vraagie ! over herkenen van gescheiden partners !

@Anabella, wat vind je precies stom overkomen? Snap m ff niet?

 

Alles wat Chantal schrijft.

 

Oh, want zoals ik het lees komt ze over als een aanstaande moeder die zich zorgen maakt over het welzijn van haar kleintje omdat het haar ex allemaal weinig schijnt te doen. Maar goed, kan me vergissen..

 

Nou, op mij komt het iets anders over hoor!
Maar goed, kan me ook vergissen he..

 

Ach ja, en zo blijkt maar weer dat dingen op verschillende manieren opgevat kunnen worden..en dat is helemaal niet erg

 

Jessy, ik denk dat jij en Chantal in een verschillende situatie zitten.

Het ligt er best wel aan wat voor papa de papa is..
Ik krijg niet het gevoel uit Chantal haar berichtjes dat hij echt rare dingen heeft gedaan, en de ex van Jessy komt als onbetrouwbaar over.
Dingen als geboortekaartjes uitstellen, dat doen wij ook, dat wil nog niet zeggen dat hij geen goede papa zal zijn.

Een vader draagt zijn kind dan wel geen 9maanden bij zich maar hij is toch de vader. En het klinkt toch wel dat de ex van Chantal zijn verantwoordelijkheden op zich wilt nemen. Ik neem aan dat dit kindje nog wel met liefde gemaakt is en door jullie beiden gewenst is.

Ik persoonlijk zou de vader dan ook echt als vader behandelen, dus erkennen en ouderlijk gezag gunnen. Ja het is pijnlijk als je je kind een weekeinde of misschien wel langer moet missen, maar ik zou het de papa niet aan kunnen doen om hem er buiten te laten (uitzonderingen daargelaten, want in bepaalde situaties kan je de papa zelfs maar beter niet eens vertellen dat ie papa is geworden bij wijze van spreken).

Chantal, ik zou echt eens eerlijk kijken naar de relatie die jij hebt met je ex, hoe zijn jullie uit elkaar gegaan, hoe gaan jullie nu met elkaar om, hoe gingen jullie tijdens jullie relatie met elkaar om. En echt overweeg minstens de erkenning, doe het wel eerlijk en niet alleen vanuit jouw gevoel.

 

En toch blijf ik het jammer vinden dat in veel gevallen (dat hoeft hier niet per se zo te zijn hoor) de ouders hun eiegn belangen voorop stellen ipv die van het kind.
Ik vind dat je ook moet nadenken over hoe een kind iets zal vinden als het volwassen is. Een keuze kan zeer verstrekkende gevolgen hebben heb ik in mijn nabije omgeving ervaren.
Erkennen zou ik dus altijd doen, maar het gezag is voor mij niet iets vanzelfsprekends.

 

ik denk dat dat niet aan de aard van je verhaal ligt hoor. Meer op de manier waarop je het opgeschreven hebt. Het zit vol met taalfouten. Bovendien komt het wat naief over.

Ik bedoel in dit geval dat ze mocht er ooit iets met hem gebeuren ze helemaal nergens aanspraak op kan maken en zijn eventuele volgende kinderen wel. Dus ook als ze wel gewoon contact met hem heeft. Ze zal nooit deel uitmaken van zoiets als een erfenis. Het klinkt naar om daar nu al over na te denken, maar het kan gewoon verstrekkende gevolgen hebben ook in haar latere leven.
Ik ben gewoon van mening dat als je zwanger raakt, je alle gevolgen ook moet gaan dragen. Dus ook contact met een ex wat je liever niet hebt. Je hebt nu verantwoordelijkheden naar je dochter toe en wat je zelf vindt of voelt is minder belangrijk.

