Ik ben verplicht thuiswerk mama, maar zou graag anders willen. Vacatures zijn er bijna niet ja alleen voor mannen beroepen of vacatures alleen voor scholieren of 50+ers of op tijden waarop het niet loont om opvang te regelen. Ik ben afhankelijk van de kinderopvang/gastouder. Ik solliciteer wel als ik wat zie, maar wordt altijd afgewezen met de hoofd redenen te oud, niet flexibel. Ik heb wel werk, maar dat is inval werk als schoonmaakster 2 uurtjes op een avond, soms werk ik een maand niet een andere maand wel. Nu in de vakantietijd werk ik meer, dus dan verdien ik ook meer en dat kunnen wij goed gebruiken. We moeten elke maand spaargeld aanbreken. Gelukkig wordt die ook wel weer aangevuld met belastingteruggave, Nuon terug gave en vakantiegeld. Ik zou goed nadenken over die keuze in het inderdaad pas doen als je ruim kunt rondkomen op 1 loon en dan bedoel ik alle vaste lasten, boodschappen, benzine, kleding, cadeautjes etc, etc zonder dat je je spaarrekening moet gebruiken. Het geeft een hoop stress om elke maand weer alles te moeten berekenen of het allemaal gaat lukken.
Ik ben helaas ook verplicht thuisblijfmama, en ik vind het 10x nix! Er zijn weinig banen, vooral fulltime of 32 uur Financieel redden we het wel, maar ik kan neit tegen het vele thuis zitten. Heb zo lang mogelijk mijn ww gehouden, en hier onze buffer mee opgebouwt eigenlijk hebben we m nog niet nodig gehad! Moet wel zeggen dat we ook wat zuiniger zijn met uit eten gaan enzo. Schoonheidspecialiste laat ik even liggen.. dat is wel jammer, want die kleine luxe ontspannende dingen kan ik goed gebruiken..
Ja, wij hebben ook al een stapje teruggedaan toen mijn contract niet werd verlengd. Maar we doen nog steeds wel 'luxe-dingetjes' (waarmee ik niet bedoel dat we een week naar Dubai gaan ofzo, maar gewoon dingen die niet persé nodig zijn). Daar zouden we ook zeker nog wel op kunnen besparen! Probleem is alleen dat mijn man me een 'spaar-nazi' vindt (zijn woorden, niet de mijne). Hij wil dat ik ga ophouden met sparen en hij vindt dat onze buffer nu groot genoeg is en denkt dat we het er makkelijk mee moeten redden, sowieso tot ons mannetje naar school is (5 jaar dus). En ik wil het graag loslaten, maar ik voel me zo onzeker erover...
Ja, vind ik ook! Misschien zeg ik het ook wat zwart-wit. Hij wil wel dat we blijven sparen en investeren in onze toekomst, maar hij wil er niet teveel voor hoeven laten. Het lijkt wel of ie niet inziet dat over zo'n 3 kwart jaar sowieso mijn WW + zwangerschapsverlof afgelopen is en we dan sowieso toch echt een stuk zullen terugvallen... Tenzij het me lukt om een baan te vinden voor die tijd! Waar ik dus een hard hoofd in heb Maarja, ik maak me constant zorgen en hij is wat zorgelozer, en dat zou ik soms ook wel eens willen zijn