zeg maar gerust helemaal niet soepel, we hebben al een aantal aanvaringen gehad en gesprekken gevoerd. Ook mijn directe leiding gevende is op de hoogte van het probleem en onderneemt ook echt actie om het in goede banen te leiden. Maar toch op de dagen dat ik met haar moet werken bekruipt me de avond ervoor al enorm het gevoel van echt geen zin hebben om te gaan werken. Normaal had ik daar niet zo'n moeite mee en was ik ook bereid om er voor te gaan en toch me best te blijven doen om de samenwerking toch zo soepel mogelijk te laten verlopen. Alleen een oplossing is er 1,2 3 niet. Omdat je natuurlijk wel personeel moet blijven behouden. Maar nu zo rond mijn zwangerschap en ik andere dingen belangrijker ga vinden dan mijn werk, heb ik echt geen zin meer om die energie erin te steken en ben ik bang dat ik mezelf te druk maak en dat tenkoste gaat van de kleine. Ik ben echt op het punt dat ik denk van: ik meld me morgenvroeg gewoon ziek. Ik heb er gewoon de kracht niet voor. Wat zijn jullie adviezen? Gewoon nog even doorbijten en verstand op nul?Maar dat vind ik echt zo moeilijk. Loop je jezelf weer een halve dag te ergeren!
ik denk als je je zomaar ziek meld ze je dit niet in dank afnemen en jou de schuld zullen geven. waar loop je tegen aan? Kan je haar niet ontwijken? Of vraagt ze gewoon zoveel aandacht? domme aandacht? Ik heb ook wel collega's waar het niet soepel mee loop maar ik kan mezelf wel aanwenden; ik heb schijt aan jou maar ik blijf wel professioneel. Misschien zul jij het ook maar moeten uitzingen hoe balen het ook is.
je werkgever onderneemt al actie, ik ben benieuwd op welke manier. als je het echt niet trekt, dan toch je ziek melden.
Ik zou je niet zomaar ziekmelden, daar los je toch niks mee op, want dat kan je niet blijven doen elke x als je met haar moet werken. Ik zou gewoon naar jouw leidinggevende toestappen, en zeggen dat je het zo gewoon echt niet meer trekt. Misschien kan ze wat veranderen in de roosters zodat je niet zo vaak alleen met haar samen staat, of kan ze iets anders verzinnen. Niemand schiet er wat mee op als je je hierdoor ziek gaat melden of je je er zo druk over maakt lijkt me.
Als leidinggevende moet je toch ook zelf actie ondernemen, tijd voor een 1 op 1 gesprek dus met deze persoon. hoeft niet met een scherpe toon, maar denk dat er duidelijkheid moet komen waarom jullie samenwerking zo stroef gaat en dat je verbetering wil en dat ook jij bereid bent om daar aan te werken. heeft altijd twee kanten, dus je kan en mag de schuld niet bij haar leggen. vandaar mijn advies 'ook jij moet er aan werken' anders botst het alleen maar. veel vragen stellen en ook haar met oplossingen laten komen succes, gaat vast lukken alleen je hormonen even thuis laten haha
Het verbaast mij een beetje. Jij bent toch de leidinggevende? Ten eerste zou ik opstandig gedrag naar mij toe niet accepteren, ten tweede moet jij je daadkrachtig opstellen en dit probleem met haar oplossen. En daarbij ook duidelijk aangeven dat jij van haar op zijn minst een professionele houding verwacht waarbij ze persoonlijke issues achterwege laat. Natuurlijk wil je een prettige werksfeer en los je het liever op een vriendelijke manier op, maar blijkbaar werkt dit niet. Dan moet je niet over je heen laten lopen door je bijvoorbeeld ziek te melden. Dat is niet wat van een leidinggevende wordt verwacht. Niet accepteren, iets zelfverzekerder. Je kunt het
Ik laat zeker niet over mezelf heen lopen. Maar het is al zo vaak met desbetreffend persoon besproken dat alweer een gesprek niets uithaald. Ze pikt het gewoon niet op. Dit is ook duidelijk gezien door mijn leidinggevende en de manager van de regio. Alleen door alle omstandigheden blijft ze gewoon nog even werken onder scherp toezicht van mij en mijn chef. Tot die tijd houd ik het wel uit; ik sta er zeker niet alleen voor! En af en toe je hart luchten op dit forum helpt ook erg goed! thnks voor de adviezen
Maar het is dus wel zo dat ze mogelijk over een tijdje wordt ontslagen of overgeplaatst? Veel succes Kan me wel voorstellen dat het even zwaar is voor zolang het duurt. Probeer je anders gewoon niet meer op haar te richten en er dus minder waarde aan te hechten dat het niet botert. Misschien dat je het dan toch nog weer leuk voor jezelf kan maken