Ik noem je nergens dom, ik zeg alleen dat je stom overkomt. Als ik dit lees, gaan mijn nekharen overeind staan: Dus omdat je ex niet zo vlot is, lijkt het jou verstandig om hem dan maar zoveel mogelijk van zijn rechten te ontdoen? Maar alimentatie wil je wel ontvangen. Daarom zei ik, hoe zou jij je voelen als iemand dit met jou deed? Dat je ex het voor elkaar zou krijgen om jullie kindje slechts om het weekend bij jou te laten zijn. Je zegt dat je dat vreselijk zou vinden, verplaats je dan in hem! Jij voelt je momenteel misschien meer betrokken bij jullie kind, omdat het voor hem waarschijnlijk nog erg onwerkelijk is allemaal, hij krijgt er lichamelijk niets van mee omdat het kind niet in hem groeit. De grootste binding tussen hem en zijn kind zal plaatsvinden na de geboorte, misschien beseft hij nu nog niet compleet wat voor verandering er staat te gebeuren. Je mag hem die kans niet ontnemen alleen maar omdat hij niet zo vlot is met dingen regelen en omdat de relatie tussen jullie nu voorbij is. Jullie horen allebei evenveel recht te hebben, jullie zijn beide de ouders. Dat kun jij vinden, ik hoop voor je dat je kind het je niet kwalijk gaat nemen later. Helaas trekken vaders nog vaak aan het kortste eind wat betreft voorgdijzaken, omdat veel rechters deze mening kennelijk ook zijn toegedaan. Ik vind dit complete nonsens, een man kan net zo goed in staat zijn een kind op te voeden, en net zoveel aandacht en liefde te geven. Misschien vind jij wel dat ik een oordeel vel over een situatie waar ik te weinig vanaf weet, maar ik kan mijn mening alleen maar baseren op de informatie die jij geeft. Als je vindt dat mijn mening onterecht is, had je meer uitleg moeten geven. Maar zoals jij het formuleert, blijf ik bij mijn standpunt.
Sjongejonge Chantal, je hebt nog een hoop te leren............ Moet je kijken wat je schrijft, vind je het zelf ook niet erg stom overkomen? hoe ken je dat over iemand zeggen die je niet eens kent ! ? mijn nekharen overeind staan ! slaan wel vaker de stopen bij je door zeker ! Dus omdat je ex niet zo vlot is, lijkt het jou verstandig om hem dan maar zoveel mogelijk van zijn rechten te ontdoen? lees eerst heel mijn verhaal trug als je die moeite niet neem reageer dan ook niet
Ik reageer op wat jij zegt! Als het om dit soort dingen gaat wel ja, het gaat hier om de toekomst van jouw kind en je ex, ik moet er niet echt om lachen. Ik heb je verhaal zo'n 5 keer gelezen, omdat ik steeds dacht, dat ik iets over het hoofd zag. Dat ik er overheen gelezen had, dat hij had geroepen dat hij niets met jullie te maken wilde hebben, of jullie kind iets aan wilde doen. Het enige wat ik kon vinden, is dat hij niet genoeg zijn best doet, en jou benauwde.
ik ken eerlijk gezegd maar weinig mannen die bij de zwangerschap betrokken zijn. de mijne moest helemaal niks hebben van echo's ed .vond hij eng. geboortekaartjes heb ik zelf geregelderkennen heb ik hem 500 keer aan moeten herinderen dat het moest. en kijk nu : hij is knettergek met zijn kinderen. ook al gaan we uit elkaar ik zal hem zijn kinderen nooit ontnemen. je hebt er alleen je kinderen mee. (neemt niet weg dat ik alleen de voogdij draag,maar dat heeft een andere reden)
dan moet hij maar zelf mans genoeg zijn om dat wel te doen ik ga hem niet smeeke om mee tegaan , bovendien kan hij wel andere dingen regelen
Ik kan uit dit verhaal eigenlijk alleen maar concluderen dat je aandacht wilt en geen meningen. Zodra iemand het niet met je eens is ga je er tegenin. Mocht je een mening niet willen horen, dan moet je hier niet posten.
vraag even aan smoekie hoe het was. ik geloof vrouwen komen van vnus en mannen van mars. maar ach daar kom je vanzlf achter naarmate je ouder wordt.