 

@daphne78, dat zei ik dus ook, het ligt aan de situatie en in dit geval had ik het over de mijne en dat ik het niet helemaal eens was met de (eerdere) uitspraak van Femke J

Toch wil ik nog even zeggen dat mijn ex niet helemaal zo slecht is als ik hem misschien heb doen laten overkomen. Tussen ons is er heel wat gebeurd maar ben altijd van mening geweest dat het iets tussen ons is en dat ons kindje daar helemaal nix mee te maken heeft. Als ik hem daarvoor zou `pakken` dan zou het niet eerlijk naar mijn meissie toe zijn. De reden dat ik het niet aandurf is omdat ie vanaf het begin van de zwangerschap nooit geweest is terwijl ik juist heeeeel veel moeite heb gedaan om hem er in te betrekken. Maar hij toonde geen enkele interesse in de kleine, afspraken niet nakomen, financieel had ie ook niet veel geholpen en nog veel meer waar ik liever niet over uit wil wijken. Tot nu toe dan..hij wilde opeens meebetalen aan de kinderkamer, heeft leuke spullen gekocht, loopt tegen iedereen aan te kondigen dat ie vader wordt en is flink geschrokken toen bleek dat onze kleine meid een groeiachterstand heeft. Hij staat er dan ook op om elke keer mee te mogen naar het ziekenhuis en dat is natuurlijk prima. Dus lijkt erop dat ie veranderd is maar toch laat ik haar niet erkennen. Ik wil er eerst zeker van zijn dat het ook daadwerkelijk zo zal blijven en wat ik vooral wil zien is hoe het zal gaan als er dan eindelijk is. Mocht het dan toch allemaal goed komen en hij kan mij bewijzen dat het echt een vader is dan zal ik de eerste zijn die met hem meeloopt naar t gemeentehuis om haar alsnog te laten erkennen (wat dus blijkt te kunnen, had er naar geinformeerd)..

@Chantal1986, nu ik dit lees moet ik eerlijk bekennen dat ik er iets anders over denk. Ik snap dat je je zorgen maakt hoor, begrijp me niet verkeerd, maar ik snap nu ook beter dat het voor jouw ex ook niet nix is. Blijkbaar wil hij er voor je kindje zijn en dat is toch juist mooi? Je zegt zelf dat ie al gauw aan het idee gewend was maar dat het niet werkte omdat hij jou benauwde. Dat is dan iets tussen jullie maar niet iets tussen hem en zijn kindje en daar zou hij/zij niet de dupe van mogen zijn.
Ja oke, tis niet leuk als je constant moet `zeuren` over de dingen die geregeld moeten worden maar je hebt nog tijd zat. Al zou hij 26 maart nog je kind gaan erkennen bij wijze van dan ben je nog op tijd. En wat geboortekaartjes en een naam betreft, wacht het niet af maar snuffel zelf een beetje rond en als je denkt iets leuks gevonden te hebben overleg het dan met hem..

Weer zo´n lang verhaal

 

Op zich ben ik het hier wel mee eens maar idd..uitzonderingen daargelaten. Als je ex bijvoorbeeld geen enkele interesse toont in zijn kind, nu niet en op latere leeftijd niet, dan denk ik niet dat je kind dan ook op zoiets als een erfenis zit te wachten..

 

Ik denk dat we wel op dezelfde lijn zitten hoor Jessy. En erkennen kan idd tot zijn/haar 18e als ik het goed begrepen heb.
Vind het dus eigenlijk wel een goed idee dat je eerst de kat uit de boom kijkt. Die optie had ik zelf nog niet bedacht.

 

Bij het afleveren van de kaartjes krijg je de rekening mee. Die hoef je nu dus nog niet te betalen Stuur je die toch naar hem op? Afspraak is afspraak.

 

Nee hoor Chantal, we waren pas 5 maanden bij elkaar toen ik zwanger raakte..

 

En dan stuur je toch alleen de mensen die jij kent een geboortekaartje? Als ie zijn vrienden alsnog een kaartje wil sturen mag hij ze bij laten maken toch?

 

Wij zijn kort daarna uit elkaar gegaan ja..