Chantal, Net zoals jij niet weet hoe alles werkt, mbt tot erkennen en alimentatie (ik bedoel, je kent de juiste termen niet eens) kan ik me ook voorstellen dat jouw ex dat ook allemaal niet weet. Ik weet ook niet hoe dat allemaal zit hoor. En nou is dat bij mij gelukkig niet aan de orde. Maar wat ik zeggen wil, waarschijnlijk weet hij dus niet eens hoe hij moet handelen. Ik zou het gewoon bij hem aankaarten. Blijft hij dan nog laks, dan wordt het een ander verhaal. Maar wss weet die jongen gewoon niet beter.
Een verwarrend verhaal....Wat ik eruit opmaak is dat je ex wel om jullie kindje geeft, aangezien hij al helemaal aan het idee gewend was. Ik zou hem gewoon vertellen dat hij voordat hij naar Afghanistan gaat een afspraak heeft gemaakt om samen met jou jullie kindje te laten aangeven. Is jullie kindje niet erkend voor de geboorte, zal hij veel meer moeite moeten doen om het alsnog te doen. Jullie mogen zelf beslissen welke achternaam ze krijgt, maar zoals ik begrijp zijn jullie daar nog niet aan uit. Als ze jouw achternaam krijgt, heeft hij nog steeds zoveel rechten en plichten als wanneer ze zijn achternaam krijgt. En ik vind het juist heel logisch wat Femke J zegt over bijv. een erfenis. Jij kunt dat vergezocht vinden, maar je zult toch verder in de toekomst moeten kijken voor je kindje en alles is mogelijk, dus je kunt het beter maar goed geregeld hebben. Heeft ie ondertussen al een afspraak gemaakt?
Precies, denk aan de toekomst van jullie kindje. Het is misschien wat vergezocht, maar stel dat je ex in de toekomst heel veel geld/bezittingen heeft. En stel dat hij gelukkig is geworden in een nieuw gezinnetje met (half)broertjes of (half)zusjes. Stel je zelf dan eens de vraag: Mag je kindje zijn/haar broertjes/zusjes leren kennen? Mag je kindje een band proberen te krijgen met haar papa? Mag je kindje meedelen in het geval hem iets overkomt? Of, wil je dat allemaal niet omdat je ex nu eenmaal een man is en die moet je achter de broek aan zitten (zoals heeeeel veeeel kerels) Als ik me in hem verplaats, zie ik een man die geschrokken is dat zijn vriendin onverwacht zwanger is geworden. Na de grootste schrik, beseft hij dat hij graag vader voor zijn kind wil zijn en overlaadt jou met aandacht en liefde. Helaas voor hem is dat hetgeen waar je niet zo goed tegenkunt en de relatie wordt verbroken. Tussen alle verdriet (ja, mannen kennen dat ook) door probeert hij afstand te nemen en richt zich op zijn vertrek eind maart. Als er dan niemand is die hem eraan helpt herinneren dat er nog een kindje erkent moet worden, ja dan blijft dat erbij. Sommige mannen moet je nu eenmaal alles vertellen, zelfs waar het broodbeleg te vinden is (ook nog na een paar jaar huwelijk) Succes. Groet van Kiki
Ik denk dat je ook nog vergeet dat eenopwerkperiode voor Afghanistan super intensief is. Je kan het hem dus niet kwalijk nemen dat hij nu niet alle ins en outs weet wat zijn rechten zijn. Normaal gesproken is er wel tijd om zoiets uit te zoeken, maar dat is in een opwerkperiode echt niet aan de orde. Hij is nu bezig met het ingespeeld raken op zijn collega's. Doet hij dit half, dan hoef je niet eens meer na te denken wat je in de toekomst met hem wilt. Dan zijn de gevolgen niet te overzien. Ik vind dat je op dit moment erg egoïstisch bezig bent en alleen aan je eigen belangen denkt. Of, als ik er naast zit dat je sowieso graag aandacht krijgt.